In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Bastiaan Vroegop met The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom.

Lees hier alle Favorieten van de redactie.

In een jaar vol met klappers is The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom altijd overeind gebleven als mijn grote favoriet van 2023. Het is misschien zelfs één van de beste spellen ooit gemaakt, die eindeloos de diepte ingaat zonder nodeloos complex te worden. Net als Tetris.

In mei dit jaar leek Tears of the Kingdom nog de vanzelfsprekende winnaar van alle GOTY-prijzen die in december worden uitgereikt. Een paar maanden later was dat voor velen ineens minder zeker: Baldur’s Gate 3 bleek een fenomenale rpg te zijn die voor het eerst échte keuzevrijheid in een game van die schaal bood. Mario Wonder afgelopen oktober was de beste 2D-platformer in misschien wel decennia. En Cocoon werd mijn favoriete indiegame ooit - een perfecte samensmelting van vorm en functie en tevens de eerste tien die ik ooit op Gamer.nl uitdeelde.

Toch staat Tears of the Kingdom nog bovenaan mijn persoonlijke gamelijst van 2023. Hij schuurt op vlakken dicht bij Baldur’s Gate 3 voor mij: beide zijn games van een immense, handgemaakte schaal. Zelda is een sandboxgame die nóg groter is dan we bij Breath of the Wild zagen, met wederom om iedere hoek een handgemaakt stukje van de wereld. Je krijgt nooit het gevoel dat een algoritme de wereld automatisch heeft gevuld, wat je bij games als Assassin’s Creed wel vaak hebt.

Diepgaand maar nooit complex

Er is één front waarop Zelda voorloopt op alle grote games van dit jaar. Het is een game die ondanks al zijn aan elkaar verbonden systemen nooit te complex gaat aanvoelen: ieder probleem kan worden opgelost met basale kennis van de besturing. Je kunt maandenlang de game pauzeren en weer terugkeren, waarna alles zo intuïtief in elkaar steekt dat je de basisprincipes meteen weer begrijpt.

De beste games slagen daar in. Het is waarom titels als Tetris tijdloos zijn geworden: je kunt ze na jaren weer oppikken en verder gaan, omdat de systemen zo in je denkproces zijn verweven dat spelen een tweede natuur is. Waar andere games vereisen dat je de achterliggende systemen doorgrondt en leert manipuleren, verdwijnen ze bij Zelda op meesterlijke wijze naar de achtergrond. Er ontstaat een directe connectie tussen jou en het spel: je bent in de gamewereld en doet simpelweg wat logisch en natuurlijk voelt. Problemen los je op zoals je dat in de echte wereld ook zou doen. Bij andere games loop je dan snel tegen een muur aan, maar bij Zelda kan bijna alles.

Een onmogelijke taak voor Nintendo

Het is bizar dat dit Tears of the Kingdom lukt. Waar Tetris simpel van aard is, zit deze Zelda namelijk vol met complexe ideeën en krijg je als speler buitengewoon veel vrijheid. Voor iedere puzzel zijn er tien oplossingen te bedenken, waarbij je vaak een complex bouwsel kunt maken om daarbij te helpen.

Maar het is Nintendo gelukt om deze grote variatie aan systemen allemaal natuurlijk en vanzelfsprekend te doen aanvoelen. Dat is het meest merkbaar bij het bouwsysteem: er is een perfecte balans tussen algemene natuurwetten en gezond verstand gevonden. Een vliegtuig beweegt zoals je zou verwachten, zonder dat je als speler rekening hoeft te houden met de daarbij behorende complexiteit die je wel in bijvoorbeeld Kerbal Space Program vindt.

Zelda is eindeloos diepgaand, zonder ooit nodeloos complex en ontoegankelijk te worden. Een balans die weinig games vinden.

Geen huiswerk vereist

Het staat in schril contrast met Baldur’s Gate 3. Een geweldig uitgebreide en diepgravende game, maar ook één die wel vereist dat je complexe systemen en achterliggende rekensommen kunt doorgronden. Eigenlijk is Baldur’s Gate pas goed te spelen zodra je alle regels van Dungeons & Dragons meester hebt gemaakt. In Zelda pak je een zwaard, schild en wat bouwmaterialen en word je meteen een leuke ervaring ingeleid – zonder dat die ervaring ooit simpel en afgestompt aanvoelt.

Uiteraard wil ik niet zeggen dat Baldur’s Gate 3 een slechte game is. We zitten in het staartje van een bizar jaar dat vereist dat we meesterwerken met elkaar vergelijken. Maar van de twee is Zelda het spel dat universeel geliefd kan worden, terwijl Baldur’s Gate 3 een specifiek soort gamer-mindset en voorbereidend werk vereist. Vergelijk je de twee, dan vind ik wat Zelda doet veel knapper. En die waardering maakt het alleen maar nog leuker om het spel verder te spelen.

De Europese Commissie en het Consumer Protection Cooperation Network hebben nieuwe richtlijnen gedeeld voor gamebedrijven: zij moeten de prijs van in-game producten die aangeschaft kunnen worden, daadwerkelijk met echte bedragen weergeven.

Dit om consumenten te beschermen en mogelijke verwarring over de prijs van virtuele producten weg te nemen. In veel games is het mogelijk om bijvoorbeeld items te kopen met een verzonnen, virtuele valuta. Deze valuta moet in veel gevallen eerst met echt geld gekocht worden. Bij de items wordt vervolgens veelal alleen de prijs in de verzonnen valuta weergegeven.

In een document (via Tweakers) beschrijven de Europese Commissie en het CPCN nieuwe richtlijnen voor de hierboven geschetste situatie. In-game valuta aanbieden en daar virtuele items voor verkopen is nog steeds toegestaan, maar alleen als bij die producten ook een prijs in euro's wordt vermeld. Op die manier bestaat er bij consumenten geen twijfel meer over hoe duur een product echt is en worden zij dus ook niet meer misleid.

het moet voor consumenten ook mogelijk worden dat ze altijd een exacte hoeveelheid in-game valuta kunnen kopen. In veel games kunnen nu alleen bundels met een bepaalde hoeveelheid in-game valuta worden aangeschaft. Sommige ontwikkelaars prijzen in-game items op dusdanige wijze, dat die prijs net boven zo'n valutabundel valt, waardoor consumenten dus genoodzaakt zijn een duurdere valutabundel aan te schaffen.

Vorig jaar bekritiseerde de Europese consumentenorganisatie BEUC al het feit dat gamebedrijven spelers manipuleren om meer geld uit te geven in games. Zij dienden toen een klacht in bij de Europese Commissie. De klacht stelde dat bedrijven achter games zoals EA Sports FC, Fortnite, Clash of Clans en Minecraft consumenten - waaronder minderjarige spelers - manipuleren bij het besteden van geld in games. De aanleiding van bovenstaande nieuwe richtlijnen is echter het Zweedse bedrijf Star Stable Entertainment AB, dat met zijn game Star Stable Online beschuldigd wordt van het manipuleren van consumenten.

Het lijkt er steeds meer op dat Atlus aan een remake van Persona 4 werkt. Nu is er een domeinnaam gevonden dat hier sterk naar hint.

YouTuber ScrambledFaz heeft de domeinnaam 'p4re.jp' gevonden die op 20 maart geregistreerd is. Hoewel dit niet per se bewijs is dat er een remake van Persona 4 in de maak is, verscheen er nog voor de aankondiging van Persona 3 Reload al een officiële domeinnaam genaamd 'p3re.jp'. Het lijkt dus wel om een aannemelijke indicatie te gaan.

Eerder dit jaar hintte zangeres Shihoko Hirata al mogelijk naar de komst van de remake. Ze plaatste op Instagram een bericht dat ze haar zangkunsten toepast tijdens "de opnames voor een nieuwe game". De foto die daarbij hoort lijkt MIT Studio te betreffen, waar ze ook soundtracks voor Persona 4, 5 en 3 Reload op heeft genomen. Meerdere fans plaatsten als reactie op de Instagram-post gifs van Persona 4, die Hirata vervolgens een like gaf.

Atlus heeft vooralsnog geen remake van Persona 4 aangekondigd, maar vorig jaar kwam wel een remake van Persona 3 uit. Het is dus zeker mogelijk dat het bedrijf ook het vierde deel in de reeks van een remake wil voorzien. Persona 4 ontving eerder al een verbeterde versie in de vorm van Persona 4 Golden.