We zijn uiteraard druk bezig met het spelen van Ubisoft’s nieuwe loot-shooter, Tom Clancy’s The Division 2. Een dergelijke, grote online game vraagt echter tijd. Om je niet te lang te laten bungelen tot de recensie, geven we alvast onze eerste indruk.

We waren best onder de indruk van de eerste The Division. Het was een heel fijne cover-shooter, het zag er allemaal top uit en samenspel was een feestje. Toch had het zeker een aantal zwakke plekken. Eindbazen waren ‘gewone’ vijanden die meer kogels konden verdragen en de ‘end-game’ content was aan de zwakke kant. Aan de end-game zijn we uiteraard nog niet toegekomen. Wel hebben we de eerste ‘dungeons’ doorlopen en wat baasjes verslagen. Die paar uur spelen geven meteen al het gevoel dat Ubisoft de kritiek op deel één ter harte heeft genomen.

Deel twee speelt zich uiteraard ook weer af in een half vergane wereld die door een virus is geteisterd. De overlevenden vechten om de laatste hulpbronnen, terwijl misdadige facties hun kans schoonzien om hun eigen gebieden te veroveren. Als agent van ‘The Division’, een soort geheime agenten voor calamiteiten, moet je ditmaal in Washington DC proberen om orde op zaken te stellen.

Dit gaat op de bekende wijze. Je verkent de open wereld en doet her en der klusjes waarmee je nieuwe wapens en upgrades verzamelt. Gaandeweg neemt je personage ook in level toe, waardoor je ook andere gebieden beter het hoofd kunt bieden. Wie de eerste The Division speelde, herkent de eerste uren alles meteen. Je rent door de vervallen straten en volgt een gele lijn die je naar het volgende missiedoel leidt. Onderweg kun je wanneer je wil van dat pad afwijken om collectibles op te rapen of delen van de stad te verkennen. Zo vind je ook allerlei kleine en grote opdrachten, zoals het veiligstellen van een zone of het activeren van propagandazenders, terwijl je door golven tegenstanders wordt aangevallen.

©GMRimport

Plezierig

Het is heel plezierig om zo de stad te verkennen en heel organisch de diverse activiteiten te ontdekken. Je komt net als in The Division geen andere spelers tegen in de stad, tenzij je met vrienden speelt of via de matchmaking medestanders vindt.

En ondertussen vind je regelmatig nieuwe wapens en wapenuitrusting die je ter plekke kunt gebruiken, om zo je personage te versterken. Buit is meteen relevant en je voelt je ook echt substantieel sterker wanneer je een paar nieuwe dingen aan je uitrusting hebt toegevoegd. Hoe relevant dit is, blijkt bijvoorbeeld bij een zijmissie waar we steeds op hetzelfde punt doodgaan, tot we een moment nemen om onze eerder gevonden buit even uit te zoeken en aan te trekken, waarna datzelfde gevecht opeens een heel stuk behapbaarder wordt. Dat is allemaal een goed teken, omdat het vinden van nieuwe wapens en uitrusting daardoor een echte beloning is waarvan je de effecten meteen merkt.

Hetzelfde geldt voor het vrijspelen van nieuwe vaardigheden. Net zoals in deel één, doe je dat door bepaalde verhaalmissies te voltooien, waarna je een nieuwe speciale kracht kunt toevoegen aan je arsenaal. Je kunt er tijdens de strijd twee onder de rechter schouderknoppen plaatsen voor snelle toegang. De vaardigheden voelen tot nu toe als erg leuk speelgoed, zoals de drone die je zelfstandig kunt laten vechten, of specifiek op een bepaalde vijand af kunt sturen. Of de turret, die je kan plaatsten en die zowel als automatisch machinegeweer of als op afstand bestuurbaar sluipschuttersgeweer is in te zetten. Tenminste, als je de turret hebt opgewaardeerd om die nieuwe functie te activeren. Zo is er een vrij constante stroom aan beslissingen die je meteen de eerste uren al maakt en waardoor je ook steeds het gevoel hebt dat je voortgang boekt.

