“Het enige waar ik om geef, is Chaos doden. Ik moet het. Het is geen hoop of droom. Het is als een honger. Een dorst.” Dit is daadwerkelijk de drijfveer voor hoofdpersoon Jack om het kwaad in de wereld te verdelgen. Hij heeft zelf geen idee waarom, hij is vooral heel boos. Het internet had gelijk toen ze de trailers van deze game tot memes omtoverden: het verhaal slaat helemaal nergens op.

Jack en zijn strijdmakkers ontmoeten elkaar voor het eerst voor de poorten van de stad Cornelia. Ash en Jed staan plotseling achter hem met donkere kristallen in hun hand. “Jij hebt er ook eentje, toch?” Jack gromt: “Ik weet alleen dat ik Chaos wil vermoorden!” Nou, dat willen Ash en Jed ook wel. Ze doen een krampachtige boks met zijn drieën en zijn voortaan vrienden voor het leven.

Campy

De game is totaal niet te volgen, zeker niet voor mensen die geen kennis hebben van het toch al zo vreemde verhaal van de eerste Final Fantasy uit 1987. Stranger of Paradise vormt daar namelijk een soort van prequel op, waarbij Jack de slechterik uit die legendarische game blijkt te zijn. Dat werd in de reclamecampagne al uitvoerig uit de doeken gedaan, ook al verklapt dat eigenlijk het einde van het spel.

©GMRimport

Het enige voordeel van deze chaos, is dat het regelmatig zó slecht is, dat het bijna goed wordt. Zoals wanneer Jack iemand voor z’n kanis slaat terwijl die het plot probeert uit te leggen. Maar meestal is hij niet uit te staan. Zelfs Squall uit Final Fantasy 8 lijkt nog een gezellige kerel naast Jack.

Het helpt ook niet dat Stranger of Paradise nogal lelijk is. Het oogt als een game die aan het begin van de vorige consolegeneratie uitkwam, met personagemodellen die nauwelijks emoties overbrengen omdat ze bewegen als de Thunderbirds.

Wat wel bijdraagt aan het campy gevoel, is dat de hoofdrolspelers hun volledige uitrusting aanhebben tijdens de tussenfilmpjes. Onze Jack had daarom regelmatig een gleufhoed op tijdens zijn tirades. De lelijk geanimeerde gezichten van zijn teamgenoten werden gelukkig bedekt door een soort motorhelmen.

©GMRimport

Ook de levels zijn niet bijzonder mooi vormgegeven. Elke omgeving zou een ode moeten zijn aan eerdere Final Fantasy-delen, met bijvoorbeeld een grot uit deel 14 en een reactor uit deel 7. Die verwijzingen zijn zo liefdeloos gedaan, dat het sommige fans niet eens op zal vallen. Het is niet veel meer dan een vage achtergrond om je gevechten in af te werken.

Prima knokwerk

En wat schetst onze verbazing na alle bovenstaande klachten? Die gevechten zijn enorm leuk! Eigenlijk zou dat geen verrassing moeten zijn, want de game werd ontwikkeld door Team Ninja, de studio achter Nioh en Ninja Gaiden. Ze hebben hun expertise toegepast om een redelijk diepgaand en afwisselend vechtsysteem door te voeren.

Eerdere geruchten spraken van een Souls-achtige benadering van Final Fantasy, en dat is hier en daar voelbaar. Zo voer je lichte en zware aanvallen uit met R1 en R2, en zijn er savepunten waar je uitrust en je health potions weer aanvult, maar waarmee je verslagen vijanden weer laat respawnen. Ook zijn er uitdagende baasgevechten wiens patronen je moet doorgronden voordat je kans maakt op de overwinning.

©GMRimport

Toch zijn de flitsende actie en snelle combo’s van groter belang en is het meer Devil May Cry dan Demon’s Souls. Naast ontwijken en blocken voegt Stranger of Paradise daar zijn eigen interessante twists aan toe. De Soul Shield is een interessante vondst, een soort schild dat je kort op kunt roepen en aanvallen van tegenstanders automatisch pareert. Dit schild kost wel stamina, dat je weer nodig hebt om te blocken. Dat maakt het een boeiend risico: een succesvolle Soul Shield brengt vijanden uit balans, maar als je hem te vroeg inschakelt blijf je weerloos achter.

Gaan met die baan

Ook de welbekende jobs uit de Final Fantasy-reeks worden hier uitstekend geïmplementeerd. Je neemt twee klassen mee naar elk gevecht en kunt daar razendsnel tussen wisselen. Zo kun je bijvoorbeeld als magiër een vuurbal op je vijanden gooien, om daarna als ridder snel wat klappen uit te delen.

Je levelt vervolgens niet Jack als personage, maar alleen zijn jobs. Elk van die klassen heeft een eigen skill tree, met helemaal onderin de mogelijkheid om een nieuwe (en vaak betere) job vrij te spelen. Je moet meerdere jobs levelen om iets nieuws te ontgrendelen, wat je aanmoedigt om verschillende klassen uit te proberen. Om uiteindelijk een Sage te worden, moet je bijvoorbeeld met zowel de White Mage als de Black Mage gespeeld hebben.

