Devil May Cry 5 is een ouderwets potje hakken

Devil May Cry 5 is een ouderwets potje hakken

Devil May Cry is terug, en hoe! Nou, ongeveer precies zoals je het je herinnert. Devil May Cry 5 doet weinig om de serie te vernieuwen en is een erg rechttoe rechtaan vervolg. Dat betekent dat sommige aspecten vast lijken te zitten in het verleden, maar dat je ook weer kunt rekenen op een heerlijk potje hakken als vanouds.

De Devil May Cry-serie draait altijd al om het zo stijlvol mogelijk afmaken van een leger aan vijanden, en dat is hier niet anders. Gedurende het spel verdien je een gigantische stapel nieuwe moves en aanvallen, die je aan elkaar kunt rijgen om heerlijk bloederige combo’s te maken. Wie echt goed is, wisselt de mêlee-aanvallen en geweerschoten met elkaar af en ziet zo de combometer stijgen en stijgen.

Het duurt even om alle verschillende mogelijkheden onder de knie te krijgen, maar dat is juist de aantrekkingskracht van Devil May Cry. Je kunt het spelen als een simpel potje hakken en zien hoe ver je komt, maar de echte pret zit hem in het ontdekken van je vele verschillende aanvallen en de manier waarop die in elkaar over kunnen gaan.

Devil May Cry 5

Ouderwets op de goede manier

In dit deel is dat extra leuk, omdat je maar liefst drie verschillende personages onder de knoppen krijgt, die allemaal compleet anders besturen. Je begint als de jonge Nero, die in de tussentijd zijn demonische arm is kwijtgeraakt en het nu met een robotarm moet zien te doen. Dit snufje geeft je extra opties tijdens het gevecht: je kunt vijanden ermee naar je toe trekken, projectielen afvuren of de arm opofferen om jezelf uit een benarde situatie te bevrijden. Bovendien kun je allerlei verschillende armen aanschaffen, elk met een eigen functie.

Even later krijg je de controle over de mysterieuze V, en dan blijkt pas echt hoe gevarieerd Devil May Cry 5 is. V is namelijk een beetje zwak en kan beter bij gevechten uit de buurt blijven. Van een afstandje bestuur je zijn demonen – een panter en een vogel – die je met een druk op de knop laat aanvallen. De laatste klap moet wel van V zelf komen, dus dan zal hij zich toch in de drukte moeten wagen, maar daarna zoekt hij snel weer een veilig plekje op om zijn vijanden van een afstand te bestoken.

Het feest is compleet als ook oudgediende Dante zijn opwachting maakt. Deze flexibele vechter kan een hoop kanten op, en ook al die kanten combineren. Met de vierpuntsdruktoets kies je tussen vier verschillende stijlen, die je allemaal nieuwe moves opleveren. Ook de verschillende wapens (een zwaard, een shotgun, twee helften van een motor (ja echt)) spelen totaal anders en kunnen middenin een combo worden ingewisseld. Het vergt gevorderde vingergymnastiek, maar met een beetje oefenen ontaardt elk gevecht in een ballet van vliegensvlug geweld.

Media has no description

Weinig keuze

Iedere speler zal zo zijn favoriete personage hebben. Het is dan ook jammer dat je bijna nooit mag kiezen met wie je aan de slag gaat; op een paar momenten na krijg je een verplichte held toegewezen. Sowieso zit de hele game nogal lineair in elkaar en valt er weinig te verkennen. Elke missie gaat eigenlijk als volgt: gangetje, arena met vijanden, gangetje, arena met vijanden, gangetje, eindbaas. Daar is op zich niks mis mee, maar het voelt wel wat ouderwets.

Dat komt ook doordat de missies door die opzet nogal sloom verlopen. Elke arena wordt ingeleid door een kort tussenfilmpje, wat het tempo enigszins uit de game haalt. Soms krijg je maar tien seconden de controle over je personage om door het gangetje te lopen, voordat het weer tijd is voor een volgende cutscene. Wat is dan nog de toegevoegde waarde dat je dat kleine stukje zelf moet lopen?

Je kunt natuurlijk nog voor de hoogste moeilijkheidsgraad gaan en je highscores verbeteren, maar iets meer missies hadden niet misstaan.

-

Ouderwets op de slechte manier

In ieder geval niet om van de omgeving te genieten, want die is weinig inspirerend. De missies zijn grotendeels onder te verdelen in twee verschillende plekken: een verwoeste stad, of een soort demonische wereld met allerlei rare flora en fauna. Het functioneert allemaal prima als achtergrond voor een goede matpartij, maar erg verheffend is het niet.

Dat komt ook door het vlakke verhaal, dat nooit echt op gang lijkt te komen. De drie helden nemen het op tegen een kwaadaardige boom die een stad heeft verwoest en de wereld volpompt met demonen. Om dit onkruid met wortel en al te verdelgen, moeten Nero, V en Dante een imposante demonenkoning verslaan die ergens in die boom de hele dag op een troon zit te wachten tot iemand hem uit komt dagen. Dat doe je overigens maar liefst vier keer in de game – van de variatie moet het verhaal het niet hebben. Er zijn wel wat bijzondere momenten met bekende personages waar de echte Devil May Cry-fans van zullen smullen, maar het hele raamwerk is bij vlagen slaapverwekkend.

