Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.
Minecraft trapt je het nest uit, pardoes de wijde wereld in, nog voordat je daadwerkelijk weet hoe je moet vliegen, laat staan overleven. Met opengesperde ogen stap je in de willekeurig gegenereerde wereld en denkt: "Wat nu?" Het enige dat je hebt meegekregen voor je aankoop is dat je zo snel mogelijk jezelf moet voorzien van onderdak en een lichtbron, want wanneer de sluier van de nacht over het land trekt, is niemand meer veilig. Met je vuisten begin je bomen te slaan voor wat houtblokken en mep je het vlees van een paar varkens af. Je eindeloze avontuur is zojuist begonnen, of je het nu door hebt of niet.
Robinson Crusoe
Minecraft geeft je geen mi ie of doel, dat wordt aan jou overgelaten. Ook het pad dat jij bewandelt naar dat doel schrijft niemand je voor: dit is jouw koninkrijk, jij bent je eigen baas. Wat op papier klinkt als iets overweldigends, is in werkelijkheid een bevrijdend gevoel dat ervoor zorgt dat menigeen erachter komt creatiever te zijn dan hij of zij in eerste instantie dacht. Had jij namelijk ooit gedacht je eigen Batcave na te bouwen in een grote berg? Of het Colo eum één op één na te bouwen? Het feit dat er in het begin geen uitleg wordt gegeven over hoe je bepaalde dingen doet (hoe maak ik vuur?), of wat er allemaal te doen is, werkt in eerste instantie niet bevorderlijk, maar zorgt uiteindelijk voor een natuurlijke progre ie van blind, naakt vogeltje tot imposante adelaar. Daarnaast is er gelukkig het internet en een levendige community die je maar al te graag te woord staan. Maar toch, een in-game ruggensteuntje zou sommigen toch beter op weg kunnen helpen.
Onderdeel van het natuurlijke proces is daarom ook dat je eerste hoofdstuk van het avontuur leest als Robinson Crusoe: een man in Verweggistan die het spoor helemaal bijster is en niet weet waar hij moet beginnen. Dat je houten hutje overeind blijft is een waarlijk wonder, en gezien vuur maken nog een groot mysterie is zit je op rauw vlees te kauwen om niet van het stokje te vallen. Je overlevingsdrang gaat uiteraard gepaard met dromen over de toekomst. Je verlangt naar het moment waarop je een groots kasteel als thuisbasis hebt, je eigen boerderij je van (lekker) eten voorziet en geen monster ook maar een kras kan maken op je diamanten uitrusting.
Mijnwerker
Voordat je echter die grootse heerser bent, moet je menig uitdaging aangaan. Tunnelingangen zijn verdeeld over de wereld die tot nabij de aardkern leiden. In deze grotsystemen wachten alle belangrijke materialen op je zoals ijzer, goud en diamant die nodig zijn om betere uitrusting te maken zoals een diamanten pikhouweel waarmee je sneller kunt mijnen of een ijzeren uitrusting waarmee je minder schade ontvangt als een blokkenmonster een hap uit je lichaam probeert te nemen.
Want wie denkt dat het leven van een mijnwerker zonder gevaar is, zit er goed naast. Het grommen en kreunen van monsters is te horen alvorens je de monsters ziet, waardoor het angstzweet constant op je voorhoofd staat. Zo wacht bijvoorbeeld de onlangs geïntroduceerde Enderman op je, een donker, slank monster met lange armen en gloeiende ogen. Wanneer hij je ontdekt staart hij je zowat recht je ziel in en teleporteert hij zo nu en dan een stukje dichterbij totdat je oog in oog met hem staat. Mocht je er uit schrik voor kiezen om je rug te keren naar deze engerd, teleporteert hij nog sneller achter je aan. De Enderman dwingt je jouw angst (voor het onbekende) te confronteren. Maar ook als je geen geluiden hoort, betekent dat niet dat je veilig bent. Want zomaar kan de meest gevree de tegen tander, de groene Creeper, achter je taan; een i en explo ie later en er blijft niet meer van jou en je omgeving over.
