Days Gone laat je overleven in een wereld vol zombies
Sony Bend Studio kennen we vooral nog van de Syphon Filter-reeks, maar de studio heeft ook de Uncharted-titels op de Vita ontwikkeld. Afgaande van de uren die we tot nu toe hebben besteed met de studio’s nieuwe PS4-game Days Gone, heeft de ontwikkelaar het een en ander opgestoken van het werken aan Naughty Dogs adventureserie.
Days Gone bezit namelijk vergelijkbare cinematische kwaliteiten als de avonturen van Nathan Drake, of – misschien een treffendere vergelijking – het filmische hoogstandje dat The Last of Us heet. De gameplay wordt regelmatig afgewisseld door filmpjes met prima acteerwerk en het rondlopen of -rijden in de spelwereld is heerlijk soepel. Je kruipt, rent en klimt zonder enige moeite van hot naar her en het spel bezit daardoor datzelfde afgewerkte gevoel als de meeste titels van Sony. Met een paar wijzigingen welteverstaan. Zo heeft Days Gone een open wereld die bevolkt wordt door zombies.
©GMRimport
Deacon en Boozer
Nou ja, zombies… in de game heten de hongerige wezens die jou als lekker hapje zien Freakers. Ze zijn echter een stuk sneller dan de schuifelende wezens uit games als Resident Evil of series als The Walking Dead en hebben qua wendbaarheid meer weg van de op hol geslagen besmette mensen uit 28 Days Later. In feite is dat ook wat er in het Amerika van Days Gone is gebeurd: er is een virus uitgebroken en in een korte tijd ligt daardoor heel de wereld in puin, zijn de meeste mensen dood en wordt het aardoppervlak bevolkt door agressieve, mensenvlees etende wezens.
Tijdens de uitbraak is het natuurlijk een chaos van jewelste. Biker Deacon St. John weet nog net zijn vriendin Sarah op een helikopter naar een nabijgelegen vluchtelingenkamp te zetten en blijft achter met zijn maat Boozer. Helaas komt hij er al snel achter dat de helikopter met Sarah onderweg is neergestort. Zover bekend zijn er geen overlevenden, al verbaast het ons niets als dit verhaal nog een staartje krijgt later in het spel. Het rest Deacon en zijn vriend alleen nog te overleven in deze nieuwe, uiterst gevaarlijke wereld.
Je hebt echt het gevoel dat je in een soort The Walking Dead leeft; je maakt deel uit van een wereld die al jaren gebukt gaat onder de ‘zombies’ en waar diverse sterke mensen een manier hebben gevonden om te overleven
-
De spelwereld
Days Gone komt na een uitgebreide introsectie pas echt tot leven wanneer er twee jaar vooruit wordt geskipt in de tijd. Deacon en Boozer kennen inmiddels de fijne kneepjes van het overleven in de wilde, open wereld van de game. Voordat ze een donkere tunnel in rijden met hun motors stappen ze netjes af om met een zaklamp en geweer in de aanslag te checken of alles veilig is en elke auto of elk verlaten huisje wordt aandachtig onderzocht voor materialen en kogels. Ook hier gaat de vergelijking met The Last of Us weer op: met gevonden materialen creëer je via een wielvormig menu diverse geneesmiddelen en molotovcocktails.
Anders dan in de lineaire Naughty Dog-games heeft Days Gone echter een open wereld. Deze wereld oogt prachtig, met bosrijke gebergten die je doen denken aan die ene vakantie in de Ardennen en zanderige vlaktes met hier en daar een dorpje die niet zouden misstaan in een Red Dead Redemption met een hedendaagse setting. Deze wereld zit vol met verhalende missies en andere activiteiten, zoals het kapotmaken van Freakers-nesten en het veiligstellen van gebieden die worden bevolkt door deze lugubere wezens. Vaak leg je de routes van de ene naar de andere activiteit af met je trouwe motor, die zich prima laat besturen, maar vooral bij het maken van bochten een beetje log aanvoelt – wat eigenlijk ook wel past bij het voertuig. Maar pas op: rondrijden kost benzine, dus stop op tijd bij een tankstation om je tank weer te vullen.
