Er wordt weleens gesproken over de ‘teloorgang van Call of Duty’. Zeker toen de serie inzette op verticale gameplay en futuristische settings, haakte een deel van de oude garde af. De aankondiging van Call of Duty: WW2 was daarom voor velen een opluchting, al stapt de game uiteindelijk niet van de bekende formule af en ontbrak er bij lancering een hoop. Sindsdien heeft WW2 een flinke metamorfose ondergaan en zijn enkele fundamenten zelfs overboord gegooid. Het is dus tijd om te kijken naar hoe het staat met Call of Duty: WW2 in 2018.
Er ging een hoop commotie vooraf aan de reeks updates en patches van ontwikkelaar Sledgehammer Games. Na de lancering van de game was er een ongelijke verdeling van de superieure dedicated servers, waardoor met name Xbox One-spelers kampten met problemen, en werden ze tijdelijk voor alle platformen uitgeschakeld. Ook deed de sociale ruimte Headquarters het een aantal weken niet en was er een flinke lijst aan kleine bugs dat opgelost diende te worden. Het grootste probleem was wellicht dat Sledgehammer tot aan de Kerstmis mondjesmaat hierover communiceerde met de community, wat leidde tot ontevredenheid onder spelers.
Drastische koerswijziging
Rond het plotselinge vertrek van studiohoofden Glenn Scholfield en Micheal Condrey pakte de ontwikkelaar de draad weer op. Een wekelijkse blog werd geïntroduceerd, waarin concreet wordt uitgelijnd waaraan wordt gewerkt en wat er aan de game wordt toegevoegd. Hiermee bewijst Sledgehammer te begrijpen hoe belangrijk het is om je spelers op de hoogte te houden en dat frequente patches op basis van data en feedback de game ten goede komen.
De ommekeer in communicatie en het opschroeven van de updates was slechts een voorbode van de visie van studiohoofd Aaron Halon. Vorige maand ging WW2 namelijk volledig op de schop. Deze historisch significante update pakt vooral de kritiek aan dat de game toch te weinig vrijheid biedt ten opzichte van vorige delen, met als gevolg dat de snelheid hieronder leed. Call of Duty: WW2 is nu vele malen flexibeler en wat ons betreft absoluut in positieve zin veranderd. Een van de belangrijkste veranderingen is het toepa en van de onbeperkte sprinttijd, waardoor spelers niet naar adem hoeven te happen wanneer ze over de map rennen. Het klinkt als een controversiële aanpa ing, maar in de praktijk werkt het zeer bevrijdend.
Meer vrijheid en balans
Net als het Divisions-systeem, dat praktisch totaal is veranderd. De bonus-attachments per Division zijn gepromoveerd tot lo e attachments en de voordelen zijn volledig aangepast om sommige Divisions aantrekkelijker te maken. In combinatie met de mogelijkheid om twee in plaats van één attachment op je wapen te zetten, hebben spelers veel meer vrijheid in het samenstellen van hun uitrusting. Per wapen ben je nu veel minder gebonden aan een bepaalde Division en is het gevoel van lekker aanklooien met je kla e helemaal terug. Wanneer je nu bijvoorbeeld Domination speelt, biedt de Armored Division veel meer bescherming tegen explosieven en tijdens Kill Confirmed onthult Expeditionary vijanden op de kaart bij het oppakken van dog tags.
Ook op het gebied van Basic Training-perks heeft Sledgehammer lef getoond door de game beter in balans te brengen. Verschillende Basic Trainings zijn bijvoorbeeld ingebouwd in Divisions en enkelen zijn zelfs volledig verwijderd. Primed was bijvoorbeeld enorm populair, omdat spelers profiteerden van een extra attachment én minder flinch ervoeren wanneer ze werden geraakt. Wel komt er een controversiële Basic Training voor in de plaats, namelijk Blitzkrieg. Deze vervangt scorestreaks voor killstreaks, waarmee spelers in feite worden aangemoedigd om juist voor kills te gaan, in plaats van het team bij te staan door punten te verdienen in bepaalde modi.
Reden voor een feestje
Sinds de winter heeft de ontwikkelaar qua evenementen de smaak flink te pakken. Evenementen voegen nieuwe wapens, kleding, andere spullen en afgelopen januari zelfs een nieuwe Division toe. Een van de fijnste hieraan gerelateerde aanpa ingen, is de manier waarop wapens worden verkregen. Spelers hebben namelijk meer kansen om nieuwe toevoegingen te bemachtigen via Orders, waarbij je bijvoorbeeld vijftig potjes moet spelen om een geweer te verdienen. Ook zijn er sinds kort Weapon Bribes, speciale lootboxes die minstens één nieuw wapen of wapenvariant bevatten. De grootste kritiekpunten die we nu nog hebben is dat er nog steeds een willekeurig element zit aan deze laatste manier van wapens verdienen en dat nieuwe geweren eenmaal het evenement is afgelopen enkel nog in lootboxes verkrijgbaar zijn. Desalniettemin is de situatie verbeterd ten opzichte van de lancering.
De dlc-maps die bij de evenementen horen zijn van aardige kwaliteit en over het algemeen is het prettig om wat meer variatie te hebben. Enkele favorieten zijn de legerbasis Valkyrie uit de eerste uitbreiding en de zandbak Egypt uit de tweede, vanwege de focus op snelle confrontaties en het prachtige leveldesign van de ruïnes. Ook compenseren de uitbreidingen het gebrek aan maps voor de War-modus, maar helaas zijn we daar minder over te spreken. Operation Intercept speelt zich af in Parijs en is slechts een zoutloze variatie op de voorgaande drie maps. Het escorteren van een tank en het opblazen van uitrusting hebben we al talloze keren gedaan en de omgeving zelf nodigt niet uit om te blijven. Operation Husky brengt het gevecht naar de lucht, maar komt vanwege onduidelijke afbakeningen van de map ook niet goed uit de verf.
De Nazi Zombies-modus is uiteraard ook uitgebreid. The Darkest Shore brengt dezelfde cast aan personages naar een mistig eiland waar je geen hand voor ogen ziet. Dit element heeft als gevolg dat zombies je minder snel waarnemen, maar dat ze ook plotseling opduiken. Deze toevoeging en de angstaanjagende spinnenzombie maken de eerste uitbreiding een genot om coöperatief te spelen. De tweede map, The Shadowed Throne, kent ook een intere ante setting in Berlijn met een verscheidenheid aan omgevingen om te verkennen. Meer dan in andere maps wordt rondkijken beloond, zoals in het prachtige Berlijnse museum of de kerk. We kunnen wel concluderen dat Sledgehammers versie van de modus tot nu toe prima is geslaagd.
Op weg naar de overwinning
Zes maanden na de release van Call of Duty: WW2 kunnen we dat eigenlijk wel stellen voor de hele game. Sledgehammer had een trage start met serverproblemen en matige communicatie, maar sinds het vertrek van de oprichters heeft studiohoofd Aaron Halon flink de bezem door de game gehaald. WW2 biedt nu veel meer vrijheid en ontvangt wekelijks fijne updates en om de zoveel tijd een tof evenement. We zouden graag zien dat de nieuwe wapens na evenementen net zo eenvoudig verkrijgbaar blijven als tijdens en dat de game nog een aantal goede (War-)maps ontvangt, maar over het algemeen is Call of Duty: WW2 hard op weg naar de overwinning.