Nara was ooit de beste en meest dodelijke piloot in het universum, maar aan het begin van Chorus wordt ze vooral gekweld door haar daden. In opdracht van de sekte The Circle heeft ze een complete planeet opgeblazen. Dat schuldgevoel dwingt haar om op de vlucht te slaan en een nieuw leven op te bouwen. Wanneer leden van The Circle haar opsporen, stoft ze haar pratende ruimteschip af om voor eens en voor altijd wraak te nemen.

Het verhaal van Chorus wordt bijna geheel uit de doeken gedaan middels radiogesprekken tussen de piloten van allerlei andere ruimteschepen en de interne monologen van Nara. Vooral dat laatste maakt het verhaal van Chorus aanhoren een vermoeiende onderneming, want haar gedachten worden op dramatisch fluisterende toon opgelezen. Het helpt daarbij niet dat het gehele spel een overdreven duistere invalshoek heeft, vol onbegrijpelijke sci-fi termen en een edgy boordcomputer die net iets teveel lijkt te genieten van al het dood en verderf in het universum. 

©GMRimport

Forsaken en Rites

Chorus legt hier teveel focus op – het onderbreekt te vaak wat dit spel wél goed doet. Vechten tegen ruimtepiraten, leden van The Circle en interdimensionale wezens is namelijk ontzettend tof gedaan. Forsaken - Nara’s pratende schip - ligt fantastisch onder de knoppen en kan met de speciale driftfunctie onmogelijke bochten maken. Zo is het mogelijk om vooruit te vliegen en het schip 180 graden te draaien om zo achterliggende vijanden uit te schakelen.

De speciale krachten van Nara maken het avontuur nog veelzijdiger. Naarmate het verhaal vordert, krijgt ze steeds meer toegang tot zogenaamde Rites die de gevechten compleet op hun kop zetten. De ene rite schakelt in een keer schilden of het complete vijandelijke schip tijdelijk uit, terwijl de andere ervoor zorgt dat ze direct achter de vijand teleporteert. Tactisch van deze krachten gebruik maken zorgt ervoor dat Nara een complete vloot in haar eentje kan uitschakelen. 

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Gewichtsloze dogfights

Spelers kunnen in Chorus dankzij de openwereldopzet zelf de volgorde van missies bepalen. Wel heeft iedere missie - of die nu optioneel is of bij het hoofdverhaal hoort - ongeveer dezelfde opzet. Er wordt wat langdradige context gegeven voordat er een groep vijandelijke ruimteschepen aan komt vliegen. Dit is gelukkig ook waar de lol in Chorus begint, want met iedere nieuwe kracht worden deze gevechten leuker. Door veel van alle vaardigheden van Nara en Forsaken gebruik te maken, levelen deze skills, waardoor ze allerlei bonuseffecten krijgen. Dat is ook wel nodig, want de vijanden worden steeds gevaarlijker.

In deze gevechten schittert Chorus, maar ook daarbuiten worden de vaardigheden op originele manieren toegepast. In tempels die nieuwe krachten huizen, zitten kleine puzzels waarin bijvoorbeeld meerdere sloten in een krappe gang binnen beperkte tijd kapot geschoten moeten worden. De deur openen lukt alleen met een strakke combinatie van driften, boosten en teleporteren. 

©GMRimport

Rollen met de ogen

Tijdens missies waarin spelers wrakstukken of herinneringen moeten opsporen, komt Chorus minder goed uit de verf. De weg vinden tussen brokstukken en asteroïden is best lastig wanneer het mogelijk is om alle kanten op te vliegen. De driftfunctie maakt het gelukkig mogelijk om razendsnel te keren, maar daarmee zijn nog niet alle problemen opgelost. Zo zijn er heel veel icoontjes die het scherm vullen wanneer er gebruik wordt gemaakt van Nara’s speciale visie. Wat bij de missie hoort en wat niet is niet altijd even duidelijk. Op het gebied van waypoints heeft het spel zelfs wat bugs die de verwarring alleen maar verergeren.

Deze problemen zijn best te overzien voor wie al jaren zoekt naar een nieuwe space combat shooter. Het is juist daarom extra tragisch dat het verhaal van dit spel de leuke gameplay zo in de weg zit. Wie de vele bijna onbegrijpelijke pseudoreligieuze technobabble in Chorus kan doorstaan zonder met de ogen te rollen, verdient een prijs. Letterlijk iedere missie is ermee doordrongen, waardoor de leuke stukken veel te vaak worden opgebroken door de zoveelste angsty monoloog. Het haalt zelfs een beetje de vaart uit de zo spectaculaire ruimtegevechten. 

