Vorig jaar lag de nadruk bij Fifa vooral op de introductie van de Frostbite Engine, dit jaar kon de EA weer ouderwets bijschaven en finetunen. Het is dan ook fijn om te zien dat bekende minpunten van vorig jaar succesvol zijn aangepakt voor Fifa 18. Op het gras is Fifa 18 simpelweg aangenamer om te spelen door wat kleine tweaks in het speltempo en de manier waarop je medespelers zich gedragen.
Vorig jaar waren vleugelspelers een behoorlijke doorn in het oog. Enerzijds trokken ze te veel naar binnen waardoor de Hollandse school met een 4-3-3-formatie nauwelijks tot zijn recht kwam. Anderzijds won snelheid het altijd van spierkracht waardoor rappe vleugelspelers met wat slimmigheden wel te misbruiken waren om eenvoudig voorbij je tegenstander te komen. Dat is nu allebei minder het geval. Spelers vullen hun rol wat logischer in en met een 4-3-3-opstelling ontstaan er precies die driehoekjes waar Johan Cruijff altijd zo over elaboreerde. Tegelijkertijd hebben vleugelspelers nét even wat meer tijd nodig om op stoom te komen, waardoor je als verdedigende partij de gelegenheid krijgt om in te grijpen. Is Robben, Me i, of zelfs Justin Kluivert echter weg, dan heb je het nakijken—maar dat is in het echt natuurlijk ook zo.
Fijn tempo
Dat korte moment dat je de gelegenheid krijgt aan de noodrem te trekken, komt mede voort uit het fijne tempo van Fifa 18. Dat ligt ietsje lager dan vorig jaar, waardoor je net iets meer de gelegenheid hebt om uit te kiezen of je de bal kopt, volleyt of toch eerst aanneemt, of dat je tijdens een dribbel nog een extra stapje zet en zo een tegenspeler fysiek pa eert alvorens de bal door te spelen. Tegelijkertijd kun je met de juiste aanname, pa jes op maat of dus de juiste vleugelspeler weldegelijk de boel versnellen waardoor Fifa 18 geen moment stroperig aanvoelt. EA weet wat tempo betreft echt de juiste snaar te raken, waardoor Fifa 18 even spectaculair als realistisch is.
Als we écht spijkers op laag water gaan zoeken, gaan ballen vanaf een afstand er soms wel erg makkelijk in en wordt zeker in een multiplayerpotje het aluminium bovengemiddeld vaak geraakt. Mi chien dat de meter dus soms net wat meer uitslaat naar spektakel.
Makkelijker kunnen we het niet maken
Ook buiten het pure veldspel heeft EA ingegrepen. Zo kun je nu snelle wi els toepa en iedere keer als het spel stilligt, zonder dat je daarvoor naar het pauzemenu hoeft. Standaard worden er wi els voorgesteld op basis van vermoeidheid, wat vooral in de multiplayer een erg fijne manier is om je team fit en fris te houden. Je kunt echter ook zelf maximaal drie snelle wi els vooraf instellen wat vooral weer handig is in de carrièremodus. Zo kun je iedere wedstrijd makkelijker jeugdspelers ervaring op laten doen, of een pinchhitter inbrengen als je een doorbraak moet forceren.
Ook een leuke toevoeging is de ‘Trainer Indicator’ in herhalingen. Hierdoor zie je met pijlen en strepen wat je precies op je controller invoerde en hoe zich dat vertaalde naar de game. Gebeurt het je dus vaak dat je de bal het stadion uit knalt terwijl je steeds verwacht de touwen te zien trillen, dan kun je nu in de herhaling precies zien wat er fout ging. Maar druk je bijvoorbeeld twee keer op rondje voor een schot over de grond, dan zie je grappig genoeg ook even kort hoe hoog je bal zou zijn gegaan als je een normaal schot uitvoerde. De Trainer Indicator is dus zeker een intere ant systeem voor wie zijn innerlijke Jan van Halst op de vrije loop wil laten.
Een ander prominent minpunt is niet aangepakt. The Journey wordt nog steeds geplaagd door laadschermen, menu’s en andere rompslomp zoals de saaie training e ies die de vaart uit deze modus halen. Dat is erg jammer, want het idee van een jongensdroom najagen en doorbreken als profvoetballer blijft leuk. Net als vorig jaar is de uitvoering verder voldoende, en is het vooral grappig om je bewust als arrogante galbak (inclusief overdadige tatoeages en kleding) te gedragen, of juist als de voorbeeldige prof die altijd het team boven zichzelf stelt. Wel is het wederom jammer dat je vrij weinig invloed op het verloop van het verhaal hebt, al is het logisch dat de tu enfilmpjes waar onder andere Rio Ferdinand, Cristiano Ronaldo en Thierry Henry aan meewerkten (en overigens vrij belabberd stemwerk leveren) een bepaald verloop dicteren.
Compleet pakket
Los van de stroperigheid bij The Journey valt er eigenlijk maar weinig te klagen over Fifa 18. Scheidsrechters doen hun werk en zijn zelden op een fout te betrappen, al fluiten ze soms iets te snel voor een simpele schouderduw. Grafisch scoort Fifa 18 hoog. Zo hoog dat op een zonnige speeldag het veld overbelicht is als je op dat moment in de schaduw speelt, waardoor je soms nauwelijks je teamgenoten kunt zien. Het geeft Fifa net dat beetje extra realisme mee.
Los van het jaarlijks terugkerende manco van eredivisiespelers die in de verste verte niet op hun realistische evenknie lijken, biedt Fifa 18 een extreem compleet pakket. Fifa Ultimate Team, de carrièremodus voor spelers en trainers, The Journey, onlinecompetities, live-updates en vrouwenelftallen waaronder onze eigen Leeuwinnen (die overigens wél lijken, in tegenstelling tot de eredivisiespelers); Fifa 18 biedt voor ieder wat wils. Van de casual speler die na afgelopen EK eens met Lieke Martens en Jackie Groenen wil spelen, tot FUT-heads die hun ultieme team willen samenstellen, verbeten supporters die Ajax of PSV een langer Europees avontuur hadden gegund dit jaar, en voetbalfanitici die vooral een realistische benadering van voetbal zoeken. Fifa 18 is de veiligste keuze dit je dit jaar kan maken.
Fifa 18 is vanaf 29 september beschikbaar op pc, Xbox One, PlayStation 4, Xbox 360 en PlayStation 3. Voor deze recensie is de game gespeeld op een PS4 Pro. De recensie is gebaseerd op de offlineversie van de game.