Hoewel de game-industrie er tien jaar geleden anders voorstond, was PlatinumGames destijds al hofleverancier van actiegames. In 2010 verscheen naast het fenomenale Vanquish ook Bayonetta, dat het actiegenre bijna eigenhandig nieuw leven inblies.

Het is 2001 wanneer Hideki Kamiya de eerste Devil May Cry afrondt met Team Little Devils, een apart team binnen Capcom. De game brengt niet alleen een nieuwe franchise voort, maar creëert met haar focus op stilistische actie ook een gloednieuw subgenre van actiegames. Opvallend genoeg wordt Kamiya niet gevraagd voor het vervolg en na de geprezen, maar helaas financieel tegenvallende Viewtiful Joe-games, God Hand en Okami, besluit Capcom zijn gewaagde ideeën de das om te doen. Samen met Resident Evil-regisseur Shinji Mikami en Atsushi Inaba richt hij in oktober 2007 PlatinumGames op om te werken aan een droomproject: Bayonetta.

©GMRimport

Rebelse houding

In veel opzichten is Bayonetta het product van de rebelse houding die Kamiya en zijn team innamen. De protagonist van de game is een vrouw, en alsof dat nog niet genoeg problemen met de marketingafdeling van Platinum opleverde draagt ze ook nog eens een bril. Toen de regisseur wederom op verzet stuitte besloot hij uit protest álle personages in de game een bril te geven. Bayonetta trekt zich namelijk niets aan van wat anderen van haar vinden, zelfs niet van dodelijke, goddelijke ruimteschepen met een ziel.

Sterker nog: de game trekt zich ook weinig aan van de meeste ontwerpconventies en offert deze op ten behoeve van het fun-gehalte. De premisse van de game wordt bijvoorbeeld opgezet terwijl spelers het eigenlijk veel te druk hebben met engelen bevechten op vliegende brokstukken in iets wat op een andere dimensie lijkt, waardoor je qua kennis van het verhaal direct 1-0 achterstaat. Bayonetta zit vol met dergelijke over de top scènes, waarmee het zich onderscheidt van Devil May Cry en vergelijkbare games. Het ene moment racet de heks over een drukke snelweg of bevecht ze haar rivaal Jeanne op een vliegende straaljager, het andere moment

ze op een deur door een draaikolk terwijl een gigantisch, mechanisch wezen haar naar de zeebodem probeert te trekken

Stijlvol

Bayonetta is een adrenalinetrip van jewelste en de focus van elk individueel hoofdstuk ligt dan ook op zo stijlvol mogelijk vijanden verslaan in arena-achtige omgevingen. Aan het ontwerp van de game is duidelijk te zien hoe het team voortbouwt op de tot dan toe uitgebrachte Devil May Cry-games, en verbetert deze aanzienlijk. Alleen al het feit dat er toegewijde knoppen zijn voor zowel stoten als trappen brengt meer diepgang in de combinaties, maar daarbovenop komen nog veel meer mechanieken. De belangrijkste is de ontwijkmanoeuvre, die eerder nog nooit zo bevredigend aanvoelde. Waarschijnlijk geïnspireerd door Viewtiful Joe, staat de tijd na een perfecte ontwijkbeweging even stil – ook wel Witch Time genoemd – waarna spelers vijanden kunnen afstraffen met een heerlijke barrage aan stoten en trappen.

Als kers op de taart eindigt elke combinatie met een gigantische vuist of voet uit de lucht, gemaakt van Bayonetta’s haar dat tevens haar lichaam bedekt. Ook kan ze twee verschillende wapens instellen, die ondanks vergelijkbare combinaties de gameplay drastisch wijzigen. Zo kan de heks zich met de zweep naar vijanden toetrekken, bevatten de klauwen twee verschillende elementen en zijn shotgunschoenen in staat vijanden van dichtbij in stukjes te schieten.

Er zijn verschillende nieuwe combinaties aan te schaffen in de Gates of Hell-bar – die élke keer wordt ingeleid met een vervelend lang tussenfilmpje – waardoor de mogelijkheden van Bayonetta die van andere vechtgames evenaart. Hoewel de game los van een aantal zeer pittige eindbaasgevechten eenvoudig op te pikken is, zijn de mogelijkheden om de score aan het eind van ieder hoofdstuk te verbeteren daarom eindeloos. Een briljante ontwerpkeuze die daarmee gepaard gaat zijn de laadschermen, in feite trainingsruimtes zijn waarin zelfs de input van knoppen worden aangeven. Het zijn de handvatten die je nodig hebt om Bayonetta op een hoger niveau te spelen.

©GMRimport

Sekssymbool versus feminisme

Bayonetta steekt niet onder stoelen of banken dat de hoofdpersoon een vrouw is. Dat is een van de controversiëlere aspecten van de franchise, aangezien de sexy heks door sommigen wordt gezien als sekssymbool om mannelijke gamers te plezieren. Daar zit wat in, gezien het aantal keren dat ze haar benen spreidt, haar achterste toont aan de camera en PlatinumGames een samenwerking aanging met tijdschrift Playboy om Bayonetta 2 te promoten. Anderzijds kent Bayonetta ook duidelijke feministische eigenschappen, zoals haar onfeilbare zelfverzekerdheid en het ogenschijnlijke plezier waarmee ze engelen op sexy wijze ervan langs geeft. Er schuilt dus een rolmodel in Bayonetta, dat wellicht in het derde deel wat prominenter naar voren komt.

Dat Bayonetta niet over zich heen laat lopen keert ook regelmatig terug in het verhaal, al is dat duidelijk het zwakste aspect van de game. Meerdere keren de game doorlopen is niet voldoende om te begrijpen waarom we schietend op een raket naar een eiland vliegen. Bovendien blijven personages als de Italiaanse hulp Enzo bloedirritant en stort PlatinumGames een overdaad aan lore over spelers heen, zonder dingen écht uit te leggen. Wel prijzenswaardig is de aankleding van de wereld. Van Enochiaanse kreten bij een climax en de pakkende muziek tot koren bij de introductie van het zoveelste obscure wezen: Bayonetta heeft een unieke stijl.

©GMRimport

De beste actiegame ooit

Hoewel Bayonetta uitstekend werd ontvangen, vielen de verkopen tegen. Sega, die de game uitgaf, kwam in zwaar weer terecht en besloot de ontwikkeling van het vervolg te staken. Gelukkig sprong Nintendo te hulp om Bayonetta 2 exclusief naar de Wii U te brengen, niet wetende dat het vervolg misschien wel de beste actiegame ooit zou worden. Bayonetta 3 verschijnt dan ook exclusief op de Nintendo Switch, maar hedendaags is het eerste deel gelukkig nog uitstekend speelbaar op Switch, Xbox One en pc. Binnenkort verschijnt ook een remaster die de game hopelijk eer aandoet, want dat verdient deze fenomenale, unieke actiegame.

In Reload bekijken we klassiekers uit de geschiedenis van de game-industrie en bekijken we ze vanuit het huidige perspectief. Lees ook:

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."