Baasje

Tot zover is het allemaal echter business as usual. De verwoeste straten en gebouwen lijken heel erg op de locaties uit deel één (inclusief de kerstversiering, omdat de grote ramp nu eenmaal wereldwijd rond kerst plaatsvond). Het is allemaal zelfs zo bekend dat het nog niet echt als een vervolg voelt. Zelfs niet wanneer we onze eerste paar ‘dungeons’ (verhaalmissies in gebouwen) doen. Het speelt lekker weg, de cover mechanic is als vanouds prettig, maar iets te plakkerig (in het heetst van de strijd is het soms lastig om uit cover te komen) en de vijanden zijn niet bijster intelligent.

Baasgevechten zijn op het eerste gezicht ook niet beter dan in deel één. Hiermee bedoelen we dat de eindbazen nog steeds gewone mensen zijn. In The Division was het zelfs zo dat deze eindbazen dezelfde tactieken gebruikten als hun ‘voetvolk’, maar moeilijk te verslaan waren omdat ze zoveel meer schade konden verdragen. Kogelsponzen, dus.

In deel twee zijn in de eerste paar uur wel wat verbeteringen waar te nemen. Nee, de eindbazen zien er nog niet spectaculair uit. Maar in plaats van alleen maar meer pantser, zijn ze voorzien van nieuwe mechanics, zoals speciale wapens. Een lastig baasje bleek bijvoorbeeld de hele tijd molotovcocktails te gooien, om zich vervolgens te verstoppen. Ook de pantsers zelf blijken minder frustrerend en het lijkt er op dat als je je vuur concentreert op een bepaalde plek, je zelf een gat in het pantser schiet. Het voelt in elk geval allemaal interactiever en iets intelligenter.

©GMRimport

Zelfde

Maar hoewel die eerste uren tot nu toe erg leuk zijn en het spel op bijna alle fronten goed aanvoelt, lijkt The Division 2 zo zeer op zijn voorganger dat het moeilijk is om grote verschillen aan te wijzen. Ook zitten er nog wat bugs in, zoals een NPC die na het vertellen van onze opdracht plots in het niets verdwijnt, of de vele momenten van pop-in waarbij de omgeving voor onze ogen opgebouwd wordt. Dat haalt je wel een beetje uit de illusie.

Dat alles maakt het spelen van The Division 2 zeker niet vervelend. Het is heel makkelijk om de tijd te vergeten en soepel van missie naar missie te rollen, zelfs solo. De constante toestroom van buit en vaardigheden maken deze uren bijzonder aangenaam. De belangrijkste vraag die we na die eerste uren hebben, is of het spel ook echt nieuwe stappen durft te zetten om het op een echt vervolg, in plaats van een uit de kluiten gewassen uitbreiding te laten aanvoelen. Of The Division 2 ook echt een waardig vervolg is - of slechts meer van hetzelfde - kun je lezen in onze uiteindelijke review.

Tom Clancy’s The Division 2 verschijnt vandaag voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Wij speelden op PlayStation 4 tijdens de Early Access-periode.

De jaarlijkse State of the Game Industry-enquête die op de Game Developers Conference onder ontwikkelaars is gehouden toont aan dat het aantal mensen dat aan pc-games werkt significant blijft toenemen.

Uit het onderzoek blijkt dat 80 procent van de meer dan drieduizend ondervraagde ontwikkelaars aan pc-games werken - terwijl vorig jaar 66 procent van de ondervraagden aan pc-games werkten. Interesse in het pc-platform was er onder 74 procent van de ondervraagden ten opzichte van 62 procent het voorgaande jaar.

Een precieze reden voor de stijging werd niet gegeven, maar GDC oppert dat de Steam Deck deels verantwoordelijk kan zijn voor de stijging. Andere mogelijke redenen zijn het feit dat pc-gaming steeds toegankelijker wordt dankzij platforms als Steam en het feit dat consoles qua technologie steeds meer op pc's gaan lijken, waardoor een pc-versie naast een consoleversie ontwikkelen steeds logischer wordt.

