Op 21 november bestaan Pokémon Gold en Silver, volgens velen de beste pokémon-games ooit, precies 25 jaar. Tijd om eens terug te kijken op wat deze vervolgen zo bijzonder maakte.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in 2017 en is bijgewerkt met nieuwe informatie.

De Pokémon-gekte brak in Japan uit dankzij het verschijnen van Pokémon Red en Green voor de Game Boy. Direct na het uitbrengen van de games in 1996 ging ontwikkelaar Game Freak aan de slag met een vervolg, dat toen nog de naam Pocket Monsters 2 droeg. Regisseur Satoshi Tajiri had een aantal wilde ideeën voor de ultieme Pokémon-games.

Droom binnen een droom

De ontwikkeling van Gold en Silver verliep echter minder soepel dan gehoopt. Game Freak voelde de zesjarige ontwikkeltijd van Red en Green sterk in de portemonnee en het team was nog steeds slechts een paar man groot. In die tijd bestond The Pokémon Company nog niet en viel de ontwikkelaar onder Creatures Inc., dat een partnerschap had met Nintendo.

Het bedrijf merkte daarnaast ook het succes dat de schattige monstertjes teweegbrachten, dus vroeg de uitgever om met spoed een Engelstalige versie van de game te ontwikkelen. De vier programmeurs van Game Freak hadden hun handen vol aan Pocket Monsters 2 en Pokémon Stadium voor Nintendo 64 en daarnaast een port ontwikkelen zou het ontwikkeltraject van die titels nog meer uitrekken. Een wereldwijd succes leek dus een droom binnen een droom te blijven, totdat niemand minder dan Satoru Iwata te hulp schoot.

In die tijd was Iwata nog geen president van Nintendo, maar CEO van HAL Laberatory Inc. en bestuurslid bij Creatures Inc. Dankzij zijn opleiding als programmeur begreep Iwata als een van de weinigen de complexe programmeertaal van de games, waardoor hij zich in hoogsteigen persoon ontfermde over de Engelse versie van de eerste games. Ook vertaalde Iwata het gevechtssysteem van Red en Green naar Pokémon Stadium, waardoor er een flinke last van de schouders van Game Freak viel. Omdat Iwata de broncode van de Pokémon-games kende, was hij ook sterk betrokken bij de ontwikkeling van Gold en Silver. Hij bedacht een compressiemethode voor de graphics van de games, wat vaak wordt gezien als de reden dat de game twee regio’s bevat. Uit een recent interview blijkt dat dit waarschijnlijk niet de hoofdreden was, maar het overschakelen naar cartridges met een dubbele capaciteit - de compressiemethode was vooral bedoeld om de games sneller te laten draaien.

In 1997 werd de naam Pocket Monsters 2 ingewisseld voor Pokémon Gold en Silver en kreeg het publiek de game voor het eerst te zien op Nintendo Space World, waar enkelen van de honderd nieuwe pokémon werden onthuld. Die demo was echter een totaal andere product dan wat Gold en Silver uiteindelijk zouden worden. Junichi Masuda nam de regisseursrol over van bedenker Satoshi Tajiri en schrapte de meeste vroege pokémon en ruilde de wereld - volledig gebaseerd op Japan - in voor een regio gebaseerd op Kyoto.

Vanwege die ommekeer en het feit dat Nintendo een jaar later met de Game Boy Color kwam, duurde het tot november 1999 totdat de games eindelijk in Japan verschenen voor zowel de Game Boy als Game Boy Color. In 2000 verschenen Gold en Silver in de VS, en in 2001 belandden ze eindelijk in onze lokale speelgoedwinkels.

