Luigi’s Mansion 3 is geestig maar spookt niet na
Na zijn eerste avontuur in het spookhuis en het vervolg op de 3DS zou Luigi inmiddels de bui wel moeten zien hangen. Tijdens een bezoek aan een chique hotel, waar de bekende loodgieter aan zijn welverdiende rust denkt te komen, blijkt de aanwezige luxe en gastvrijheid dan ook te mooi om waar te zijn.
Als hij een paar uur later bibberend van angst uit zijn bed kruipt ontdekt Luigi dat hij weer in dezelfde valstrik is getrapt. Mario, Peach en een trio Toads zijn opgesloten in portretten en het hele hotel blijkt niets minder dan de zoveelste listige illusie van King Boo om Luigi de stuipen op het lijf te jagen.
Luigi’s Mansion 3 is daarmee niet bepaald origineel, maar biedt wel weer een goed excuus om de Poltergust af te stoffen. Deze multifunctionele stofzuiger is dé manier om iedere plek van spoken te ontdoen. Geesten vangen volgt in deze game nog steeds grotendeels hetzelfde principe. Eerst moet een schim verrast worden met een goed getimede lichtflits voordat het opgezogen kan worden. Dat is pas de eerste stap, want niet ieder spook laat zich even makkelijk verrassen en bovendien worstelen ze behoorlijk tegen voordat ze in de stofzuigerzak verdwijnen.
©GMRimport
Minder busten
Het vangen van spoken is verder uitgebreid met een aantal handige gadgets. Met een speciaal blacklight kan Luigi sporen en onzichtbare objecten laten verschijnen en met een ontstopper met een touw eraan kunnen onderdelen in de omgeving verplaatst worden. In Luigi’s Mansion 3 ligt de nadruk veel minder dan bij de vorige delen op het vangen van spoken.
Niet alleen zijn de ‘gevechten’ tegen de spoken een stuk minder voorkomend, ze zijn door een aantal nieuwe toevoegingen ook een stuk makkelijker geworden. Luigi werd voorheen nog door de vastgezogen spectrale verschijningen meegesleurd door de ruimtes, maar deze keer heeft hij veel meer de overhand. Hij kan namelijk met een druk op de knop een spook een gewenste richting opslingeren. Dat verzwakt het spook niet alleen, maar zorgt er ook voor dat geesten die niet worden opgezogen alsnog geraakt kunnen worden met een opdonder van hun soortgenoot. Deze actie is alleen zo sterk, dat spoken eigenlijk niet meer op de oude vertrouwde manier verslagen hoeven te worden.
Het gebrek aan variatie in deze fantomen zorgt er daarnaast voor dat je ook niet uitgedaagd wordt om op andere manieren te spelen. Zeer zelden heeft Luigi bij de standaard vijanden technieken nodig die je niet al sinds het eerste uur onder de knie hebt. De eindbaasgevechten zorgen gelukkig wel voor een beetje afwisseling. Vrijwel iedere verdieping van het hotel heeft een hoofdspook die past bij het thema van de afdeling. Een vliegensvlugge schoonmaakster in de suites, een dinosaurus in het museum en een bewaker in het winkelcentrum maken het Luigi onder andere moeilijk.
De animaties van de doodsbange Luigi blijven het hele spel lang geestig en iedere verdieping zit volgestopt met geheimen
-
Spookspeurtocht
Naarmate er meer verdiepingen geopend worden, begint het allemaal steeds minder op het binnenste van een hotel te lijken, maar dat mag de pret niet drukken. De omgevingen zijn stuk voor stuk bijzonder afwisselend en erg gedetailleerd. Het spel moedigt aan om vooral ieder hoekje en gaatje van de ruimtes goed te doorzoeken door overal kleine puzzels en beloningen te verstoppen. Interactie met de omgevingen vindt vooral plaats doormiddel van de Poltergust. De stofzuiger slurpt net zo makkelijk spoken als stof, bankkussens, handdoeken, muizen en compleet buffet naar binnen. De kracht van Luigi’s Mansion 3 zit hem daarom echt in de omgevingen en de creatieve puzzels die niet alleen met behulp van Luigi’s stofzuiger zijn op te lossen.
Handlanger Gooigi is misschien wel de beste toevoeging van de hele game. Deze van gifgroen slijm gemaakte kloon van Luigi beschikt zelf niet over een persoonlijkheid of enig eigen denkvermogen, maar kan bestuurd worden om op allerlei manieren te helpen. Hij glipt bijvoorbeeld gemakkelijk tussen tralies en roosters door. Daarnaast beschikt Gooigi ook over zijn eigen slijmerige Poltergust waarmee hij in samenwerking met de echte Luigi spoken, eindbazen en waardvolle schatten opzuigt.
