Hoewel de game-industrie er tien jaar geleden anders voorstond, was PlatinumGames destijds al hofleverancier van actiegames. In 2010 verscheen naast het fenomenale Vanquish ook Bayonetta, dat het actiegenre bijna eigenhandig nieuw leven inblies.

Het is 2001 wanneer Hideki Kamiya de eerste Devil May Cry afrondt met Team Little Devils, een apart team binnen Capcom. De game brengt niet alleen een nieuwe franchise voort, maar creëert met haar focus op stilistische actie ook een gloednieuw subgenre van actiegames. Opvallend genoeg wordt Kamiya niet gevraagd voor het vervolg en na de geprezen, maar helaas financieel tegenvallende Viewtiful Joe-games, God Hand en Okami, besluit Capcom zijn gewaagde ideeën de das om te doen. Samen met Resident Evil-regisseur Shinji Mikami en Atsushi Inaba richt hij in oktober 2007 PlatinumGames op om te werken aan een droomproject: Bayonetta.

©GMRimport

Rebelse houding

In veel opzichten is Bayonetta het product van de rebelse houding die Kamiya en zijn team innamen. De protagonist van de game is een vrouw, en alsof dat nog niet genoeg problemen met de marketingafdeling van Platinum opleverde draagt ze ook nog eens een bril. Toen de regisseur wederom op verzet stuitte besloot hij uit protest álle personages in de game een bril te geven. Bayonetta trekt zich namelijk niets aan van wat anderen van haar vinden, zelfs niet van dodelijke, goddelijke ruimteschepen met een ziel.

Sterker nog: de game trekt zich ook weinig aan van de meeste ontwerpconventies en offert deze op ten behoeve van het fun-gehalte. De premisse van de game wordt bijvoorbeeld opgezet terwijl spelers het eigenlijk veel te druk hebben met engelen bevechten op vliegende brokstukken in iets wat op een andere dimensie lijkt, waardoor je qua kennis van het verhaal direct 1-0 achterstaat. Bayonetta zit vol met dergelijke over de top scènes, waarmee het zich onderscheidt van Devil May Cry en vergelijkbare games. Het ene moment racet de heks over een drukke snelweg of bevecht ze haar rivaal Jeanne op een vliegende straaljager, het andere moment

ze op een deur door een draaikolk terwijl een gigantisch, mechanisch wezen haar naar de zeebodem probeert te trekken

Stijlvol

Bayonetta is een adrenalinetrip van jewelste en de focus van elk individueel hoofdstuk ligt dan ook op zo stijlvol mogelijk vijanden verslaan in arena-achtige omgevingen. Aan het ontwerp van de game is duidelijk te zien hoe het team voortbouwt op de tot dan toe uitgebrachte Devil May Cry-games, en verbetert deze aanzienlijk. Alleen al het feit dat er toegewijde knoppen zijn voor zowel stoten als trappen brengt meer diepgang in de combinaties, maar daarbovenop komen nog veel meer mechanieken. De belangrijkste is de ontwijkmanoeuvre, die eerder nog nooit zo bevredigend aanvoelde. Waarschijnlijk geïnspireerd door Viewtiful Joe, staat de tijd na een perfecte ontwijkbeweging even stil – ook wel Witch Time genoemd – waarna spelers vijanden kunnen afstraffen met een heerlijke barrage aan stoten en trappen.

Als kers op de taart eindigt elke combinatie met een gigantische vuist of voet uit de lucht, gemaakt van Bayonetta’s haar dat tevens haar lichaam bedekt. Ook kan ze twee verschillende wapens instellen, die ondanks vergelijkbare combinaties de gameplay drastisch wijzigen. Zo kan de heks zich met de zweep naar vijanden toetrekken, bevatten de klauwen twee verschillende elementen en zijn shotgunschoenen in staat vijanden van dichtbij in stukjes te schieten.

Er zijn verschillende nieuwe combinaties aan te schaffen in de Gates of Hell-bar – die élke keer wordt ingeleid met een vervelend lang tussenfilmpje – waardoor de mogelijkheden van Bayonetta die van andere vechtgames evenaart. Hoewel de game los van een aantal zeer pittige eindbaasgevechten eenvoudig op te pikken is, zijn de mogelijkheden om de score aan het eind van ieder hoofdstuk te verbeteren daarom eindeloos. Een briljante ontwerpkeuze die daarmee gepaard gaat zijn de laadschermen, in feite trainingsruimtes zijn waarin zelfs de input van knoppen worden aangeven. Het zijn de handvatten die je nodig hebt om Bayonetta op een hoger niveau te spelen.

©GMRimport

Sekssymbool versus feminisme

Bayonetta steekt niet onder stoelen of banken dat de hoofdpersoon een vrouw is. Dat is een van de controversiëlere aspecten van de franchise, aangezien de sexy heks door sommigen wordt gezien als sekssymbool om mannelijke gamers te plezieren. Daar zit wat in, gezien het aantal keren dat ze haar benen spreidt, haar achterste toont aan de camera en PlatinumGames een samenwerking aanging met tijdschrift Playboy om Bayonetta 2 te promoten. Anderzijds kent Bayonetta ook duidelijke feministische eigenschappen, zoals haar onfeilbare zelfverzekerdheid en het ogenschijnlijke plezier waarmee ze engelen op sexy wijze ervan langs geeft. Er schuilt dus een rolmodel in Bayonetta, dat wellicht in het derde deel wat prominenter naar voren komt.

