Na het experimentele uitstapje van Far Cry New Dawn keert Ubisofts verhalende shooterfranchise terug naar de kern: soldaatje spelen op een tropisch eiland. Ditmaal betreft het Yara, geïnspireerd door Cuba, waar een fascistisch staatshoofd bijna smeekt om een kopje kleiner gemaakt te worden. Far Cry 6 duwt revolutie en anti-etablissement door je strot, maar Ubisoft blijft ondertussen trouw vastklampen aan diens eigen, oude regime.

Zoals bij Far Cry de regel is, draait de game in essentie om de grote, boze slechterik; het kwaad om gewelddadig omver te werpen. Ditmaal is niemand minder dan Giancarlo Esposito gestrikt. De man die voor velen onherroepelijk gelijkstaat aan Gustavo Fring van Breaking Bad, stapt hier wederom in de schoenen van een gecalculeerde antagonist: Antón Castillo.

‘El Presidente’ wordt nooit een bijzonder complex personage — en Esposito staat duidelijk op de autopiloot — maar onderaan de streep geldt eigenlijk ook maar één ding: deze gast moet heel erg dood. Die bloedlust is wat voor Far Cry telt.

©GMRimport

Een nieuwe stem voor Far Cry

Dat is waar Dani Rojas, de protagonist van Far Cry 6, binnenwandelt als gloednieuwe, Yaraanse guerrillastrijder. Voor het eerst toont de shooter de speelbare personages (in mannelijke of vrouwelijke vorm) vaker vanuit het derdepersoonsperspectief, in zowel de tussentijdse filmpjes als selectieve stukjes gameplay. Het is geinig om bijtijds je gekozen kledingstukken terug te kunnen zien, maar het voegt verder niet bijzonder veel toe aan het verhaal. Far Cry 6 oogt bij vlagen net iets filmischer, waar bijvoorbeeld het volledig in de eerste persoon spelende Far Cry 3 er een meer introspectieve draai aan overhoudt.

Voor de verandering laat Dani ook vaker van zich horen dan recente Far Cry-protagonisten, wat wel degelijk bijdraagt aan de verhalende segmenten. Dani haakt op gevatte manieren in op gesprekken en gebeurtenissen, terwijl het daadwerkelijke acteerwerk overtuigend klinkt. De tussentijdse kreten en snelle responsen zijn typerend droog en sarcastisch, maar ze blijven vrij van ongemakkelijke oneliners.

Ironisch is wel hoe Dani, nu voorzien van een stem, vaak alsnog nietszeggend overkomt in het narratief. Hij of zij belandt per ongeluk en met tegenzin in een wankelende guerrilla-oorlog, maar neemt vervolgens zonder slag of stoot de rol van solistische Rambo-held op zich. Far Cry 6 windt er geen doekjes meer om: slechts een greintje motivatie is genoeg om een ketting van oorlogsmisdaden aan elkaar te rijgen. Voor Dani draait dat ene keer om wraak en eergevoelens en de andere keer om pure lol. Uiteindelijk maakt de intentie bar weinig uit.

©GMRimport

Tussen oorlogsdrama en Saints Row in

Die tweestrijd in toonklank komt vaker terug in het eindproduct. Enerzijds wil Far Cry 6 een gritty guerrillaverhaal met impactrijke gevolgen vertellen, andere keren doet het spel zijn best om juist overdreven luchtig en ludiek over te komen — tot meta-commentaar aan toe. Afhankelijk van hoe je het verhaal en de vele missies trotseert, kunnen die twee tonen elkaar op wrange manieren opvolgen. Vrolijk meeblèren op radiohit Havana direct nadat je een trouwe bondgenoot begraven hebt? Het kan op Yara.

Geheel volgens verwachting zégt Ubisoft wederom niets met het overkoepelende verhaal. De ’lessen der guerrilla’, de kankergenezende Yaraanse tabak, het bestaan van een jonge troonopvolger: het leidt uiteindelijk allemaal naar dezelfde, herkenbare chaos. Zelfs Giancarlo Esposito wordt niet verder benut dan het spelen van de dictatoriale neef van Gustavo Fring. Die verre familie sluit weliswaar prima aan op de Far Cry-formule, maar het voelt toch alsof er opzettelijk potentie ontweken wordt.

Ook deeltje zes schreeuwt eigenlijk van begin tot eind dat totalitair regime een slechte zaak is, terwijl het spelers van goedbedoelde B-personages naar de volgende oorlogsmisdaad sleept. Ubisoft gaat ver om uiteindelijk op dezelfde, nietszeggende standpunten aan te komen. Maar we hebben lol.

©GMRimport

Een stukje oud, niet te veel nieuw

Een soms ongebalanceerde toon kan Far Cry 6 immers niet minder Far Cry maken. Op een puur gameplaytechnisch vlak is dit zesde deel Far Cry pur sang. De spelformule is sinds Far Cry 3 nauwelijks aangepast, maar het totaalpakket komt op Yara wel fantastisch uit de verf. Militaire basissen vanuit de jungle besluipen en systematisch schoonvegen is, ook twee consolegeneraties verder, nog steeds vermakelijk. Het plezier is simpel van aard, maar telkens ‘nog één fortje’ blijft verslavend.

