Het is traditie op Gamer.nl om aan het einde van het jaar uitgebreid terug te blikken en vooruit te kijken. Dat doen we uiteraard met de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2019 en Top 100 van 2020, maar in deze rubriek kiezen Gamer.nl-redacteuren individueel hun favoriete game van dit jaar. Vandaag vertelt Thijs Barnard over Wilmots Warehouse.

Na een lange werkdag doe ik niets liever dan nog meer werken. In een kil magazijn orden ik kleurrijke vierkantjes op een logische manier terwijl ik om de zoveel minuten met de juiste spullen naar de balie ren om aan verzoekjes van mijn collega’s te voldoen.

Wilmots Warehouse klinkt iedere keer als ik de lol van dit spel uitleg als het tegenovergestelde van leuk. Maar net zoals veel andere simulatiegames schuilt het plezier van de game ‘m in de details en het enorme gevoel van voldoening wanneer je de klus efficiënt geklaard hebt.

©GMRimport

Creatief met beperkte ruimte

Een opslagplaats kundig indelen klinkt inderdaad verdacht veel als werk. In feite ben je in dit spel ook steeds aan het opruimen en brandjes aan het blussen. Na iedere succesvol afgeleverde bestelling bij de balie komt er onderaan het scherm een nieuwe lading spullen binnen. De voorraad wordt daardoor steeds groter waardoor je als enige medewerker creatief moet worden in het indelen van je magazijn.

Officieel afgebakende categorieën zijn er niet, maar wie goed oplet kan bepaalde patronen herkennen in de spullen die binnen worden gebracht. Al snel had ik een categorie links van de ingang gemaakt van spullen die in mijn ogen met de zomer te maken hadden. Een zonnebril, een zwemflipper en een vrolijk schijnende zon paste er allemaal bij. Maar vlak daarna kreeg ik een miniatuurmaan, -ster en -meteoriet binnen. Ineens begon ik te twijfelen. Past die zon eigenlijk niet veel beter bij deze nieuwe spullen aan de andere kant van mijn magazijn?

©GMRimport

Race tegen de klok

Het geniale van Wilmots Warehouse is dat het spel je daar helemaal vrij in laat. Als jij het fijn vindt om producten op kleur in te delen kan dat prima. Zolang je de juiste items maar kan vinden tijdens de bezorgingsfase blijft je baas tevreden. Een blije baas zorgt voor betere beoordelingen en daarmee ook upgrades die het leven van de hardwerkende Wilmot ietsje makkelijker maken.

De mogelijkheid om meer spullen te kunnen dragen of pilaren te slopen om meer ruimte te maken in het magazijn zijn hard nodig om de latere ladingen tijdig op te ruimen. Wilmots Warehouse komt soms verrassend stressvol uit de hoek omdat vrijwel het hele spel een race tegen de klok is.

Het spel is daardoor een vreemde mix. Aan de ene kant is het warenhuis aan kant krijgen een erg ontspannende bezigheid waarin je orde schept in de chaos. Aan de andere kant ben je altijd gehaast en vecht je tegen je eigen incompetentie als magazijnmedewerker.

©GMRimport

Net geen werk

Wilmots Warehouse is namelijk deels een game over opruimen en deels een puzzelgame waarin je met een lading blokken door een zelfgemaakt doolhof moet navigeren. Wilmot moet zo beladen worden dat hij overal tussendoor kan bewegen. Tegelijkertijd moeten producten ook op zo’n manier opgesteld worden dat Wilmot ook bij de collectie slagtanden kan komen zonder eerst stapels groene bananen te verplaatsen als de baliemedewerkers daarom vragen.

Het spel voelt gelukkig nooit helemaal als werk. Verpruts je een keertje een bezorging dan staat Wilmot niet meteen op straat. Het spel is daarom uiteindelijk meer ontspannend dan stressvol. Die constante druk om op te ruimen en te leveren is er, maar het spel gunt je ook waardevolle rustmomenten. Om de zoveel werkdagen mag er naar hartenlust gespiegeld worden. Op die manier is je hele magazijn – zonder tijdsdruk – opnieuw in te delen.