Leg je het loodje, dan keer je terug naar je spawnpoint of je veilige basis, maar wel zonder alle objecten die je op het moment van overlijden bij je droeg. Ben je niet snel genoeg terug op dat punt of ga je dood op weg daarnaartoe, dan verdwijnen deze. Wat klinkt als een akelige streek à la Dark Souls zorgt voor een positieve spanning, aangezien je constant twijfelt tijdens je mijnavonturen of je terug wilt gaan en alles veilig wilt opbergen, of gierig toch nog die ene donkere gang inloopt om nog meer rijkdommen te vinden. Hierdoor raak je nóg meer gehecht aan je zuurverdiende materialen. Het is een grootse opluchting en genoegdoening wanneer je veilig alles in je opbergkist kunt plaatsen. Je onaantastbare kasteel is weer een stapje dichterbij.
Architect
Wie op een gegeven moment genoeg vertrouwen heeft in zijn opgebouwde vesting en zijn in elkaar getimmerde harnas, kan besluiten de rollen om te draaien en ’s nachts de jacht te openen op de monsters die je eerder nog de stuipen op het lijf joegen. Aangezien monsters objecten achterlaten die handig zijn om andere uitrusting te maken is het jagen in de nacht een belonend avontuur. Zo laten Creepers buskruit vallen, waarmee TNT gemaakt kan worden. Daarnaast is de uitdaging het ruwe overleven; een goede test voor je mannelijkheid.
De aspirerende architect die geen monsters wil bevechten, komt gelukkig ook aan zijn trekken. Deze creatieve geesten zien de nacht niet als een kans om op jacht te gaan, maar als een obstakel dat ze weerhoudt om een replica van de Eiffeltoren of Vaticaanstad na te bouwen. En aangezien steen, klei en zand bovengronds te vinden is, ben je niet verplicht de diepe grotten te verkennen. Anderzijds zullen ook de architecten merken dat het bouwen van een kunstwerk oefening vereist. Waar je eerste project niet meer dan een houten hutje is, wordt een tweede bouwwerk al grootser en meer doordacht. Daarna gaan alle remmen los en begin je zelfs je volgende bouwwerk te plannen op papier alvorens je begint met bouwen, want bah, wie wil nou een asymmetrisch gebouw? Of mi chien gebruik je wel je creatieve geest en gebouwen om een uitgebreid vallensysteem te bouwen waar monsters in een gat vallen en verbranden. En hoe dit gebeurt bekijk je natuurlijk vanuit de tribune die je ernaast hebt gebouwd. Aangezien je de materialen voor je grootse projecten zelf moet verzamelen, is de genoegdoening nog groter wanneer het gebouw af is.
Updates
Minecraft is bovendien allerminst een herhaling van (blokken) zetten. Regelmatige updates zorgen ervoor dat het spel je steeds weer in zijn ban houdt. Zo is de introductie van nieuwe tegenstanders een uitdaging voor alle avonturiers, terwijl de toevoeging van nieuwe grondstoffen een architectenhart sneller laat slaan. Waar je nu nog de enige mens bent in je wereld, komt daar snel verandering in. De retailversie gaat computerbestuurde personages introduceren die in hun eigen dorpje wonen en je opdrachten geven. Maar gezien de pre-retail update 1.9 die deze personages, een eindbaas en andere toevoegingen kent, vol met storende bugs zat, komen we daar binnenkort nog eens op terug. Beloofd.
Wanneer je uiteindelijk uit het raam kijkt van je diamantenkasteel en denkt alles te hebben bereikt, start je gewoon een nieuw spel. Werelden worden willekeurig gegenereerd en geen wereld lijkt op de vorige, waardoor je gegarandeerd nieuwe avonturen beleeft. Want uiteindelijk biedt Minecraft dat, wat andere spellen altijd beloven: de mogelijkheid om keer op keer een nieuw verhaal te schrijven in een wereld die jij geheel kunt manipuleren. En wat voelt dat lekker om in de huidige tijd nog eens het zandkasteelgevoel te herleven. Sla je vleugels uit.
Deze review is gebaseerd op de Minecraft-versie 1.8, gezien de pre-retailversie 1.9 niet bugvrij was.