Gwent kennen we als de minigame uit The Witcher 3: Wild Hunt, waarin een kaartspel wordt gespeeld alsof het een grote oorlog is. In de singleplayer-rpg Thronebreaker is dat precies andersom: grote oorlogen worden uitgevochten met een kaartspel. De veldslagen waarin jouw koningin Meve met haar leger moet zegevieren, bestuur jij met kaarten.
Daardoor heeft bijna elk gevecht wel een unieke twist. Je vecht bijvoorbeeld tegen een generaal die je afstraft als je veel schade doet, of belegert een fort waarbij een grote muur de kaarten op de achterste rij beschermt. Thronebreaker presenteert constant leuke verra ingen, die de campaign van dertig uur (!) de hele tijd fris houden.
Gewoon Gwent
Wie gewoon een potje Gwent wil spelen, kan dus beter de gratis multiplayerversie downloaden, al zijn de basisbeginselen van het spel natuurlijk wel intact gebleven. Om de beurt speel je een kaart en eenheden kun je op de achterste of voorste rij plaatsen. De meeste kaarten hebben daarnaast een extra effect, zoals het toebrengen van schade op een vijand of het trekken van een extra kaart.
Als je je deck goed in elkaar zet, kun je de kaarten met elkaar combineren. Speel bijvoorbeeld eerst een kaart die meerdere kleine eenheden oproept, en daarna een boogschutter die evenveel schade doet als je eenheden op het bord hebt liggen. Of zet een rij van je tegenstander in de fik, waardoor alle eenheden elke beurt kans hebben om beschadigd te worden, en speel daarna een kaart die iedereen op een vlammende rij pijn doet.
Gwent-experiment
De mogelijkheden om een goed deck in elkaar te sleutelen worden gedurende het spel steeds groter. Je speelt meer verschillende kaarten vrij en door je kamp te upgraden met hout en goud dat je op de wereldkaart vindt, worden ze nog sterker ook. Het is dan ook jammer dat je weinig uitgedaagd wordt om te experimenteren met nieuwe kaarten.
Die sterke boogschutters blijven het hele spel bij je en zijn zo krachtig dat je eigenlijk nooit iets anders hoeft te proberen. De gevechten in het hoofdverhaal zijn over het algemeen vrij simpel te winnen, met welke kaarten je ook speelt.
Wil je wel een keer iets nieuws, dan is dat nog een hele opgave. Je kunt je standaarddeck namelijk niet opslaan, om later weer naar terug te gaan. Het was een stuk gemakkelijker geweest als je een gefaald experiment weer snel had kunnen inwi elen voor je vertrouwde kaarten.
Gelukkig biedt Thronebreaker de nodige afwi eling in optionele puzzeluitdagingen, die vaak het uiterste van je hersenen vragen. Hierbij speel je niet met je eigen deck, maar met een bepaalde serie kaarten die je met elkaar moet combineren om een doel te voltooien. Zo moet je er voor zorgen dat twee vijanden op dezelfde sterkte uitkomen, terwijl de een de hele tijd zijn kracht verdubbelt en de ander juist halveert. Of je probeert een dwerg onder te tafel te drinken door jezelf zoveel mogelijk acties te geven, die je kunt gebruiken om een slok te nemen.
Soms word je getrakteerd op een visual novel-achtige vertelling, waarbij personages tegenover elkaar staan om hun teksten uit te spreken
Net als The Witcher
Het Gwenten zit dus wel strak in elkaar, maar dat viel ook te verwachten van een singleplayerversie van het kaartspel. Een stuk verra ender is de kwaliteit van het schrijfwerk. CD Projekt Red had zich er makkelijk vanaf kunnen maken met een simpel verhaaltje, maar de verwikkelingen waar koningin Meve in terechtkomt, zijn bijna net zo goed beschreven als in de ‘echte’ The Witcher-games.
Het wordt niet op dezelfde, cinematische manier verteld, maar meestal via een vertelstem die een tekst voorleest. Dat doet hij met veel gevoel, waardoor het verhaal toch bij je binnenkomt. Soms word je getrakteerd op een visual novel-achtige vertelling, waarbij personages tegenover elkaar staan om hun teksten uit te spreken. De productiewaarde is dus wel een stuk lager dan bij de hoofdgames, maar dat mag de pret niet drukken.
In deze prequel van de The Witcher-trilogie wordt Meve haar koninkrijk uitgewerkt en moet ze de wereld rondtrekken om steun te zoeken voor haar oorlog tegen Nilfgaard. Meve is als personage niet zo vormbaar als Geralt was: ze zal altijd in het belang van haar koninkrijk handelen. Maar je krijgt wel een hele hoop morele kwesties voorgeschoteld, waarbij eigenlijk geen enkel antwoord goed is. Regelmatig moet je kiezen tu en twee kwaden, bijvoorbeeld het welzijn van je onderdanen of een belangrijke alliantie.
Die keuzes beïnvloeden ook daadwerkelijk je verhaal, niet alleen direct, maar ook uren later in de campaign. Bovendien vinden de metgezellen die je tegenkomt er ook wat van. Als die te ontevreden worden, kunnen ze je leger verlaten. Dan ben je niet alleen een gesprekspartner kwijt, maar ook de sterke kaart die hem of haar vertegenwoordigt.
De pret wordt slechts af en toe verstoord door kleine technische problemen. Een aantal keer kwamen we vast te zitten in een eindeloos laadscherm, en af en toe konden we met geen mogelijkheid onze beurt beëindigen tijdens het spelen. Gelukkig slaat de game regelmatig automatisch op en raak je nooit veel voortgang kwijt.
Thronebreaker is op alle punten een stuk beter dan we verwacht hadden. Het Gwenten blijft door de afwi elende gevechten daadwerkelijk dertig uur leuk. Het verhaal en de personages zijn daarnaast ijzersterk. Zeker voor The Witcher-fans die zich verder willen verdiepen in de lore, is dit een grote aanrader.
Thronebreaker is getest op een pc, en is verder verkrijgbaar op PlayStation 4 en Xbox One.
Laatste reviews op Gamer.nl: