A Plague Tale: Innocence is een game om in de gaten te houden
Het survivalgenre heeft in 2019 genoeg te bieden. Games als Days Gone, Resident Evil 2 en The Last of Us: Part 2 maken gebruik van een post-apocalyptische setting in combinatie met zombies om de speler geboeid te houden. A Plague Tale: Innocence pakt het anders aan: het spel speelt zich af in 1349, terwijl Frankrijk geteisterd wordt door de Zwarte Dood, oftewel de pest. De makers combineren historie met fictie en zetten een indrukwekkende ervaring neer, waarin twee kinderen samen moeten overleven in een genadeloze wereld.
A Plague Tale verteld het verhaal van Amicia, een vijftienjarig meisje en haar vijfjarige broertje Hugo in een Frankrijk dat gebukt gaat onder de pest. De twee hebben nog niet veel tijd met elkaar doorgebracht, aangezien Hugo lijdt aan een mysterieuze ziekte en erg beschermend wordt opgevoed door hun moeder. Het tweetal moet echter op elkaar vertrouwen om de wrede wereld die de ontwikkelaar heeft neergezet te trotseren. Een vraag die hierbij centraal staat is hoever Amicia wil gaan om te overleven en haar broertje te beschermen.
©GMRimport
Grafische pracht
Hoewel je bij de pest misschien denkt aan grimmige dorpjes en een grijze lucht, bevat A Plague Tale prachtige en gevarieerde omgevingen. Deze pracht en praal wordt meteen al duidelijk in de openingsscène van de game. Je kunt zien dat er met veel liefde is gewerkt aan de details, van de levensechte gezichten van Amicia en haar ouders tot de grassprieten en zonnestralen die door de bomen breken. Ook de manier waarop een fakkel schaduwen laat vallen op de muren en de game omgaat met lichtval is zeer indrukwekkend. Hoewel we beschikking hadden over een previewversie, waren er geen mankementen te bekennen, zelfs niet wanneer duizenden ratten tegelijk in beeld kwamen. Op alle punten scoort de game grafisch goed, en het is daarmee werkelijk een lust voor het oog.
We konden aan de slag met de eerste drie hoofdstukken van de in totaal zeventien die het verhaal vertellen. Hier speelden we in twee uurtjes doorheen. De game is erg lineair en zal dus voor veel spelers dezelfde ervaring bieden. Hoewel je soms iets langer in een omgeving kan blijven hangen om nog wat voorwerpen te verzamelen in een verborgen hoekje, is er altijd maar één in- en uitgang en duwt de game je duidelijk van punt A naar B. Soms letterlijk, aangezien je meerdere keren wordt opgejaagd door vijanden waarbij je maar één vluchtroute kunt nemen en je faalt wanneer je dat niet snel genoeg doet. Dit zorgt er voor dat er een meeslepend, gescript verhaal verteld kan worden dat de speler meetrekt in haar achtbaanrit. De momenten dat je moet wachten tot Hugo een deur opendoet, terwijl er iemand met een bijl achter je aan zit, zijn zenuwslopend.
©GMRimport
Broer en zus
Games waar je als speler moet zorgen voor - en samenwerken met - een jonger of kwetsbaarder personage zijn niet nieuw. Dat een dergelijke setting een band kan vormen tussen speler en personage maakte Telltale’s The Walking Dead al duidelijk via Lee en Clementine. Ook doet de game soms denken aan The Last of Us. Het zijn niet de minste namen om mee vergeleken te worden. Amicia en Hugo zijn gelukkig aangenaam genoeg om geïnvesteerd te raken in de personages. Hoewel Hugo soms het vervelende jonge broertje uithangt uit onwetendheid of koppigheid, maakt hij zich op andere momenten nuttig genoeg om niet irritant te worden. Ook Amicia is een fijn personage, met een goede mix tussen emoties verwerken en ondernemingsdrift.
