Japan is geobsedeerd met een nieuw soort vechtgames. De tweedimensionale arena's zijn omgeruild voor 3D-omgevingen, waarin een personage vrij kan rondlopen. We zagen de Naruto-games daar al vol van gebruikmaken, waarna andere animegerelateerde titels het voorbeeld volgden. De nieuwste JoJo-titel doet dat ook.

De kans bestaat dat je JoJo's Bizarre Adventure niet kent. Deze Japanse animatieserie is een van de lastigst doorprikbare franchises uit het oosten, vol met ruw getekende vechtersbazen, spin-offs en tijdsprongen in het verhaal. JoJo volgt het leven van de Joestar-familie, waarbij iedere serie een ander familielid in de schijnwerpers zet.

©GMRimport

Door die structuur is JoJo verdraaid lastig te volgen. Inmiddels zijn er al ruim honderd hoofdstukken van de manga verschenen, waarvan sommige zijn vertaald naar meerdere series. In deze series komen af en toe dezelfde personages voor, maar worden ook continu nieuwe mensen geïntroduceerd. In de meest recente delen wordt er zelfs een alternatief universum gevolgd, waarin bekende personages ineens totaal iets anders doen.

JoJo's Adventure: Eyes of Heaven sluit aan op deze verwarrende verhaalstructuur. De game begint vlak na Stardust Crusaders, oftewel het derde deel van de reeks. De verhaalmodus van het spel verwacht dat je volledig op de hoogte bent van wat er in Stardust Crusaders is gebeurd. Dat geef je drie opties: je kunt een oude manga uit de jaren '80 opzoeken om bij te lezen, een tv-special uit de jaren '90 opvissen of de serie-remake uit 2014 kijken. Gemakshalve kies je waarschijnlijk voor het laatste.

©GMRimport

De serie uit 2014 is het kijken waard, maar niet omdat het spel hierdoor zoveel leuker wordt. De verhaalmodus stelt namelijk op zo'n beetje iedere manier teleur. Het plot is een slap excuus om je tegen alle hoofdpersonages te laten vechten, met daartussen eindeloze, suffe filmpjes om de boel aan elkaar te rijgen. Af en toe mag je ook rondlopen door de spelwereld, waarbij de omgevingen kaal en oninteressant zijn. De verhaaloptie voelde bij het doorspelen als een verplichting, waar we amper wat lol uit konden krijgen.

Matige Power Stone

We zouden Eyes of Heaven zijn verhaal kunnen vergeven, als het daadwerkelijke vechtsysteem goed in elkaar stak. Een goede fighter valt of staat immers bij zijn gameplay. Het verhaal is een randzaak, als je een uitdagende en prikkelende manier hebt om het tegen vrienden en online tegenstanders op te nemen. Helaas stelt de nieuwe JoJo-game ook op dit vlak teleur.

Bij JoJo heb je alle knoppen die je kunt verwachten voor sprongen, snelle en zware klappen. Met een van de trekkers ingedrukt kun je met de knoppen ook speciale vaardigheden naar buiten schieten. Zo kan het ene personage stroomschokken gebruiken, terwijl een ander razendsnelle klappen achter elkaar er uit schiet. Dat is de eerste paar minuten geinig, maar de game blijft constant op de oppervlakte. Er zijn amper combo's die je met veel oefening eruit kunt rammen om efficiënt te werk te gaan. Gevechten komen daarom neer op één ding: zo snel mogelijk je favoriete aanvallen aantikken.

©GMRimport

©GMRimport

De 3D-arena's zorgen vooral voor frustratie. Door slecht camerawerk val je geregeld van flatgebouwen, terwijl de gevarieerde omgevingen weinig toevoegen. Levels voelen aan als blokkendozen en het bereiken van je tegenstanders is daardoor vervelend. De terloops geplaatste objecten om mee te gooien hebben zelden effect, omdat een stapje opzij zomaar is gemaakt. Eyes of Heaven leent allerlei elementen uit de klassieker Power Stone, maar weet hier nooit efficiënt gebruik van te maken.

Een speciaal combosysteem had soelaas kunnen bieden, maar doet dit helaas niet. Personages kunnen met een druk op de knop 'samenwerken' om één tegenstander te bevechten, om er later een speciale superaanval uit te gooien. Helaas is dit systeem lomp en onduidelijk, waardoor het gissen is of je aanval wel lukt.

©GMRimport

Wanhopig verzamelen

Heb je het verhaal van JoJo doorlopen, dan kun je enkel nog tegen de computer of online tegenstanders vechten om extra spullen vrij te spelen. Zo kun je personages meer uitspraken van de serie laten doen of extra outfitkleuren kiezen. In een solide vechtspel zijn dat prima manieren om je bezig te houden, maar bij JoJo zijn ook deze extraatjes geen goede reden om verder te blijven spelen.

Het gebrek aan lokale multiplayer maakt de game compleet irrelevant. Er is hierdoor zelfs geen manier om met een krat bier en vrienden op de bank er nog wat leuks van te maken.

Drinkbox Studios, de ontwikkelaar van de Guacamelee-spellen, zal in 2025 zijn nieuwe game aankondigen.

Dat heeft de ontwikkelaar laten weten op social media. Details over de nieuwe game werden niet gegeven, maar zullen dus wel in 2025 volgen.

Drinkbox Studios is vooral bekend van de twee Guacamelee-games, metroidvania's met een focus op platformgameplay. Het meest recente wapenfeit van de studio is echter het in 2022 verschenen Nobody Saves the World.

In Nobody Saves the World stappen spelers in de schoenen van Nobody, een personage dat ruim vijftien verschillende gedaanten kan aannemen. Elke gedaante beschikt over een unieke vaardigheid, die spelers moeten combineren om puzzels op te lossen en quests te voltooien.

Een insider claimt dat de spellen Call of Duty: World at War en Singularity in de loop van 2025 naar Xbox Game Pass komen.

Sinds Activision Blizzard onderdeel uitmaakt van Microsoft zijn er diverse games van de uitgever op Game Pass verschenen, waaronder Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, Diablo 4, Call of Duty: Modern Warfare 3 en Spyro Reignited Trilogy. Ook is op release meteen Call of Duty: Black Ops 6 op Game Pass geplaatst. Het is echter duidelijk dat de oude games van Activision Blizzard verspreid worden uitgebracht op de abonnementsdienst.

Volgens insider eXtas1s kunnen Game Pass-abonnees volgend jaar in ieder geval Treyarchs Call of Duty: World at War en Raven Softwares Singularity verwachten. Beide games zouden rond mei 2025 aan de dienst worden toegevoegd. Tot slot meldt de insider dat mensen in maart ook een andere Call of Duty-game op Game Pass kunnen verwachten, maar wordt geen titel genoemd. Officieel is op moment van schrijven nog niets officieel bevestigd.