We zijn uiteraard druk bezig met het spelen van Ubisoft’s nieuwe loot-shooter, Tom Clancy’s The Division 2. Een dergelijke, grote online game vraagt echter tijd. Om je niet te lang te laten bungelen tot de recensie, geven we alvast onze eerste indruk.

We waren best onder de indruk van de eerste The Division. Het was een heel fijne cover-shooter, het zag er allemaal top uit en samenspel was een feestje. Toch had het zeker een aantal zwakke plekken. Eindbazen waren ‘gewone’ vijanden die meer kogels konden verdragen en de ‘end-game’ content was aan de zwakke kant. Aan de end-game zijn we uiteraard nog niet toegekomen. Wel hebben we de eerste ‘dungeons’ doorlopen en wat baasjes verslagen. Die paar uur spelen geven meteen al het gevoel dat Ubisoft de kritiek op deel één ter harte heeft genomen.

Deel twee speelt zich uiteraard ook weer af in een half vergane wereld die door een virus is geteisterd. De overlevenden vechten om de laatste hulpbronnen, terwijl misdadige facties hun kans schoonzien om hun eigen gebieden te veroveren. Als agent van ‘The Division’, een soort geheime agenten voor calamiteiten, moet je ditmaal in Washington DC proberen om orde op zaken te stellen.

Dit gaat op de bekende wijze. Je verkent de open wereld en doet her en der klusjes waarmee je nieuwe wapens en upgrades verzamelt. Gaandeweg neemt je personage ook in level toe, waardoor je ook andere gebieden beter het hoofd kunt bieden. Wie de eerste The Division speelde, herkent de eerste uren alles meteen. Je rent door de vervallen straten en volgt een gele lijn die je naar het volgende missiedoel leidt. Onderweg kun je wanneer je wil van dat pad afwijken om collectibles op te rapen of delen van de stad te verkennen. Zo vind je ook allerlei kleine en grote opdrachten, zoals het veiligstellen van een zone of het activeren van propagandazenders, terwijl je door golven tegenstanders wordt aangevallen.

©GMRimport

Plezierig

Het is heel plezierig om zo de stad te verkennen en heel organisch de diverse activiteiten te ontdekken. Je komt net als in The Division geen andere spelers tegen in de stad, tenzij je met vrienden speelt of via de matchmaking medestanders vindt.

En ondertussen vind je regelmatig nieuwe wapens en wapenuitrusting die je ter plekke kunt gebruiken, om zo je personage te versterken. Buit is meteen relevant en je voelt je ook echt substantieel sterker wanneer je een paar nieuwe dingen aan je uitrusting hebt toegevoegd. Hoe relevant dit is, blijkt bijvoorbeeld bij een zijmissie waar we steeds op hetzelfde punt doodgaan, tot we een moment nemen om onze eerder gevonden buit even uit te zoeken en aan te trekken, waarna datzelfde gevecht opeens een heel stuk behapbaarder wordt. Dat is allemaal een goed teken, omdat het vinden van nieuwe wapens en uitrusting daardoor een echte beloning is waarvan je de effecten meteen merkt.

Hetzelfde geldt voor het vrijspelen van nieuwe vaardigheden. Net zoals in deel één, doe je dat door bepaalde verhaalmissies te voltooien, waarna je een nieuwe speciale kracht kunt toevoegen aan je arsenaal. Je kunt er tijdens de strijd twee onder de rechter schouderknoppen plaatsen voor snelle toegang. De vaardigheden voelen tot nu toe als erg leuk speelgoed, zoals de drone die je zelfstandig kunt laten vechten, of specifiek op een bepaalde vijand af kunt sturen. Of de turret, die je kan plaatsten en die zowel als automatisch machinegeweer of als op afstand bestuurbaar sluipschuttersgeweer is in te zetten. Tenminste, als je de turret hebt opgewaardeerd om die nieuwe functie te activeren. Zo is er een vrij constante stroom aan beslissingen die je meteen de eerste uren al maakt en waardoor je ook steeds het gevoel hebt dat je voortgang boekt.

Baasje

Tot zover is het allemaal echter business as usual. De verwoeste straten en gebouwen lijken heel erg op de locaties uit deel één (inclusief de kerstversiering, omdat de grote ramp nu eenmaal wereldwijd rond kerst plaatsvond). Het is allemaal zelfs zo bekend dat het nog niet echt als een vervolg voelt. Zelfs niet wanneer we onze eerste paar ‘dungeons’ (verhaalmissies in gebouwen) doen. Het speelt lekker weg, de cover mechanic is als vanouds prettig, maar iets te plakkerig (in het heetst van de strijd is het soms lastig om uit cover te komen) en de vijanden zijn niet bijster intelligent.

Baasgevechten zijn op het eerste gezicht ook niet beter dan in deel één. Hiermee bedoelen we dat de eindbazen nog steeds gewone mensen zijn. In The Division was het zelfs zo dat deze eindbazen dezelfde tactieken gebruikten als hun ‘voetvolk’, maar moeilijk te verslaan waren omdat ze zoveel meer schade konden verdragen. Kogelsponzen, dus.

In deel twee zijn in de eerste paar uur wel wat verbeteringen waar te nemen. Nee, de eindbazen zien er nog niet spectaculair uit. Maar in plaats van alleen maar meer pantser, zijn ze voorzien van nieuwe mechanics, zoals speciale wapens. Een lastig baasje bleek bijvoorbeeld de hele tijd molotovcocktails te gooien, om zich vervolgens te verstoppen. Ook de pantsers zelf blijken minder frustrerend en het lijkt er op dat als je je vuur concentreert op een bepaalde plek, je zelf een gat in het pantser schiet. Het voelt in elk geval allemaal interactiever en iets intelligenter.

