PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.
Thedas is in chaos. De oorlog tu en magiërs en tempeliers is losgebarsten, de Chantry heeft al haar leiders verloren en alle overgebleven (sub)organisaties van naam besluiten om hun eigen plan te trekken. Op dat moment barsten de hemels open en ontstaan overal scheuren in de wereld naar de gevaarlijke Fade-dimensie. Niemand anders reageert op dit onheil, dus het is aan [vul hier jouw naam in], the Inquisitor, Herald of Andraste, om dit op te lo en.
Wat volgt is een vijftig tot tweehonderd uren durend avontuur waarin meer gebeurt dan we willen opnoemen, want iedere stap, onthulling of simpele personageontwikkeling is een beloning die je als spelers niet ontnomen zou moeten worden. Dat BioWare wat goed wilde maken voor het gehaaste Dragon Age 2, hadden we wel verwacht. Maar dat het zo uit de hand zou lopen, kwam echt als een verra ing. Je mond valt open van de waanzinnig grote en mooie (semi-)open wereld die BioWare voor Dragon Age Inquisition heeft geschapen. Een wereld die de beste elementen uit A a in’s Creed, Skyrim en Ma Effect 3 combineert en mixt tot een uitpuilende sandbox-game.
Evolutie van een franchise
Een zodanig grote stap zet je als ontwikkelaar niet zonder gevolgen. Dragon Age is ooit bedacht als BioWares eigen niche, hardcore uitvoering van het Dungeons & Dragons-universum. Vervolgens werd de serie ongevraagd opnieuw uitgevonden en versimpeld. Nu is de boel weer op de schop gegaan, waardoor er zowel technisch als qua design een schisma ontstaat met de eerdere delen. Waar Dragon Age: Origins ouderwets, moeilijk en grauw was, is de stijl nu strak, licht en vloeiend. Soms lijkt het een beetje té netjes voor een franchise die om bloed en corruptie draait. Maar zodra je door een golvend moeras spettert of het adembenemende uitzicht vanaf een kasteel bekijkt, zullen die tradities je een worst wezen.
Hierbij komt ook een flinke verhoging van de technische eisen kijken. Zorg voor een goede PC of speel het op de nieuwe consoles, want Inquisition schaalt amper terug. Wie nog genoot van Dragon Age 2 of Ma Effect 3 op een gamelaptop, moet nu echt naar een beter systeem kijken. BioWares houvast aan kleinschalige gangetje-gangetje levels is dan ook eindelijk gebroken. Deze vrijheid is even wennen, maar je kan nu overal springen, bergen op rennen en paardje rijden als in Skyrim of A a in’s Creed.
De designers hebben nog niet de open-wereld ervaring van hun collega’s. De structuur is soms wat chaotisch (het aantrekkelijk maken van geheime plekken moeten ze nog leren bijvoorbeeld), je paard reageert nukkig op de omgeving en je kunt te makkelijk per ongeluk gebieden inwandelen van een hoger level. Maar dat is snel te vergeven aangezien BioWare een fantastisch natuurgetrouwe spelwereld levert, waar je iedere honderd meter weer van een ander uitzicht kunt genieten.
Het spel is niet zo krankzinnig groot als Skyrim, maar we kunnen zonder overdrijven zeggen dat Dragon Age 2 een pre-order bonusje lijkt in vergelijking met Dragon Age: Inquisitions omgevingen. Om te compenseren voor het formaat, zijn de tientallen side quests wel een stuk minder intens dan in de vorige delen. Ze voelen soms zelfs als onpersoonlijke fetch quests uit een mmo, maar op de momenten dát je wat contact krijgt met een quest giver, zie je weer de kwaliteit van BioWares schrijvers doorschijnen. Bovendien blijken sommigen van deze onbelangrijke mensen zich vervolgens aan te kunnen sluiten bij je Inquisitie, wat dat onderdeel weer extra binding geeft met het formidabele hoofdverhaal.
Nobody expects the Inquisition!
Die Inquisitie is een nieuwe macht in de wereld die jij mag gaan opbouwen. Vrijwel alles dat je in de game doet, draagt bij aan de kracht van jouw fractie. Het dorpje Haven staat je geheel ter beschikking, een opvallende schaalvergroting in vergelijking met Origin’s kampvuurcirkeltjes. Al je negen (!) teamleden en handige NPC’s zijn in pa ende gebouwen en plekken terug te vinden. Waar Dragon Age 2 je zelfs de basis aanpa ingsopties ontnam, kun je bij de smeden en alchemisten in Inquisition lekker je gang gaan met een scala aan upgrades. De middelen hiervoor zul je in de vrije natuur moeten plukken, uithouwen en jagen (ja, op dieren), wat een realistische en dus tijdrovende taak kan zijn.
Tijd is sowieso iets om rekening mee te houden. Terwijl jij op avontuur bent, kun je je adviseurs in Haven bonusopdrachten meegeven om geld/invloed te verwerven. Deze worden in real-time uitgevoerd en kunnen soms gerust een halve dag duren. Gelukkig tikt de tijd door wanneer je Inquisition afsluit, anders had het tot irritatie kunnen leiden. Inquisition is niet echt ontworpen voor mensen die graag uren achter elkaar willen questen. De inventory komt snel vol (dat is wel te upgraden later) en levensgeneratie buiten gevechten is afwezig. Hierdoor word je gedwongen om regelmatig terug naar een kamp te reizen om op te fri en.
Het zeldzaam maken van health points is BioWares poging om Inquisition moeilijker te maken. Waar Origins nog uitblonk in het tactische aspect van confrontaties met vijanden, zijn gevechten in Inquisition helaas het zwakste punt van de game. Deze zijn niet te makkelijk of slecht geworden, alleen in vergelijking met het tactische Origins is het wat simpel. De grote boosdoener is de kunstmatige intelligentie van je team. Deze kun je vreemd genoeg niet meer zo uitgebreid instellen als voorheen. Alleen de opties ”ren als een rund achter iedere vijand aan” en “blijf eigenwijs stilstaan tot je geraakt wordt” zijn nog over. Je kan de game constant pauzeren voor tactische-top down opdrachten, maar in praktijk rent je team eigenwijs van hot naar her als een stel suïcidale lemmings. Op de Easy en Normal moeilijkheidsgraden heb je er weinig last van. De gevechten zijn dan flitsend en bruut. Maar het is even opletten voor hardcore-mode spelers die tactisch willen strijden, want kiten en positionering is amper te doen.
Zo veel te doen
BioWare had ons met de enorme wereld al uren tevreden kunnen stellen, maar Dragon Age: Inquisition zit niet stil. Zelfs na dertig uur spelen krijg je nog nieuwe opties aangeboden, waardoor de ervaring vers blijft. Een non-spoiler voorbeeldje zijn de gevechtstalenten die je teamleden hebben. Die krijgen na verloop van tijd ineens een volledige optielijst erbij (op basis van het personage, niet de kla e), wat de gevechten weer afwi eling geeft.
We willen verder niets weggeven - dat zou de verra ing echt verpesten – maar ga er vanuit dat BioWare in verhaal en opties het concept ‘bouw-je-eigen-fractie’ heel serieus heeft opgezet en dingen doet waar voorlopers nog niet in zijn geslaagd. Inquisitions verhaal streeft niet Ma Effect 3’s ultieme intergalactische uitputting lag met de Reapers voorbij. Maar het is zeker een boeiend boek met een hoop geslaagde twists. En waar Origins slechts één flinke draak als eindbaas had, gooien de makers er hier doodleuk tien in. Dit is geen simpele schaalvergroting: de animaties en aanvallen van de mega monsters zijn nog angstaanjagender dan die van Skyrim en ze vergen meer moeite om te verslaan.
Dragon Age: Inquisition is verder uitgebreid met een multiplayer, waarin je met vrienden willekeurig genereerde levels kan doorkruisen. Deze modus hebben we helaas niet zo uitgebreid kunnen testen, omdat collega’s begrijpelijk ma aal hun tijd staken in de gigantische singleplayer. Zonde, want de modus is gebaseerd op die van Ma Effect 3, mi chien wel de beste multiplayeruitbreiding die we ooit gespeeld hebben. Alleen de tien Waves zijn vervangen door kleinere vijandelijke groepjes die verspreid staan door het level. En het is belangrijker om met verschillende kla en te spelen, want mages, rogues en warriors kunnen nu ieder geheime ruimtes unlocken, wat tot leuke bonu en kan leiden. Zeker iets om op een later tijdstip nog eens naar terug te keren, want BioWare bleef ook de multiplayer van Ma Effect 3 langdurig ondersteunen en verbeteren.
Wanneer je Dragon Age: Inquisition in zijn geheel bekijkt, is het een waanzinnig uitgebreide game en zodoende vooral heel veel waar je geld. Je hoeft niet te wachten op The Witcher 3 voor de nieuwe standaard van het role playing-genre. Inquisition is vanaf nu de lat waar iedereen aan gemeten wordt.
Dragon Age: Inquisition is vanaf 20 november verkrijgbaar op pc, Xbox 360, Xbox One, PlayStation 3 en PlayStation 4. De recensie is gebaseerd op de pc-versie van de game. Inquisition werkt in combinatie met www.dragonagekeep.com om je besli ingen te onthouden. Lees onze gids terug voor tips om deze in te vullen.