Ancestors: The Humankind Odyssey doet alsof evolutie een kwestie van vallen en opstaan is. Dat klopt biologisch gezien van geen kant, maar belangrijker: het leidt ook niet direct tot een goede game.

Ontwikkelaar Panache Digital, geleid door Patrice Désilets, toont in ieder geval wel lef. De introductievideo heeft de strekking, ”zoek het maar uit, wij helpen je alleen als het ons uitkomt”, en daar is weinig aan gelogen. Ancestors gooit je in het diepe en verwacht dat je daar eigenhandig weer uitkomt.

Trial-and-error is de crux van deze eigenaardige titel. Voor je het weet ren je als een angstig aapje rond in een te grote en vijandige jungle. Nergens staat wat je mag of kan of moet of zoekt; zelfs Dark Souls biedt meer structuur en duiding. Met een beetje geluk vogel je uiteindelijk uit dat je samen met je clan moet zien te overleven – en dat je hele hebben en houden invloed heeft op de rest van je familie en vrienden. Oftewel: simpelweg wat eten, drinken, seksen en slapen is niet genoeg. Het is ook zaak om te leren welke planten helpen tegen schaafwonden, hoe je takken en stenen in je voordeel kunt inzetten en wat de beste manieren zijn om roofdieren te slim af te zijn. Zo draag je bij aan de gedeelde kennis van je apenclan.

©GMRimport

Evolutie is geen kunst

Je ruikt, hoort en kijkt je wat af – en Ancestors doet daarom voornamelijk denken aan een survivalgame. Toch kent het ook overeenkomsten met De Sims en zo’n beetje elke overambitieuze Peter Molyneux-game. Je bent met name verantwoordelijk voor het welzijn van je clan en de game doet vermoeden dat je speelstijl en keuzes invloed hebben op het spelverloop. Echt concreet of duidelijk wordt dit niet. Enkel sporadisch geeft Ancestors je het idee dat je progressie boekt – en dat dit een directe consequentie is van jouw spelwijze.

Slaag je er met veel geluk en een beetje wijsheid in om de boel in leven te houden, dan geeft de game je op meerdere momenten de keuze om een fiks aantal generaties over te slaan en duizenden, zo niet miljoenen jaren later verder te spelen. Het achterliggende idee is dat je zo een groot gedeelte van de evolutie van de mensenaap doorloopt. Conceptueel is dit intrigerend. Populaire culturele vormen als games en films draaien voornamelijk om persoonlijke en sociale ontwikkeling; Ancestors verlegt de nadruk van de verhaalvertelling naar de concrete impact van de evolutietheorie en gedeelde kennis.

De uitwerking laat te wensen over. Van wezenlijke evolutie lijkt nauwelijks sprake. Je leert soms wat trucjes en handigheden waar volgende generaties profijt van hebben, maar meestal moet je het gros van de vaardigheden weer opnieuw vrijspelen. Ancestors is daardoor niet alleen traag, maar ook onnodig repetitief. Ook de game an sich verandert nauwelijks, ongeacht het jaartal of de specifieke evolutie van je clan. Keer op keer scan je je omgeving voor roofdieren, voedsel en mogelijk handige objecten. Tussendoor ontwijk je de zoveelste slang en spring je van de ene naar de andere boom, op zoek naar vruchtbare gebieden en nieuwe tools. Dat is de eerste tien tot vijftien uur nog aardig: je weet dan nog niet helemaal wat de kaders van de game zijn en hoe je het beste kunt overleven.