38 procent van de ondervraagden claimen games voor de PlayStation 5 te maken, en 34 procent voor de Xbox Series X en S. 29 en 28 procent werkt respectievelijk aan games voor Android en iOS, en 20 procent van de ondervraagden heeft een spel voor de Nintendo Switch in ontwikkeling. 8 procent geeft daarnaast aan dat men aan een game voor de pas onthulde Nintendo Switch 2 werkt.

Ontslagen en liveservice

De enquête behandelde nog veel meer aan games gerelateerde onderwerpen. Ongeveer 11 procent van alle ondervraagden gaven aan gedurende de afgelopen twaalf maanden hun baan te hebben verloren, een stijging ten opzichte van de 7 procent uit het onderzoek van vorig jaar. 29 procent gaf aan dat collega's hun baan hadden verloren, en 4 procent meldde dat de studio's waarvoor ze werkten het afgelopen jaar zijn gesloten.

Op het gebied van liveservicegames gaf 16 procent van de ondervraagden aan dat men aan een liveservicegame werkt. Daarnaast gaf een daarvan losstaande 13 procent aan dat men graag aan een liveservicegame zou werken. 41 procent van de ondervraagden claimden echter dat ze geen interesse hadden in het maken van liveservicegames. Deze ontwikkelaars uitten hun zorgen over dalende spelersaantallen, creatieve stagnatie, microtransacties en de mogelijkheid dat ontwikkelaars in een burn-out belanden.

Gebruik van AI en andere statistieken

Ondanks dat er in de industrie veel kritische geluiden zijn te horen over het gebruik van artificiële intelligentie tijdens game-ontwikkeling, gaf 52 procent van de ondervraagde ontwikkelaars aan voor een bedrijf te werken dat AI gebruikt, en 36 procent dat het specifiek voor game-ontwikkeling werd gebruikt. Toch meldde 30 procent van de ondervraagden dat men gelooft dat het gebruik van AI om game-assets te generen een negatieve impact heeft op de game-industrie. Problemen als IP-diefstal en energieconsumptie werden aangehaald.

Andere interessante feitjes: uit de statistieken van de enquête blijkt dat de game-industrie voor 66 procent uit mannelijke werknemers bestaat, terwijl dat in 2020 nog 75 procent was. Het percentage van ondervraagden dat zich als onderdeel van LGBTQ+ identificeerde beslaat 24 procent.

Nintendo heeft de soundtrack van de SNES-game Super Mario Kart toegevoegd aan de Nintendo Music-app.

De soundtrack bestaat uit 37 nummers die samen 33 minuten beslaan. Super Mario Kart is de eerste game in de gigantisch populaire kartracefranchise. Een van de meest recente delen, Mario Kart 8 Deluxe, is de bestverkochte Switch-game.

Vorig jaar bracht Nintendo Nintendo Music uit. Met de gratis app die alleen beschikbaar is voor Nintendo Switch Online-leden kan men muziek uit diverse Nintendo-games beluisteren op iPhone- of Android-apparaten. De app is daarmee vergelijkbaar met andere muziekapps als Spotify en Apple Music, maar dus louter voor muziek uit Nintendo-spellen.

Mensen kunnen daarbij zoeken op games, personages en verschillende speellijsten. Er is muziek beschikbaar uit games van verschillende consoles. Denk aan spellen als Donkey Kong Country, Super Mario Odyssey, Animal Crossing: New Horizons, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom en Super Mario Bros.

Diverse nummers kunnen ook 'verlengd' worden tot wel zestig minuten. Bepaalde soundtracks kunnen verborgen worden om spoilers te voorkomen en daarbij worden er soundtracks aangeraden gebaseerd op de speelgeschiedenis op de Switch. Zoals gezegd is een abonnement op Nintendo Switch Online nodig om in te kunnen loggen op Nintendo Music en de app te gebruiken. Dit kost 19,99 euro per jaar.