Tunic is een masterclass in het belonen van nieuwsgierigheid
Er is iets magisch en ongrijpbaars aan Tunic. Het doet denken aan de oude Zelda-games en de gesprekken op het schoolplein over alle geheimen en bizarre theorieën rond die spellen. Alleen dit keer zijn die bizarre theorieën meestal nog waar ook.
Toen ik als kleine jongen Link’s Awakening speelde, nog steeds mijn favoriete Zelda-game, kon ik eigenlijk nog geen Engels. Ik had geen idee wat die rare uil nou van me wilde. Zonder hulp van mijn broers had ik die game nooit verder dan het eerste gebied kunnen spelen. Ik voelde me verdwaald in een wereld die op zich goed te begrijpen was, alleen niet door mij omdat ik de taal niet sprak.
Vos Nieuws
Tunic roept precies dat gevoel op, maar dan expres. De game is namelijk geschreven in een verzonnen taal. Gesprekken en wegwijzers zijn niet te begrijpen, al voelt het alsof alles heel logisch zou moeten zijn. Het is alsof je een spel uit een andere cultuur of van een andere planeet hebt gevonden. Dat gevoel wordt versterkt door de handleiding van de game, die je tijdens het spelen bij elkaar sprokkelt.
Af en toe vind je een bladzijde in de wereld, maar ook die pagina’s zijn in een onleesbare taal vormgegeven. Toch komen ze goed van pas, vooral als je een kaart van een nieuw gebied vindt. Hier en daar staat er met pen een aantekening bij gekrast, wat je kan helpen om alles te doorgronden. Het geeft je het gevoel dat je daadwerkelijk door de handleiding van een oude game bladert, terwijl je de cryptische wereld probeert te begrijpen.
©GMRimport
Die onleesbare handleiding groeit uit tot je bijbel. Behulpzame plaatjes vertellen je bijvoorbeeld hoe je een nieuwe move uitvoert. Zo’n instructiepagina kan de hele game ineens in een andere context plaatsen. Niet omdat het spel zelf is veranderd, maar omdat jij er nieuwe kennis over hebt vergaard. Bepaalde moves zijn duidelijk bedoeld om een nieuw gebied te kunnen betreden, maar niet alles ligt zo voor de hand. Je blik op het spel wordt telkens subtiel aangepast, omdat je via de handleiding nieuwe dimensies ontdekt in de gebieden die je al zo goed dacht te kennen.
Pittige bazen
Zo klinkt het misschien alsof Tunic een puzzelgame is, en eerlijk gezegd is dat ook het meest interessante aspect. Maar ook als actiegame mag Tunic er best wezen, al is het daarin een beetje een standaard Zelda-kloon. Je begint je avontuur met het vinden van een zwaard, waarmee je vanuit isometrisch perspectief vijanden neermept. Al ‘gauw’ vind je een schild, wat bommen, nou ja, je kent het wel.
Tunic voegt daar wel een handig lock-on-systeem aan toe. Door de linkertrigger ingedrukt te houden, richt je je op een specifieke vijand. Zo kun je daar makkelijk rondjes omheen draaien, je schild in de aanslag houden of een bom de goede kant op werpen. Het is soms een beetje frunniken, omdat hij automatisch op het dichtstbijzijnde doelwit focust. Dat is meestal een vijand, maar het kan ook toevallig een grote pot zijn. Daar heb je niet zoveel aan.
©GMRimport
Een goede beheersing van het vechtsysteem is wel een vereiste, want de baasgevechten zijn behoorlijk pittig. Het is niet uitgesloten dat je sommige confrontaties tientallen keren opnieuw zult moeten proberen. Speel je Tunic niet voor zulke uitdagingen, dan kun je altijd je personage onkwetsbaar maken via het toegankelijkheidsmenu. Daar staat gelukkig geen straf op.
Samen puzzelen
Ik genoot vrijwel meteen van Tunic, maar het duurde enkele uren voor ik er echt van ging houden. De manier waarop het ene geheim na het andere aan je wordt geopenbaard, zonder dat je echt weet wat alles betekent, mag gerust geniaal genoemd worden. Er lijkt ook geen einde aan te komen. Net als je denkt dat je een beetje snapt hoe de wereld in elkaar steekt, ontdek je weer een diepere laag. Of niet, want er zijn ook genoeg geheimen waar je waarschijnlijk niet uit jezelf achter gaat komen.