Geen ander speldeel spreekt zo’n specifieke gedeelte van mijn hersens, het gedeelte dat opruimen fijn vindt, zo aan als deze. De stress om alles onder druk netjes op te leveren verdwijnt na de voldoening van een opgeruimde werkplaats. Terwijl andere spellen zich bezighouden met veel grotere thema’s snapt Wilmots Warehouse de simpele schoonheid van het ordenen.

Black Myth: Wukong-fans kunnen zich klaarmaken voor een "aantal verrassingen" later dit jaar.

Dat heeft regisseur Feng Ji aangekondigd op de Golden Joystick Awards die eerder deze week werden uitgereikt. Daar won Black Myth: Wukong de award voor game van het jaar.

"Je hebt de game misschien al uitgespeeld", zo opperde Feng Ji. "Dat is prima. Blijf ons volgen en misschien komen er wat verrassingen voorbij later dit jaar." Hoewel de ontwikkelaar niet duidelijk maakte waar het precies om gaat, hopen fans dat hiermee downloadbare content voor de game wordt bedoeld.

Black Myth: Wukong verscheen in augustus voor PlayStation 5 en pc. Het op Unreal Engine 5 ontwikkelde spel is min of meer een vertolking van en een vervolg op het bekende Chinese verhaal Journey to the West. In dit verhaal is de Monkey King vijfhonderd jaar gevangen onder de Wy Zhi Shan-berg.

De game is een singleplayer actie-rpg waarin spelers als de 'Destined One' door een grote verscheidenheid aan gebieden reizen geïnspireerd door het hierboven genoemde verhaal, terwijl men in actievolle gevechten beland.

Marcel Vroegrijk beloonde het spel met een 8 in de Gamer.nl-recensie: "Black Myth: Wukong doet meer dingen goed dan fout. Het begint wat eigenaardig, speelt soms stroef en de onophoudelijke stroom aan bazen komt je vroeg of laat de neus uit. Maar het zit verrassend slim in elkaar en voelt vooral erg verfrissend, ook al heb je ‘het verhaal’ van Journey to the West ongetwijfeld al een keer gehoord of gezien."

Zover bekend moet er ook nog altijd een Xbox Series-versie van het spel uitkomen, al is niet duidelijk wanneer. Op 12 december komt er in ieder geval een fysieke PlayStation 5-versie van de game uit.

Het woensdag uitgekomen Stalker 2: Heart of Chornobyl is inmiddels wereldwijd een miljoen keer verkocht.

Dat werd via het officiële X-account van de gamereeks aangekondigd. Daarbij wordt gemeld dat "nog veel meer stalkers de game via Game Pass spelen".

In Stalker 2: Heart of Chornobyl reizen spelers wederom af naar de Zone, een gebied rondom de Chornobyl Nuclear Power Plant waar straling voor allerlei mutaties zorgt. De game is verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc. Ook staat het spel op Xbox Game Pass.

Dat de game is uitgekomen mag een klein wonder heten, want de ontwikkeling had wat voeten in de aarde. Het uit Oekraïne afkomstige GSC Game World heeft de werklocatie van werknemers meermaals moeten veranderen, terwijl diverse werknemers zich bij het Oekraïense leger voegden. Ook moest de ontwikkelaar dealen met het feit dat Russische hackers vroege versies van de game lekten.

Stalker 2 kent op release wel bugs en andere technische mankementen. GSC heeft al laten weten de komende tijd hotfixes uit te brengen om diverse problemen weg te werken.

Kamal van de Pol deelde een 7 uit in de Gamer.nl-review: "Stalker 2: Heart of Chornobyl is een melancholische en meeslepende shooter gemaakt in de meest bijzondere omstandigheden. De prachtige en tot de nok toe gevulde spelwereld gaat wel gepaard met frustrerende AI en grafische foutjes. Daarbij verschilt de ervaring in de kern niet veel van de voorgaande delen. Ondanks dat is Stalker 2 een game waar je uren in kunt stoppen. Hoe meer moeite je in het verkennen van de Zone steekt, des te meer het je oplevert."