Je begint Conan Exiles aan een kruis genageld in de woestijn. Dit is tevens de character-designer, waar je je eigen gepersonaliseerde barbaar kan vormen. Uiteraard heb je de mogelijkheid om een man of een vrouw te ontwerpen, en veel is al geschreven over de optie om zelfs je virtuele penis naar eigen wens aan te passen. Eenmaal klaar voor de game, komt Conan de barbaar langs die je van het kruis trekt. Vervolgens is het aan jou om te overleven in een wrede wereld, waar zowel computergestuurde monsters als andere spelers je naar het leven staan.
Conan Exiles geeft enige sturing aan het begin door middel van zogenaamde mijlpalen, die rechtsboven in beeld verschijnen en suggereren wat je nu het beste kunt doen: kleding maken, een schuilplaats zoeken, een wapen in elkaar knutselen, et cetera. De eerste schreden door de woestijn leiden langs enkele korte, gescripte momenten en enkele aanwijzingen die hinten naar het overkoepelende verhaal, maar je kunt deze momenten makkelijk over het hoofd zien en de aanwijzingen nooit vinden. Dat geldt eigenlijk wel voor het verhaal in de gehele game.
Opties
De route leidt naar de rivier waar het spel eigenlijk pas echt begint. Door middel van een diep crafting system kun je alle grondstoffen die je om je heen vindt gebruiken om je leven tandaard (en overlevingskansen) te verbeteren. Planten worden kleding, takken en stenen worden wapens en zo verder. De crafting opties nemen toe naar mate je level stijgt. Wanneer dat gebeurt, kun je je personage upgraden met vaardigheidspunten (die je bijvoorbeeld sterker of behendiger maken) en met ‘feats’. Dat laatste is een tech tree waarmee je steeds meer crafting opties vrijspeelt.
Gedurende de eerste fase van het spel ben je behoorlijk kwetsbaar. Niet alleen voor de diverse monsters, beesten en NPCs die ronddwalen, maar ook voor andere spelers. Tenminste, als je op een PvP-server speelt. Conan is voornamelijk een online game, waar je echter ook in je eentje in kan duiken. Dat laatste is beduidend saaier, omdat het belangrijkste aspect van de end-game draait om het bouwen van steden en het bevechten van andere clans.
Hoe dan ook, je moet zeker in het begin constant op je hoede zijn en er voor zorgen dat je zo snel mogelijk een huisje bouwt. Het land van Exiles wordt namelijk geteisterd door grote zandstormen waarin je niet kunt overleven. Je moet dus altijd ergens in de buurt een veilige plek hebben om je in zo’n geval terug te trekken, tot het slechte weer overwaait.
Overleven in een woeste wildernis wordt heel goed gesimuleerd in Conan Exiles. Niet alleen is het zeer intensief om je bestaan op te bouwen, maar ook is dat constante gevoel van kwetsbaarheid iets wat je bijblijft wanneer je de latere fases van het spel bereikt. Het besef dat je dan opeens wel degelijk een bada bent met superwapens, en de optie om een gigantische God op je vijanden af te sturen, voelt vele malen beter, omdat je dit met hard werken en vallen en opstaan hebt verdiend.
Kan Solo
Exiles is zoals gezegd vooral online met (en tegen) anderen een leuke game. Toch is het spel in je eentje ook niet onaardig. Om het gebrek aan menselijke vijanden te compenseren, wordt je zelfgebouwde huis of kasteel op gezette tijden aangevallen door computerlegers. Hier moet je je dus op voorbereiden, onder andere door een leger slaven in te lijven. Slaven moet je eerst vangen. Hiervoor ga je naar de her en der verspreide NPC-nederzettingen, waar je ze buiten bewustzijn slaat en terugsleept naar je nederzetting. Hier moet je hun wil breken door ze in een martelwerktuig te zetten tot ze ‘gaar’ zijn en doen wat je van ze wilt.
Slaven zijn ook een aspect van de online game, maar zijn dan vooral handig als hulpjes die bijvoorbeeld unieke crafting opties toevoegen. In de singleplayer kun je gewoon niet zonder ze, omdat je de regelmatig aanstormende hordes niet in je eentje het hoofd kunt bieden. Het solospel behoudt hierdoor veel van de spelsystemen uit de online game, waardoor ook dat redelijk volwaardig aanvoelt. Wie zich echt terug wil trekken in zijn eigen barbaarse wereld, kan dat doen, en er nog plezier aan beleven ook. Vooral wie zich helemaal wil storten op de lore en de overal verstopte aanwijzingen en verhaalelementen, kan in de singleplayer zijn hart ophalen.
Gevechten
Al die elementen zijn ook online aanwezig, maar wie heeft daar tijd voor als je de stad van de buren met de grond gelijk wilt maken? Helaas zijn die gevechten het zwakste aspect van Conan Exiles. Hoewel zeker verbeterd sinds de early acce -periode, is het nog steeds geen vlekkeloze bezigheid. Je personage voelt traag en reageert net niet lekker. Ontwijken en aanvallen lijkt een beetje alsof je door de stroop zwemt. Het werkt allemaal wel, maar het is zeker geen vloeiende arcade-ervaring. Soms is dat heel vermoeiend en frustrerend.
Grote gevechten met meerdere spelers tegen elkaar (vooral wanneer je een stad aanvalt) zijn dan weer wel de moeite waard. Onder andere door het gebruik van katapulten en andere belegeringswerktuigen voelt dat een stuk bevredigender. Zeker als je dan ook nog eens de krachten van een godheid inzet. De god van je keuze is met een ritueel op te roepen en stampt dan als een torenhoge Godzilla over je vijanden heen. Heel plezierig. Minder plezierig is dat dergelijke spektakelmomenten veel van je hardware vragen. Met onze R9 390 GPU hadden we helaas wel eens last van slowdown en frameratedrops tijdens de meest intensieve explosies.
Toch is het feit dat dergelijke grote gevechten mogelijk zijn een erg leuke beloning in de eindfase van het spel. Een beloning die je overigens wel moet halen uit het plezier van de strijd zelf, want er zijn geen echte redenen in de gameplay gebouwd om andermans stad te verwoesten. Ja, wellicht dat die andere clan een grondstof in het bezit heeft die jij graag wilt hebben, maar in de meeste gevallen is het makkelijker om ergens anders een alternatief te vinden. Het veroveren van een stad heeft verder geen einddoel. Er is niet (zoals bijvoorbeeld in GuildWars 2) een punt om te veroveren waarmee de strijd ten einde is. In Exiles is de strijd ten einde wanneer de soldaten naar huis gaan.
Goedkeuring
Het opvallende is dat ondanks alle technische onvolkomenheden en problemen in de gameplay, Conan Exiles toch erg leuk blijft om te spelen. Er zit heel veel diepgang in het craften en bouwen, en het verborgen verhaal leidt langs een viertal geweldige kerkers die op zich al de tijdsinvestering waard zijn. De e entie van overleven in een vreemde, barbaarse wereld wordt perfect gevangen, waardoor je heel snel wordt meegezogen en meer wilt ontdekken. Het feit dat het verhaal optioneel is en je er echt naar op zoek moet, is een goede besli ing. Want daardoor is ook hier de beloning groter. Een spel dat je niet constant aan het handje houdt: Conan zou dit goedkeuren.
Conan Exiles is nu verkrijgbaar voor pc via Steam, Xbox One en PS4. Voor deze recensie is de pc-versie gespeeld.
Laatste reviews: