Na een teleurstellende prequel in de vorm van Arkham Origins, is Rocksteady nu klaar om zijn Arkham-trilogie af te sluiten. Batman is terug en krijgt een grotere stad dan ooit om in rond te fladderen met een mysterieuze nieuwe schurk om tegen te vechten. We dachten al eerder de ultieme Batman-ervaring gehad te hebben, maar we hadden het mis.
Batman: Arkham Knight verspilt geen tijd met het neerzetten van de situatie. Gotham is overgenomen door slechteriken en Batman moet het oplo en. Binnen enkele minuten zweef je al tu en de wolkenkrabbers. Niet veel later scheur je in de Batmobile door de straten, knallend door stenen muren en stalen hekken heen. Je bent direct sterk. Je voelt je machtig, alsof je in een zandbak staat en niemand je tegen zal houden om de opgebouwde kastelen kapot te trappen. De zandbak is de enorme stad, de kastelen het kwaad dat zich achter elke hoek schuilhoudt.
Welkom in Gotham
Toch ben je niet almachtig, en daar kom je snel genoeg achter. Nieuweling Arkham Knight werkt samen met Scarecrow om het je moeilijker dan ooit te maken. Het resultaat is een Gotham waar zoveel leuks te doen is, dat we veel moeite hadden de controller weg te leggen. Rocksteady heeft een open wereld gemaakt waar geen hoekje van ongebruikt blijft en waar elke minuut spelen plezierig is. Geen onnodige opvulling, geen eindeloos gereis. Je krijgt als speler constant vermaak voorgeschoteld.
Bijvoorbeeld in de vorm van het verhaal. De opzet is niet anders dan het gemiddelde Batman-verhaal, maar er zijn manieren waardoor de makers een matig verhaal naar nieuwe hoogtes tillen. Hoe dat gebeurt willen we niet verklappen. Naast het verhaal zijn er een hoop extra dingen te doen met een variatie waar je u tegen zegt. Bekijk het mi iewiel, en kies. Stop de bankrovers van Two-Face en sluit jezelf op in een gebouw om de boefjes één voor één uit te schakelen, achtervolg via de daken een busje van Pinguin, kies voor een potje vechten om een brandweerman te redden, een achtervolgingsrace, de uitstekende puzzels van Riddler, enzovoort.
Open wereld op zijn best
En hoewel het ogenschijnlijk lijkt alsof dit gewoon meer van hetzelfde is na Arkham City, is dat niet het geval. Het verschil tu en Arkham Asulym en Arkham City was natuurlijk enorm. Het ging van een beperkte ruimte met een Metroidvania-achtige inslag, naar een stuk stad waar je plots alle vrijheid kreeg. Rocksteady had toen bijvoorbeeld nog wat de moeite om de stad overzichtelijk te maken, en je duidelijkheid te geven over waar je moest zijn. In Arkham Knight kom je dat soort problemen niet meer tegen.
Alles wordt gedaan om de ervaring zo soepel en prettig mogelijk te maken. Vliegen over de stad gaat sneller, zodat Gotham overbruggen zelfs zonder auto een plezier is. Het bekende vechtstyeem is nog iets verder geperfectioneerd en de Batmobile is beter inzetbaar dan ooit. Met een druk op de knop kun je de wagen oproepen, erin springen en wegrijden. Ben je bij je bestemming, spring je er uit en zweef je verder. Deze overgangen zijn perfect. Wel laat de Batmobile zich soms besturen als een dronken vleermuis in een porseleinkast, maar de omgeving is zo fragiel en de Batmobile zo sterk, dat het alleen maar toevoegt aan je gevoel van kracht.
The Good, the Bat and the Ugly
Sterker nog, de auto heeft een enorme rol gekregen en dat komt de game niet altijd ten goede. De mogelijkheid om de wagen met een afstandsbediening te besturen is wel waanzinnig. Staat er plots een rij turrets voor je snufferd, dan kun je de wagen overnemen voor een verra ingsaanval. En schieten kan het ding, want de Batmobile kan deze keer veranderen een Battank. Helaas is Rocksteady daar net iets te ver in doorgeslagen. Niet de tank zelf, want die bestuurt fantastisch, maar de enorme hoeveelheden vijandelijke drones die je voorgeschoteld krijgt.
Net als het bekende vechtsysteem, spelen de tankgevechten als een soort puzzel. Voordat de drones schieten zie je blauwe lijnen in het veld die je moet ontwijken voordat er geschoten wordt. Ondertu en schiet je de drones kapot. Hoewel het concept aardig is, wordt het al snel teveel. De dronetanks worden groter, sterker en niet per se leuker om tegen te vechten. Hoewel deze actiestukken goed werken als afwi eling met de gewone gameplay, had het voor ons best wat minder gemogen. Ook de pogingen om Batmobile platforming en Batmobile stealth toe te voegen voelt alsof de makers bang zijn dat ze niet genoeg opvallende vernieuwing hebben toegevoegd. De vernieuwing zit echter in het perfectioneren van het spelen in een open wereld en het vertellen van het verhaal. Dat is genoeg.
De actiestukken met de Batmobile zijn niet slecht, en verpesten de game niet. Maar het is net iets teveel en gaat daardoor in de tweede helft wat vervelen. Dat valt extra op, omdat de rest van de game, als zwevende en vechtende Batman, na drie delen tot in de puntjes is verfijnd.
I am the night, I am Batman
Volg je enkel het verhaal, dat is de game al de moeite waard. Niet in de laatste plaats door de performance van de stemacteurs, met John Noble’s Scarecrow als een hoogtepunt. Doe je daarnaast de optionele mi ies, dan ontvang je punten die je uit kunt geven voor upgrades. Deze optionele mi ies voelen niet als opvulling, maar zijn onderdeel van het geheel. Het is zo leuk, dat het een game is die je met plezier op 100% afsluit zonder dat het als werk aanvoelt, afgezien van de honderden te verzamelen Riddler-vraagtekens mi chien. Dat de game er ook nog eens waanzinnig mooi uitziet is de kers op de taart, met een stad die in de nacht en onder de eeuwige regen zijn best doet om te schitteren en daar in bijzonder goed slaagt.
Elke keer wanneer Rocksteady een nieuwe Batman-game maakt, denken we de ultieme Batman-ervaring in handen te hebben. Met Arkham City leek de top bereikt, en prequel Arkham Origins leek dat te bevestigen met een herhalingsoefening. Maar nu weten we het zeker: Arkham Knight is de ultieme Batman-ervaring.
Batman: Arkham Knight is vanaf vandaag beschikbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Deze recensie is gebaseerd op de PS4-versie. Later deze week kijkt Gamer.nl nog naar de pc-versie.