Control is Remedy op z'n best
Remedy heeft een duidelijke liefde voor third person actiegames met een twist. Dat begon met de oneindig leuke bullet time in Max Payne. Daarna kon je monsters verslaan met behulp van een zaklamp in Alan Wake en met Quantum Break heb je de tijd in handen. Control volgt in die traditie met telekinese.
Het gebeurt niet vaak meer dat een game ons compleet verrast. Genres staan grotendeels vast en verhalen zijn vaak voorspelbaar. Daarnaast doen schrijvers hun best om personages en verhaallijnen zo duidelijk mogelijk uit te leggen, zodat elke speler precies weet wat de bedoeling is en waarom deze personages doen wat ze doen.
Control laat dat helemaal gaan. Hoofdpersonage Jesse Faden loopt binnen bij de Federal Bureau of Control. Je weet niet wie zij is en wat deze plek is, en voorlopig krijg je daar ook geen antwoorden op. Zelfs niet van de conciërge die denkt dat jij er bent voor de baan van zijn assistent.
©GMRimport
Director
Maar je bent absoluut geen assistent. Het duurt zelfs niet lang tot mensen je de director gaan noemen. Waarom weet je niet, maar je gaat er als speler maar in mee. Net als het idee dat Jesse een tweede stem in haar hoofd heeft, telekinetische krachten bezit en er willekeurige mensen rondzweven in dit gebouw.
Het gebouw van de Federal Bureau of Control is in de macht van een mysterieuze kracht. Jesse noemt dit fenomeen al snel The Hiss. Wat The Hiss doet is onduidelijk, maar Jesse lijkt als enige bestand te zijn tegen de invloeden ervan en kan er zelfs tegen strijden. Dat doet ze onder andere door tegen vijanden te vechten en 'control points' te claimen. Deze control points dienen als een soort veilige punten in het gebouw waartussen fast travel mogelijk is.
Dat ontvreemde is natuurlijk grotendeels opzettelijk. De makers willen dat jij je ongemakkelijk voelt in deze setting. Door te spelen en het verhaal te vorderen, voel jij je beetje bij beetje meer comfortabel. Omdat je snapt hoe de Hiss werkt, het enorme gebouw je eigen wordt doordat je meer control points claimt en je jouw krachten steeds iets beter beheerst. Je krijgt dus langzaam de controle. En als de game later de realiteit compleet op z'n kop zet, voel jij je hopelijk zeker genoeg om daar mee om te gaan.
Door de nadruk op vervreemding en het onbekende, blijft het hoofdpersonage wel wat afstandelijk. Daardoor is het lastig om je met haar en haar motivaties te verbinden. Zelfs als ze duidelijk tegen de speler zegt dat ze alleen bij de Bureau is om haar broer te vinden, weet je te weinig om daar iets om te geven.
Met enkele updates waarmee de grootste problemen worden opgelost, is dit wel een van de beste games die Remedy ooit heeft gemaakt
-
©GMRimport
Telekinese
Je krachten combineren zich rond een pistool en telekinese. Dat wapen is interessanter dan het lijkt, want het pistool kan verschillende vormen aannemen en oneindig herladen. Je superkrachten nemen wat meer tijd om beetje bij beetje te ontgrendelen. Het komt er voornamelijk op neer dat je allerlei voorwerpen naar vijanden smijt en later nog wat andere toffe dingen uit je mouw schudt.
Je krijgt aparte metertjes voor je pistool en je krachten. Is een metertje op, dan moet je even wachten. Daardoor wordt je verplicht om de twee aanvallen te combineren. Tevens is het de bedoeling dat je tijdens de actie altijd in beweging blijft. Dat zorgt voor dynamische gevechten. Door het upgraden van je krachten en je pistool word je steeds sterker, maar de gevechten blijven altijd uitdagend.
Zo is de eerste keer dat je een vliegende vijand tegenkomt die voorwerpen naar je gooit even schrikken, maar niet veel later vecht je tegen meerdere vliegende wezens, monsters met schilden en mensen met raketten, terwijl je stukken steen uit de grond trekt, die naar ze werpt en ze nog een headshot na geeft. Dat is fantastisch om te doen.
©GMRimport
Mooi, maar niet zonder moeite
De game ziet er tevens waanzinnig uit, zowel qua graphics als stijl. Remedy speelt heel slim met vormen en kleuren om je constant te verrassen. De game valt ook op door de schaal. Dat alles zich in één gebouw afspeelt zegt niets over de gigantische locaties waar je op ontdekking gaat en vecht.
Toch is deze schaal gecombineerd met stapels vijanden en rondvliegende objecten te veel voor de engine. De framedrops tijdens gevechten en elk pauzemoment zijn storend. Ook heeft de versie die wij hebben getest best veel bugs. Dat gaat van objecten die aan je blijven plakken, naar vijanden die niet verschijnen, tot optionele stukken die gewoonweg niet bereikbaar zijn. Zo hebben we een van de krachten in de game zelfs helemaal niet uit kunnen testen.
Control is dus een game wiens ambities iets verder reiken dan de technologie toelaat. Met enkele updates waarmee de grootste problemen worden opgelost, is dit wel een van de beste games die Remedy ooit heeft gemaakt. Wellicht kan het dus lonen om even te wachten met de aanschaf. Maar met zo'n leuke game is het ook goed te begrijpen als je die controle niet hebt.
Control is verkrijgbaar op PlayStation 4, Xbox One en pc. Deze review is gebaseerd op de PlayStation 4-versie, gespeeld op een PlayStation 4 Pro.
©GMRimport
Laatste reviews op Gamer.nl:
Control is Remedy op zijn best. Met deze keer telekinese als bovennatuurlijke twist, doet Control dingen die we nog niet eerder in een game hebben gezien. Het verhaal is wel extreem vaag en daar moet je maar net van houden. Geef je het een kans, dan word je rijkelijk beloond.
- Verrassend, heerlijke actie, kleurgebruik, design
- Vage verhaalvertelling werkt afstandelijk, heftige performance problemen, bugs
