In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Luuc met Stellar Blade.

Wanneer iemand een soulslike mijn kant op schuift, bedank ik altijd vriendelijk. Over de jaren heb ik geregeld zitten pootjebaden om te zien of ik games als Bloodborne, Elden Ring en de andere spellen van FromSoftware wel aan zou kunnen. Veel training, geduld en frustratie bracht me vaak langs de eerste twee tot drie bazen, waarna ik de handdoek in de ring gooide. En toen was daar dit jaar ineens Stellar Blade.

Geen soulslike

Toegegeven, Stellar Blade is geen ‘echte’ soulslike. Het spel van Koreaanse ontwikkelaar Shift Up is eerder een hack ‘n slasher met wat spelmechanieken die in soulslikes ook veel gebruikt worden. En dan gaat het niet alleen om het rusten bij een kampvuur om je levensbalk weer vol te krijgen en de bijbehorende reset van vijanden in de spelwereld.

Stellar Blade’s vechtsysteem zet het pareren van aanvallen centraal. Zo bouw je Eve’s Beta Gauge op, wat je nodig hebt om speciale aanvallen te lanceren. Natuurlijk moet je de patronen van vijanden en bazen goed leren, want anders is het vrij snel met je gedaan. Het is bekende kost voor de doorgewinterde soulslikeliefhebber, maar de eerste uren waren voor ondergetekende alles behalve gemakkelijk.

Gelukkig wist het begin van Eve’s strijd tegen de Naytibas genoeg te boeien om me te motiveren door te blijven vechten. Om beter te worden en mezelf uit te dagen daadwerkelijk de patronen te leren van de verschillende soorten monsters die van deze postapocalyptische wereld hun thuis hadden gemaakt.

Niet de beste, wel de meest relaxte

Het verhaal van Stellar Blade wordt naarmate je verder speelt nooit fantastisch. De wendingen zie je aankomen, het schrijfwerk is hier en daar tenenkrommend en de Engelse stemmen slaan ook wel eens de plank mis. Vanuit narratief oogpunt is het dus niet de beste game van het jaar, maar gelukkig maakt het hierboven omschreven vechtsysteem onwijs veel goed.

Toch is het vooral de combinatie met kleine elementen uit de spelwereld zelf die het ook een hele relaxte game maken. Tussen de pittige gevechten waarbij je met samengeknepen billen zit door, zet Shift Up een atmosfeer neer waarvan je alleen maar tot rust kunt komen. Enerzijds komt het door die kampvuren waar je Eve ook nieuwe vaardigheden kunt leren. Anderzijds weten de melodieuze tonen van de K-Pop-achtige soundtrack je constant te ontspannen, terwijl je op zoek bent naar één van de vele soorten frisdranken die als verzamelobjecten door de levels verspreid zijn.

Laat dat laatste nou precies één van mijn favoriete aspecten zijn van Stellar Blade, gezien ik net een paar weken terug was uit Japan toen de game eind april verscheen. In Tokio, Kyoto en Osaka kon je je kont niet keren zonder een frisdrankautomaat te zien. Ieder blikje dat ik als Eve verzamelde en terugbracht naar de speciale frisdrankautomaat in Xion, bracht me weer even terug naar mijn reis door dat prachtige land. En dat hielp me met ontspannen.

Springplank naar FromSoftware-games

Juist dat leren ontspannen is wat me door Stellar Blade heen heeft geholpen, want gedurende mijn dertig uur met de game vond ik baasgevechten zelden gemakkelijk. Telkens ging ik door tot op het tandvlees om een Alpha Naytiba te verslaan. En als het niet lukte, kwam ik mede door de muziek weer snel tot rust om opnieuw de strijd aan te gaan.

Nadat de aftiteling over het scherm scrolde, was de euforie ongekend. En in mijn achterhoofd begon ik me gelijk af te vragen: kan ik nu een FromSoftware-game aan? Die vraag probeerde ik onbeantwoord te laten, maar enkele dagen later dook ik opnieuw in Elden Ring. Het was poging drie en die klikte, want ik wist mezelf dik negentig uur te verliezen in de openwereldgame.

Tenminste, tot ik opnieuw op vakantie ging voor bijna een maand en het avontuur daarmee abrupt op pauze werd gezet. Een pauze die nog altijd niet voorbij is, maar ondertussen is wel nog een andere soulslike-achtige game aangepakt: Black Myth Wukong.

Toch: onder aan de streep heb ik al die andere mooie virtuele avonturen te danken aan Stellar Blade. Het was die game, waarin je de overgeseksualiseerde Eve in allerlei weinig verhullende pakjes kunt hijsen, die me liet inzien dat ik soulslikes prima aan kan. En daarvoor ben ik Stellar Blade ontzettend dankbaar.

 Lees hier alle Favorieten van de Redactie op een rij

Zoals eerder al werd aangekondigd kunnen spelers van World of Warcraft straks een eigen huis in de mmo bezitten. Blizzard heeft hier nu de eerste details over gedeeld.

De mogelijkheid om een huis in de game toe te eigenen wordt met de Midnight-uitbreiding van WoW toegevoegd. Deze nieuwe uitbreiding heeft nog geen releasedatum, maar verwacht wordt dat de nieuwe uitbreiding ergens in de zomer van dit jaar wordt onthuld. Midnight is na het vorig jaar uitgekomen The War Within het tweede deel in de Worldsoul Saga.

In een blogpost vertelt Blizzard dat iedereen die een huis in Azeroth wil nemen, dat kan doen. Er zullen geen grote goudbetalingen of een gelimiteerd aantal plekken aan verbonden zijn. "We willen dat huizen voor iedereen beschikbaar zijn. Als je een huis wil, kun je een huis nemen."

Op release van Midnight komen er twee zones in de game beschikbaar waar huizen geplaatst kunnen worden - eentje voor de Alliance en eentje voor de Horde. De Alliance-huizenzone is geïnspireerd door locaties als Duskwood, Elwynn Forest en Westfall, terwijl de Horde-huizenzone wat wegheeft van Azshara en Durotar. Deze huizenzones zijn bedoeld als plekken waarin sociaal contact met andere spelers centraal staat. In de toekomst kunnen spelers meer zones verwachten.

De twee zones worden in 'buurten' opgedeeld. Per buurt zijn er vijftig huizen te vinden, en het is de bedoeling dat buren daardoor jarenlang dezelfde buren kunnen blijven, tenzij iemand naar een andere buurt (server) verhuist. Er zullen zowel publieke als privébuurten beschikbaar komen.

Natuurlijk wordt het mogelijk om huizen met meubels en versiering uit te dossen. Blizzard verzekert dat de nadruk daarbij ligt op de wensen van de speler, en niet op zoveel mogelijk winst maken. Er zullen "honderden en honderden" customisatie-opties vrijgespeeld kunnen worden in de game als beloningen, al komen bepaalde items wel beschikbaar via in de in-game microtransactiewinkel. Meer details volgen op een later moment.

Nu Civilization 7 al voor sommige mensen speelbaar is en er een hoop klachten naar buiten komen, heeft ontwikkelaar Firaxis Games de problemen erkend. Het bedrijf laat weten aan oplossingen te werken.

Officieel komt de game pas aankomende dinsdag uit, maar door de Deluxe of Founders Edition van de game te reserveren kunnen spelers al sinds deze week met het spel aan de slag. Op plekken als Steam regent het echter klachten, onder andere over de gebrekkige user interface en een gebrek aan features.

Firaxis heeft in een artikel de bovenstaande problemen erkend. Het bedrijf belooft dan ook updates uit te brengen om de game te verbeteren. "We hebben wat tijd nodig om al jullie feedback te verwerken, maar we bekijken al mogelijkheden zoals de user interface gebruiksvriendelijker maken, de kaart beter leesbaarder maken en meer."

Het bedrijf laat daarnaast weten dat men diverse features die door spelers zijn verzocht gaat implementeren. Denk aan het toevoegen van Teams in multiplayerpotjes zodat er in co-op gespeeld kan worden, meer verschillende soorten maps, de mogelijkhed om namen van steden en religies aan te passen en de mogelijkheid om te bepalen in welke Age men begint en eindigt.

Tot slot laat het bedrijf weten dat patch 1.1.0 voor maart gepland staat. Daarmee worden diverse verbeteringen aan de user interface, AI van de computer en bugs gemaakt. "We gaan Civilization 7 nog jaren ondersteunen, en jullie feedback blijft essentieel zodat we de toekomst van Civilization kunnen bouwen."

Civilization 7 verschijnt op 11 februari op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en Nintendo Switch. Harry Hol gaf een 8 aan de game in de review: "Civilization 7 doet een heleboel goed. Diepe systemen zoals diplomatie, handel en omgaan met grondstoffen maken dit in zekere zin een ‘greatest hits’ van eerdere Civ-delen. De nieuwe structuur van spelen in drie Ages tilt de game daar bovenuit, om het echt zijn eigen identiteit te geven. Het enige grote nadeel is dat de vormgeving en interface elkaar soms gruwelijk in de weg zitten. Toch houdt het spel je binnen de kortste keren weer in een ijzeren greep. Het is inmiddels een cliché, maar ook bij Civilization 7 betekent ’nog één beurt’ dat je twee uur later nog steeds aan het spelen bent. Daarmee is dit gelukkig toch een geslaagd nieuw deel."