De impact van Resident Evil 4 is enorm; op het survival-horrorgenre, maar ook op dat van third-person actiegames in het algemeen. Het camerastandpunt waarbij de speler direct over de schouder van de hoofdpersoon meekeek, zette een nieuwe standaard binnen het genre. De recente remakes van Resident Evil 2 en 3 maakten dankbaar gebruik van dit voorwerk, maar nu is het de beurt aan de grondlegger zelf om van een nieuw likje verf te worden voorzien.

Getraumatiseerde politieagent Leon Scott Kennedy reist ook in de remake weer af naar een afgelegen en bijzonder achtergesteld deel van Spanje om de vermiste dochter van de Amerikaanse president te redden. Zoals het een Resident Evil-game betaamt, komen daarbij de nodige megalomane complotten en gemuteerde gedrochten om de hoek kijken. Daardoor moet Leon zich continu een weg door even bloedstollende als ridicule situaties vechten – tenminste, zolang de kogelvoorraad strekt. Het is immers wel een survival-horrorgame...

Spaans benauwd

Het oorspronkelijke Resident Evil 4 bevatte al flink meer actie dan zijn meer beperkte en claustrofobische voorgangers. In de remake is hier niet zoveel aan veranderd. Het survivalelement is wel aanwezig, maar vaak ondergeschikt aan hevige vuurgevechten met bezeten dorpelingen of gehersenspoelde monniken. Kogels zijn niet echt schaars en er zijn zelfs voorraden te verzamelen om in een handomdraai extra ammunitie bij te maken als dat nodig is. Mocht het toch zover komen dat je bij het overhalen van de trekker voor een teleurstelling komt te staan, dan is Leon altijd nog behoorlijk behendig met zijn mes. Hiermee kan hij zijn belagers eenvoudig pareren en zelfs in één keer uitschakelen als hij ze ongezien weet te besluipen.

Tóch voelt het alsof deze remake meer inspeelt op een gevoel van angst en overleven. Zo zijn vijanden wat sneller en gevaarlijker, waardoor het belangrijker is om elke kogel te laten tellen. Je mes is een prima back-up om op terug te vallen, maar kan wel maar beperkt worden ingezet. Gebruik je het te vaak, dan gaat het kapot en moet je het zien te repareren. Je hebt weliswaar meer manieren om je te verdedigen, maar die heb je ook absoluut nodig.

Daarnaast heeft Capcom ook zijn best gedaan om het spel veel onheilspellender en griezeliger te maken. Leon moet regelmatig naar zijn zaklamp grijpen om de duisternis te trotseren en de algehele sfeer van de omgevingen is heel wat grimmiger dan in de oorspronkelijke game. De Los Illuminados-sekte houdt er echt lugubere praktijken op na en komt veel meer over als een serieuze bedreiging dan de toch wat cartooneske vertoning die hen eerder kenmerkte. En hebben we het nog niet eens gehad over de doodenge Regeneradors, maar laten we dat vooral zo houden.  

Alle remmen Los Illuminados

Het spel maakt meer gebruik van survivalelementen en heeft duidelijk een scherper horror-randje, maar dat wil niet zeggen dat het spel terughoudend is op gebied van actie. Sterker nog, het tempo ligt in de remake misschien zelf nog iets hoger dan in de oorspronkelijke game. Bijna het hele avontuur is een aaneenschakeling van spectaculaire en intense scenes die voortdurend om je aandacht vragen. Deze herhaaldelijke adrenalineschoten worden wel afgewisseld met sfeervolle rustmomentjes en hier en daar zelfs een aardige puzzel, zodat je de tijd krijgt om weer op adem te komen.

Wat het tempo van de game vooral ten goede komt, is dat Capcom ervoor kiest om de beste elementen uit Resident Evil 4 in volle glorie terug te laten keren, terwijl de saaiere stukken onder handen zijn genomen. Quick-time events zijn niet langer nadrukkelijk aanwezig, behalve om hier en daar de aanval van een vijand mee te ontwijken. Een van de tofste gevolgen van deze verandering heeft betrekking op een zeker man-tot-man-gevecht. In de remake mag je deze confrontatie helemaal zelf uitvechten, en wel op het scherpst van de snede.

Op andere momenten worden oorspronkelijke stukken vervangen met volledig nieuwe (en best wel toffe) segmenten, maar soms ook gewoon geheel achterwege gelaten. Meestal is dat de juiste keuze, bijvoorbeeld bij het weglaten van die vervelende kabelbaanrit vroeg in de oorspronkelijke game. Toch zijn er ook momenten verdwenen die we liever wel hadden teruggezien – om geen spoilers te geven laten we dit voor nu aan je verbeelding over.

Leons missie is overigens niet bepaald kort; het duurt aanzienlijk langer om zijn avontuur tot een einde te brengen dan bij de vorige remakes het geval was. Er zijn dit keer ook meerdere optionele zijmissies die de speeltijd op kunnen krikken, hoewel die van wisselende kwaliteit zijn. Na het uitspelen is er ook nog eens de optie om een New Game+ te beginnen, wat absoluut de moeite waard is. Het is wel een gemis dat er daarbuiten geen extra spelstanden zijn vrij te spelen. Van Ada’s avonturen is elk spoor op dit moment bijster en de verslavende Mercenaries-modus wordt pas op een later moment toegevoegd als gratis DLC. Dit is geen regelrechte ramp, maar toch een beetje spijtig voor een remake van een game die al deze opties achttien jaar geleden wél gewoon had.

