Call of Duty: Black Ops Cold War maakt een ongemakkelijke indruk
Afgelopen weekend vond de eerste echte open multiplayerbèta plaats van Call of Duty: Black Ops Cold War. In tegenstelling tot wat er daadwerkelijk gebeurde tijdens de Koude Oorlog, vlogen de kogels en explosies ons dagenlang om de oren. De voorzichtige conclusie: ontwikkelaar Treyarch maakt een andere game dan Modern Warfare, maar moet daar niet te ver in doorschieten.
Bij Call of Duty verschillen de voorkeuren per speler. Dat klinkt als een te makkelijk cliché, maar na zoveel jaren aan Call of Duty is die persoonlijke voorkeur steeds prominenter geworden.
Groot contrast
Dat komt omdat Modern Warfare en Black Ops altijd een soort vertakkingen binnen dezelfde serie zijn geweest. Natuurlijk, alle Call of Duty-delen lijken meer op elkaar dan ze van elkaar verschillen, maar binnen dat heel specifieke spectrum hebben Black Ops en Modern Warfare een behoorlijk eigen insteek.
Zo is Black Ops soepeler en vloeiender, wat je vooral merkt tijdens het rondrennen en het glijden, maar is de algehele pacing en time-to-kill (ofwel het aantal kogels dat een kill vergt) juist langzamer dan in Modern Warfare. En dan zijn er nog zaken als healthbalkjes, zwemmen, onderwaterduels en stim-spuiten (om jezelf te healen): dergelijke kleine elementen in Cold War komen Black Ops-spelers meteen bekend voor.
©GMRimport
Als je de multiplayer van Cold War nou echt heel kort door de bocht zou samenvatten, is ‘t een beetje een moderne voortzetting van Black Ops. Black Ops 4 was een uitstekende Call of Duty-game, dus normaliter is dat geen probleem. Alleen ditmaal is het contrast gevoelsmatig extra groot omdat Modern Warfare een van de beste Call of Duty-delen in jaren was.
Het gaat te ver om dergelijke verschillen nu opeens ‘pijnpunten’ te noemen, maar wennen is het zeker. Dat uit zich vooral in de maps, het navigeren door die maps, de wapenbalans en algehele vernieuwingen die in dit deel simpelweg geen rol lijken te spelen.
Wennen
De maps an sich zijn verre van klassiek niveau, maar weldegelijk vermakelijk. De nieuwe modus Combined Arms (twaalf versus twaalf in Assault en Domination) is erg leuk en doet denken aan de wat grotere veldslagen in de War-modus uit World at War. De betreffende maps zijn logischerwijze op het grotere spelersaantal aangepast. Combined Arms biedt welkome afwisseling, ook dankzij de voertuigen. Vergeleken met Ground Wars uit Modern Warfare is er bovendien veel minder sprake van chaos en veel meer van collectieve tactiek.
©GMRimport
De kleinere maps lijken in de bèta wat traditioneel in opzet, wat dan weer minder bevalt. Waar je in Modern Warfare echt op avontuur kon gaan door te klimmen en klauteren en zo toffe plekjes kon vinden, zijn de bètamaps redelijk horizontaal. Dat kan natuurlijk aan de bèta liggen. Ook vergen de spawnpunten nog wat sleutelwerk (maar dat valt echt over iedere Call of Duty-bèta te zeggen) en zou een grasmaaier soms net zo goed van pas komen als een machinegeweer. Hemeltjelief, wat maakt dat hoge gras in de Cartel-map campen veel te makkelijk!
De time-to-kill is eveneens wennen, maar niet per se ergerlijk. De wapenbalans lijkt een beetje uit te schieten naar submachinegeweren, maar dat gevoel overheerst wel vaker in Black Ops: het over de grond glijden maakt snelle korteafstandgeweren nou eenmaal aantrekkelijk. Dat de tactical sprint ontbreekt voelt wel als een gemis: de sprint takeoff, een soort van automatische kleine boost aan het begin van je sprint, is een matig equivalent. De tactical sprint was van veel groter nut in vuurgevechten.