Devil May Cry 5

Niet alleen qua opzet is DMC5 trouwens ouderwets, maar ook in de manier waarop het verhaal verteld wordt. Let vooral op de manier waarop vrouwen gepresenteerd worden: terwijl de mannen warme leren jassen dragen op een regenachtige dag, hebben de vrouwelijke metgezellen zo goed als niks aan. En met name de manier waarop winkelier Nico – in een laag uitgesneden broek en superhoog naveltruitje – elke keer uitgebreid voorover bukt om een aangeschaft voorwerp te pakken, hoort thuis in de jaren negentig.

Een weekendje lol

Devil May Cry 5 speelt heerlijk weg, maar na tien tot twaalf uur rolt de aftiteling alweer over het scherm. Hartstikke prima als je iets zoekt om in een weekend lekker doorheen te hakken, maar wel iets om rekening mee te houden voordat je je portemonnee trekt. Je kunt natuurlijk nog voor de hoogste moeilijkheidsgraad gaan en je highscores verbeteren, maar iets meer missies hadden niet misstaan.

Je kunt daarna wel nagenieten van de soundtrack, want dat is een pareltje. Van snoeiharde rock en heavy metal tot panische jazzpiano’s op belangrijke momenten; alles komt samen om je vol adrenaline door de gevechten heen te loodsen.

Devil May Cry 5 is misschien niet van deze tijd, maar die frustratie verdwijnt tijdens de gevechten. Wanneer Dante van een shotgun naar een zwaard naar de iconische Ebony- en Ivory-pistolen wisselt en onder en over de aanvallen van zijn vijanden heen duikt, valt alles op zijn plaats.

Devil May Cry Systeemeisen

Devil May Cry 5 is getest op een Xbox One en is vanaf 8 maart verder verkrijgbaar op PlayStation 4 en pc.

Laatste reviews op Gamer.nl

Goed

Conclusie

Devil May Cry 5 is een beetje over datum, maar dat mag de pret niet drukken. De gevarieerde gevechten vol combo’s en de knallende soundtrack houden dit iets te korte avontuur overeind.

Plus- minpunten

Lekker vloeiende en uitdagende combat

verschillende speelstijlen

soundtrack

Weinig inspirerend qua verhaal en setting

trage en voorspelbare opzet

vrij kort

Hoe vond je dit artikel?

Gemiddeld krijgt dit artikel 0.00 van de 5 sterren.
Artikel als favoriet toevoegen

Weet je zeker dat je de comment van wilt verwijderen?

""

Reacties

Meeste likesNieuwsteOudste
Login of maak een account en praat mee!
test

Budget materiaal dus good to know.

0

@D4rKy28 dat was toch wel duidelijk toen het nieuws naar buitenkwam dat je skills kon kopen met mxt inplaats van gewoon normaal vrij te spelen? Daar lees ik overigens niks over, de mxt. Is dit veranderd sinds het nieuws naar buiten kwam of nog steeds zo kut als ze het toen naar buiten brachten?

0
test

@Shinjite het zit er wel in, maar het is zo onnodig dat het eigenlijk de moeite niet waard was om erover te beginnen imho.

0
test

Deze gebruiker is verwijderd

0
test

@coola DMC was beter in alle opzichten smaken verschillen.

0
test

@D4rKy28 In veel opzichten was DMC een topgame, maar dit is inderdaad persoonlijk. Maar het was niet 'zoals het vroeger was' dus neemt men meteen dat standpunt in. Ik durf te wedden dat veel mensen die haten DMC nog nooit gespeeld hebben

0
test

@coola precies. In plaats van in de jaren 90 hoort het misschien ook wel gewoon thuis in een game waar je met stijl demonen afmaakt, je wapens 2 helften van een motor kunnen zijn en alles over the top is. Wat voor een publiek denken jullie dat een game als deze trekt gamer.nl? In ieder geval niet de gemiddelde libelle lezer.

0
test

@darkmanwls Het grappige is dat ik het hebt opgezocht of er iets raar te zien is aan Nico. Misschien dat ik moet wachten totdat ik het spel zelf hebt maar voorlopig is Nico compleet normaal ter vergelijking van DOA. Je kunt die cutscene makkelijk op youtube vinden. Nou wtf dat bukken valt echt behoorlijk mee. Het rare vind ik ook nog dat ze dan ook nog durven te klagen over haar kleding stuk like wtf is er mis met zulke kleren dragen. Willen ze daarmee zeggen dat vrouwen IRL dat dan niet mogen dragen en dat ze dan ook niet mogen bukken. Dit zegt meer over de mindset van degene die de review heeft geschreven, want ik kan er niks achter zoeken. Ik zie die scene en het doet letterlijk niks met me. Er komen nog niet eens geile gedachtens op of wat dan ook. Kijk ik naar dead or alive dan heb ik zoiets van ja ja dat is nou onnodig over de top en is specifiek naar een doelgroep gericht. Mensen moeten eens stoppen om dingen te zoeken die niet eens er zijn/bestaan. Als je zo'n leven gaat lijden dan ga je zelf tegen muren aanlopen. Desondanks voor de rest een goede review alleen dat stukje over Nico is alsof je spoken gaat zoeken (Spoken bestaan niet).

0

Aanbevolen voor jou