Dit keer Spanje niet de kroon

Op alle andere vlakken is Resident Evil 4 een oerdegelijke en redelijk trouwe remake met hier en daar een fris randje. Voor alle liefhebbers van het origineel is het de ideale manier om deze klassieker opnieuw te beleven, terwijl nieuwkomers op spectaculaire wijze worden getrakteerd op een nieuw survival-horroravontuur. De ervaring is vergelijkbaar met die van de remake van Resident Evil 2 en sluit daar verhaaltechnisch ook nog eens goed op aan. Toch is er een behoorlijk groot verschil tussen die laatstgenoemde en deze game. Resident Evil 2 wist namelijk écht een oude klassieker naar nieuwe hoogten te tillen. Resident Evil 4 lukt dat eigenlijk niet – daarvoor is Capcom toch veel te dicht bij de oude formule gebleven.

Dat kon ook bijna niet anders, want de oorspronkelijke Resident Evil 4 vormde nou juist de blauwdruk voor het succes van die andere remakes. In zekere zin gebruikt deze moderne kijk op deel vier precies dezelfde strategie, maar dit keer is dat niet zo vernieuwend ten opzichte van het origineel. Ergens is dat jammer. Wat zou het tof geweest zijn als de stap richting horror nog iets groter was geweest, door bijvoorbeeld elementen te gebruiken uit de vroege betaversie van Resident Evil 4 (die met Hook Man). Het is daarom onwaarschijnlijk dat we deze game over tien jaar nog net zo op handen dragen als we dat met het origineel doen. Gelukkig maakt dat deze versie niet minder de moeite waard. 

Resident Evil 4 verschijnt op 24 maart voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc.

Als het aan acteur Idris Elba ligt wordt er een liveactionfilm gebaseerd op Cyberpunk 2077 gemaakt en krijgt hij daar zelf een rol in.

Dat meldde hij aan Screen Rant. Hoewel het interview vooral draait om zijn rol als Knuckles in de aankomende film Sonic the Hedgehog 3, liet hij zich ook enthousiast uit over zijn rol als Solomon Reed in de Cyberpunk 2077-uitbreiding Phantom Liberty.

Toen Idris werd gevraagd of een film gebaseerd op Cyberpunk 2077 zou kunnen werken, waas hij in ieder geval zeer positief: "Als er ergens een liveactionversie van gemaakt zou kunnen worden, is het (Cyberpunk 2077) wel. Ik denk dat (Keanu Reeves') personage en mijn personage samen 'whoa' zouden zijn. Dus laten we zorgen dat dit gebeurt."

Vorig jaar werd al aangekondigd dat er wordt gewerkt aan een liveactionproject rondom Cyberpunk, al werd toen nog niet duidelijk of het om een film of serie gaat. Toen eerder dit jaar een nieuw Cyberpunk-animatieproject voor Netflix werd aangekondigd, heeft CD Projekt Red aangegeven dat het liveactionproject zich nog in een vroeg stadium bevindt. "We zijn er nog niet klaar voor om het concept aan potentiële streamers of studio's voor te stellen."

Amir Satvat, die voor zijn werk binnen de game-industrie tijdens The Game Awards een Game Changer-award kreeg uitgereikt, ontvangt sindsdien allerlei hatelijke berichten op internet.

Afgelopen week werd voor het eerst de Game Changer-award uitgedeeld tijdens The Game Awards. Deze award is bedoeld voor mensen werkzaam in de game-industrie die op wat voor manier dan ook een verschil maken.

Amir Satvat was de winnaar van de award. Die ontving hij omdat hij meerdere jaren online een overzicht bijhoudt van ontslagen mensen uit de game-industrie en ze op die manier probeert te helpen aan nieuw werk. Dat doet hij kosteloos. Hij reageerde tijdens de prijsuitreiking dankbaar en met merkbare emotie.

Satvat heeft inmiddels via LinkedIn laten weten dat hij sinds de gewonnen award het doelwit is van hatelijke berichten via internet en social media. Ook zijn vrouw en andere familieleden ontvangen dergelijke berichten. Satvat wordt door sommigen als fraudeur bestempeld, omdat hij werkzaam is bij Tencent en dit niet werd gemeld tijdens de awardshow. Ook ontvangt hij antisemitische berichten - ook al is hij zelf niet Joods - en wordt hij spottend autistisch genoemd.

Satvat benadrukt in zijn bericht op LinkedIn dat de complottheorieën dat zijn werk bij Tencent expres verborgen werd gehouden, of dat hij zelfs verantwoordelijk is voor ontslagrondes, nergens op gebaseerd zijn. Hij laat ook weten dat hij zijn pogingen om ontslagen gameontwikkelaars te helpen al voordat hij bij Tencent aan de slag ging ondernam. Daarbij geeft hij aan dat hij niet aan fusies of overnames bij Tencent - of zijn vorige werkplek Amazon - heeft gewerkt.

"Ze hebben mijn werk bij Tencent niet bij The Game Awards benoemd omdat het niets te maken heeft met de gemeenschap die ik heb opgebouwd, en ze wilden zich richten op hoe we dit uit onszelf hebben gedaan." Ergens anders binnen zijn LinkedIn-bericht vertelt hij: "Ik heb in mijn carrière nooit een contract getekend of onderdeel uitgemaakt van een deal dat heeft geresulteerd in ontslagrondes."

De website van Amir Satvat, waar hij mensen aan een baan in de game-industrie probeert te helpen, kan hier bezocht worden. Hieronder is de prijsuitreiking van vorige week te zien.