Tannenberg legt snel het loodje
De Eerste Wereldoorlog was een van de meest smerige en zinloze conflicten van de twintigste eeuw. Het was de eerste ‘moderne’ oorlog met tanks, artillerie, machinegeweren en gifgas. De bizarre loopgravengevechten zorgden voor een haast eindeloze patstelling, waarbij iedereen die zich in het niemandsland tussen de partijen waagden werd weggemaaid en elk offensief eindigde in een slachting met enkele meters terreinwinst of verlies tot gevolg.
Het is dan ook een opmerkelijke setting voor een game. Tannenberg is de opvolger van Verdun, die zich in dezelfde periode afspeelt. Deze losstaande uitbreiding verplaatst de strijd naar het Oostelijk front. Net als Verdun heeft Tannenberg geen singleplayercampagne. Opnieuw is het een pure online multiplayershooter waarin je met verschillende squads tegen elkaar strijdt in levels die plaats bieden aan maximaal 64 spelers.
De belangrijkste modus is Manoeuvres. Hierbij strijden teams om controlepunten op de kaart, die na het veroveren kleine bonussen geven. Zo helpt het in bezit nemen van een bepaalde post om de cooldown van een beschieting te verkorten, of van een verkenningsvlucht die de vijandelijke spelers op de kaart zichtbaar maakt.
©GMRimport
Realistisch
Het interessante aan Maneuvers is dat het elementen uit de echte Eerste Wereldoorlog behoorlijk realistisch in een gamevorm weet te gieten, zonder dat het spelplezier wordt vergeten. De opbouw van de levels dwingt je namelijk om met je squad samen te werken en om heel voorzichtig de vijandelijke posities aan te vallen of juist die van jezelf te verdedigen. Wie als een kip zonder kop het niemandsland tussen twee controlepunten in rent, wordt binnen luttele seconden neergeknald, zonder dat je zelfs maar een idee hebt van waar de kogel vandaan kwam.
Tijdens het gevecht schuift de frontlinie op en komen nieuwe plekken beschikbaar waar gevallen spelers weer in de strijd kunnen verschijnen. Elk team heeft een beperkt aantal respawns. Weet je de vijand vaak genoeg te doden, dan houdt het spel op. Tegelijk worden ook punten toegekend voor het vasthouden van controlepunten. Het systeem lijkt heel erg op dat van de Battlefield-serie.
Waar Tannenberg zich in probeert te onderscheiden is de authenticiteit. Qua vormgeving ziet het er inderdaad uit alsof de ontwerpers flink in de geschiedenisboeken zijn gedoken om het landschap en de wapens natuurgetrouw na te bootsen. Verwacht geen moderne wapens: je moet het doen met eenvoudige geweren die vaak en langzaam herladen moeten worden. Er staan wel zware mitrailleurs op strategische plekken, maar hun draaimogelijkheid is beperkt, en wie er een in gebruik neemt is meteen een redelijk makkelijk doelwit.
Meestal waren er niet meer dan twee of drie spelers online in beide modi, wat geen goed teken is voor de langere termijn
-
Verwarring
Authenticiteit is ook te vinden in de vele uniformen van de verschillende partijen. Dit zorgt tevens voor potentiele verwarring, want er zijn per match verschillende squads van verschillende kanten tegelijk met en tegen elkaar aan het vechten. Alleen het feit dat een opdoemende speler een ander uniform draagt dan jij, betekent dus niet dat het ook een vijand is. Om de daar uit voortvloeiende chaos wat te temperen kun je ‘tags’ aanzetten in het instellingenmenu. Iedereen aan jouw kant krijgt een gekleurde stip boven zich als je er op richt. Alleen de spelers zonder stip mag je straffeloos neerknallen. Zelfs met de tags aan is het helaas vaak lastig om te zien wie nou bij wie hoort. Maar al te vaak resulteert dit in strafpunten, omdat je per ongeluk een medespeler neer probeert te schieten.
Waar Tannenberg helaas vooral in gebreke blijft, is in de hoeveelheid content. Er zijn zes grote levels, die bij dag of nacht gespeeld kunnen worden en weereffecten hebben. Maar uiteindelijk blijft de basis van het spel wel heel erg hetzelfde en wordt de ervaring beperkt door de langzame wapens en de vele moment dat je vanuit het niets wordt neergeschoten. Hoewel de levels echt goed in elkaar steken en er voor de echte doorzetters natuurlijk allerlei nieuwe tactische gevechten op mogelijk zijn, is dit niet voor iedereen genoeg reden om door te spelen. Het blijft uiteindelijk vooral: verover punt a, verover punt b, terugrennen want ze pakken a af, en ga zo maar door.
©GMRimport
Het helpt ook niet dat de twee ander modi, Attrition en Rifle Death Match, op het moment van spelen spooksteden zijn. Attrition is team deathmatch met een beperkte hoeveelheid respawns per kant. Rifle Death Match lijkt meer op Call of Duty en bestaat vooral uit rennen-en-schieten tot de tijd om is. Meestal waren er niet meer dan twee of drie spelers online in beide modi, wat geen goed teken is voor de langere termijn. Manoeuvres is gelukkig wel beter bevolkt, al kwam het toch vrij vaak voor dat een match niet de benodigde 64 spelers kon verzamelen. Bots vullen vervolgens het ontbrekende aantal aan. De timing van de release van Tannenberg is dan ook niet ideaal, zo in het kielzog van Apex Legends.
Maar Tannenberg wil een heel andere doelgroep aanspreken: liefhebbers van tactische, realistische Eerste Wereldoorlog-games. Die liefhebbers komen wel even aan hun trekken, maar door de geringe hoeveelheid levels en de beperkte hoeveelheid spelmodi is het maar de vraag voor hoelang.
Tannenberg is nu verkrijgbaar op pc via Steam
Laatste reviews op Gamer.nl:
Tannenberg weet een aardige balans tussen historisch realisme en spelplezier te vinden, maar voelt als geheel te licht. Als pure multiplayershooter steekt het allemaal aardig in elkaar. Het biedt echter niets nieuws en houdt grafisch niet over. Je moet echt héél erg geïnteresseerd zijn in de Eerste Wereldoorlog om dit te verkiezen boven de meeste andere moderne shooters.
- Tactiek wordt beloond, komt authentiek over
- Te weinig variatie, grafisch niet denderend
