Superhot provoceert, slaat door en temporiseert. De game doet zich voor als first-person shooter, maar schotelt je voornamelijk choreografiepuzzels voor waarin de vertraging en versnelling van de tijd centraal staat. De vormgeving is weinig verhullend: de omgeving is zwart-wit, opgeleukt met wat blauwe en rode lichteffecten. Het meest in het oog springende zijn de rode, alsof van glas gemaakte ‘mannequins’, die je al dan niet bewapend proberen om te leggen.
Omdat ze in grote hoeveelheden of op ongelegen momenten op je afkomen, zou het normaal gesproken onmogelijk zijn om ze van je af te houden. Superhots inmiddels bekende twist is dat de tijd zich uiterst langzaam voltrekt. Enkel wanneer je beweegt, vindt een tijdsversnelling plaats. Oftewel: het is de bedoeling om de tijd op zo’n manier naar je hand te zetten dat je alle mannequins kunt ombrengen.
In slowmotion is het bijvoorbeeld makkelijker om een kogel te ontwijken, verschillende tegenstanders in de gaten te houden of een toevallig gevonden biljartbal met uiterste precisie naar de mannequin te smijten. Deze mechaniek werkt uitstekend en leidt met name in de tweede helft van de game tot fantastische momenten. Dan heb je niet alleen de mogelijkheid om eens in de zoveel tijd het lichaam van een van de mannequins over te nemen, maar veranderen de levels ook in ware puzzels.
Choreografie
Er zijn over het algemeen weliswaar meerdere manieren om zo’n level uit te spelen, maar de actie luistert zo nauw dat je moet uitzoeken waar de mannequins vandaan komen, hoe ze zich gedragen en waar bepaalde objecten te vinden zijn. Enkel met deze kennis – en een dosis vingervlugheid – maak je in deze latere levels kans. Hier ligt ook de kracht van Superhot: de tijdmechaniek is gaaf en uniek, en het leveldesign is sterk. Dat je daar dan je eigen inbreng in hebt, door als het ware een choreografie voor de levels te ontwikkelen, maakt van Superhot een van de intere antere puzzel-/dansgames van de afgelopen jaren.
De consistentie wat betreft de spelmechanieken en de benadering van tijd is bewonderenswaardig, en leidt niet tot langdradige momenten. Sterker nog, Superhot zou baten bij een aantal extra levels. Op dit moment heb je de verhaalmodus in een uur of drie, vier uitgespeeld, waarvan enkel de tweede helft daadwerkelijk uitdagend is. Het soort-van metaverhaal is daarbij eerder afleiding dan fascinerend. Het voorziet de game van een context, maar doet zich belangrijker voor dan het is.
Bewegen
Leuker zijn de andere modi, waarin je bijvoorbeeld een level zo snel mogelijk moet uitspelen of ondervindt hoeveel vijanden je per poging aankunt. Deze modi spelen zich af in de levels van de verhaalmodus en lenen zich bovendien uitstekend voor de mogelijkheid herhalingen van je beste run op te slaan en te uploaden. Op de Killstagram-website komen deze herhalingen bijeen, waarbij vooral opvalt hoe tof het is om de vertraagde gameplay in real-time te aanschouwen.
Bovendien kun je extra uitdagingen voor de verhaalmodus vrijspelen, gaande van een simpele hard-modus tot varianten waarin je geen wapens of alleen een katana kunt gebruiken. Deze zijn mi chien wel het leukste, aangezien je eigen ontwikkelde choreografie er hier het meest toe doet en elke kleine beweging je laatste kan zijn. Ondanks het enigszins tegenvallende aantal levels slaagt Superhot er dus toch in om voor een langere periode uitdaging te bieden.
Superhot is verkrijgbaar voor Mac, Linux en pc. De Xbox One-versie staat gepland voor maart 2016.