Niet alle ideeën zijn even geslaagd. Door de constante stroom aan nieuwe uitrusting ben je elke vijf minuten nieuwe wapens aan het gebruiken en is het uitgebreide upgradesysteem volkomen overbodig. Ook is het vreemd dat optionele gesprekken met NPC’s verstopt zitten in een submenu. Niet dat je veel mist aan die houterige conversaties.

©GMRimport

De actievolle gevechten weten Stranger of Paradise te redden van de ondergang, maar dat kan niet voorkomen dat het toch als een herhalingsoefening gaat voelen. De lineaire levels bieden weinig verwondering en het gebrek aan variatie in vijanden begint na een paar uur al op te vallen. De beschikbare zijmissies veranderen daar weinig aan. Dat zijn gewoon dezelfde levels met dezelfde vijanden, maar dan in een andere volgorde. De imposante baasgevechten zorgen nog voor de nodige spanning, maar lang voordat de credits na twintig uur rollen, is de klad er al wel ingekomen.

Er is wel genoeg content beschikbaar voor wie het vechtsysteem tot in de puntjes wil leren beheersen, met steeds hogere moeilijkheidsgraden die je tot het uiterste dwingen. Dan moet je wel nog langer Jack en zijn onuitstaanbare persoonlijkheid kunnen verdragen.

Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin is vanaf 18 maart beschikbaar op pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S. Voor deze recensie is de game gespeeld op een PlayStation 5.

De digitale pre-orders voor Avowed, de nieuwe actie-rpg van Obsidian Entertainment, zijn geopend.

Dat werd aangekondigd middels een nieuwe trailer die hieronder bekeken kan worden. Daarin wordt ook nogmaals de eerder dit jaar bevestigde releasedatum getoond. Naast een standaard editie komt er ook een digitale Premium-editie beschikbaar die vijf dagen eerder toegang tot de game geeft, alsmede twee skinpacks, een digitale artbook en soundtrack.

Dan is er nog de fysieke Premium-steelbook met al het bovenstaande en een landkaart. Mensen die de standaard editie kopen (of spelen via Xbox Game Pass) kunnen altijd op een later moment nog beslissen om middels een upgrade een andere editie aan te schaffen. Verder werden ook de systeemeisen van het spel op Steam gedeeld.

Avowed speelt zich in het universum van de Pillars of Eternity-franchise af, al hoeft men die titels niet gespeeld te hebben om toch van Avowed te kunnen genieten. Deze games zijn net als Avowed ontwikkeld door Obsidian. Xbox-topman Phil Spencer liet onlangs nog weten dat Avowed eerder dit jaar niet werd uitgesteld omdat de oude releasedatum niet gehaald kon worden, maar om de line-up van het bedrijf meer te verspreiden.

Avowed komt op 18 februari 2025 naar Xbox Series X en S, pc en Xbox Game Pass.

De baas van Grove Street Games, de ontwikkelaar van Grand Theft Auto: The Trilogy - The Definitive Edition, heeft zich negatief uitgesproken over het feit dat de naam van de studio uit de collectie is gepatcht.

Eerder deze week kwam er een update uit voor de collectie op consoles en pc, waarmee diverse verbeteringen uit de smartphoneversie werden toegevoegd aan deze versies. De update zorgde er ook voor dat het openingsscherm van de game gelijk is getrokken met de mobiele versie. Daar wordt echter niet Grove Street Games, de ontwikkelaar van Grand Theft Auto: The Trilogy - The Definitive Edition, in genoemd, en nu dus ook niet op consoles en pc.

Thomas Williamson, de directeur van Grove Street Game, reageerde gepikeerd op social media. "Hypothetisch gezien is het een naaistreek om de hoofdontwikkelaars uit de credits te verwijderen middels een update, zeker wanneer de update honderden verbeteringen bevat die door die ontwikkelaars zijn gemaakt."

Spelers hebben Williamson inmiddels deels gecorrigeerd: de namen van de ontwikkelaar en de werknemers zijn nog steeds in de aftiteling van het spel te vinden. De studionaam is alleen uit het introscherm verdwenen. Gecombineerd met het feit dat veel gamers van mening zijn dat de oorspronkelijke release van Grand Theft Auto: The Trilogy - The Definitive Edition geplaagd werd door problemen, reageren de meeste fans alles behalve begripvol op de tweet van de ontwikkelaar.

Hoe dan ook zorgt de onlangs verschenen update er voor dat er bijvoorbeeld een 'Classic Lightning'-optie wordt toegevoegd. Daarmee krijgen de drie games in de collectie - Grand Theft Auto 3, Vice City en San Andreas - vergelijkbaar kleurgebruik als de oorspronkelijke versies. Mensen kunnen kiezen of ze dit aan of uitzetten, maar standaard staat het aan. Verder zijn er diverse andere visuele en gameplaytechnische verbeteringen doorgevoerd. Spelers kunnen nu bijvoorbeeld rennen en ondertussen jachtgeweren, vlammenwerpers en assault rifles gebruiken.