Dat Bayonetta niet over zich heen laat lopen keert ook regelmatig terug in het verhaal, al is dat duidelijk het zwakste aspect van de game. Meerdere keren de game doorlopen is niet voldoende om te begrijpen waarom we schietend op een raket naar een eiland vliegen. Bovendien blijven personages als de Italiaanse hulp Enzo bloedirritant en stort PlatinumGames een overdaad aan lore over spelers heen, zonder dingen écht uit te leggen. Wel prijzenswaardig is de aankleding van de wereld. Van Enochiaanse kreten bij een climax en de pakkende muziek tot koren bij de introductie van het zoveelste obscure wezen: Bayonetta heeft een unieke stijl.

©GMRimport

De beste actiegame ooit

Hoewel Bayonetta uitstekend werd ontvangen, vielen de verkopen tegen. Sega, die de game uitgaf, kwam in zwaar weer terecht en besloot de ontwikkeling van het vervolg te staken. Gelukkig sprong Nintendo te hulp om Bayonetta 2 exclusief naar de Wii U te brengen, niet wetende dat het vervolg misschien wel de beste actiegame ooit zou worden. Bayonetta 3 verschijnt dan ook exclusief op de Nintendo Switch, maar hedendaags is het eerste deel gelukkig nog uitstekend speelbaar op Switch, Xbox One en pc. Binnenkort verschijnt ook een remaster die de game hopelijk eer aandoet, want dat verdient deze fenomenale, unieke actiegame.

In Reload bekijken we klassiekers uit de geschiedenis van de game-industrie en bekijken we ze vanuit het huidige perspectief. Lees ook:

The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered is vandaag officieel aangekondigd middels een livestream. De game is meteen beschikbaar.

In de aankondigingsvideo praatten Bethesda's Todd Howard en Matt Carofano over de nieuwe editie van de game. In eerste instantie werden beelden van het origineel getoond, dat in 2006 op Xbox 360 en pc en in 2007 op PlayStation 3 uitkwam. Er werd gekeken naar het belang van de release van dit origineel, dat openwereld-rpg's naar een hoger niveau tilde.

Vervolgens toonde de livestream beelden van de nieuwe versie van het spel. Daarbij lag er veel nadruk op de grafische verbeteringen van de game, die mogelijk worden gemaakt door Unreal Engine 5. Door de toename van details moeten spelers zich nog meer onderdeel van de spelwereld voelen.

Gameplay is ook op de schop gegaan. Hoewel de game trouw aan het origineel blijft, zijn gameplaysystemen verbeterd. Ook animaties van personages en vijanden zijn verbeterd. Tijdens gevechten vliegen de vonken en bloedspetters van het gevecht af. Hoewel de game door de meesten met een eerstepersoonsperspectief wordt gespeeld, is er ook een derdepersoonsperspectief, die in deze versie beter moet werken. Dialogen klinken natuurlijker, maar de soms opmerkelijke gesprekken die het spel zijn charme geven zijn behouden.

Oblivion Remastered wordt gezien als "de meest complete versie van Oblivion". Alle dlc - waaronder de verhalende uitbreidingen - zitten ook bij het spel inbegrepen. De game is nu verkrijgbaar op Xbox Series-consoles, Steam en PlayStation 5, en staat ook op Game Pass. De game kost 54,99 euro, al is er ook een Deluxe-uitvoering van 64,99 euro, inclusief de befaamde horse armor.

Er gingen al geruime tijd geruchten dat er een remake of remaster van The Elder Scrolls 4: Oblivion in ontwikkeling was. Er waren zelfs screenshots uitgelekt. Volgens die geruchten werkt Virtuos aan de remake, en dat blijkt nu ook te kloppen. De studio is ook bekend van de aankomende remake van Metal Gear Solid 3: Snake Eater.

De batterijduur van de Nintendo Switch 2 Pro Controller is gelijk aan die van de Pro Controller van de eerste Switch, terwijl hij wel sneller oplaadt.

Dat spotte Nintendo Life op de officiële website van Nintendo. Net zoals de Pro Controller voor de eerste Switch, gaat de Pro Controller voor de Switch 2 ongeveer veertig uur mee voordat hij weer opgeladen moet worden. De Switch 2 Pro Controller doet er echter ongeveer 3,5 uur over om zich volledig op te laden, terwijl dit met de eerste Pro Controller zo'n 6 uur duurde.

We wisten al dat de Switch 2 Pro Controller diverse toevoegingen heeft. Zo zitten er aan de achterkant twee nieuwe knoppen - de GL- en GR-knoppen - en is er net als op de nieuwe Joy-Cons een C-knop aanwezig waarmee GameChat opgestart kan worden. De controller heeft ook HD Rumble 2, wat voor nog gedetailleerdere force feedback moet zorgen.

Het was al bekend dat huidige Pro Controllers en Joy-Cons ook gebruikt kunnen worden op de Switch 2. Het is alleen niet mogelijk om met de huidige controllers de Switch 2 uit slaapstand te halen. De Switch 2 - alsmede de Switch 2 Pro Controller - verschijnt op 5 juni.