"A Plague Tale doet denken aan The Last of Us en Telltale’s The Walking Dead, niet de minste namen om mee vergeleken te worden"
-
En dat is nodig, want de game gooit de twee van de ene in de andere situatie met weinig adempauzes of tijd om te reflecteren. Hoe verder je in de game komt, hoe hechter de band tussen broer en zus wordt, hoewel ze door de stress ook met elkaar kibbelen. Op dat punt voelt Hugo soms wel wat willekeurig. Het ene moment loopt hij te zeuren dat hij naar huis wil, terwijl hij op andere momenten braaf en nauwelijks onder de indruk langs gruwelijk verminkte lijken loopt. Wat dat betreft voelt zijn vijfjarige gedrag soms wel een beetje plotgedreven, in plaats van realistisch.
©GMRimport
Gameplay
De gameplay bestaat grotendeels uit het verkennen van omgevingen en het ontwijken van The Inquisition, die voor onbekende redenen achter de kinderen aanzit. Het tutorial-achtige begin van de game laat je op een spannende manier kennismaken met de spelmechanieken van de game. Amicia kan ongezien door hoog gras sluipen en gebruikmaken van haar slingshot om vijanden af te lijden met geluid. Met materialen uit de spelwereld is het mogelijk deze slingshot later te upgraden, waardoor ook de confrontatie met vijanden mogelijk wordt.
Sluipgedeelten worden lastiger gemaakt omdat je ook voor Hugo moet zorgen. Hoewel deze braaf je hand vastpakt en je volgt, zijn er momenten waar je hem even moet laten wachten of achterlaten. Duurt dit te lang, dan raakt hij in paniek en riskeer je gevonden te worden. Hoewel Hugo niet helemaal beseft wat er allemaal gebeurt, is hij behulpzaam genoeg om echt het gevoel te hebben dat je samen op pad bent. Hugo kruipt graag voor je door kleine openingen om een deur te openen, of gooit een opstapje naar beneden om de weg daarna weer samen te vervolgen.
Naast The Inquisition is een constant terugkerende vijand een grote rattenplaag. Dit is de belichaming van de Zwarte Dood en een grote dreiging in de slecht belichte gedeeltes van de game. Ratten zijn bang voor licht, maar kom je zonder fakkel te dichtbij, dan sterf je een gruwelijke dood. En gruwelijk is de game op punten zeker: niet voor niets speelt A Plague Tale zich af in één van de meest duistere periodes van de historie. Burgers zijn argwanend en paranoïde, potentiële heksen worden levend verbrand en The Inquisition is meedogenloos. In de ondergrondse tunnels vind je echter geen veiligheid, want daar kom je duizenden ratten tegen. Hier komt een licht puzzelelement om de hoek kijken. Letterlijk, want je moet gebruikmaken van fakkels en andere lichtbronnen om een pad te banen door de claustrofobische omgeving. In de eerste hoofdstukken zijn deze puzzels niet moeilijk, maar wel een welkome afwisseling van de constante vlucht en stealth-gedeeltes.
©GMRimport
Smaakt naar meer
A Plague Tale: Innocence lijkt een indrukwekkende game te worden. In een tijd waarin veel games op release nog niet af zijn, is het een verademing om geen bugs of rare dingen tegen te komen in een previewversie. Grafisch is de game prachtig, waarbij vooral de lichteffecten goed tot hun recht komen in de duistere catacomben waar duizenden ratten je fakkel venijnig aanstaren. Het is de vraag of de lineaire gameplay lang leuk blijft, maar Amicia en Hugo zijn intrigerend genoeg om benieuwd te zijn naar de afloop van hun verhaal. Voor nu heeft de game ons in ieder geval positief verrast met haar unieke setting en hoge kwaliteit. Het is nu wachten tot mei om te zien of deze kwaliteit over alle zeventien hoofdstukken behouden blijft.
A Plague Tale: Innocence verschijnt op 14 mei voor Xbox One, PlayStation 4 en pc. Voor deze preview speelden we een previewversie op pc.
