De omschrijving van Sayonara Wild Hearts als een speelbaar popalbum is de meest treffende die je gaat krijgen. Eigenlijk is daarmee 90 procent al gezegd. Toch is het de resterende 10 procent die het verschil maakt: muziek kan alle hokjes afvinken maar nergens naar klinken – met games is het net zo.

Gelukkig maakt Sayonara Wild Hearts voor de volle 100 procent indruk, waarmee het spel gelijk een van de grote verrassingen van het jaar is. We hadden al wel verwacht dat Sayonara Wild Hearts een aardige titel zou worden, maar niet dat het allemaal zo strak en vakkundig in elkaar zou zitten.

Zoals gezegd is Sayonara Wild Hearts een speelbaar popalbum. De nummers, die sinds de release ook op Spotify en andere muziekstreamingdiensten staan, vind je in de game terug als losse levels die je één voor één vrijspeelt.

Ze zijn niet allemaal even lang. Het popalbum is als het ware opgedeeld in vijf hoofdstukken, waarin telkens naar een soort baasgevecht wordt toegewerkt. Dat gevecht duurt duidelijk het langst en heeft dan ook de meest uitgebreide muzikale begeleiding. De andere levels zijn beduidend korter en doen hoofdzakelijk dienst als uitleg voor wat je in het baaslevel voor je kiezen krijgt.

©GMRimport

Bangers for your bucks

Dat wil niet zeggen dat die introductielevels te verwaarlozen zijn. Werkelijk ieder nummer slapt, knalt of hoe je het ook wilt noemen. De elektropopliedjes van Daniel Olsén, Jonathan Eng en Linnea Olsson mogen met recht bangers genoemd worden.

De bijbehorende levels zijn al net zo indrukwekkend. Hoewel het in essentie heel simpel is om Sayonara Wild Hearts te spelen (je beweegt je personage met de analoge stick en drukt af en toe op de A-knop), voelt het alsof je continu het onmogelijke doet. Je vliegt op een skateboard door de ruimte, rijdt op een eland door een bos of scheurt met een motor ondersteboven door een minimalistische stad heen. Alles gebeurt op hoge snelheid en je ontwijkt steeds ternauwernood flatgebouwen, bussen, bomen of wat voor obstakels er ook om je oren vliegen.

©GMRimport

Simple and sound

Het gaat allemaal zo soepel en de beat zweept je dusdanig op dat de adrenaline door je lijf giert. Dit terwijl er niet eens iets op het spel staat. Als je ergens tegenaan rijdt, dan zet het spel je hooguit een stukje terug in het level. Ga je steeds af op hetzelfde stuk, dan vraagt Sayonara Wild Hearts of je misschien een stukje vooruit wil spoelen. Of je kunt aangeven dat de game je dat nooit meer mag vragen.

De beloning voor goed spelen is enkel dat je een hogere rang krijgt: die loopt van brons tot goud. Als je alle levels hebt doorlopen ontgrendel je een Album-modus, waarin je ze allemaal achter elkaar kunt spelen, zonder onderbreking. Haal je bij ieder level de gouden rang, dan speel je nog een speelvariant vrij, maar nieuwe content levert dat helaas niet op.

Sayonara Wild Hearts is er helaas niet om lang van te genieten. Als game tenminste. De opgetelde speelduur van alle nummers komt neer op 54 minuten, aldus Spotify. Uiteraard ben je zelf wel iets langer bezig met spelen, want je zult niet alles in één keer goed doen. Maar veel langer dan anderhalf uur zal het niet kosten om het einde te bereiken. De herspeelwaarde zit ‘m vooral in dat je de soundtrack nog eens opzet.

Erg is dat niet, want Sayonara Wild Hearts weet in anderhalf uur meer indruk te maken dan menig langere game. Het abstracte verhaal over liefdesverdriet, de stylistische slechteriken die je moet verslaan, de muziek, de supersonische gameplay, ga zo maar door. We wachten nu al op het tweede album.

Sayonara Wild Hearts is getest op een Nintendo Switch. Het spel is ook verkrijgbaar op iOS en PlayStation 4.

GSC Game World zou gesprekken houden met streamingdiensten als Netflix over een mogelijke televisieserie gebaseerd op de Stalker-franchise.

Insider Gaming claimt dat dit door Forbes Oekraïne wordt gemeld naar aanleiding van een gesprek met GSC Game World-eigenaar Maksym Krippa. Er zouden gesprekken worden gehouden, maar de status van het project zou nog niet bekend zijn. Er zou in ieder geval worden gepraat met Netflix over de mogelijkheden.

Stalker 2: Heart of Chornobyl kwam afgelopen maand uit op Xbox Series-consoles, pc en Game Pass. Hoewel de technische staat van de game te wensen over liet - mede door het feit dat het thuisland van de ontwikkelaar zich middenin een oorlog met Rusland bevindt - heeft GSC Game World sindsdien patches uitgebracht om de staat van de game te verbeteren. Eerder vandaag is nog een nieuwe patch uitgekomen waarmee letterlijk honderden problemen worden opgelost. De patch notes zijn hier te vinden.

Overigens meldt Krippa in het interview tevens dat Stalker 2 inmiddels al winstgevend is voor GSC Game World, en dat de kosten voor de ontwikkeling dus zijn terugverdiend. Het is niet bekend hoeveel kosten er precies gepaard gingen met de ontwikkeling, al gingen er volgens Krippa tientallen miljoenen dollars mee gemoeid.

In Stalker 2: Heart of Chornobyl reizen spelers wederom af naar de Zone, een gebied rondom de Chornobyl Nuclear Power Plant waar straling voor allerlei mutaties zorgt. Kamal van de Pol deelde een 7 uit in de Gamer.nl-review: "Stalker 2: Heart of Chornobyl is een melancholische en meeslepende shooter gemaakt in de meest bijzondere omstandigheden. De prachtige en tot de nok toe gevulde spelwereld gaat wel gepaard met frustrerende AI en grafische foutjes. Daarbij verschilt de ervaring in de kern niet veel van de voorgaande delen. Ondanks dat is Stalker 2 een game waar je uren in kunt stoppen. Hoe meer moeite je in het verkennen van de Zone steekt, des te meer het je oplevert."

Ook op Steam is er een overzicht beschikbaar van het gamegedrag van gebruikers dit jaar, genaamd Steam Replay.

De pagina kan hier bezocht worden en geeft statistieken over het speelgedrag van de gebruiker. Er kan bekeken worden hoeveel tijd er aan specifieke games besteed is en hoeveel Steam-achievements er zijn ontgrendeld. Natuurlijk kan deze data vervolgens via social media gedeeld worden. Hier is de Steam Replay-data op te halen.

Overigens heette het overzicht in 2022 ook Steam Replay, maar werd er vorig jaar Steam Year in Review van gemaakt. Valve legt uit waarom het dit jaar weer Steam Replay heet: "Dit jaar zei iemand: 'Dat was een dom idee vorig jaar. Zou het heel gek zijn als we het weer terugveranderden?' Toen zeiden wij: 'Nee, Gabe, dat is veel te veel werk.' HA HA, grapje! Het was Chris. Of Eric? Nee, wacht, het was Jane. Of was het Tom? We zeiden in elk geval: 'Dat is een geweldig gezamenlijk idee, mede-teamgenoot!' En zodoende."

Tegenwoordig kunnen spelers van verschillende platforms aan het eind van het jaar data over hun speelgedrag ontvangen. Eerder kwam Xbox Year in Review en PlayStation Wrap-Up al beschikbaar, en sinds kort is ook het Nintendo Switch-jaaroverzicht uitgekomen.