Ambitie

Het implementeren van de Kanto-regio naast de nieuwe Johto-regio is tekenend voor de ambitie die Game Freak had tijdens de ontwikkeling van de games. Het team zat vol met ideeën om de beste Pokémon-rpg ooit te ontwikkelen en deed schijnbaar geen enkele concessie. Vooral de nieuwe Johto-regio laat zien dat er beter is nagedacht over de setting van de games. De wereld is gebaseerd op oude Japanse steden zoals Kyoto en Nara. De mengelmoes van overblijfselen uit het Oude Japanse Keizerrijk en natuur is duidelijk terug te zien in de Johto-regio, zoals de Bell Tower die gebaseerd is op de Toji-toren. Het feit dat spelers na het verzamelen van de acht gymbadges terug kunnen reizen naar de (ietwat teruggeschaalde) Kanto-regio was daarnaast een verrassing. Subtiele aanpassingen en bekende trainers met nieuwe pokémon maakten dat een nostalgische reis door een bekend gebied.

Dat Gold en Silver regelmatig worden gezien als de beste delen in de reeks, is te danken aan de hoeveelheid verbeteringen die ze doorvoerden. Er was nu bijvoorbeeld een dag- en nachtcyclus met een klok, die invloed had op het verschijnen of de evolutie van bepaalde pokémon. Voor het eerst werd er ook onderscheid gemaakt tussen mannelijke en vrouwelijke exemplaren, waarmee de deur werd geopend naar het fokken van pokémon bij de Day Care. Onder de juiste voorwaarden konden spelers eindelijk supersterke pokémon grootbrengen om er hun voordeel mee te doen in gevechten.

Het gevechtssysteem zelf werd ook uitgebreid door pokémon met twee types te introduceren en het psychic-type minder dominant te maken met de nieuwe steel- en dark-types. Ook het splitsen van de special-statistiek in special attack en special defense maakte het competitieve aspect iets interessanter, al werden er in de derde en vierde generatie games belangrijke stappen gezet.

Uiteindelijk zorgden alle verfijningen ervoor dat Gold en Silver hét avontuur boden waar Pokémon-fans op hadden gewacht. Zoals Game Freak het zelf stelt, waren Red en Blue het resultaat van het klooien met code, terwijl de ontwikkeling van de vervolgen veel doelgerichter was. De gelijkenissen met de populaire anime waren nog groter en het gevoel van een nieuwe regio vol met sterk ontworpen pokémon ontdekken raakte de juiste snaar. De pakkende muziek, gecomponeerd door Game Freak’s medeoprichter Junichi Masuda, dragen bij aan de vrolijke sfeer. Kinderen, jongeren en volwassenen konden daarnaast weer volop aan de slag met vechten en ruilen, wat in Japan voor een beperkte tijd zelfs online via de Mobile GB System kon.

De ultieme vervolgen

Gold en Silver waren erg belangrijk voor de franchise. Ze bewezen dat het publiek de geniale formule nog lang niet beu was, opdat de serie tot op de dag van vandaag nog steeds bestaat. De 23 miljoen verkochte exemplaren leidden tot Pokémon Crystal, de definitieve versie van de tweede generatie spellen. Crystal voerde overigens nog een aantal belangrijke veranderingen door, zoals animaties tijdens gevechten en een vrouwelijke trainer, en werd ruim zes miljoen keer verkocht.

Pokémon Gold en Silver waren de ultieme vervolgen op toch al ijzersterke games, wat waarschijnlijk de reden is dat de games zo worden geprezen. Hoewel er in 2009 al twee geweldige remakes uitkwamen voor Nintendo DS, staat buiten kijf dat Gold en Silver legendarische games zijn.

De regisseur van Lies of P benadrukt dat de game en diens aankomende uitbreiding Overture specifiek voor singleplayergameplay bedoeld blijft, maar sluit niet uit dat er in toekomstige games andere elementen toegevoegd worden - zoals coöperatieve gameplay.

Regisseur Choi Ji-won werd op de Game Developers Conference vorige week door Eurogamer geïnterviewd, niet alleen over de aankomende Lies of P-uitbreiding Overture, maar ook over wat hij van de co-op-gameplay in Elden Ring: Nightreign vindt. Ji-won heeft namelijk meegedaan aan de netwerktest van de aankomende FromSoftware-game.