©GMRimport
Ongemakkelijke gunplay
En daar wringt het een beetje: het is niet alleen de tactical sprint uit Modern Warfare die ontbreekt. Executies speelden een hele kleine rol in Modern Warfare, maar waren zeldzaam genoeg om tof te zijn - Cold War negeert ze volledig. De terugkeer van scorestreaks in plaats van killstreaks is eveneens geen gewin, al is ook dat een veelal persoonlijk pijnpunt. Maar wat vooralsnog echt niet helemaal lekker aanvoelt is de gunplay zelf - opnieuw, zeker vergeleken met Modern Warfare.
De snelheid van het richten door het vizier (of eigenlijk het initiëren daarvan), het sprinten en het zijwaarts lopen terwijl je door je vizier kijkt: het voelt allemaal net iets anders dan in Modern Warfare. Het voelt ongemakkelijk. Ook de terugslag en ‘sway’ van wapens is zonder twijfel minder én minder consequent dan in Modern Warfare. Ten opzichte van de alfa is dat al iets verbeterd, maar van een militaire wapen-feel zoals in Modern Warfare is merkbaar minder sprake. Dat voelt als een stap terug.
Als je de multiplayer van Cold War nou echt heel kort door de bocht zou samenvatten, is ‘t een beetje een moderne voortzetting van Black Ops
-
Oh, en als we het toch over stappen zetten hebben: het over de grond glijden is stukken minder efficiënt dan in de alfaversie van de game, maar nog altijd te prominent. Spelers glijden op sommige plekken in de map net zo vaak als ze lopen. Om hoekjes, op rechte stukken, tijdens één-op-één-gevechten. Het is in de kleinere levels bijna alsof twaalf plakken boter het tegen elkaar opnemen in een hete pan. En misschien is dit een flauw punt, maar het is sowieso een beetje raar om zoveel soldaten tijdens de Koude Oorlog over de grond te zien glijden.
Leuk!
De bèta van Cold War was leuk, laat daar geen misverstand over bestaan. Het is niet alsof Cold War opeens de succesvolle Call of Duty-formule overboord gooit.
Met name de nieuwe modi verrassen positief en voorzien de inmiddels welbekende gameplay van verrassend nieuw elan. Naast de Combined Arms-modus geldt dat overigens ook voor Escort the VIP, waarin teams beurtelings een triviaal gekozen teamgenoot naar een van de twee eindpunten moeten begeleiden. Deze modus telt geen ‘eigen’ maps, maar is leuk genoeg om als blijvertje te eindigen.
©GMRimport
De maps die in de bèta zitten zijn niet heel spannend, maar ze zijn erg verschillend en gedijen ieder bij de modus (en bijbehorende speelsnelheid) waar ze voor gemaakt zijn. Vergeleken met de alfa zijn er daarnaast de nodige stappen in de goede richting gezet. Sluipschuttersgeweren zijn in met name kleine maps nu veel minder prominent, een field of view-slider is een handige toevoeging en de statistieken van wapens zijn daadwerkelijk overzichtelijk en handig - en daarmee veel beter uitgewerkt dan in Modern Warfare.
Er zijn alleen nog wat puntjes van ergernis, en die worden uitvergroot door de succesvolle voorganger. Treyarch zal zich absoluut bewust zijn van de zware schouderlast door Modern Warfare. De studio staat erom bekend naar de community te luisteren en de verschillen met de alfaversie van het spel illustreren dat. Maar enkele belangrijke aspecten voelen in de bèta nog niet helemaal consequent. Als die pijnpunten verholpen zijn, kan Cold War naast een leuke game ook een goede Call of Duty worden.
Call of Duty: Black Ops Cold War verschijnt op 13 november op pc, Xbox One, Xbox Series X/S en PlayStation 4 en op 19 november op PlayStation 5.
Meer previews:
