De Game Boy Micro is het slachtoffer van Nintendo’s eigen succes
In 2005 heeft Nintendo al meer dan vijftien jaar een monopolypositie binnen de handheldmarkt dankzij het succes van de Game Boy. Sinds de eerste uitgave in 1989 heeft de draagbare spelcomputer de game-industrie in zijn greep. Door de jaren heen vernieuwt Nintendo meerdere malen het concept en weet het bedrijf in totaal tweehonderd miljoen exemplaren te verschepen. Met de zesde editie van de Game Boy slaat de Japanse gigant de plank verkooptechnisch echter mis.
Tijdens E3 2005
Reggie Fils-Aime namens Nintendo de zesde editie van de Game Boy-lijn en opvolger van de Game Boy Advance SP; de Game Boy Micro. Direct valt op hoe klein de handheld is. Fils-Aime geeft aan dat de Micro zelfs in de meest strakke spijkerbroeken past en slechts tachtig gram weegt. Verder benadrukt hij dat de Micro niet de nieuwste technologie bevat, maar wel een nieuwe uitstraling heeft. Zo is de Micro uitgerust met het meest heldere scherm dat destijds ooit in een handheld voorkwam. Ook kan het systeem aangepast worden met vervangbare ‘faceplates’. Op het eerste oog lijkt de Micro net zoveel succes als de vorige versies te ogen, maar al snel wordt duidelijk dat het systeem tekort schiet.
©GMRimport
Kleine pijnpunten
De vorige drie Game Boy-systemen staan mede bekend om de aanwezige backwards compatibility. Eigenaren van een Game Boy Color, Advance of Advance SP kunnen moeiteloos hun favoriete games uit oudere handheldgeneraties spelen. Plots kiest Nintendo ervoor om deze functie te verwijderen en de Micro alleen geschikt te maken voor Game Boy Advance-games. Dit roept vraagtekens op bij vele fans, aangezien de Game Boy Micro niet eens ‘Advance’ in zijn naam heeft staan. De reden voor deze keuze is dat alle onderdelen in een zeer klein apparaat moeten passen, waardoor backwards compatibility niet mogelijk is. Daarnaast is het vermoedelijk niet comfortabel om op de Micro te spelen wanneer grote cartridges van de Game Boy of Game Boy Color erg ver uit het systeem steken.
Het Micro-design zorgt voor een draagbaar systeem, maar het gaat ten koste van de comfort. Spelers geven aan snel last te krijgen van kramp tijdens het spelen. Kijkend naar de dimensies van de Micro mag dit geen verrassing heten; het apparaat is vijf centimeter hoog, tien centimeter breed en 1,7 centimeter diep. Dit formaat is vergelijkbaar met die van een Joy-Con, terwijl er ook nog een scherm op moet passen. Het scherm is diagonaal 5,1 centimeter groot en daarmee ongeveer een derde kleiner dan dat van de Game Boy Advance SP, die een grootte van 7,4 centimeter heeft.
Naast de verbeterde helderheid zorgt het verkleinde scherm er voor dat de pixeldichtheid vergroot wordt, waardoor games er net iets strakker uitzien in vergelijking met zijn voorgangers. Het schermpje van de Game Boy Micro is echter niet praktisch voor liefhebbers van rpg’s, waarin veel tekst verwerkt zit en dus geknepen ogen nodig zijn om dialogen te kunnen volgen.
©GMRimport
Kannibalisme
Tijdens de onthulling van de Game Boy Micro in 2005 is er sprake van een trend waarbij telefoons steeds kleiner en compacter worden gemaakt. Nintendo lijkt hier op mee te willen liften en ontwikkelt het systeem om spelers een nieuwe ervaring te bieden bij het spelen van hun favoriete Game Boy Advance-games. De zet was extra opvallend omdat de Nintendo DS al een jaar eerder was verschenen. Hiermee benadrukt Nintendo dat de Micro bedoeld is om naast de DS te bestaan. Na de lancering van de Micro in het najaar van 2005 wordt echter snel duidelijk dat er maar één handheldsysteem echt succesvol kan zijn.
De DS beschikt dan ook over de nieuwste technologieën en games. Deze handheld bevindt zich in het begin van zijn levenscyclus en de Game Boy Advance-reeks juist aan het einde. De meeste ontwikkelaars kiezen er dan ook voor om nieuwe titels te maken voor de DS om zo optimaal te kunnen profiteren van de grafische mogelijkheden en potentiële winst. De Game Boy Advance wordt snel als de vorige generatie gezien en wordt steeds minder verkocht. Deze verkoop wordt mede bepaald door de prijzen die gehanteerd worden door Nintendo bij beide systemen. De Game Boy Micro krijgt bij de lancering namelijk een prijskaartje van 99 euro, terwijl de DS op dat moment slechts dertig euro meer kost. De keuze is daarmee in de ogen van de meeste Nintendo-fans al snel gemaakt en velen laten de Micro in de winkel liggen.
Ook de backwards compatibility-opties van de DS geven de handheld een voordeel boven de Micro. Op de DS kunnen alle Game Boy Advance-games gespeeld worden. De vraag is of het anders had afgelopen indien de Micro wél Game Boy- en Game Boy Color-games kon spelen. Het lot van de Micro wordt niet veel later bezegeld door een redesign van de DS in 2006, de DS Lite. Het betreft een kleiner en lichter ontwerp, waarbij ook de backwards compatibility beschikbaar blijft en nieuwe games in een rap tempo uit blijven komen.
©GMRimport
Als een nachtkaars
Nintendo weet uiteindelijk ongeveer 2,5 miljoen exemplaren te verschepen van de Game Boy Micro, waarvan het grootste deel verkocht wordt in Japan. Dit aantal is niet te vergelijken met de 35,44 miljoen exemplaren van de Game Boy Advance en 43,57 miljoen van de Game Boy Advance SP. Daarmee komt de reeks van Game Boy-systemen tot een einde die eigenlijk niet reflecterend is aan de impact die ze gezamenlijk hadden op de game-industrie.
Satoru Iwata geeft in 2006 tijdens een briefing van Nintendo aan dat de marketing voor de DS en de aanpak van de Micro zelf schadelijk is geweest voor de potentie van de handheld. “Omdat er een aantal mensen, distributeurs, ontwikkelaars en uitgevers zeiden dat de Micro potentie had om goed verkocht te worden, waren we er van overtuigd dat een normale marketingaanpak voldoende was in de vorm van het aankondigen van een nieuw Game Boy-model. Echter waren degenen die onder de indruk waren de mensen die het daadwerkelijk fysiek in handen hebben gehad. De échte consumenten moesten oordelen over het systeem zonder het aan te raken. Uiteindelijk hebben we gefaald om consumenten te overtuigen van de Micro zijn unieke waarde en concludeerde men dat de Micro het niet waard was om hun geld in te investeren.”
De Game Boy Micro heeft ondanks zijn gebrek aan succes toch zijn eigen charme. Zo is het nog altijd de kleinste handheld die Nintendo ooit uitbracht, evenals het enige systeem met een metalen behuizing. De Micro kreeg tijdens zijn levenscyclus ook prachtige speciale versies, waaronder een Famicom-editie om het twintigjarige bestaan van de NES te vieren. Daarnaast beschikt de Micro over een hoofdtelefoonuitgang die bij de Advance SP juist ontbreekt. De productie van de Micro stopte in 2008; drie jaar na zijn lancering en twee jaar voor het einde van de Game Boy Advance SP. Tegenwoordig wordt de Game Boy Micro door de fans vooral gezien als een verzamelobject en bij Nintendo als een wijze les.
