Het is alweer even geleden dat we Fire Emblem op een thuisconsole hebben mogen verwelkomen. Na het uitstekende Awakening en het wat mindere Fates op de 3DS verhuist de serie in volle glorie naar de Nintendo Switch. Dat doet het met een hoop nieuwe ideeën en spelmechanieken, al krijgen de tactische gevechten niet dezelfde liefde.

Een groot deel van de game ben je namelijk helemaal niet aan het vechten, maar banden aan het opbouwen met je studenten. Als nieuwe leraar op een school voor rijkeluiskindjes, is het jouw taak om het kroost van nobele families klaar te stomen voor een leven in de schijnwerpers. Welke vaardigheden jij ze leert is van grote invloed op hun skills op het slagveld. Jouw keuzes staan dus centraal, en dat maakt het een genot om je te verdiepen in al die personages.

©GMRimport

Klassensysteem

Je eerste keuze is gelijk de belangrijkste: aan welke van de drie klassen wil je lesgeven? In dit klooster worden leerlingen verdeeld op basis van hun afkomst: de wat stijve kroonprins Dimitri en zijn onderdanen vormen een klas, net als de toekomstige keizer Edelgard en haar magiërs en de ontspannen Claude en zijn boogschutters uit een bondgenootschap aan families. Niet alleen vergezellen je leerlingen je tijdens gevechten, ook beleef je het verhaal vanuit hun oogpunt. Je keuze voor een klas is dus bepalend voor de rest van het spel. Gelukkig kun je niet echt een verkeerde keuze maken, want elke klas barst van de vrolijke en boeiende personages waar je echt een band mee opbouwt. De meesten zijn dan wel gebaseerd op stereotypes – een flirterige vrouw, een onzeker meisje dat haar kamer niet uit durft, een bonk van een vent die houdt van vechten – maar als je wat meer tijd met ze doorbrengt, zie je al gauw een diepere laag. Wie zijn vrije tijd steekt in het uitdiepen van deze relaties, wordt beloond met goed geschreven gesprekjes tussen de leerlingen. Bovendien worden ze dan sterker wanneer ze samen vechten, en dat is ook mooi meegenomen.

©GMRimport

Vrije tijd

Je vrije tijd speelt sowieso een grote rol in deze game. Net als in de Persona of de Trails-games heb je maar beperkt de tijd en moet je kiezen hoe je je dagen invult. Three Houses werkt met een vast ritme van een maand, met aan het eind van die maand een groot gevecht. Elke week kies je wat je je studenten wilt leren, bijvoorbeeld zwaardvechten, paardrijden of magie. En één dag in de week krijg je vrije tijd om te doen wat je wilt. Je kunt uitrusten om de motivatie van je leerlingen te verhogen, optionele gevechten aangaan of een andere leraar uitnodigen om wat extra lessen te geven.

Het leukst is het echter om vrij rond te lopen in het klooster en met alle scholieren te praten. Zo vind je allerlei zijmissies, van simpele fetch quests tot hele gevechten, en hoor je alle roddels op de school. Daarnaast zijn er verschillende activiteiten om met je leerlingen te ondernemen, zoals samen koken, eten of zingen in een koor. Dit verbetert niet alleen jullie relatie, maar vaak ook de vaardigheden van je student. En ja, er is wat ongemakkelijk geflirt tussen leraar en leerling, maar zo ongepast als in Fates wordt het gelukkig niet. Al blijft een theekransje met een van je minderjarige scholieren toch een beetje vreemd, vooral wanneer je aan het eind de camera op hem of haar kunt inzoomen.

©GMRimport

Ten strijde!

Het is een nieuwe richting voor Fire Emblem, die een nieuwe laag toevoegt aan de tactieken. Jij bepaalt waar een student zich in moet verdiepen: boogschieten om een uitstekende Sniper te worden, of toch witte magie om zich later om te dopen tot Bishop? Je leerlingen kunnen uit een aardig aantal verschillende classes kiezen, maar om Bow Knight of Swordmaster te worden, moeten ze wel een examen afleggen. Wie fluitend de toets wil halen, moet de juiste vaardigheden hebben, en dus is jouw keuze in het curriculum van elke student doorslaggevend.

