Na jaren aan multiplayergames, is er eindelijk weer een Dragon Ball Z-titel die zich richt op de solitaire fans. Kakarot is een rpg, die zich helaas niet kan meten met zijn genregenoten.

Het is inmiddels ruim vijftien jaar geleden sinds Buu's Fury voor de Game Boy Advance verscheen. Het was het laatste 'echte' rollenspel gebaseerd op de Japanse animatiereeks, dat ondanks gematigde kritieken nog steeds een warm plekje heeft in de harten van Dragon Ball-fans.

Op dat sentiment probeert ontwikkelaar Cyberconnect2 nu in te spelen met Dragon Ball Z: Kakarot. De studio was in de afgelopen jaren al verantwoordelijk voor de .hack-rollenspellen en recente Naruto-fighters, wat ze de hofleverancier voor games gebaseerd op Japanse anime maakt. Met Kakarot mikken ze op een grootse schaal: de game behandelt het volledige verhaal van Dragon Ball Z, vanaf de komst van Raditz tot en met het gevecht tegen Majin Buu.

©GMRimport

Het gevechtssysteem lijkt een beetje op dat uit eerdere 3D-vechtspellen in de Dragon Ball-reeks, zoals Budokai Tenkaichi en Xenoverse. Je vliegt rond in een driedimensionale omgeving, waar je simpele combo's aan elkaar rijgt en krachtige superaanvallen afvuurt. In Kakarot is het systeem een tikje aangepast om het meer een rollenspel te maken, zodat je bijvoorbeeld tijdens een vijandelijke aanval kunt blokkeren.

Daarbij is ook de eerdere diepgang wat verloren gegaan. Je slaat simpelweg door meermaals op dezelfde knop te rammen, zonder dat er ruimte is voor complexere technieken. De standaard vijanden die je tegenkomt zien er na verloop van tijd anders uit, maar vechten allemaal op exact dezelfde manier. Hierdoor is er alleen variatie in de baasgevechten, waarvoor je het hoofdverhaal moet volgen.

Open, betekenisloze wereld

Kakarot heeft een soort van open wereld. De game is opgesplitst in meerdere grote gebieden, waar je lopend of vliegend doorheen beweegt. Daar kun je zijmissies starten, voedsel en grondstoffen vinden en vechten tegen sterke monsters die rondvliegen. Op papier is dat een leuk idee, maar het heeft een magere uitvoering.

Zo zit bijna iedere missie die je naast het hoofdverhaal speelt hetzelfde in elkaar: je krijgt de vraag om wat materialen bij elkaar te rapen, die je vervolgens inlevert voor een beloning. Door de gigantische rotsnelheid waarmee je vliegt heb je dat vliegensvlug gedaan, en vijanden die je tussendoor tegenkomt zijn in no-time uitgeschakeld. De dialogen om zo’n missie heen zijn slecht geschreven en de beloningen zijn amper de moeite waard, waardoor het onduidelijk is waarom je de moeite zou nemen.

Hoewel de gebieden in de game groots zijn, voelen ze ook kil en leeg aan. Cyberconnect2 probeert dat te verhullen door iedere regio vol te gooien met zwevende bollen, die je kunt verzamelen om nieuwe upgrades te kopen. Dat voelt gek en archaïsch aan, alsof je in een oude Sonic-game ringen zoekt of in Superman 64 door ringen vliegt. Bovendien is het amper de moeite waard, want uiteindelijk verdien je honderden bollen door simpelweg vijanden uit te schakelen.

©GMRimport

Levelen heeft geen zin

Het kan aanlokkelijk zijn om alsnog de wereld in te vliegen en willekeurige vijanden uit te schakelen, om zo je personages gaandeweg sterker te maken. Kakarot profileert zich als een rpg, eentje die je continu verleidt om punten op te sparen voor nieuwe superaanvallen en andere vaardigheden. Maar je komt bedrogen uit nadat je dit eens hebt geprobeerd. Alle optionele content geeft buitengewoon weinig ervaringspunten, terwijl het verder spelen van het verhaal je gigantisch snel in level laat groeien.

Het moge duidelijk zijn: Kakarot doet zich voor als een rollenspel, maar geeft je in werkelijkheid amper controle over de groei van je personages. Dat is ook terug te zien in de manier waarop je nieuwe aanvallen vrijspeelt. Je kunt upgrades kopen via een uitgebreide skilltree, maar na een paar investeringen houdt het al op: dan moet je een specifiek hoofdstuk bereiken om de rest te ontgrendelen. De game wil eigenlijk gewoon dat je het hele rpg-systeem negeert en slaafs het verhaal volgt.

