The Legend of Zelda: Majora’s Mask
A Link to the Past perfectioneerde de formule van overkoepelende spelwereld en kerkers in 2D, terwijl Ocarina of Time de reeks succesvol naar de derde dimensie bracht. Breath of the Wild tot slot wist de Zelda-franchise opnieuw uit te vinden. Toch is het Majora’s Mask waar fans maar niet over uitgepraat raken. Twintig jaar na de originele release in Europa blijven de mysteries van deze game lonken.
Alles aan Majora’s Mask is bijzonder. Dat begon al bij de intense ontwikkeling van het spel. Oorspronkelijk had men bij Nintendo het plan om simpelweg Ocarina of Time met een nieuwe extra uitdagende modus uit te brengen. Sterkere vijanden en kerkers met compleet andere puzzels spraken bij het team en regisseur Aonuma weinig tot de verbeelding. Met toestemming van bovenaf werd besloten om toch maar een compleet nieuwe game te maken. Daar zat alleen wel een eis aan verbonden: het spel moest binnen een jaar af zijn.
©GMRimport
Ambitieus recyclewerk
Geen gemakkelijke klus, maar door veel onderdelen - zoals personages en muziek uit Ocarina of Time - op creatieve manieren opnieuw te gebruiken, werd er veel tijd bespaard. Dat klinkt aanvankelijk als een goedkoop trucje om spelers twee keer hetzelfde pakket te verkopen, maar niets is minder waar: Majora’s Mask voelt compleet anders en is tegelijkertijd bijzonder ambitieus.
Zo loopt de hele spelwereld op een interne klok. Link heeft namelijk maar drie in-game dagen om het land Termina te redden van de ondergang. De met een griezelig gezicht uitgeruste maan beweegt zich met ieder verstrijkend uur dichter richting de aarde. Na ongeveer een uur tijd in het echt, stort het hemellichaam op aarde en sterft iedereen in Termina een gruwelijke dood. Alleen Link - heel toepasselijk al in de voorgaande game uitgeroepen tot de Hero of Time - kan daar een stokje voor steken. Met zijn magische ocarina fluit hij zichzelf en de rest van de wereld drie dagen terug in de tijd om de catastrofale botsing te voorkomen.
De inwoners van Termina zelf lijken zich aan het begin van het avontuur nog niet zo druk te maken. In het centraal gelegen Clock Town gaat in het eerste etmaal het leven gewoon door, maar met de naderende ramp worden de inwoners steeds wanhopiger en zenuwachtiger over al hun aardse problemen. Als Link even niet afgeleid wordt door het redden van de wereld, kan hij binnen drie dagen mensen helpen hun zaakjes op orde te krijgen.
©GMRimport
Lachspiegel
Veel van die personages zijn rechtstreeks afkomstig uit Ocarina of Time, maar ze vervullen een iets andere rol onder een andere naam. Het effect hiervan is curieus. Hoewel de ontwikkelaars er nooit een geheim van hebben gemaakt dat Majora’s Mask onder hoge tijdsdruk is gemaakt en er veel uit het vorige spel opnieuw gebruikt werd, blijft het vreemd om bekende personages een iets andere rol te zien spelen.
Zo duikt Malon, de vriendelijke boerin van LonLon Ranch, in Majora’s Mask op als Cremia. Niet geheel toevallig is zij ook de eigenaar van een ranch en heeft ze een jonger zusje die een identieke kloon is van de jonge Malon uit Ocarina of Time. Majora’s Mask introduceert daarnaast ook Tingle, een verknipte versie van Link in de vorm van een oude man die gehesen in een strak, groen pakje denk dat hij minstens zo’n grote held is. Termina voelt daardoor als een soort lachspiegelvariant van Hyrule.
Juist de duistere, droevig en vreemde kanten van Majora’s Mask blijven twintig jaar later nog tot de verbeelding spreken.
-
Uniek enge sfeer
Dat vreemde gevoel wordt door alles in Majora’s Mask versterkt. De muziek is naargeestig en grote gedeelten van Termina zijn duister en ronduit vervloekt. Tel daarbij de constante dreiging van de grijnzende maan op en je hebt een game met een ongekend grimmige sfeer. De overkoepelende verhaallijn doet daar een laatste schep bovenop. Om de vloek van Majora te stoppen moet Link vier eeuwenoude reuzen doen ontwaken uit hun slaap. Dat kan alleen met behulp van verschillende maskers met bijbehorende transformaties.
De magische maskers geven Link de mogelijkheid om te veranderen in een Deku Scrub, een Goron en een Zora. Achter ieder masker en bijbehorende nieuwe vorm schuilt een tragisch verhaal. De oorspronkelijke lichamen die Link na een pijnlijke transformatie overneemt zijn namelijk stuk voor stuk gestorven. Personages in de wereld zien niet een Goron, Zora of Scrub met een groene muts op, maar hun overleden vader, geliefde of bondgenoot. De transformaties leveren daardoor niet alleen nieuwe gameplaymogelijkheden op, ze zorgen er ook voor dat de speler nieuwe perspectieven op het verhaal en de inwoners van de spelwereld krijgt.
©GMRimport
Open voor interpretatie
Het is dus geen wonder dat spelers juist over Majora’s Mask niet uitgesproken raken. In dit spel ontwaak je reuzen uit hun eeuwenlange slaap, reis je door de tijd en doorkruis je de meest bizarre kerkers. Je zou denken dat deze momenten de meeste indruk maken, maar in Majora’s Mask blijven juist de kleine momenten hangen. Hoewel Link allerlei inwoners van Termina te hulp staat, kan hij lang niet iedereen helpen. De zielen opgesloten in de krachtigste maskers die hij vindt zijn bijvoorbeeld allang dood en daardoor niet meer te redden.
Juist de duistere, droevig en vreemde kanten van Majora’s Mask blijven twintig jaar later nog tot de verbeelding spreken. Het internet staat vol met de wildste theorieën en interpretaties over wat de game nou precies probeert te zeggen. Staan de vijf gebieden van Termina en bijbehorende kerkers voor de vijf stadia van rouw? Is Link in werkelijkheid dood tijdens de gebeurtenissen van de game en is Termina zijn persoonlijke vagevuur? Tot op de dag van vandaag wordt er uitgebreid gefilosofeerd en gespeculeerd over Majora’s Mask. Dat is een prestatie die zelfs de andere legendarische games binnen deze reeks niet kunnen evenaren.
In Reload houdt Gamer.nl regelmatig games van toen tegen het licht van nu. Lees ook andere Reloads:
