Kingdom Hearts 3 heeft het hart op de goede plek

Er zijn eigenlijk twee punten die je mee moet nemen van deze review. Ten eerste: deze game is fantastisch. Het zit vol momenten die je hart verwarmen en je een traantje weg laten pinken, zelfs als je niks met de serie hebt. Het is een prachtige game, en niet alleen grafisch. Ook de manier waarop het verhaal je middenin Dinsey- en Pixar-films zet is schitterend.

Als Sora clichématige zinnen als ‘Mijn vrienden zijn mijn kracht!’ declameert tegen zijn vijanden, rol je misschien even met je ogen. Maar het is ook bijna onmogelijk om niet gecharmeerd te raken van zijn onuitputbare positivisme en enthousiasme. Deze game heeft heel duidelijk het hart op de goede plek.

Hart op de tong

En zo belanden we bij het andere punt: Kingdom Hearts 3 is in vrijwel alles gewoon een PlayStation 2-game, maar dan veel mooier. Het voelt alsof deze game vlak na deel 2 is gemaakt en door de tijd is gereisd naar de huidige generatie consoles. Het voelt een beetje lomp, alsof het op elk moment uit elkaar kan vallen.

De menu’s zijn bijvoorbeeld precies hetzelfde als toen, met grote, hoekige blokken en een archaïsch lettertype. Alle gebouwen om je heen hebben een wazige glans om aan te geven dat je op ze kunt klimmen. Een handige hint misschien, maar ja, als alle gebouwen in een omgeving te beklimmen zijn, ziet het er vooral lachwekkend uit. Je kunt alleen saven bij gloeiende savepoints en je special moves worden voorafgegaan door lange filmpjes die secondenlang de controle bij de speler weghalen.

Ook het acteerwerk is slachtoffer van dat ouderwetse gevoel. Veel acteurs brengen hun teksten enorm houterig, alsof het uit een tijd komt waarin games qua verwachtingen nog ver achterlagen op films. Riku heeft totaal geen emotie in zijn stem, de sound-a-like van Keira Knightley in de Pirates-wereld lijkt in de verste verte niet, en Rutger Hauer als de kwaadaardige Master Xehanort klinkt alsof hij totaal geen idee heeft waar hij het over heeft.

Zelfs het goede werk van de bekende acteurs die gestrikt zijn om hun Disney-personages nogmaals leven in te blazen, wordt een beetje tenietgedaan door het slome monteerwerk. Er zit steeds net te veel tijd tussen zinnen. Dialogen klinken niet als een vloeiend gesprek, maar als twee mensen die om de beurt hun tekst voorlezen.

Daarnaast blijft de camera een zorgenkindje voor Kingdom Hearts. Het komt nog altijd te vaak voor dat je van achteren een aanval te verduren krijgt die je nooit aan had kunnen zien komen. Als je je aanvallen concentreert op een enkele vijand, krijg je voortdurend projectielen van tegenstanders achter je om je oren. De camera kan trouwens ook ineens besluiten om achter een boom of muur vast te gaan zitten.

Hart-aanval

De combat is daarentegen duidelijk onder handen genomen en is een stuk vloeiender geworden. Sora zoeft met speels gemak van vijand naar vijand, en met een beetje goed ontwijkwerk en counteraanvallen rijg je de treffers aan elkaar. Met wat knoppengeram kun je de meeste gevechten winnend afsluiten, maar je krijgt ook een hoop opties om het voor jezelf interessant te houden. Sora kan bijvoorbeeld magische spreuken afvuren of Disney-vrienden als Simba of Ariel oproepen om naast hem te vechten.

Echt ingewikkeld of tactisch diepgaand wordt het echter nooit, maar daar is het ook niet voor gemaakt. De gevechten zijn vooral visuele spektakels die je om de haverklap trakteren op kleurexplosies en grafische pracht en praal. Om de paar seconden krijg je wel een speciale move, die je met een enkele druk op de knop kunt uitvoeren. Je variant op een zwaard, je keyblade, kan na een paar klappen van vorm veranderen, je kunt samen met Donald of Goofy een aanval inzetten of je uitsloven met nieuwe aanvallen gebaseerd op attracties uit Disney-parken. Je bent je dus meer aan het vergapen aan de taferelen op je scherm, dan dat je nadenkt over succesvolle aanvalstactieken.

Niet alleen de gevechten spatten van het scherm, maar de hele game druipt van de prachtige vormgeving. Voor het eerst is het lastig om het verschil te zien tussen de game en de echte Disney-film. Elke wereld heeft bovendien zijn eigen stijl: Toy Story barst van de speelse kleuren, terwijl de Pirates-wereld er juist veel realistischer uitziet, inclusief een Donald Duck met smoezelige veren.

Een warm hart

Er is bovendien een mooie balans gevonden tussen de Disney-werelden. De verhalen van bijvoorbeeld Pirates en Frozen zijn wat zwaarder, terwijl Toy Story of Big Hero 6 meer plezier uitstralen. Voor het eerst zijn er Pixar-films vertegenwoordigd en het is leuk om Sora naast Woody en Buzz Lightyear te zien. Ook is er een mooie mix gemaakt in de manier waarop die verhalen verteld worden. Sommige werelden geven je een samenvatting van de Disney-film, zoals Tangled, terwijl bijvoorbeeld Monsters Inc zich juist na de gebeurtenissen van de film afspeelt.