©GMRimport

Zelfde

Maar hoewel die eerste uren tot nu toe erg leuk zijn en het spel op bijna alle fronten goed aanvoelt, lijkt The Division 2 zo zeer op zijn voorganger dat het moeilijk is om grote verschillen aan te wijzen. Ook zitten er nog wat bugs in, zoals een NPC die na het vertellen van onze opdracht plots in het niets verdwijnt, of de vele momenten van pop-in waarbij de omgeving voor onze ogen opgebouwd wordt. Dat haalt je wel een beetje uit de illusie.

Dat alles maakt het spelen van The Division 2 zeker niet vervelend. Het is heel makkelijk om de tijd te vergeten en soepel van missie naar missie te rollen, zelfs solo. De constante toestroom van buit en vaardigheden maken deze uren bijzonder aangenaam. De belangrijkste vraag die we na die eerste uren hebben, is of het spel ook echt nieuwe stappen durft te zetten om het op een echt vervolg, in plaats van een uit de kluiten gewassen uitbreiding te laten aanvoelen. Of The Division 2 ook echt een waardig vervolg is - of slechts meer van hetzelfde - kun je lezen in onze uiteindelijke review.

Tom Clancy’s The Division 2 verschijnt vandaag voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Wij speelden op PlayStation 4 tijdens de Early Access-periode.

Het woensdag uitgekomen Stalker 2: Heart of Chornobyl is inmiddels wereldwijd een miljoen keer verkocht.

Dat werd via het officiële X-account van de gamereeks aangekondigd. Daarbij wordt gemeld dat "nog veel meer stalkers de game via Game Pass spelen".

In Stalker 2: Heart of Chornobyl reizen spelers wederom af naar de Zone, een gebied rondom de Chornobyl Nuclear Power Plant waar straling voor allerlei mutaties zorgt. De game is verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc. Ook staat het spel op Xbox Game Pass.

Dat de game is uitgekomen mag een klein wonder heten, want de ontwikkeling had wat voeten in de aarde. Het uit Oekraïne afkomstige GSC Game World heeft de werklocatie van werknemers meermaals moeten veranderen, terwijl diverse werknemers zich bij het Oekraïense leger voegden. Ook moest de ontwikkelaar dealen met het feit dat Russische hackers vroege versies van de game lekten.

Stalker 2 kent op release wel bugs en andere technische mankementen. GSC heeft al laten weten de komende tijd hotfixes uit te brengen om diverse problemen weg te werken.

Kamal van de Pol deelde een 7 uit in de Gamer.nl-review: "Stalker 2: Heart of Chornobyl is een melancholische en meeslepende shooter gemaakt in de meest bijzondere omstandigheden. De prachtige en tot de nok toe gevulde spelwereld gaat wel gepaard met frustrerende AI en grafische foutjes. Daarbij verschilt de ervaring in de kern niet veel van de voorgaande delen. Ondanks dat is Stalker 2 een game waar je uren in kunt stoppen. Hoe meer moeite je in het verkennen van de Zone steekt, des te meer het je oplevert."

Assassin's Creed Shadows bevat nieuwe stealth-mechanismen om het rondsluipen in de game nog tactischer te maken.

Ubisoft heeft de aanpassingen ten opzichte van vorige Assassin's Creed-delen in een nieuwe blogpost uiteengezet. Zo zijn er tijdens het sluipen acties in verschillende kleuren boven vijanden te zien, waarmee wordt aangegeven of vijanden in één keer uitgeschakeld kunnen worden, of er alleen schade wordt gedaan of dat vijanden helemaal niet via stealth uitgeschakeld kunnen worden.

Het loont dan ook de moeite om ervaringspunten in perks te stoppen waarmee bijvoorbeeld de schade die met sluipaanvallen wordt uitgedeeld te verhogen. Verder kan men de mogelijkheid ontgrendelen om dubbele sluipmoorden achter elkaar te plegen en bijvoorbeeld rookbommen te gebruiken.

Daarbij kan de positie waar spelers zich in bevinden ook het verschil maken: sommige vijanden kunnen bijvoorbeeld een aanval vanaf de grond overleven, maar niet vanuit de lucht. Er is ook een menuoptie om dit systeem toegankelijker te maken, waardoor alle vijanden wel met één stealthaanval gedood kunnen worden.

Een ander verschil met voorgaande games is dat spelers geen vogel tot hun beschikking hebben om het gebied om hen heen uit te kammen. In plaats daarvan hebben zowel Naoe en Yasuke - de twee hoofdpersonages van de game - een 'Observe'-mechanisme waarmee vijanden en items getagd kunnen worden. Alleen Naoe heeft ook Eagle Vision waarmee bijvoorbeeld vijanden achter muren gespot kunnen worden door het geluid dat ze maken.

Zoals gebruikelijk kunnen de hoofdpersonages bukken om minder snel gespot te worden, maar door in de schaduw te schuilen worden ze nu helemaal onzichtbaar. Het loont dus om bijvoorbeeld fakkels te doven en zo duisternis te creëren. Aangezien Naoe het kleinste hoofdpersonage in de reeks tot nu toe is, kan ze ook schuilen in krappe plekken.

Assassin's Creed Shadows had eigenlijk dit najaar moeten verschijnen, maar werd eerder dit jaar uitgesteld naar 14 februari 2025. Onlangs liet Ubisoft nog weten dat de nieuwe releasedatum haalbaar is. Overigens gaan er geruchten dat het bedrijf de komende vijf jaar elk halfjaar een nieuwe 'ervaring' binnen de reeks wil uitbrengen.