Daar hebben we tot op zekere hoogte wel begrip voor: je wil immers niet dat Goku na lang grinden al Super Saiyan kan worden, nog voordat zijn beste vriend door Frieza wordt vermoord. Maar het bewijst wellicht waarom het verhaal van Dragon Ball, dat leunt op de power-ups en nieuwe aanvalstechnieken van de helden, zich niet leent voor een rollenspel zoals deze. Had Kakarot een eigen verhaal, dan zou dat leiden tot een vrijer en creatiever spel.

Hoewel de game het hele verhaal probeert na te vertellen, is het stiekem wel een vereiste dat je Dragon Ball Z ooit hebt gekeken. Grote delen worden weggelaten en plottwists zitten verstopt in snelle bijzinnen, waardoor je helemaal in de war raakt als nieuwkomer.

©GMRimport

Bugs, bugs, bugs

Bovenstaande kritiekpunten gaan ook gepaard met een waslading aan foutjes en bugs in de game. Bij ons bleef de game ongeveer twee keer per uur een paar seconden hangen, vermoedelijk omdat niet alles goed was ingeladen. Spelfiguren die op de grond moesten staan zweefden er een paar meter boven en vijanden werden soms ineens onzichtbaar.

Daarnaast lijkt de game op een aantal punten simpelweg afgeraffeld. Tijdens meerdere tussenfilmpjes zagen we dat dialoog twee keer achter elkaar werd herhaald, vermoedelijk omdat ergens een regeltje code dubbel was blijven staan. Het geeft de indruk dat zelfs Cyberconnect2 niet meer heeft omgekeken naar deze game - een voorbeeld dat we misschien maar moeten volgen.

Dragon Ball Z: Kakarot is nu beschikbaar op pc, PlayStation 4 en Xbox One. Voor deze recensie is de game gespeeld op PlayStation 4 Pro.

©GMRimport

De Early Access-versie van multiplayershooter Blindfire komt in de loop van vandaag beschikbaar op PlayStation 5.

De game kan daarbij tijdelijk met tien procent korting worden aangeschaft voor 8,09 euro. Deze kortingsactie loopt tot 9 december. Het spel verscheen afgelopen oktober al in Early Access via pc (Steam en Epic Games Store) en Xbox Series-consoles.

De first-person shooter speelt zich voor een groot gedeelte in de het donker af, met hier en daar uv-verlichte illustraties die er voor zorgen dat spelers iets kunnen zien. Daarbij kunnen spelers een 'Echo' gebruiken, waardoor bijvoorbeeld de meest recente positie van een vijand in de buurt wordt getoond.

Multiplayerpotjes bevatten maximaal acht spelers. Wanneer mensen verslagen worden, krijgen ze toegang tot nachtvisie waarmee ze de actie in de arena duidelijk kunnen volgen. Hoewel het mogelijk is voor spelers om zich in het donker te verstoppen, is het belangrijk om punten te scoren door bijvoorbeeld headshots en multikills te behalen. Spelers die een hele ronde geen schade oplopen ontvangen ook punten.

Valve heeft de Steam-regels voor seizoenspassen op het platform aangescherpt.

Zo valt te lezen dat ontwikkelaars een seizoenspas beschikbaar kunnen stellen op Steam, maar dat men wel een complete lijst en beschrijving van downloadbare content dat onderdeel uitmaakt van de pas en verwachte releasedatum moet delen.

Daarnaast moet een seizoenspas minstens één beschikbare dlc bevatten wanneer deze te koop komt te staan - al wordt er een uitzondering gemaakt voor seizoenspassen die onderdeel uitmaken van een vooraf te bestellen deluxe editie van de game.

"Door een seizoenspas aan te bieden beloof je toekomstige content", zo schrijft Valve richting ontwikkelaars en uitgevers. "Tijdens het proces van een seizoenspas lanceren wordt je gevraagd naar een releasetiming voor de content in de seizoenspas. Dit is zowel een verplichting richting consumenten en Steam. Als je nog niet duidelijk kunt communiceren over de content van elke dlc en wanneer de dlc beschikbaar komt, moet je geen seizoenpas op Steam aanbieden."

Valve erkent wel dat releasedata niet altijd gehaald kunnen worden. Ontwikkelaars mogen dan ook eenmalig de releasedatum van content uit de seizoenspas aanpassen, al moet de nieuwe datum wel binnen drie maanden van de oorspronkelijke datum vallen. Wanneer een dlc dat onderdeel uitmaakt van een seizoenspas wordt geannuleerd, moet men verplicht geld teruggeven aan de consumenten.