Start Fallout 4 op en de tranen beginnen vrijwel meteen te rollen van nostalgische trots. Je wordt verwelkomd door een prachtige orkestrale versie van Inon Zurs Fallout 3-theme en ziet mooie, zweverige beelden van een apocalyptische garage met een Power Armor in reparatie. Na zeven jaar wachten kunnen we eindelijk een next-gen Fallout spelen. En dan start de game en… huh, is dit Fallout: New Vegas?
Het is even slikken na het grafische geweld van The Witcher 3 en Dragon Age 3 om de wereld van Fallout 4 te zien. De wereld is weldegelijk mooier geworden, maar de stap tu en het laatste deel in de serie en deze is ongeveer vergelijkbaar met die van Oblivion naar Skyrim. De wereld is wat kleuriger en dichter begroeid, maar kijk te lang naar een object en de textures van lage resolutie steken weer ouderwets flets af. Het spel heeft hele mooie momenten, maar die zijn volledig afhankelijk van incidentele atmosferische effecten en belichting.
Fallout 3 met mods
Loop bijvoorbeeld rond in de stad Diamond City (denk aan een soort Megaton in Boston’s honkbalstadion Fenway Park) en de lichten gloeien en lensflaren op prachtige wijze om je heen. En wanneer een radiatiestorm over de wereld waait, valt je mond open van de indrukwekkende, dodelijke wolkenma a die op je af komt denderen. Maar wandel overdag door een kale ruïne en je waant je grafisch weer zeven jaar terug in de tijd. Bethesda heeft ooit voor Morrowind (2002) de ideale open wereld-engine gekozen, maar is duidelijk door al zijn opties heen om die nog grafisch te verbeteren.
Fallout 4 lijkt hierdoor veel op Fallout 3 met wat extra grafische mods. Gelukkig is de Fallout-modcommunity zelf ijzersterk en raden we daarom iedereen aan om uit te kijken naar de optionele verbeteringen die ongetwijfeld snel uitkomen. Bethesda is overigens niet lui geweest met het ontwerpen van de game; de verschillende locaties voelen veel meer aan als unieke omgevingen met hun eigen ontwerp en gimmicks, in plaats van de zoveelste grijze RobCo-fabriek op een rij. De wereldkaart lijkt slechts even groot als die van Fallout 3, maar is inhoudelijk een stuk dichter door meer verticaliteit. Oftewel: je kan nu vaker vanaf daken en open gebouwen vechten. De bekende onvoorspelbare bugs zijn er ook nog, dus vergeet niet om regelmatig te saven.
Een man/vrouw uit de tijd
Iedereen die de E3-trailer eerder dit jaar heeft gezien, weet dat Fallout 4 start in het ‘verleden’, op het moment dat in Boston de kernbommen vallen. We willen de plot niet weggeven voor lezers, dus we gaan verder niet in op details. Het is tof om even een kijkje te krijgen in de moderne wereld, maar Bethesda laat in het begin veel kansen liggen om echt uit te pakken met het verhaal. Wel intere ant is dat de schrijvers spelen met het principe dat je een man of vrouw bent uit de verkeerde tijd. Tegen vrijwel ieder belangrijk persoon die je ontmoet, kun je wel of niet verklappen waar je vandaan komt. En het spel zit vol met moreel grijze keuzemomenten. Bethesda baseert een groot deel van de mi ies op dat éne regeltje tekst in Fallout 3 over Boston en The Institute: het bestaan van menselijke robotten genaamd de Synths. Aan wiens kant je wel of niet staat is van grote invloed op de toekomst van Boston.
Een pijnlijke vergi ing in de verhaalvertelling komt echter doordat dat de open wereld van Fallout 4 nog een stuk toegankelijker is geworden dan voorheen. Waar je eerder nog lichtjes werd begeleid door onbeklimbare muren en dichte deuren, kun je nu doodleuk bij een aantal eindbazen binnenwandelen waar je nog lang niet hoort te zijn. Een aantal keer zijn we gillend weggerend uit plekken waarvan we geen idee hadden waar het over ging en wie we omzeep hielpen, om uren later pas de context van questgivers te horen. ‘’Oh, die en die was belangrijk… euh, sorry, volgens mij heb ik z’n hoofd ergens in een broekzak liggen…’’
The Walking Dead
Het dialoogsysteem is een stuk cinematischer dan in de vorige Fallouts en de toegevoegde voice-acting maakt veel uit. Opmerkelijk is ook dat de voorheen rigide NPC’s, vijanden, teammaten en de speler zelf veel betere animaties hebben gekregen. Dit heeft een paar invloedrijke gevolgen voor de sfeer. De speler voelt nu meer als een persoon met emoties. En wanneer je zelf een teammaat bijvoorbeeld een gek hoedje en rare zonnebril op zet, komt dit soort zelfgemaakte humor veel grappiger over in de geanimeerde dialogen dan voorheen. Vijanden zijn hierdoor ook een stuk enger.
Dieren bewegen een stuk agre iever en slinkser. Raiders verstoppen zich goed achter deuren en kieren. Ghouls komen nu prachtig geanimeerd door ramen en kieren heen gekropen, waardoor je regelmatig in een aflevering van The Walking Dead lijkt te belanden. Sowieso zijn vijanden vele malen sneller dan voorheen, waardoor het slowmotion effect van V.A.T.S. belangrijker is geworden. De gehele game lijkt op effectieve wijze geherbalanceerd te zijn. Luck is bijvoorbeeld geen willekeurig effect meer, maar zorgt er voor dat je vaker op de toegevoegde Critical Hit-knop kunt drukken. En radiatie tikt nu direct van je levenspunten af, waardoor eten koken nu echt van belang is en zwemmen dodelijk is geworden. Fallout 4 zit vol met dergelijke kleine aanpa ingen, waardoor je uitgekozen Perks sterker meetellen in je overlevingskansen. Een goede aanpa ing voor de survivalsfeer.
How I Learned to Stop Worrying and Love the Basebuilding
De grote toevoeging van Fallout 4 is het nieuwe basebuilding-systeem. Vrijwel ieder object in de wereld bestaat nu uit verschillende componenten. Een radio bevat bijvoorbeeld een schroefje, ijzer en chips. Die onderdelen kun je inzetten om je wapens en armor te upgraden, maar ook om je eigen basis te bouwen. Als je ervoor kiest, blijft dit niet bij één basis dat dapper weerstand biedt tegen de apocalyptische monsters: nee, je kan bijna een kwart van de kaart overnemen met allerlei zelfgemaakte dorpjes.
Wanneer je een geschikte locatie vrij schiet van vijanden, kun je de workshop activeren en hier al je lo e onderdelen in dumpen. Wat je vervolgens kunt bouwen lijkt sterk op The Sims, maar dan met wat minder schattige kleurtjes. Bewoners zul je moeten lokken met radiotorens, waarna ze van heinde en verre je paradijs binnen komen lopen. Vervolgens kun je ze aankleden met je overgebleven wapens en aan het werk zetten. Het systeem werkt erg verslavend en is van grote impact op je beleving van Fallout. Want waar je voorheen in de wereld op zoek was naar de beste wapens en armor, ga je nu hele gebouwen leegroven voor onderdelen om je vestigingstad te veranderen. In een fort vol mitrailleurs of een apocalyptische disco: je mag het zelf weten.
Er zitten best wat opties in het basebuildingsysteem, maar al snel is duidelijk dat er veel ruimte is overgelaten voor modders. Net als op het gebied van graphics, heeft Bethesda hier de deuren wagenwijd opengezet voor amateurs om nieuwe content toe te voegen. Fallout 4 is wat dat betreft een heel moderne game: het levert iets af dat eigenlijk niet helemaal perfect en compleet is en vervolgens moeten de spelers er op langer termijn een succes van maken. Het lijkt een betwijfelbare strategie, maar omdat dit bovenop de beroemde, tijdverslindende open wereld-gameplay van Bethesda komt, komen ze er in stijl mee weg.
Fallout 4 is verkrijgbaar op pc, PlayStation 4 en Xbox One en voor deze recensie getest op PC.