©GMRimport

Mysterie zonder diepgang

Naarmate je dit proces een aantal keer hebt doorlopen, valt vooral op dat Ancestors kwalitatief tekortschiet en speltechnisch op de oppervlakte blijft. Confrontaties met roofdieren voltrekken zich steeds op dezelfde manier en je bouwt nauwelijks een relatie op met andere apen uit je clan. Het is ook niet zo dat je je omgeving daadwerkelijk leert kennen of naar je hand zet. In plaats daarvan scan je ieder nieuw gebied om te achterhalen wat gevaarlijk, eetbaar en nuttig is – een spelmechaniek die totaal niet uitdagend of interessant is. En dus dwingt de game je al snel om heel mechanisch te werk te gaan: eet gevarieerd, slaap regelmatig en beweeg genoeg. Het lijkt Het Voedingscentrum wel.

De aantrekkingskracht van Ancestors zit ‘m daarom vooral in het feit dat je er de eerste tien uur helemaal alleen voor staat en totaal geen idee hebt wat nu van je verwacht wordt. Het is nog behoorlijk lastig om je clan langer dan een uur of twee in leven te houden. Dat de game je niet vertelt wat bepaalde icoontjes betekenen en wat je nu eigenlijk wel en niet kunt doen, draagt bij aan een zeker mysterie. Alles lijkt dan nog mogelijk – en is dat niet precies de reden waarom No Man’s Sky een jaar of drie geleden zoveel interesse wekte? Maar net als met die titel schuilt er in Ancestors: The Humankind Odyssey relatief weinig achter het theaterdoek.

Ancestors: The Humankind Odyssey is nu verkrijgbaar op pc via de Epic Games Store. In december verschijnt de game voor PlayStation 4 en Xbox One.

Laatste reviews op Gamer.nl:

©GMRimport

De eerder deze week uitgekomen singleplayer-rpg Avowed had bijna een focus op multiplayergameplay gehad.

Dat laat regisseur Carrie Patel weten aan Bloomberg. De game werd in eerste instantie een "multiplayer-Skyrim" genoemd, maar in 2021 ging de ontwikkeling volledig op de schop. Voor die tijd werd het spel als een multiplayergame ontwikkeld. Sterker nog: de ontwikkeling van de game is in totaal twee keer volledig herstart.

Patel onthult ook dat er bij Obsidian behoefte is aan eventuele vervolgen op of dlc voor Avowed. "Nu we deze geweldige spelwereld hebben gebouwd, en het ontwikkelteam ook hebben laten wennen aan deze content en gameplay in deze wereld, zou ik er graag meer van zien."

Avowed is nu verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc en staat ook op Xbox Game Pass. Ron Vorstermans beloonde het spel met een 9 in zijn review: "Het schrijfwerk is fenomenaal, het vechten vloeit als een actiegame, de spelwereld is iedere vierkante centimeter waard en zelfs de kleinste verhaaltjes zijn memorabel. Avowed is misschien geen grensverleggende, dynamische rpg, maar weet precies waar het goed in is, en zet daar met volle overtuiging op in. Het resultaat is de beste Microsoft-rpg van de afgelopen jaren."

Netflix is betrokken bij de verfilming van Sloclaps kungfugame Sifu.

In 2022 werd al aangekondigd dat er een film werd gemaakt gebaseerd op Sifu door Story Kitchen, het bedrijf dat ook achter de Sonic the Hedgehog-films en de aankomende Streets of Rage- en Tomb Raider-verfilmingen zit.

Deadline heeft deze week gemeld dat Netflix nu ook betrokken is bij het project en dat TS Nowlin - bekend van de The Maze Runner-films - het script schrijft. Volgens geruchten zal John Wick-regisseur Chad Stahelski met zijn bedrijf 87Eleven Entertainment als producent functioneren.

Eerder gingen er geruchten dat Derek Kolstad, de schrijver van de John Wick-scripts, het script voor Sifu zou schrijven, maar dat lijkt nu dus niet meer het geval te zijn - tenzij hij samenwerkt met TS Nowlin.

De film moet min of meer hetzelfde plot als de game aanhouden, waarbij de hoofdrolspeler elke keer dat ze verslagen worden een stuk ouder wordt. De film wordt beschreven als "John Wick ontmoet M. Night Shyamalan's film Old".