Chorus is verkrijgbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc. Voor deze recensie is het spel gespeeld op een Xbox Series S.

Atari brengt op 5 december Rollercoaster Tycoon Classic naar Nintendo Switch.

De game kwam voorheen al uit op Steam, GOG, iOS en Google Play, en combineert remasters van de eerste twee Rollercoaster Tycoons - games die oorspronkelijk in 1999 en 2002 uitkwamen. Deze zijn daarbij aangevuld met diverse uitbreidingspakketten en scenario's.

In de Rollercoaster Tycoon-games bouwen spelers hun eigen pretpark, vol met achtbanen, andere attracties en kraampjes voor bezoekers om hun geld aan uit te geven. Daarbij krijgen spelers totale controle over allerlei aspecten van het park, waaronder de aankleding en de prijzen. Ook kunnen complete achtbanen ontworpen worden.

Eerder dit jaar kocht Atari overigens voor 7 miljoen dollar de rechten op Rollercoaster Tycoon 3 van Frontier Developments. Dat was de oorspronkelijke ontwikkelaar van het derde deel. Daarvoor had Atari echter al de rechten op de eerste twee games in handen, en nu dus van heel de franchise.

Er wordt geen downloadbare content voor Final Fantasy 7 Rebirth uitgebracht, zodat de ontwikkelaar zo snel mogelijk het slotstuk van de remaketrilogie kan afmaken.

Dat liet Naoki Hamaguchi, de regisseur van Rebirth, weten in een interview met The Daily Star. Waar het eerste deel, Final Fantasy 7 Remake, wel extra content kreeg middels Intergrade, hoeven fans niet iets soortgelijk voor het vervolg te verwachten.

"We horen zeker de wensen van fans en de mensen die dat soort dingen willen", aldus Hamaguchi. "Ik begrijp het volkomen. Maar ik denk dat fans vooral het derde deel in de trilogie zo snel mogelijk willen zien verschijnen. Daarom gebruiken we onze ontwikkeltijd niet aan het maken van dlc. We zetten alles op alles om de derde game zo vlug mogelijk af te maken."

Hamaguchi liet daarnaast aan VG24/7 weten wat hij eventueel wil veranderen in het derde deel. Hij laat daarbij weten dat hij geen grote wijzigingen voorziet, maar dat hij wel heeft gehoord dat spelers vonden dat er veel minigames in Rebirth zaten. Wat Hamaguchi betreft was het aantal minigames echter wel in balans, maar denkt hij niet dat er in het derde deel evenveel minigames zullen zitten.

Hij concludeert: "Als we alleen maar hetzelfde doen in de derde game, dan is het niet echt meer nieuw of spannend. Ik wil een andere twist introduceren, dingen een beetje anders indelen, zodat het iets anders aanvoelt."

Eerder deze week gaf Square Enix aan dat het derde deel in de Final Fantasy 7 Remake-trilogie nu volledig in productie is. Ook werd gemeld dat in de derde game de Highwind - een luchtschip - zal voorkomen waarmee de spelwereld verkend kan worden. De makers hebben laten weten niet 'vals te spelen' en dat het de bedoeling is dat spelers geheel vrij worden gelaten bij het gebruik van dit schip.

Het is op dit moment nog niet bekend wanneer de derde Final Fantasy 7 Remake-game moet verschijnen - er is nog niets getoond van het spel. Wel overweegt Square Enix om de game op Unreal Engine 5 in plaats van Unreal Engine 4 te laten lopen. Eerder dit jaar meldde het bedrijf ook dat men hoopt dat de ontwikkeling van de game ongeveer drie jaar vergt.

Final Fantasy 7 Rebirth verscheen begin dit jaar voor PlayStation 5. Erik Nusselder deelde een 9 uit: "De roadtrip van Final Fantasy 7 Rebirth is betoverend en geweldig geschreven, slingerend tussen emotionele en absurde momenten. De gevechten blijven geweldig en de soundtrack is overweldigend, maar het zijn vooral de charmante omgevingen en personages die van Rebirth een triomf maken. Elke locatie die je aandoet, voelt als een kleine vakantie met je beste vrienden."