Star Wars Jedi: Fallen Order is de ultieme Star Wars-game
Het is traditie op Gamer.nl om aan het einde van het jaar uitgebreid terug te blikken en vooruit te kijken. Dat doen we uiteraard met de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2019 en Top 100 van 2020, maar in deze rubriek kiezen Gamer.nl-redacteuren individueel hun favoriete game van dit jaar. Vandaag behandelt Jacco Peek Star Wars Jedi: Fallen Order.
2019 was het jaar van Respawn Entertainment. Na de briljante release van het evenzo indrukwekkende Apex Legends in februari kwam het eind dit jaar met Star Wars Jedi: Fallen Order. Er had zóveel meer in Fallen Order gezeten als het iets meer ontwikkeltijd had gekregen, maar anderzijds is het op veel vlakken de ultieme Star Wars-game. Eerder dit jaar schreef ik over Star Wars: The Force Unleashed, en hoe jammer het is dat het derde deel in de pullenbak belandde door Disney. Hoewel ik dit – en het annuleren van 1313 – nog steeds betreur, bewijst Jedi: Fallen Order dat opereren binnen de Star Wars-canon ook voordelen heeft. Disney, Star Wars, Lucasfilm - of wie in dat web van rechten ook de controle heeft – heeft een ongekende kwaliteitscontrole wat het universum van media buiten films betreft. Het avontuur ademt Star Wars, meer dan elke voorgaande game in de rijke geschiedenis van de franchise.
©GMRimport
Details
Dat zit hem onder andere in de details. De subtiele geluidsverschillen tussen lightsaber-kleuren, hoe het schip The Mantis in hyperspeed gaat, het ontwerp van de wezens en bekende robots met bijbehorende typenummers etaleren hoe zorgvuldig Respawn is omgegaan met de licentie. Een zwarte R2-robot die met zo’n typische gil wegvlucht wanneer je de kamer betreedt is een van de vele details die een glimlach op m’n gezicht toveren. Wellicht nog toffer is hoe de studio een eigen bijdrage levert aan de canon met ontzagwekkende, Jedi-jagende Purge Troopers en planeten die qua ontwerp op gelijke voet staan met die in de films.
Hier en daar gaat Fallen Order ook verbazingwekkend ver in op de Star Wars-lore. Zonder al te veel te verklappen ontmoet je volken waar je enkel verhalen over hebt gehoord, die voor verkennende spelers daadwerkelijk wat toevoegen aan het grote plaatje. Ook kom je meer te weten over de oorsprong van de lightsaber en de kyber-kristallen die ten grondslag liggen aan het iconische wapen. Zelfs de cameo’s zijn niet louter bekende Star Wars-iconen, maar zijpersonages die een toffe rol spelen in het verhaal van de jonge Jedi Kal Kestis.
Fallen Order geeft je constant het gevoel beter te worden, maar is ook zo slim om spelers aan het einde weer even op hun plek te zetten met een vervolg in het achterhoofd.
-
Komische bliep
De presentatie van Fallen Order is ook op en top Star Wars. De game kent een spetterende opening op de planeet Bracca. Hier worden imposante, uitgerangeerde Star Destroyers in de stromende regen afgebroken terwijl Kal z’n weg zoekt tussen de wirwar van platformen en monsterlijke stukken staal. Na de actievolle opzet brengt de game je op een rustiger tempo naar allerlei prachtige omgevingen als moerrassen, ijzige grotten en ruïnes onder een bloedrode maan waar het gebrek aan een fotomodus extra pijnlijk is. De soundtrack ondersteunt het gevoel van verkenning en verwondering daarbij als geen ander en zwelt regelmatig aan met snelle trompetgeluiden of onheilspellende koren als de tijd daar is.