"Ik heb (Nightreign) geprobeerd en het voelde erg verfrissend en vernieuwend. Dat benadrukte maar weer hoe goed de ontwikkelaars zijn. Ze zoeken altijd de grenzen op van hun verbeelding en visie, en dat blijkt. Dat heeft mij ook weer gemotiveerd om van Lies of P: Overture een zo goed mogelijke ervaring te maken."

Maar zou co-op-gameplay ook in toekomstig werk van Lies of P-ontwikkelaar Neowiz Games kunnen voorkomen? "Onze primaire focus bij Lies of P was het leveren van een singleplayeractiegame van hoge kwaliteit. De uitbreiding is de kers op die taart. Wat betreft toekomstige werkzaamheden staan we zeker open voor allerlei soorten opties."

Choi laat weten dat er intern bij de ontwikkelaar veel gesproken wordt over de toekomst van het soulslikegenre en hoe zij daar aan kunnen bijdragen. "We proberen niet zozeer te voorspellen hoe het genre zich gaat ontwikkelen, maar hoe we onze eigen weg kunnen vinden. Door onze eigen game te maken en daarmee aan de vraag van consumenten te voldoen, geloven we dat we vertrouwen en geloofwaardigheid bij onze fans opbouwen."

Hij vervolgt: "We willen in de toekomst dat fans ons niet zozeer aan een bepaald genre koppelen, maar weten dat we unieke componenten leveren waar ze naar uit kunnen kijken. Ik hoop dat ze onze volgende producten zien als een projectie van ons vertrouwen en de personages die we bouwen."

De Overture-uitbreiding voor Lies of P werd eerder dit jaar aangekondigd en verschijnt aankomende zomer voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en pc. Overture speelt zich af voor het hoofdspel. Daarbij komt men er achter hoe de gebeurtenissen in Lies of P in gang zijn gezet - oftewel het begin van Puppet Frenzy.

Spelers stuiten als Gepetto's Puppet op een mysterieus artefact dat ze transporteert naar de laatste dagen van de stad Krat. Spelers moeten dit verleden verkennen om duistere geheimen te vinden. Er zijn nieuwe wapens en vechtstijlen om te leren, en natuurlijk nieuwe bazen om het tegen op te nemen. De dlc beslaat ongeveer vijftien tot twintig uur aan speeltijd.

Prince of Persia: The Lost Crown is vanaf 14 april verkrijgbaar voor iOS en Android.

Dat heeft Ubisoft aangekondigd. De metroidvania verscheen begin vorig jaar al voor PlayStation- en Xbox-consoles, Nintendo Switch en pc. De smartphoneversie kan gratis geprobeerd worden, waarna men over kan gaan tot aanschaf van de volledige game.

De mobiele versie van de game heeft alle content uit de reguliere versie, maar ook speciale customisatie-opties toegespitst op het smartphoneplatform om speelsessies zo comfortabel mogelijk te maken. Denk bijvoorbeeld aan de mogelijkheid om automatisch vijanden te slaan of een health-potion te gebruiken. De game kan op de nieuwste telefoons en tablets in 60 frames per seconde draaien. Ook worden externe controllers ondersteund, al is het tevens mogelijk om het touchscreen te gebruiken.

Prince of Persia: The Lost Crown is een metroidvania in een 2D-setting gebaseerd op de klassieke franchise. Spelers gaan in de game op zoek naar de ontvoerde prins Hassan. Het spel wordt qua gameplay vaak vergeleken met genregenoten als Hollow Knight en de Ori-games.

Gamer.nl-redacteur Bastiaan Vroegop gaf de game een 7,5: "The Lost Crown is een prima metroidvania. Soms piekt de moeilijkheidsgraad onverwachts, wat door het lineaire karakter toch tot wat frustratie kan leiden, maar meestal zorgen de ijzersterke gevechten en het snelle platformwerk ervoor dat dit een hartstikke leuke game is."