Call of Duty: Black Ops 4: een post-mortem
Op 12 oktober 2018 verscheen Call of Duty: Black Ops 4, een game die het publiek meehad na een redelijke tot goede ontvangst van WW2. Met name de battle royale-modus Blackout kreeg voorafgaand aan release een hoop tractie en later bleek dat de multiplayer- en Zombies-modi zelfs vrij innovatief waren. Nu, een jaar later, kijken we helaas iets minder positief terug op het spel.
In de basis is Black Ops 4 een fantastische game.Weliswaar niet baanbrekend – het blijft immers het welbekende Call of Duty – maar de manier waarop Treyarch de multiplayermodus aanpakte was op z’n minst interessant. Spelers hebben meer health, moeten handmatig helen en kleinere teams en Specialist-vaardigheden zorgen voor iets meer strategie. Misschien is het wel de beste Call of Duty-game van deze generatie.
©GMRimport
Blackout
Wel meer aspecten van de multiplayermodus zijn ontzettend fijn. Elk wapen heeft bijvoorbeeld een unieke set onderdelen, waardoor de balans van de game beter controleerbaar is, en kogels zijn voor het eerst vliegende projectielen in de spelwereld. Schieten voelt goed, met voorspelbare terugslagpatronen, lekker ratelende geweren en een redelijke selectie aan wapens (leve de Rampart 17). De veertien maps die op lancering beschikbare waren, zijn dan weer erg lineair en soms wat saai, maar Treyarch stopte in ieder geval een aantal favorieten uit de Black Ops-serie als extraatje in de game.
De aankondiging van Black Ops 4 ging gepaard met een hoop controverse vanwege het ontbreken van een campagne. Op zich geen slechte zaak na het verwarrende en ongeïnspireerde verhaal in het derde deel, maar de gedachte dat Activision de campagne zou verruilen voor battle royale om meer geld te verdienen, haalde bij sommige gamers het bloed onder de nagels vandaan. Achteraf bleek dat onnodig, want Blackout was en is nog steeds een fantastische variant van het destijds opkomende genre. De map bestaat uit herkenbare levels uit de serie, de mix van wapens is evenzo nostalgisch en Treyarch wist het iconische Call of Duty-gevoel knap neer te zetten in een gigantische omgeving. Een potje Blackout is gewoon altijd leuk.
©GMRimport
Aardige ondersteuning
Gedurende het jaar wist Treyarch spelers beter vast te houden dan Sledgehammer met WW2, ondanks vergelijkbare verkoopcijfers. Dit is grotendeels te verklaren door de constante stroom aan in-game evenementen en andere toevoegingen gedurende twaalf maanden. Af en toe werd er voor noppes (lees: voor iedereen zonder de Black Ops Pass) een klassieke map toegevoegd en leuke modi als sniper-only playlists in Blackout en partymodus Sticks and Stones waren redenen om terug te keren. Een verrassend simpele doch effectieve manier om maps fris te houden zijn tijdelijke variaties. Zo zie je opeens minder tijdens de storm op het anders zo zonnige Seaside en brengt Jungle Flooded een frisse dynamiek met zich mee, omdat de map grotendeels uit water bestaat.
Ook de Blackout-map werd om de zoveel tijd voorzien van een tijdelijke of permanente update, zoals de toevoeging van de boot uit Hijacked, een tijdelijke rode rivier tijdens de zombie-Apocalyps en een grafische stap vooruit in de zomer. Het zijn toffe toevoegingen, maar het zou overdreven zijn om te claimen dat de Blackout-map onherkenbaar is veranderd. Ambitie vergelijkbaar met Epic Games verwachten is wellicht teveel gevraagd, maar er zijn periodes geweest dat we het wel gezien hadden met de map van Blackout, totdat het volgende evenement nieuwe tijdelijke content met zich meebracht.
Het duurde niet lang voordat er een Fortnite-achtige loot-stroom werd geïntroduceerd
-
©GMRimport
Black Ops Pass
Wellicht heeft dat ook te maken met het momentum van elke update. Voorheen voelde een Call of Duty-uitbreiding als een mijlpaal: vier nieuwe multiplayermaps en een nieuw gedeelte van het Zombies-verhaal stonden op je te wachten. Met de introductie van de Black Ops Pass voelde Treyarch zich ongetwijfeld minder verplicht om viermaal een grote update uit te brengen. In plaats daarvan werd het meer uitgesmeerd over de game. Logisch, maar daardoor voelde niet elk evenement even omvangrijk als spelers wellicht hadden verwacht. Lang niet ieder evenement was dan ook de moeite waard, hoewel hoogtepunten als Apocalyps Z lekker veel leuke content toevoegden.
De nieuwe maps waren echter nog steeds voor degenen die bereid waren de Black Ops Pass te kopen voor 50 euro, zonder de exacte inhoud van tevoren te weten. Dit deed – geheel terecht – dan ook veel stof opwaaien. Dat was alleen al merkbaar aan hoe goed dit nieuws werd gelezen op Gamer.nl, maar ook doordat steeds meer games de seizoenspas laten varen voor een consumentvriendelijker model. En gelukkig komt dat model ook in de CoD-reeks terug, maar wel pas in de volgende Call of Duty-game.
©GMRimport
Lootbox-controverse
De Black Ops Pass is echter lang niet het meest controversiële aspect aan Black Ops 4. Dat is namelijk het verdienmodel. De eerste paar weken van de game leken op een utopisch scenario: de game was vrij van enige vorm van microtransacties en iedere speler kreeg dezelfde inhoud. Het duurde niet lang voordat er een Fortnite-achtige loot-stroom werd geïntroduceerd. De grind om alle cosmetische spullen te bemachtigen was weliswaar tijdrovend, maar in ieder geval was het systeem transparant en eerlijk.
Ook dat veranderde met de komst van lootboxen in februari, iets waar de community vurig op hoopte dat het niet zou gebeuren. Lootboxen an sich zijn geen regelrechte ramp, gezien het vrij eerlijke model dat WW2 en Infinite Warfare aanhielden, maar daarvan is niets te bekennen in Black Ops 4.
Nieuwe wapens worden grotendeels exclusief in lootboxen gestopt, waardoor spelers die urenlang grinden of geld uitgeven alsnog afhankelijk zijn van willekeur. En uiteraard komt elke lading wapens met een paarhonderd nieuwe skins en calling cards, de spullen die je eigenlijk niet wil vinden wanneer je op zoek bent naar nieuwe wapens. Black Ops Pass-bezitters hebben ook amper een betere kans op nieuwe wapens, laat staan dat zij ze gewoon krijgen.
©GMRimport
Geteisterd door een verdienmodel
Dat is best spijtig, want Black Ops 4 voelt op deze manier een beetje geteisterd door een hebberige uitgever. De drie pilaren van de game staan als een huis en zijn twaalf maanden lang ondersteund met aardige tot leuke evenementen. Het is de meeste frisse Call of Duty-game van deze generatie, maar zo staat Black Ops 4 niet bekend.
We zouden graag zeggen dat Treyarch nog aan de game kan blijven werken, zoals het aanvankelijk heeft beloofd. De realiteit is echter dat de studio heeft aangekondigd dat Dark Divide het laatste evenement van de game betreft, vermoedelijk omdat er hard gewerkt wordt aan Black Ops 5 voor 2020 vanwege problemen bij Sledgehammer Games. Maar goed, dat doet niks af aan het feit dat Call of Duty: Black Ops 4 in de kern een fantastische game is die wordt overschaduwd door negativiteit.