Jammer genoeg zijn niet alle werelden even goed gelukt. Het verhaal van Frozen wordt bijvoorbeeld zeer aandoenlijk verteld, maar de wereld waarin dat gebeurt is weinig inspirerend. Sora en zijn vrienden vechten zich een weg door een ijsdoolhof en moeten wel drie keer de berg beklimmen om Elsa’s ijspaleis te bereiken. Al die witte vlaktes bieden weinig variatie en uiteindelijk krijg je de stad niet eens te zien.

De Pirates-wereld is een stuk beter gelukt en speelt als een soort mini-versie van Assassin’s Creed 4: Black Flag. Sora krijgt zijn eigen schip en kan een hoop optionele eilandjes verkennen of andere piratenschepen bestoken met kanonskogels.

In deze losse werelden is een hoop plezier te vinden, ook voor nieuwkomers in de serie. De Disney-verhalen worden met veel liefde en oog voor detail gebracht. Het is bovendien bijzonder grappig om Donald, Goofy en Sora op de achtergrond van iconische scènes rond te zien wandelen. Deze werelden worden nauwelijks verstoord door het overkoepelende verhaal, dat berucht is vanwege zijn complexiteit.

Dat verhaal komt hierop neer: de boze Xehanort wil een eeuwenoude oorlog opstarten om het universum te vernietigen, zodat we met zijn allen met een schone lei kunnen beginnen. Daarvoor heeft hij dertien duistere deeltjes nodig – zijn Organization XIII, bestaande uit dertien schaduwachtige figuren die Sora’s reis constant onderbreken om delen van het achtergrondverhaal te onthullen. Die dertien figuren moeten met zeven lichte elementen botsen, namelijk Sora en zijn mede-strijders.

Hartstikke ingewikkeld

Moeten nieuwkomers Kingdom Hearts 3 kopen? Dat hangt er een beetje vanaf wat je van de game verwacht. Er is genoeg pret te halen uit de recreaties van Disney-films. Als je het niet erg vindt dat je het grotere verhaal absoluut niet kunt volgen en soms minutenlange tussenfilmpjes moet uitzitten (of overslaan) waarin Mickey Mouse een jas met veel te veel ritsen aanheeft, kun je het zeker overwegen. Je krabt jezelf regelmatig achter de oren als er opnieuw een nieuw figuur opduikt die vijf namen die je nog nooit gehoord hebt in één zin noemt.

Fans van de serie zullen dat echter met liefde opsmikkelen en genieten van de vele verhalen die hier eindelijk tot een bevredigende conclusie komen. Zeker als alle werelden bezocht zijn en de game naar het onvermijdelijke eindgevecht raast, is het bijzonder om te zien hoe zowat alle belangrijke personages hun tijd in de spotlights krijgen. Voor iedereen die de games heeft verslonden en zijn best heeft gedaan om het verhaal tot nu toe te snappen, zijn er genoeg momenten waarbij je een traantje weg zal moeten pinken.

Er valt al met al genoeg aan te merken op Kingdom Hearts 3. Naast de aanzienlijke lijst aan minpunten hierboven kun je bijvoorbeeld wijzen naar de vreemde flow van de game. De vaart in het verhaal schiet er soms urenlang uit, om daarna ineens in sneltreinvaart belangrijke informatie uit de doeken te doen. Of je kunt je ergeren aan de Gummi Ship, waarmee je van wereld naar wereld reist. Niks aan het rondvliegen of schieten met dat vervloekte ruimteschip voelt goed.

Uiteindelijk maken die minpuntjes weinig uit, vooral voor fans die al dertien jaar wachten op dit sluitstuk. De intensiteit waarmee Sora de liefde voor zijn vrienden uitspreekt, brandt als duizenden zonnen en schroeit alle kritiek die je op de game kunt hebben weg. Het is onmogelijk om geen domme grijns op je gezicht te hebben terwijl Donald en Goofy hun vriendje Sora beschermen tegen duistere schaduwfiguren die onbegrijpelijke kwaadaardigheden spuien.

Dit afsluitende deel moet een hoop ballen in de lucht houden: de verschillende Disney-werelden, de tientallen personages en hun onderlinge vetes. De game wankelt aan alle kanten, maar het is wonderbaarlijk hoe goed het is gelukt om deze koorddans tot een bevredigend einde te brengen. Kingdom Hearts 3 is verre van perfect, maar het is wel alles waarop de fan hoopt.

Deze game is getest op een PlayStation 4 Pro en is ook verkrijgbaar op de Xbox One.

Conclusie

8,5

Uitstekend

Conclusie

Het laatste deel van deze bijzondere cross-over tussen Disney en Square-Enix dreigt op veel punten te bezwijken onder zijn eigen gewicht, maar weet op wonderbaarlijke manier overeind te blijven. Vol charme en goede intenties zweeft Kingdom Hearts 3 naar een prachtig einde dat de fans, die al zo lang hebben moeten wachten, eindelijk voldoening zal geven.

Plus- minpunten

Charmante Disneywerelden

prachtige graphics

spetterende actie die een stuk soepeler is

waardige ontknoping

Niet alle werelden even interessant

houterig acteerwerk

camera werkt vaak tegen

alles met het ruimteschip

ontoegankelijk voor nieuwkomers