Tekken 7 heeft baat van de arcadereleases in 2015 en 2016: dit is een competitieve vechtgame van jewelste die met de console- en pc-release waarschijnlijk een nog rooskleurigere toekomst tegemoet gaat. Het is tevens een van de karigste vechtgames van de afgelopen twee jaar, al is het lang niet zo erg gesteld als met Street Fighter 5.
Tekken is Tekken is Tekken. Heihachi Mishima is wederom niet te versmaden en Pauls death fist leidt nog altijd tot de fraaiste en pijnlijkste vernedering. Personages en diens uitdo ingen zijn overdreven en theatraal, terwijl de vechtactie zelf bescheiden en zelfs sober overkomt. Oftewel: Tekken 7 consolideert de vaak subtiele, doch bovenal aangename gameplay en laat alle speltechnische poespas voor de Tag Tournament-titels en voor spectaculairdere games als Injustice 2.
Geslepen en verfijnd
In die zin is het vooral noemenswaardig dat Tekken 7 een tiental nieuwe personages introduceert, waaronder Street Fighters Akuma en de zoveelste herziene versie van Jack. De gevestigde orde is merkbaar op elkaar ingespeeld, met een geslepen balans als gevolg, terwijl er tu en de toegevoegde personages enkele negatieve uitschieters zitten. De robotische Gigas stelt qua verdediging en beweging nelheid bijvoorbeeld teleur, en waar hoge aanvallen zijn kracht zouden moeten zijn, halen deze het niet bij de vaardigheden van vergelijkbare personages als Panda.
Katarina beschikt over een aardige rechtertrap, maar haalt voor de rest weinig schade uit – met uitzondering van haar ietwat te sterke rage-aanvallen. Oftewel: strijd je met Katarina, dan loont het zich vaak om veel schade te inca eren omdat alleen dan je rage-modus geactiveerd wordt. Dit levert wonderbaarlijke comebacks op, zeker in combinatie met de toevoeging van rage art-superaanvallen. Toch is dit niet per se een tactiek die je tegen ervaren spelers wilt inzetten, aangezien je zo per definitie met een achterstand begint.
Shaheen, een goedgeklede gozer uit Saudi-Arabië, mag een onsje minder, omdat nu zelfs de wat minder begaafde spelers de hogere posities in de online ranglijsten kunnen bereiken door zijn eenvoudige combo’s uit te buiten. Kazumi, bijgestaan door een tijger, en snelheidsduivel Master Raven pa en qua balans wellicht het beste bij de vertrouwde cast en zijn tevens fijne personages voor nieuwe spelers om de spelmechanieken onder de knie te krijgen.
De verder ijzersterke balans tu en de vooralsnog dertig beschikbare personages onderstreept bovenal waarom Tekken 7 ook als esport ertoe doet: de game komt akelig dicht in de buurt van de grootheden in het genre. Het is om deze reden veelbelovend dat de Tekken World Tour zowel online als offline evenementen faciliteert en Tekken 7 nog meer dan tevoren als een competitieve vechtgame positioneert.
Geen Injustice 2, maar ook geen Street Fighter 5
De keerzijde hiervan is dat Bandai Namco uit het oog verloren heeft waarom vele PlayStation (2)-bezitters vooral Tekken 3 en de eerste Tag Tournament zo op prijs stellen: kleine, vaak weinig serieuze spelmodi om alleen of met vrienden te doorlopen. De verhalende modus in Tekken 7 doet een poging om je nog enigszins het idee te geven dat er meer is dan off/online één-tegen-één-gevechten, maar is om meerdere redenen simpelweg het spelen niet waard.
Zo zijn de rijke verhaallijnen van de Mishima-familie (Heihachi en de zijnen) in min of meer dezelfde vorm in eerdere arcademodi verteld, maar dan aan de hand van destijds baanbrekende full motion video’s. In Tekken 7 benaderen de video’s de lengte, maar niet het niveau van Metal Gear Solid 4, lijkt het enkel een kwestie te zijn van eendimensionale wraak, haat en nijd, en ben je er in een uur of drie klaar mee. Een morele kanttekening: ook al bagatelliseert Tekken 7 geweld en romantiseert het vuistgevechten, het is onnodig dat je na amper een minuut spelen gedwongen wordt om eigenhandig een kind in .
Nu zijn dergelijke verhalende modi steevast de achilleshiel van vechtgames als deze, maar Injustice 2 maakte een week of twee geleden nogmaals duidelijk dat het wel degelijk mogelijk is om binnen dit genre een gelaagde en aantrekkelijke singleplayerervaring te bieden.
Tekken 7 doet dat niet, hoewel het wel de moeite waard is om met name de offline Treasure Battles te doorlopen. Dit is niet alleen de makkelijkste manier om tegen AI te spelen die zich om en nabij jouw speltechnische niveau bevindt, maar levert ook een scala aan extra’s op. Zo speel je de nodige visuele opsmuk vrij, waarmee je het uiterlijk en de uitrusting van ieder personage naar wens kunt aanpa en, alsook duizenden en duizenden muntjes. Hier kun je eveneens kledij en haardrachten van kopen, alhoewel het mi chien nog leuker is om er alle fmv’s uit voorgaande Tekken mee te ontgrendelen. .
Tekken 7 is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor deze review is de game op PlayStation 4 Pro getest.