De spelwereld bevat verscheidene kampen met overlevenden. Deze kampen worden geleid door mensen met uiteenlopende persoonlijkheden, wat elk kamp en de bijbehorende sfeer ook weer uniek maakt. Deacon en Boozer doen tijdens hun avontuur diverse veilige havens aan, en door daar klusjes op te knappen, kom je steeds meer in een goed boekje bij de leiders en de inwoners, wat meer missies ontgrendelt en progressie in het verhaal oplevert. Ook goed voor je reputatie is mensen in de wildernis redden van Freakers en ze naar een bepaald kamp verwijzen. De spelwereld voelt door deze kampen en het werk dat je voor de mensen daar doet erg realistisch aan. Je hebt echt het gevoel dat je in een soort The Walking Dead leeft; je maakt deel uit van een wereld die al jaren gebukt gaat onder de ‘zombies’ en waar diverse sterke mensen een manier hebben gevonden om te overleven.
©GMRimport
Freakers
De Freakers zelf zijn een interessant element van de game. Vooral in het begin van het spel intimideren ze door hun schokkende bewegingen en dierlijk gesnauw, maar al snel kom je erachter dat ze in kleine getalen redelijk makkelijk te overkomen zijn. Een paar schoten van je geweer – kogels zijn schaars, dus schiet vooral niet meer dan nodig – een knal van een honkbalknuppel of een sneak attack van achteren met je mes volstaat vaak al. Of je rijdt er met je motor gewoon voorbij, want zó snel zijn die Freakers nu ook weer niet.
Al snel introduceert de game echter andere soorten Freakers of situaties waarin ze wel degelijk een bedreiging vormen. Zo zijn er de Newts, kleinere Freakers die nog niet zijn volgroeid en meestal voor je vluchten. Tref je ze echter dichtbij hun nest, dan zijn ze genoodzaakt om aan te vallen, en met een beetje pech verwittigen ze de grote jongens ook. Daarnaast zijn er de ‘Hordes’, grote groepen Freakers – bekend uit de onthullingstrailer van Days Gone – die zich als een snelstromende rivier over het landschap verplaatsen en die je ten alle kosten moet vermijden. Je kunt zo’n grote hoeveelheid Freakers immers nooit in je eentje verslaan. Vooral ’s nachts heb je kans deze hordes tegen te komen. Gelukkig zijn ze te vermijden, maar het spel stuurt je ongetwijfeld eens richting zo’n grote menigte.
Dan zijn er ook nog vijandelijke mensen, bijvoorbeeld groepen die je veilige basis of de kampen willen overnemen met veel geweld. Ook zijn er de Rippers, mensen die in eerste instantie vrij normaal lijken, maar uiterst gewelddadig zijn en blauw gloeiende ogen hebben. Wat hun achtergrond precies is werd ons tijdens de speelsessie niet duidelijk, maar ze lijken vooralsnog een soort light-versie van de Freakers. Bij menselijke tegenstanders wordt alleen duidelijk dat de AI in de game niet van een bijster hoog niveau is. Dat Freakers lomp op je afrennen is tot daaraan toe, maar echt goed schuilen of tactisch te werk gaan lijken de mensen vooralsnog ook niet te kunnen en dat breekt de immersie af en toe.
©GMRimport
Originaliteit versus afwerking
Verder is er vrij weinig negatiefs aan Days Gone op te merken. Het spel is eerder al uitgesteld om er voor te zorgen dat de afwerking van een hoogstaand niveau is en nu we dicht bij de release zijn, lijkt dat een solide openwereldgame op te leveren. Tegelijkertijd voelt Days Gone aan als een mengeling van diverse games die we eerder hebben gespeeld. Een beetje The Last of Us hier, een willekeurige openwereldgame daar… de originaliteitsprijs gaat Days Gone dan ook niet winnen. Maar als de pay-off van het verhaal in orde is en er genoeg variatie in de diverse missies en andere bezigheden wordt gestopt, zorgt de ogenschijnlijk prima afwerking wel voor de rest.
Days Gone is vanaf 26 april verkrijgbaar voor PlayStation 4.
Laatste previews op Gamer.nl:
