Pc-game Kingdome Come: Deliverance mixt de immens populaire rpg’s The Elder Scrolls 5: Skyrim en The Witcher, maar haalt hun magische element weg. De game vermijdt fantasy, maar wil een net zo omvangrijk middeleeuws verhaal vertellen.
De Concourse Hall is een beetje het verdomhoekje van de E3-beurs. Relatief onbekende ontwikkelaars en uitgevers tonen in kleine, door schotten afgebakende kamertjes hun kleine games. Warhorse is zo’n klein team, maar hun game benne groot. Zestien vierkante kilometers beslaat de spelwereld van Kingdome Come: Deliverance, een rpg die grote namen als The Witcher en The Elder Scrolls naar de kroon moet steken. Met zwaard, in first-person.
Jouw acties, hun reacties
Dat doet de ontwikkelaar niet door een schaamteloze kopie van de één of de ander te maken. Meest opvallende verschil is het gebrek aan magische elementen, trollen, draken en andere fantasy-invloeden in de wereld van Kingdom Come: Deliverance. Je bent een ridder met zwaard, zonder duistere krachten. Vanuit een eerstepersoonsperspectief gebruik je dat zwaard om in een dynamisch vechtsysteem korte metten te maken met eenieder die jou een strobreed in de weg wil leggen, op jouw pad naar wraak op de moord van je familie. Spoiler: orcs hebben niets met hun dood te maken.
Dat pad loopt door een levende wereld in vijftiende-eeuws Tsjechië. Warhorse geeft de spelwereld vorm door goed te kijken naar landkaarten uit vervlogen tijden en ander overgebleven materiaal. Dat betekent dat je in de game bijvoorbeeld burchten tegenkomt die anno 2015 nog altijd overeind staan in de echte wereld. De gamewereld is bevolkt door npc’s die allemaal een eigen leven hebben. Dat wil zeggen: een beroep, een huis, een gezin, maar ook één of meerdere hobby’s. Deze hobby’s zijn random, wat betekent dat npc X bijvoorbeeld de beste vi er van het dorp is. Start je een nieuwe game, dan kan hij plots compleet andere intere es hebben. Alleen het framework (uiterlijk, profe ie) blijft hetzelfde.
Npc’s moeten je niet het gevoel geven er alleen te zijn voor jou, voegt de ontwikkelaar toe. Het zijn geen eendimensionale quest-machines. Op eigen houtje gaan ze naar de kroeg, raken ze daar in gevecht met andere kroegtijgers, en vinden ze het vervolgens niet zo’n goed plan meer om nog naar die kroeg te gaan. Sowieso reageren ze op jouw acties. Loop je de middeleeuwse blits te maken met een gestolen maliënkolder en komen dorpsbewoners hier achter, dan gaan ze zich minder vriendelijk (zeg maar gerust onvriendelijk) richting jou gedragen. En wandel voor het eerst een onbekend dorp binnen en je zult merken dat de inwoners je nog wantrouwen.
Goed verhaal, lekker lang
In Kingdom Come ben jij de zoon (geen dochter; er is geen character customization in Kingdom Come: Deliverance) van een blacksmith, niet een afgetrainde held op wie het lot van de wereld rust. Je gaat op pad, omdat je merkt dat er herkenbare moordpartijen in nabij gelegen dorpen plaatsvinden. Informatie inwinnen daarover helpt je wellicht in de juiste richting naar de moordenaars van jouw dierbaren. Het is een gevaarlijke tocht. Helaas heb je het vechtinstinct van een krekel, dus ga je trainen. Je belandt in een burgeroorlog en wordt zo langzaamaan onderdeel van het hele verhaal, niet het epicentrum.
Qua verhaalvertelling neigt de game meer naar The Witcher dan naar Skyrim. Het avontuur ontvouwt zich via quests, die vaak niet eens iets te maken hebben met vechten. Praten, onderzoeken, moorden oplo en en wellicht af en toe een item fetchen is wat het verhaal voortdrijft. Jouw acties hebben effect elders in de wereld, terwijl quests vaak weer afhankelijk zijn van timing. Zo kan het voorkomen dat je informatie van een bepaalde marktkoopman wilt hebben, maar dat, als je te lang wacht, deze al eerder wordt vermoord door een andere partij, wat uiteraard weer invloed heeft op het verdere verloop van je game. Warhorse komt waarschijnlijk met een totaal van achttien main quests en een hoofdverhaal van twintig uur gameplay. Doel is om uiteindelijk zo’n honderd quests in de game te stoppen en te mikken op een ruime uur of vijftig aan gameplay.
Genadeklap
Zoals gezegd is vechten slechts een onderdeel van de gameplay, maar wel een belangrijk onderdeel. Strijden doe je in first-person, grotendeels met alleen een zwaard. Het is combat die je moet leren. Je kiest welk lichaamsdeel je aanvalt, en of je slaat of steekt. Vecht je met een lang zwaard en kom je te dicht bij je tegenstander, dan moet je hem eerst een flinke duw verkopen om ruimte te creëren. Later in de game kun je ook aan de slag met hamers, kruisbogen, en een klein zwaard en schild. Althans, die mogelijkheden zijn er vanaf het begin wel, maar je kunt er bij aanvang nog bar weinig mee als onervaren onderkruipsel. Ben je eenmaal gevorderd (door xp te vergaren en handboeken te lezen), dan vecht je bijvoorbeeld even gemakkelijk vanaf je paard en rijg je combo’s aan elkaar om te eindigen met een gruwelijke genadeklap.
Vechten is een tactische aangelegenheid omdat je rekening moet houden met uithoudingsvermogen. Elke actie die je maakt, of het nu aanvallen, blokken of ontwijken is, vreet aan je gele stamina-balk. Elke hit die je krijgt betekent ook minder stamina. Elke keer als je geraakt wordt, wordt het gevecht dus ook moeilijker. Kingdom Come: Deliverance doet weinig om het spelers makkelijker te maken, eerder het tegenovergestelde.
Hoewel je van begin af aan in principe alles al wel kan, is de game volledig skill-based. Door te levelen word je beter en met potions verbeter je bijvoorbeeld hoe doelgericht je pijlen lanceert met je kruisboog. Daarnaast zijn je stats afhankelijk van hoe goed je gegeten hebt en hoeveel je hebt gerust. Zonder een goed ontbijt en na een harde nacht doorhalen ga je niet dood, maar je bent wel aanmerkelijk zwakker dan wanneer je goed uitgerust en weldoorvoed bent.
Kickstarter
Kingdom Come: Deliverance is het resultaat van een geslaagde Kickstarter-campagne. Het project vond uiteindelijk de weg naar de portemonnees van vijftigduizend backers, waarvan velen al zeer actief zijn als spelers van de alfaversie(s) van de game. Warhorse demonstreert regelmatig waar het mee bezig is door alfa-updates te distribueren via Steam en vervolgens feedback te verwerken en weer verder te bouwen.
Dat Kingdome Come nog in alfa is, is ook wel duidelijk. Zwevende props, npc’s die pas wakker worden wanneer je een pijl op ze afschiet en een lage framerate verraden dat er nog veel werk aan de winkel is voor Warhorse. Maar dat is niet erg. In tegenstelling tot alle grote partijen die aanwezig zijn op de E3, hoeft het team in de Concourse Hall niet te smijten met harde data en loze beloftes om aandeelhouders tevreden te houden; de beloftes die het moet inlo en zijn degenen gedaan aan de backers van het project. Warhorse richt zich op een release in de zomer van 2016. Tot die tijd moeten we ons nog even vermaken met The Witcher 3.