Op herhaling
De puzzels en eindbaasgevechten moeten de hoogtepunten van Luigi’s Mansion 3 vormen, maar niet alle verdiepingen zitten even sterk in elkaar. Puzzels voelen soms wat vergezocht en het spel voelt daarnaast soms behoorlijk opgerekt. Vooral de momenten waarop Luigi terug moet keren naar eerder bezochte locaties om op zoek te gaan naar een spookkat, voelen als een wel erg simpel hergebruik van omgevingen. Helemaal omdat diezelfde eentonige zoektocht ook nog eens herhaald wordt op een aantal andere verdiepingen.
Daarnaast laat het spel op allerlei andere manieren wat steekjes vallen. Zo introduceert dit derde deel meerdere elementen die maar een enkele keer terugkeren of erg vrijblijvend voelen. Er worden Boo’s in het hotel geïntroduceerd, maar vervolgens wordt het nooit aangehaald of aan het hoofdverhaal gekoppeld. Ze zijn geheel vrijblijvend op te jagen. Zelfs bij het berekenen van de eindscore lijken ze niet mee te tellen. Ook een speciale upgrade van de Poltergust heb je maar een enkele keer nodig en wordt daarna weer vergeten.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Kunstmatig aangedikt
Vooral dat laatste is jammer, want voor een game die gemakkelijk tien uur duurt weet Luigi’s Mansion 3 in die gehele speeltijd eigenlijk maar weinig nieuwe gameplayelementen te introduceren. Alle vaardigheden die nodig zijn om te overleven worden al snel uitgedeeld, waardoor Luigi het de rest van het spel het met hetzelfde arsenaal moet doen. Dat komt de afwisseling niet ten goede, omdat je eigenlijk steeds met hetzelfde bezig bent. Het was wellicht leuker geweest om het ontgrendelen van nieuwe vaardigheden wat meer te verspreiden over de game.
Dat is jammer, want er is ook veel waar Luigi’s Mansion 3 in uitblinkt. De animaties van de doodsbange Luigi blijven het hele spel lang geestig en iedere verdieping zit volgestopt met geheimen. Wie elke juweel en edelsteen wil vinden is verplicht om langer dan een nachtje in dit spookhotel te vertoeven.
Luigi’s Mansion 3 biedt daarnaast een verrassende hoeveelheid manieren om het spel met andere samen te spelen. Het hoofdverhaal is bijvoorbeeld in co-op te spelen. Het wordt daardoor wel een stukje makkelijker. Geschikter voor een potje co-op spokenjagen is de Scarescraper-modus. Hierin kunnen meerdere Luigi’s het in teams tegen geesten opnemen in willekeurig samengestelde spookhuizen. Het is een leuke en bijzonder chaotische manier om samen op spokenjacht te gaan en omdat de missiedoelen en locaties steeds net even anders zijn, is het goed voor herhaling vatbaar. Iets vrijblijvendere lol is er te vinden in Screampark. In deze minigames worden er onderdelen uit het hoofdverhaal slim hergebruikt om de competitie aan te wakkeren. Zo is er een strijd om muntjes in rubberbootjes en een minigame waarin spelers als teams de meest waardevolle spoken moeten vangen .
Luigi’s Mansion 3 weet dankzij de ongeveer tien uur durende singleplayer en uitgebreide multiplayerspeelstanden wel echt alles uit de gameplayformule van spokenjagen te halen. Daarom lijkt het ons ook niet minder dan gepast dat Luigi na dit derde en meest uitgebreide avontuur eens op een welverdiende vakantie zonder spoken gaat.
Luigi’s Mansion 3 is vanaf 31 oktober verkrijgbaar voor de Nintendo Switch.
Laatste reviews op Gamer.nl:
De sterren van Luigi’s Mansion 3 zijn de knuffelbare slijmbal Gooigi en de bijzonder creatieve, afwisselende hotelverdiepingen bomvol geheimen en puzzels. Op het gebied van spokenjagen voelt dit derde deel door de wel erg sterk verbeterde stofzuiger en het gebrek aan gevarieerde geesten minder afwisselend. ’Luigi’s Mansion 3 is langer en in sommige opzichten uitgebreider dan zijn voorgangers, maar komt door deze en andere tekortkomingen niet helemaal tot zijn recht.
- Ziet er goed uit, veel interactie met omgevingen, Gooigi
- Weinig variatie in spoken, voelt erg opgerekt, voegt weinig nieuws toe
