Spiritfarer is een prachtige managementgame over leven en dood

De combinatie van managementspel en metroidvania lijkt geen vanzelfsprekende. Pas in tweede instantie zie je dat het eigenlijk heel logisch is. De ontwikkelaar van Spiritfarer maakte eerder namelijk Sundered, een op het werk van H.P. Lovecraft gebaseerde metroidvania. Spiritfarer bevat duidelijk een stukje DNA van die game, maar is bovenal een diepgaande managementsim.

Het spel begint met de meest voor de hand liggende - maar daarom niet minder schokkende - plottwist van het leven: iedereen gaat dood. De eindbestemming is bekend, maar het is aan kersverse kapitein Stella en haar kat Daffodil om de reis zo aangenaam mogelijk te maken voor haar gasten. Je hebt daarbij beschikking over een boot die je steeds verder uitbouwt en waarmee je de open wateren verkent, op zoek naar ronddolende geesten om tot hun laatste rustplaats te begeleiden.

Je geeft hen als het ware tijdelijk onderdak op je boot, net zolang tot ze hebben verwerkt hebben wat ze moesten verwerken en klaar zijn om het leven definitief achter zich te laten. Tot hun tijd daar is, help je ze met de dingen waar ze mee worstelen. Of het nou spijt is vanwege een verloren liefde, het missen van hun gezin of een innerlijke strijd tussen lichaam en geest. Ontwikkelaar Thunder Lotus had dit prima in een verhalende game van een paar uurtjes kunnen vertellen, maar de opzet als managementsimulatie is veel interessanter en doeltreffender. Door je verantwoordelijk te maken voor het hele reilen en zeilen, ga je je ook echt verantwoordelijk voelen.

Je hebt als speler sowieso meerdere petten op, niet alleen die van kapitein. Je bent tegelijkertijd kok, tuinier, boer, smid, timmerman, molenaar, ga zo maar door. Vraagt een van je dieren om een eigen huis? Dan moet je dat zelf bouwen. En daarvoor heb je hout nodig, dat je eerst moet hakken in een van de vele bossen die de spelwereld rijk is.

Snakt een gast naar popcorn, omdat dit hem herinnert aan de filmavondjes met zijn kinderen? In Spiritfarer is dat een verrassend complex verzoek, op te delen in allerlei afzonderlijke taken. Voor popcorn heb je maiskolven nodig en die groeien niet op je rug. Je gaat dus eerst op zoek naar maiskorrels, zaait die in je eigen veldje (dat je eerst hebt aangelegd), geeft de plant netjes water en na een gezonde dosis geduld kun je de kolven eindelijk oogsten. Om er vervolgens popcorn van te maken door ze een paar seconden in de oven te stoppen. Die je - je raadt het al - zelf hebt moeten installeren.

Levensmiddelen kun je grotendeels zelf verbouwen, maar voor bouwmateriaal moet je de wijde wereld in. Daarbij komt het metroidvania-aspect om de hoek kijken. De wereld zit vol met eilandjes, dorpjes, grote steden en andere bezienswaardigheden. Je hebt weliswaar een hele zee om te verkennen, maar sommige delen zijn nog niet meteen te bereiken. Daarvoor heb je bepaalde upgrades nodig en die kun je uiteraard pas vrijspelen nadat je tig materialen hebt verzameld. Deze gameplaycyclus, zowel binnen als buiten de boot, herhaalt zich iedere dag en wordt steeds uitgebreider hoe meer gebouwen en dieren je sloep huist.

Nu klinkt dat als werk, maar je doet het met liefde en uit verantwoordelijkheidsgevoel. De bewoners hebben allemaal zo hun eigen wensen en behoeftes en je wilt ze echt niet teleurstellen. Niet dat er dan iets ergs gebeurt, maar je hart breekt ieder keer een beetje meer. Halverwege het spel sprint en spring je daarom als een volleerd multitasker naar de kippenren om eieren te rapen, melk je ondertussen nog even snel de koe en trek je, nu je er toch bent, gelijk even wat radijzen en kroppen sla uit de grond. Op dat moment gaat de kookwekker af en haal je de Franse frietjes uit de oven, helemaal zelfgemaakt met versgeperste zonnebloemolie en aardappelen uit eigen grond. En dat allemaal om een glimlach op het gezicht van je geliefde diertjes te toveren. Waarna je ze een stevige knuffel geeft en ze helemaal gaan stralen. Het leven is goed op de boot van Stella.

‘Helaas’ blijft het daar niet bij. Op een gegeven moment kun je niets meer voor je dierbaren doen. Letterlijk. Je hebt ze een prachtig onderkomen gegeven, ze gevoed, getroost, met ze gelachen en bent er samen op uit gegaan om al hun losse eindjes aan elkaar te knopen. En dan is het tijd voor ze om te sterven. Daar is geen ontkomen aan, hoe lang je het ook uitstelt en hoe vaak je ze ook paait met hun favoriete maal. Om verder te komen, moet je ze laten gaan. Die wrange gewaarwording blijft het hele spel in je achterhoofd spoken. Iedere keer als je moet lachen om wat ze zeggen, of vertederd raakt door hun verhaal, besef je dat er een einde komt aan jullie samenzijn.

Het is bijna vervelend dat Spiritfarer zo leuk geschreven en prachtig geanimeerd is. Alle dieren hebben hun eigen manieren van bewegen, knuffelen en praten. Er zit zoveel karakter in dat je echt om ze gaat geven, ook al ben je maar relatief kort samen. Het blijkt precies lang genoeg om ze niet kwijt te willen raken. We waren even heel sip toen Atul de kikker er niet meer was. Nooit meer zouden we hem al in het ochtendgloren enthousiast zien klussen op de boot. En het doet nog steeds pijn dat we nooit hebben ontdekt wat nou het lievelingseten van Astrid de lynx is. Wie had er ook alweer moeite met loslaten?

Er valt nog van alles te vertellen over Spiritfarer, want het spel zit tot aan de nok vol met goed bedachte mechanieken. Zoals de manier waarop je tijdens het zagen van planken met je analoge stick de zaaglijn van een boomstam kunt volgen, in ruil voor wat bonusplanken. Zo hebben de ontwikkelaars voor alle geestdodende klusjes wel iets bedacht, waardoor de sleur er nooit in komt. Of wat te denken van de manier waarop traditionele platformtechnieken als twee keer kunnen springen en zweven zijn verweven in het verder verkennen van land op zee? En dan hebben we het nog niet eens gehad over het Tetris-achtige effect van je huisjes en werkplekken zo bouwen dat ze perfect op elkaar aansluiten. We kunnen nog wel even doorgaan over hoe leuk, mooi en lief Spiritfarer is, maar het is tijd om afscheid te nemen.

Sprititfarer is nu verkrijgbaar op pc, Mac, Linux, PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en Google Stadia.

Laatste reviews op Gamer.nl: