In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Dunke met Star Wars Outlaws.
Twee van mijn grootste jeugddromen kwamen in 2024 uit. Ten eerste kon ik na jaren aan school, vakkenvullen en hopen eindelijk aan de slag als stagiair bij Gamer.nl en Power Unlimited. Een fantastische en ongekend leerzame ervaring waar ik al minstens acht jaar naartoe werk. Tijdens die jaren verwachtte ik echter totaal niet dat de stage samen zou vallen met de realisatie van droom nummer twee: een openwereldgame gesitueerd in het Star Wars-universum.
Nog voordat het bestaan van PU en Gamer mij bekend werd, speelde ik Assassin’s Creed 4: Black Flag. De Ubisoft-franchise was op twaalfjarige leeftijd een nieuwe interesse, die ik met het eeuwig door Star Wars gefascineerde deel van mijn wezen wilde combineren. Het tienerbrein ging direct los: “Hier moet een game met lasers en aliens van komen!” In 2024 heeft Massive Entertainment met Star Wars Outlaws die – toegegeven, niet ontzettend veeleisende - omschrijving waargemaakt.
Door de jaren heen
Als twaalfjarige knul zat er geen grens aan mijn verbeelding. Deze dagen is dat wel anders. Logischerwijs begon ik gedurende de jaren steeds meer te ontdekken over de beperkingen waar ontwikkelaars tegenaan lopen tijdens het maken van entertainment. De interesse in het ontwikkelingsproces van games werd in de loop van de jaren steeds verder aangewakkerd. Daarbij: des te ouder je wordt, des te meer je leert over hoe de wereld in elkaar steekt. Ineens begin je je af te vragen waarom je eigenlijk ieder jaar de nieuwe Assassin’s Creed-game koopt, terwijl het een beetje als routinewerk begint te voelen.
De afgelopen maanden heb ik vaak nagedacht over wat die jongere, alles consumerende versie van mezelf zou denken wanneer hij Star Wars Outlaws zou zien. Het antwoord kwam iedere keer best snel: die jongen zou schreeuwend door het huis stuiteren, alleen al omdat het welbekende logo op de artwork van de game staat. Star Wars is al van kleins af aan praktisch de liefde van mijn leven geweest, maar tijden veranderen. Nog altijd flitst de televisie op dag één aan voor een nieuw Star Wars-project, maar niet meer met hetzelfde enthousiasme als een paar jaar geleden.
Ik ontkent niet dat mijn onderbuik begon te tintelen bij de aankondiging van Outlaws. Star Wars is immers een franchise waar ik ontzettend veel liefde voor heb. Toch blijft het een deprimerende gedachte dat ik tien jaar geleden nog maandenlang obsessief naar de trailer zou kijken, de releasedatum op de kalender zou zetten en waarschijnlijk iedereen om mij heen hondsdol zou maken met mijn enthousiasme. De aankondiging van een Star Wars-openwereldgame maakte heus ergens iets los, maar door het sceptische stemmetje in mijn hoofd haalde ik eerder mijn schouders op en stelde: “we gaan zien wat het wordt”.
Bekend terrein
Deze lange aanloop leidt overigens ook nog ergens heen. Star Wars Outlaws heeft van alle games die jaar uit zijn gekomen namelijk uiteindelijk de meeste indruk op mijn gemaakt, door mij weer te laten voelen als de knul die van een dergelijke game droomde.
Star Wars Outlaws blinkt bovenal uit in immersiviteit. Het hoofdverhaal, waarin beginnend crimineel Kay Vess en haar compagnon Nix proberen te overleven in de onderwereld van het Star Wars-universum, is zeer vermakelijk, hoewel niet extreem uniek. Wel is dit verhaal de perfecte leidraad om je richting de avonturen in de open werelden van Toshara, Akiva, Tatooine en Kijimi te wijzen.
Bijvoorbeeld het moment Kay met een handelaar in Mirogana City spreekt, waarna hij aangesproken wordt door een aantal Stormtroopers. Een scenario waarin ik kan kiezen om in te grijpen door Kay’s reputatie of credits te gebruiken, hoewel niets doen ook gewoon een mogelijkheid is. Of denk aan de zijmissie waarin Kay wordt gevraagd om het land van een vochtboer terug te winnen in een potje Sabacc. Water is namelijk erg belangrijk op Tatooine, en is in eerdere Star Wars-verhalen al eens gebruikt om de onderwereld van Tatooine met lore te verrijken.
Het is één ding om dergelijke confrontaties en aanvulling van het universum te zien en erover te lezen, maar in Outlaws bevind ik mij er middenin. Het is niets ten nadele van de films, series, boeken en comics: verschillende media zijn immers geschikt voor verschillende verhalen. Massive Entertainment heeft het voor elkaar gekregen elementen uit al die voorgaande projecten samen te brengen op een manier die nog steeds speelt met mijn verbeelding.
Niet alles verandert
De versie van een galaxy far, far away die in Outlaws wordt voorgeschoteld wist al mijn aandacht op te eisen. Het moment waarop de game zijn tanden echt goed in mij zette - en vervolgens dertig uur niet meer losliet - was tijdens de eerste infiltratie van een Imperial-basis. Luke Skywalker en Han Solo doen het al sinds 1977, voor de Ghost Crew uit Star Wars Rebels is het praktisch dagelijkse kost, en samen met Kay mag ik het nu allemaal zelf meemaken.
De grijze, industrieel verlichte hallen, landingsplatformen met Scout Troopers die de boel vanaf hoge muren in de gaten houden, Kay Vess die er middenin zit: ik heb de controle over hoe ik door deze basis beweeg. Net zoals vroeger, toen dergelijke scenario’s zich in mijn fantasie afspeelden.
Ik zou mezelf geen cynisch persoon willen noemen, maar dat een Star Wars-openwereldgame mij niet vanaf de aankondiging in een houdgreep had, maakte op een pijnlijke manier duidelijk dat mijn kijk op entertainment er niet positiever op is geworden. Kritisch zijn is absoluut belangrijk, en is op zichzelf al een vorm van liefde tonen aan de hobby’s en franchises waar we zo van houden. Toch hecht ik ontzettend veel waarde aan de terugkeer van dat warme gevoel dat je krijgt wanneer een droom, hoe kinderlijk en simpel die ook is, werkelijkheid wordt.
Lees hier alle Favorieten van de Redactie op een rij