Far Cry 6 stapt wijs genoeg terug van de rpg-achtige elementen waar Far Cry New Dawn mee experimenteerde. Deel zes is wederom onderverdeeld in lichtjes geschaalde moeilijkheidsgraden per regio, maar doet sponsachtige tegenstanders weer in de ban.

Castillo’s leger scherpt zogenaamd aan naarmate de speler sterker wordt. In de realiteit merk je daar maar weinig van; headshots zijn weer gewoon headshots. Het stukje crafting en wat passieve uitbreidingen voor je thuisbasissen — ook in New Dawn geïntroduceerd — zijn ditmaal wel overeind blijven staan.

Ubisoft zet flink in op het aanpassen van je kleding, wapens, voertuigen en ander gereedschap, het liefst met allerlei cosmetische, passieve en actieve twists. De grote nieuwe klappers daarin zijn de zogenaamde Supremo’s: rugzakken met ultimate-achtige krachten. Samen met een breed scala aan in elkaar geknutselde wapens voegen de Supremo’s een gepast chaotisch element toe aan de anders vrij doorsnee schietgevechten. Ongeacht enige variatie zijn nagenoeg al deze krachten explosief van aard, wat ze helaas wel pijnlijk irrelevant maakt voor bijvoorbeeld stealth-speelstijlen en wereldverkenning.

©GMRimport

Goedbedoelde touch, ruwe afwerking

Ubisoft maakt grotere meters op het front van toegankelijke instellingen. Far Cry 6 komt (minder valide) spelers direct tegemoet met tal van verschillende hulpmiddelen om naar wens aan te passen. Denk aan schaalbare ondertitels, text-to-voice, een versimpelde verhaalmodus, vermindering van flikkerende beelden en slimme aanpassingen in spelbesturing.

Wel blijft het jammerlijk hoe bijvoorbeeld tussenfilmpjes niet te pauzeren zijn, de game het handmatig herstarten van checkpoints niet toestaat of hoe selecte voertuigen aanvankelijk frustrerend onlogisch bestuurd worden. Dat laatste geldt des te meer voor de pc-versie, waar het overschakelen naar een controller niet altijd werkt. Far Cry 6 oogt en draait weliswaar ontzettend fraai, maar mist op sommige fronten alsnog een laatste laagje afwerking.

Die nazorgen lijken wederom wat instabiliteit rond lancering te voorspellen, meer dan enkel de gebruikelijke imperfecties in de open spelwereld. Far Cry 6 is gedurende een intensieve week spelen circa vijf keer volledig gecrasht — een probleem wat in ieder geval één andere recensent op PlayStation 5 kon beamen. De vele autosaves komen spelers daarin tegemoet, mochten dezelfde crashes ook voorkomen in de uiteindelijke versie.

©GMRimport

Alsnog een sterke Far Cry

Naast een hoger gehalte knutselwerk en de wel-of-niet-politiek beladen ondertoon, is Far Cry 6 ‘gewoon’ weer Far Cry, zonder enige gêne. De tropische wereld van Yara is aanzienlijk groter en visueel gevarieerder, maar de gameplaycyclus is sinds Far Cry 3 nagenoeg onveranderd gebleven. Afgezien van een rijke greep aan unieke (zij)missies komt het spelletje toch vaak neer op hetzelfde systematische neerpoffen van soldaten tegen verschillende achtergronden. De locaties zijn mooier; de AI is nog altijd even voorspelbaar.

Experimenteren met customized wapens, Supremo’s, co-op — welke nagenoeg identiek is aan de opzet in Far Cry 5 — of een van de handvol dierenvrienden biedt daarin enige variatie, maar de powertrip van Far Cry 6 bereikt al vrij snel een plateau. Wie eenmaal een paar voor de speelstijl relevante wapens vindt, hoeft vrijwel nooit meer om te kijken naar de vele craftingmenu’s en -mogelijkheden. Na de eerste uren waarin nog gehint lijkt te worden naar vernieuwing, ben je na nog geen twee uur terug in een cyclus die wel erg bekend aanvoelt. Drie snelle headshots en een dynamietstaaf; er is weer een rood vlaggetje van de wereldkaart verdwenen. En zo voort.

Voor velen doet dit nauwelijks iets aan de ervaring af. Als je meer Far Cry wilt, dan biedt deel 6 het in overdaad. Heel vernieuwend of veelzeggend is het inmiddels niet meer, maar er is op Yara genoeg moois te vinden om je een flink aantal avonden te vermaken. De kundig opgesplitste verhaallijnen houden je, zonder goedkoop grind-festijn, makkelijk twintig tot dertig uur in de weer. Daarbovenop komen nog tal van geinige speurtochtjes, raceparcours en legio optionele verhalen om verder uit te pluizen.

Far Cry 6 is vanaf 7 oktober verkrijgbaar op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X en S, pc (Ubisoft Connect en Epic Games Store) en is te streamen via Google Stadia. Voor deze review werd een pc-versie verstrekt vanuit Ubisoft.

©GMRimport

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."