De game schreeuwt dan ook om in groepsverband ontdekt te worden. Voor deze review konden recensenten van over de hele wereld terecht in een gezamenlijke Discord-server om het over Tunic te hebben. Ik vond dat idee aanvankelijk nogal duf, maar inmiddels ben ik helemaal om. Die Discord-discussies hebben geleid tot mijn meest bevredigende game-ervaring ooit. Elk ontdekte geheim werd vol enthousiasme gedeeld, elke vreemde theorie uitvoerig onderzocht. De vreugdekreet die ik slaakte toen ik een bijzonder ingewikkelde puzzel eindelijk ontcijferde, was ongekend. Wat begon als een vaag vermoeden, bleek na uren samen puzzelen een briljante oplossing.
©GMRimport
Natuurlijk is het lastig om die ervaring te reproduceren. Als jij als speler straks vast komt te zitten, kun je ongetwijfeld terecht bij een van de vele online gidsen die je haarfijn uitleggen waar je moet zoeken naar het antwoord. Ik raad je ten zeerste aan om dat niet te doen, en vooral een kleine groep mensen te zoeken om samen alles mee uit te pluizen. In je eentje kun je overigens ook een heel eind komen, maar deze geheimen smeken erom om gedeeld te worden. Ik kan de game er in ieder geval niet op afrekenen: dat is alsof een puzzelboekje ineens niet meer leuk is omdat de antwoorden achterin staan.
Als er een nadeel zit aan dit mysterieuze spel, dan is het dat die berg geheimen het ‘correcte’ pad soms dreigt te overschaduwen. Je kunt zomaar tegen een verborgen weggetje aanlopen, terwijl je de bedoelde route over het hoofd ziet en zo een deel van de game per ongeluk overslaat. Ikzelf heb daardoor een paar uur zonder schild gespeeld, wat de game onbedoeld toch wel erg moeilijk maakte. Aan de andere kant is dit een goudmijn voor speedrunners en spelers die genieten van sequence breaking.
Sluwe streken
Hoe lang het duurt om Tunic uit te spelen? Dat valt bijna niet te beantwoorden. Na ongeveer tien uur had ik de aftiteling bereikt. Het kostte zo’n beetje het dubbele om het ‘echte’ einde te behalen, maar dan tel ik de slapeloze nachten waarin ik nadacht over al die puzzels niet mee. Zelfs daarna was mijn reis met de game nog niet voorbij. Ik heb nog zeker tien uur doorgespeeld om de laatste geheimen te vinden, en nog vele uren in de Discord gediscussieerd over mogelijke betekenissen.
©GMRimport
Op het moment van schrijven zijn er ondanks al die manuren nog een aantal raadsels die we niet hebben kunnen kraken. Je kunt prima na tien uur stoppen met een leuke ervaring achter de rug, maar spelers die er extra tijd in investeren, worden aan alle kanten beloond. Bij elke ontdekking blijkt de game toch weer een stukje slimmer in elkaar te zitten dan je had kunnen bevroeden. Hoe meer nieuwsgierigheid, tijd en breinkracht je in deze game stopt, hoe meer je daarvoor terugkrijgt. Tunic is een onvoorstelbare schat aan kundig verweven raadsels.
Waar ik na al die uren het meeste zin in heb, is kijken hoe anderen al deze geheimen gaan tackelen nu de game uit is. Om de laatste raadsels te ontrafelen, zal ik waarschijnlijk moeten wachten tot de rest van de wereld ook zover is. Dus alsjeblieft, speel Tunic. Doe je het niet voor de fantastische ervaring, doe het dan voor mij. Los die laatste puzzels op en geef mij daarna een hint. Dan duik ik met alle liefde weer terug in de game, pen en papier in de hand.
Deze game is gerecenseerd op een pc. Tunic komt op 16 maart uit voor pc en Xbox-systemen. De game is ook beschikbaar op Xbox Game Pass.
Tunic is een mystieke parel vol ongrijpbare geheimen die zich pas aan je openbaren als je daar de tijd voor neemt. De basiservaring met gevechten in Zelda-achtige kerkers is al erg goed, maar wie een teen in het mysterieuze water steekt, staat al gauw tot aan zijn nek in raadsels.
- Mysterieus en ongrijpbaar, handleiding is slimme manier om nieuwe aspecten te onthullen, nieuwsgierigheid wordt beloond door steeds weer diepere lagen
- Berg geheimen kan verwarrend werken, lock-on-systeem niet onfeilbaar