Het is daarom jammer dat Kal Cestis zelf soms een beetje smaakloos overkomt. De jongen is klaarblijkelijk nog een beginner, maar zijn onzekerheid komt door een gebrek aan persoonlijkheid niet altijd goed naar voren. De meest geslaagde dialogen zijn veruit die met de robot BD-1, die als een soort vogeltje op twee pootjes Kal sporadisch voorziet van een komische bliep of sarcastische bloep. De interactie tussen de twee is bijna net zo aandoenlijk als die tussen de Mandolorian en Baby Yoda.
©GMRimport
Hoge hoogten en diepe dalen
De gameplay is waar Jedi: Fallen Order hoge hoogtes en diepe dalen kent. Respawn heeft veel goede ideeën overgenomen van Uncharted en Dark Souls, maar slaagt niet altijd in de uitvoering. Platformen bevindt zich op een breed spectrum van avontuurlijk en boeiend tot frustrerend en repetitief. Eén keer een rotswand beklimmen en vervolgens een heel eind naar beneden glijden is tof, maar meerdere keren achter elkaar wordt al snel vervelend, helemaal als je het moet herhalen omdat je steeds sterft.
Gevechten in Fallen Order zijn namelijk ook tweeledig. Het vervelendste aan gevechten is wellicht het ontwerp van gevechtsscenario’s en de plaatsing van vijanden, waardoor je regelmatig onnodig sterft. Soms stuurt de game namelijk zoveel vijanden op je af dat de kunst van het anders uitstekende vechtsysteem overboord wordt gegooid, omdat je rondrent en erop los hakt, in plaats van zorgvuldig aanvalspatronen lezen en pareren. Vijanden staan vaak ook geniepig om de hoek te wachten om je te verrassen of op een grote afstand om je in de rug te schieten, en dat is simpelweg frustrerend.
Maar wanneer het vechtsysteem werkt, is Fallen Order wederom een fenomenale Star Wars-fantasie. De lightsaber snijdt als een warm mes door boter door de robots en spinnen (waarom zitten er áltijd spinnen in actiegames?), mits de gebruiker voldoende controle heeft. Elke vijand – uiteraard deels afhankelijk van de ingestelde moeilijkheidsgraad – is een uitdaging waarbij de vonken in de rondte springen. Uiteindelijk is dit Jedi-gevoel wat ik zoek in een Star Wars-game, en Fallen Order bewerkstelligt dit als geen ander.
Respawn Entertainment doseert het gevoel van progressie als Jedi daarbij uitstekend. Zelfs diep in de game krijgt Kal nog nieuwe Force-krachten, waarmee je voorheen overweldigende eindbazen te grazen neemt en nieuwe paden op de driedimensionale kaart opent. Er is een hoop optionele content te vinden in de game – helaas vaak slechts beloond met de zoveelste poncho – maar dit metroidvania-aspect werkt geweldig in de context van de Force. Fallen Order geeft je constant het gevoel beter te worden, maar is ook zo slim om spelers aan het einde weer even op hun plek te zetten met een vervolg in het achterhoofd.
©GMRimport
Ongepolijst
Laten we hopen dat het vervolg een hoop goedmaakt, want los van de gevechten is Fallen Order op technisch vlak érg ongepolijst. Gezichten van personages zien er soms niet uit, framedrops zijn zo erg dat zelfs ík ze opmerk en het inladen van textures is storend. Ook liep de game een aantal keer vast, waardoor ik een heel stuk opnieuw moest spelen vanwege de soms curieuze spreiding van savepunten. De game is simpelweg nog niet af en was met wat extra oppoetswerk, grondig testen en wellicht wat middelen om het tempo consistenter te maken een stuk beter geweest.
Star Wars Jedi: Fallen Order bewijst wel dat een ‘beste game van het jaar’ in ieder geval niet perfect hoeft te zijn, want voor Star Wars-fans is het een droom die uitkomt. En Respawn Entertainment maakte nog nooit eerder een third-person-actiegame, dus wie weet waar ze over een paar jaar mee komen.
