Vorig jaar verraste Konami vriend en vijand door met Pro Evolution Soccer 2015 een heerlijke voetbalgame af te leveren. Het bedrijf heeft de schijn de laatste tijd een beetje tegen door de geruchten dat ze stoppen met het maken van AAA-games. PES 2016 bewijst in ieder geval dat de uitgever nog lang door mag gaan met het ontwikkelen van dergelijke games.
De singleplayer van militaire shooters als Modern Warfare 3 en Battlefield 3 ging er doorheen als snelle hap en wist los van de actie nergens echt indruk te maken. Spec Ops probeert daarentegen niet de actie van de soldaat te verheerlijken, maar de emotie erachter. Op welke momenten blijf je trouw aan je orders en op welke momenten doe je wat je zelf denkt wat het goede is? Het zijn vragen die de rode draad vormen van een verhaal dat veel meer om het lijf heeft dan het oplo en van een oorlog of het redden van een persoon.
Van standaard reddingsactie naar morele chaos
In eerste instantie draait het verhaal echter wel nog om een simplistische reddingsactie. Jij speelt met Captain Walker en gaat met je twee kompanen Lugo en Adams op pad om de vermiste kolonel John Konrad en andere overlevenden op te sporen. Deze zoektocht vindt plaats in een door een zandstorm vernietigd Dubai, waarvan gedacht werd geen enkele overlevende meer te bevatten. Gaandeweg kom je er echter achter dat de zogenaamde Damned 33rd, een groep soldaten die in eerste instantie de bevolking moest evacueren van de zandstorm, een machtbeluste organisatie is geworden. Zij houden de bevolking in hun greep en doen dat onder leiding van de Radioman, een journalist en oude bekende van Walker die over de radio tirannie propageert.
Al snel ontspoort de mi ie van Walker in een morele taak om de situatie op te lo en en de plaatselijke bevolking te verlo en van haar gevangenschap. De game kent daartoe een ietwat zwakke opbouw, waarbij in het begin niet goed duidelijk is wie nou precies de vijand is en wat zijn doeleinden zijn. In een van de eerste levels vecht je bijvoorbeeld tegen waakzame burgers en even later tegen soldaten. Ook de hoofdpersonages positioneren zich in de eerste drie á vier hoofdstukken nauwelijks en kunnen geen sterk gezicht geven aan hun mi ie.
Later wordt de situatie echter een stuk duidelijker en ook behoorlijk grimmig. Je zult ongemakkelijke situaties tegenkomen die de spanning flink opvoeren en jou als speler ook een goede morele achtergrond geven om de vijand af te knallen. De game raakt verzeild in chaos, waar ook de personages voelbaar aangetast door raken. Het zijn niet meer de stereotype machosoldaten als aan het begin van de game, maar ze raken geïrriteerd, zijn tegenstrijdig en verliezen het vertrouwen in jouw leiding. Ook kapitein Walker verandert van een onintere ante standaardsoldaat in een veel intere anter emotioneel wrak. Een aantal keren maak je ook keuzes over het pad dat je moet nemen en kies je ook indirect voor de sympathie van je medesoldaten. Verwacht hier overigens geen Ma Effect-taferelen, maar wel een andere wending aan elementen in het verhaal door een keuze.
Standaard, maar vermakelijk
De third person-schietactie doet niets wat je niet elders gezien hebt. Het spel heeft een dekking ysteem zoals in Gears of War en heeft nagenoeg precies dezelfde wapens als menig ander militaire shooter. Dat betekent niet dat het schieten niet vermakelijk is. Integendeel zelfs; de actie is heerlijk vloeiend en de controls kennen slechts een paar slordigheden waar je niet al te vaak last van zult hebben. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de melee-knop, die je ook gebruikt om over dekking heen te springen, of dat je niet 90 graden om cover heen kan draaien.
"De setting is sowieso bijzonder en zorgt voor een sterke sfeer"
Daarnaast is de actie vrij intens en de game best pittig. Om het je makkelijker te maken kun je je teamgenoten twee kleine instructies meegeven. Met een snelle tik op de knop beveel je ze een flashbang te gooien om jou te redden van een benarde situatie of een ruimte snel dreigingsvrij te maken. En als je de knop inhoudt, laat je ze zelfs richten op een specifieke vijand, waarbij ze altijd prima letten op de context. Richt je bijvoorbeeld op een vijand in de verte dan gebruiken ze een sniper en bij een aanwijzing van een vijand achter dekking gebruiken ze een granaat. Erg tactisch kun je verder echter niet te werk gaan, omdat je teamgenoten altijd braaf achter je aanlopen. Een mogelijkheid om de vijand te flanken is er dus niet.
In de game zul je dus voornamelijk van cover naar cover rennen in overigens zeer gevarieerde levels. Enorme restanten van luxueuze hotels zorgen bijvoorbeeld voor schietactie op verschillende hoogteniveaus, terwijl de zandstorm buiten een woestijnachtige setting heeft gecreëerd. Ook het zand zelf oogt realistisch en kent een functionele basis. Zo zorgt de stofwolk na een granaatinslag voor een soort rookgordijn en kun je de ramen kapotschieten van een omgevallen gebouwen waardoor het er op liggende zand de vijand bedelft.
Sfeer in post apocalyptisch Dubai
De setting in Spec Ops is sowieso bijzonder en het contrast tu en de verwoeste luxe en de aanwezige tirannie zorgt voor een sterke sfeer. Bovendien wordt de stad mooi in beeld gebracht en is het een genot om vanaf een hoog gebouw het postapocalyptische Dubai te zien.
De soundtrack is overigens tevens het vermelden waard. De Radioman kijkt vanuit zijn hoge controletoren vol camera’s naar elke shoot-out en geeft middels luidsprekers regelmatig commentaar op de gebeurteni en. Hij voegt zelfs muziek toe om de shoot-outs van de nodige sfeer te voorzien. Zo hoor je bijvoorbeeld Hush van Deep Purple en andere rock uit de jaren ’70 en ‘80 terwijl je de vijand afknalt
Relativerend en verra end
Wat Spec Ops vooral onderscheidt van andere militaire shooters is het tempo. De actie wordt regelmatig onderbroken door sequenties waarin je rustig loopt en de soldaten hoort praten over hetgeen hen te wachten staat of wat ze net meegemaakt hebben. Dit zijn perfecte momenten om over de situatie waarin je verkeert na te denken en het verhaal op je in te laten werken. Sommige stukken in de game vereisen namelijk aandacht van je moraliteit, maar bij de ethiek sta je tijdens het schieten of het kijken van een tu enfilmpje natuurlijk niet altijd stil.
De game snijdt zich af en toe in de vingers door zwaar emotionele stukken te mengen met het algemene vraagstuk van wat er nou werkelijk aan de hand is. Zo kun je geen schuldige aanwijzen voor de gruweldaden die je tegenkomt. Pas bij het erg sterke einde snap je het verloop van het gehele verhaal en vallen alle puzzelstukjes op mooie wijze in elkaar. Als complete ervaring is de game daardoor veel meer dan de som der delen. Het is tegelijkertijd wel jammer dat je pas na het einde door hebt dat Spec Ops een zeer aangename verra ing is.