Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.
Zo, nu we alle minpunten hebben behandeld kunnen we eens gaan kijken naar de mooie kant van Uncharted 2: Among Thieves. Een kant die imponeert en overdondert. Eentje die Entertainment met hoofdletter E spelt. Een kant die niet alleen geen gelijke kent binnen de hedendaagse game-industrie, maar en pa ant ook nog even compleet Hollywood het nakijken geeft binnen een dikke tien uur. Je hoeft niet tu en de regels door te lezen om op te merken dat we enthousiast zijn. We steken onze hand ervoor in het vuur dat geen gamer die dit avontuur beleeft nog woorden kan vinden om ons tegen te spreken.
Bekijk de videorecensie van
Uncharted 2: Among Thieves
We vinden onze favoriete avonturier Nathan Drake terug op het moment dat-ie half versuft bijkomt in een treinwrak. We weten niet wat er in hemelsnaam is gebeurd, maar dat telt ook helemaal niet. Het enige wat telt is zo snel mogelijk uit deze dodenval klimmen, als blijkt dat onze wagon over de rand van een kilometersdiepe afgrond bungelt. Terwijl we allesbehalve rustig opstaan en ons (klimmend via de buitenkant, binnenkant, onderstel en de half afgebroken kozijnen van de wagon) een weg naar wat veiligere vaste grond werken is er geen tijd om na te denken over het hoe en waarom. Dat komt namelijk pas als na deze briljante introductie voor het eerst opgelucht ademgehaald mag worden en we de allereerste flashback mogen spelen.
Hollywood voorbij
Vanaf hier werpt de game ons maanden terug in de tijd waar we kennismaken met de dieven ... euh sorry, schattenjagers Flynn en Chloe. Als ze Nathan vragen om mee te doen aan een project dat we maar bestempelen als een 'eenzijdige ruil tu en hen en een zwaarbewaakt museum in Istanbul' wordt onze hoofdpersoon daar niet echt enthousiast van. Tenminste, totdat hij erachter komt dat het voorwerp dat ze gaan 'ruilen' wel eens zou kunnen leiden naar de dertien verloren schepen waarop Marco Polo een fortuin aan schatten vervoerde. Wat klinkt als de introductie van een goed jongensboek, eindigt uiteindelijk in een tocht langs de meest uiteenlopende locaties op aarde, waarbij Nathan het lijdend voorwerp wordt van oeroude vallen, geheimzinnige puzzels, kwaadwillende huurlingen, bijzonder veel klim- en valpartijen en her en der nog wat hartverwarmende ontmoetingen.
Het mooie is dat dit alles niet enkel op papier goed klinkt, het wordt door de vele in-game tu enfilmpjes ook ongeëvenaard op je scherm afgeleverd. Een vlugge blik van voorbijgangers in je huiskamer en ze denken dat je een film aan het kijken bent. Werkelijk waar; animaties, stemmenwerk en het complete visuele plaatje doen tijdens de tu enfilmpjes niet onder voor het echte werk. Sowieso laat het elke 'filmische' game ooit ver, ver achter zich. Een script doorspekt met sterke humor, dialogen die boeien, geloofwaardige personages en motivaties en een aaneenschakeling van spannende gebeurteni en tillen deze game boven de concurrentie uit. Het feit dat je dit alles ook nog eens zelf kunt spelen zorgt ervoor dat Uncharted 2 – zoals beloofd – ook de betere actiefilms uit Hollywood achter zich mag laten.
Indrukwekkend
Dus we zijn er eigenlijk al, niet? Want hoe vaak horen we niet dat gamers niet echt meer voor gameplay gaan, maar voor mooie plaatjes en sexy tu enfilmpjes? En hier hebben we dus het summum van wat we zogenaamd zouden willen: graphics die onovertroffen zijn en een script om van te smullen. Klaar? Nee, allesbehalve. Want eenieder die het grafische beeld boven de gameplay stelt zit er hopeloos naast. Uncharted 2 is niet alleen de mooiste game die je ooit hebt gezien, ook qua gameplay is dit één van de meest indrukwekkende games aller tijden.
Hoewel Uncharted 2 in wezen een lineaire beleving biedt, heeft de ontwikkelaar ervoor gezorgd dat er continu genoeg bordjes draaiende gehouden worden om uit te kiezen. Zo kwamen we bij een oeroude tempel aan op de top van een berg. Zoals bij elke locatie nemen we eerst even een kwartiertje rust, gewoon, even de camera ronddraaien, om te genieten van alweer een adembenemend panorama. Vervolgens schatten we de situatie in. Achter de poort waar we staan lopen een stuk of zeven bewakers te, nou ja, bewaken dus.
Keuzevrijheid
De adrenalinejunkie onder ons doet verder geen moeite, stampt depoort in waarachter het schorriemorrie rondloopt, blaast z'n shotgunleeg op alles dat beweegt, breekt gaandeweg nog iemand z'n nek als z'nkogels op zijn en pakt het schietijzer van zijn nieuwe dode vriend omnog meer lood en verderf te zaaien. Eenmaal aangekomen bij de rivierrent hij met getrokken pistool op een turret af, beukt de kop in van deschutter en neemt zelf de controle over het uit de kluiten gewa enmachinegeweer om zo de achtervolgingshorde vijanden met zoveel mogelijkbloed van de brug te maaien.
De welopgevoede gamer pakt hetwat rustiger aan. Rechts van het eerste bewaakte pleintje blijkt debergrand beklimbaar te zijn. Met handig klimwerk baant hij zichongezien een weg langs de eerste huurlingen. Vervolgens zijn watuitstekende balken, een houten plateau en een onnauwkeurig metselwerkjegenoeg om 'm ook nog eens voorbij het eerste overdekte tempelgebied telaten klauteren en eenmaal aangekomen bij de rivier vindt deze gamerhet prettig om zich onopvallend onder de brug door het water heen tewaden, waarna de overkant moordloos, vriendelijk en vooral ongeschondenbereikt wordt.
En dan hebben we nog de wraakzuchtige maarbuitensporig geduldige gamer – zeg maar het type James Bond. Houdt vanknallen, ziet de noodzaak van moorden, maar hoeft dat niet te doenzoals die onbehouwen neanderthaler van twee alinea's terug. Deze gamerkleeft met een druk op de knop tegen een muurtje, bestudeert nauwkeurigde looppatronen van de bewakers en houdt rekening met hun blikveld.Eerst rechts, die bewaker, met een duwtje de afgrond in. Omdraaien entegen dat lage muurtje kruipen. Draait de bewaker op het midden van hetplein zich om, dan geruisloos de huurling die tegen 'ons' muurtjeaanleunt achterover trekken en nek breken. Een gevonden pijl en boogschakelen nog geruisloos twee man uit. Vervolgens, al hangende aan eenhouten plateau boven de afgrond wachten tot iemand poolshoogte komtnemen, om zijn nieuwsgierigheid te belonen met een korte greep en worpde afgrond in. En die rivier, nou ja, wie is er nog over om 'm tegen tehouden?
Het allerbeste van dit verhaal is dat elke mogelijkheidevenveel in zich heeft om je als speler een bevredigend gevoel tegeven. Of je nu stealth gaat, all guns blazing of de ontwijkende klim-en klauterroute, elke optie laat zich heerlijk besturen. Overigenshebben in deze game niet één keer last gehad van de besturing, dieheerlijk intuïtief reageert.
Multiplayer
Er is nog zoveel meer tevertellen over Uncharted 2: Among Thieves dat je moet weten. Zo zijn ervele scripted events die stuk voor stuk spectaculaire actie bieden, hetnajagen van de vele medailles is een lust voor de gedreven gamer,terwijl de variatie in locatie en gameplay en de nauwkeurig gekozenrustmomenten nog maar eens extra de kunde van één van de besteontwikkelaars op aarde tentoonspreiden. Ook de multiplayer mag nietonvermeld voorbijgaan. Ook al is Uncharted 2 in wezen een belevenis diehet moet hebben van zijn verhaal (meerdere malen, dat dan weer wel, opverschillende moeilijkheidsgraden, met vrijgespeelde skins enuitgebreide vrij te spelen tweaks in de gameplay) de multiplayer is erniet 'zomaar bijgeplakt'. Daarvoor zijn de levels te goed uitgedacht,leent de gameplay van Uncharted 2 zich in de basis te goed ervoor enzijn de perks, wapens en modi meer dan voldoende uitgebreid. Om nogmaar te zwijgen over de coöp-levels waarin weer hele verse ervaringenklaarstaan ten opzichte van het hoofdverhaal.
Bekijk de videorecensie van
Uncharted 2: Among Thieves