Er moet dus een hoop geregeld worden, maar als je eenmaal op het slagveld staat, voelt de tactische actie weer als vanouds. Three Houses vernieuwt in de gevechten weinig aan de bekende formule, maar dat is ook niet nodig. Eén voor één beweeg je je personages over een grid en val je vijanden aan. Als een volleerd schaker probeer je je zwakke teamgenoten buiten het bereik van sterke tegenstanders te houden, terwijl je je grote krijgers naar de frontlinie dirigeert om de schade op te vangen.

De bekende driehoek van Fire Emblem – lans is sterk tegen zwaard, zwaard tegen bijl, bijl tegen lans – is goeddeels verdwenen. Elk personage heeft zo zijn eigen sterke en zwakke punten, waar je mee om moet leren gaan. Verder in de game keert de driehoek wel weer iets terug: mijn lansgebruikers leerden ineens een vaardigheid waardoor ze extra schade doen tegen zwaardvechters, enzovoort.

De tactiek komt dit keer meer uit je wapens, die je maar een beperkt aantal keer kunt gebruiken voordat ze stukgaan. Een normale slag is niet al te erg, maar de lijst aan speciale aanvallen die je kunt ontgrendelen, komen heel wat harder aan. Je moet dus constant afwegen of je een sterkere aanval wilt uitvoeren, ook al gaat je wapen daar sneller van kapot. Gelukkig kan je ze na de gevechten wel weer oplappen bij de smid.

©GMRimport

Duurt lang

De gevechten staan weer als een huis, maar het duurt (op de normale moeilijkheidsgraad) nogal lang voordat het uitdagend wordt. Zeker als je de tijd neemt om je studenten sterker te maken en een aantal zijmissies voltooit, voelt het constant alsof je veel te sterk bent. Bazen sla je in één klap dood, en andere vijanden krijgen niet eens een kans om jou te raken voordat je ze over de kling hebt gejaagd. Pas na tientallen uren voelt het alsof je echt je koppie erbij moet houden. Het helpt dus om gelijk voor de hogere moeilijkheidsgraad te gaan, of om permadeath in te schakelen, waarbij een foutje kan betekenen dat je een student voor eeuwig kwijt bent. Maar door een nieuwe mogelijkheid om af en toe de tijd een paar beurten terug te draaien, voelt het ook hier niet altijd alsof de inzet heel hoog is.

Het duurt dus even voordat de gevechten op gang komen, en dat komt vooral door de grote hoeveelheid content in deze game. Het praten met alle leerlingen, het opzetten van een lesplan, het volgen van het verhaal: alles is leuk, maar er gaat ook heel wat tijd inzitten. Wel moet gezegd worden dat het overkoepelende verhaal nogal warrig is. Dat is al gelijk aan het begin van de game het geval: binnen vijf minuten is jouw personage, een huurling zonder ervaring met lesgeven, aangesteld als docent op een prestigieuze school. De hoofdpersoon vraagt zich niet eens af waarom dat allemaal zo snel gaat.

Het tempo zakt daarna enorm in, zodat je de tijd hebt om je leerlingen te leren kennen en ze voor te bereiden op de strijd. Maar vanaf een bepaald punt gaat het ineens allemaal veel te snel en raast het verhaal in een rechte lijn naar het einde toe, dat je na ongeveer 40 uur bereikt. Gelukkig is er daarna nog genoeg reden om de game opnieuw te spelen. Niet alleen is de ervaring met elk huis compleet anders, maar ook bepaalde keuzes die je tijdens het verhaal maakt veranderen het verhaal totaal.

Indrukwekkend

Three Houses weet uiteindelijk een indrukwekkend totaalpakket neer te zetten. Een hele school vol met personages die meerdere scènes aan dialogen met elkaar hebben – ook met leerlingen uit andere klassen, die je kunt overhalen om zich bij jou aan te sluiten; een gigantische hoeveelheid mogelijkheden om jouw leerlingen te vormen naar de krijgers die jij wilt; en een hoop gevechten die (uiteindelijk) je tactische brein tot het uiterste testen.

Het is een genot om het klooster te verkennen en met iedereen een praatje te maken. Dat geeft de gevechten ook een stuk meer betekenis, omdat je een band opbouwt met je krijgers en een grote rol speelt in hun ontwikkeling. Hoewel het verhaal uiteindelijk niet helemaal uit de verf komt, zijn de reis en de vrienden die je onderweg ontmoet, veel belangrijker.

Fire Emblem Three Houses is vanaf 26 juli verkrijgbaar voor Nintendo Switch.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.