Naast de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2021 vertellen Gamer.nl-redacteuren in deze rubriek individueel over de spellen die dit jaar de meeste indruk op ze hebben gemaakt. Vandaag: Tom met Resident Evil Village.

Toen ik eind 2020 vooruitkeek naar het nieuwe jaar ging, dat gepaard met hoop op veranderingen en vernieuwingen. Nu we aan het einde van dat nieuwe jaar staan, kan ik alleen maar stellen dat diezelfde hoop voor 2022 nog harder nodig is. De voelbare frustratie, vereenzaming en burn-outs waar meer en meer mensen onder lijden vallen me steeds vaker op en zelf pik ik van al die vervelende gevoelens een flink graantje mee. 2021 was niet het beste jaar – niet op persoonlijk vlak en eigenlijk ook niet op het gebied van games.

©GMRimport

Natuurlijk hebben we wel enkele mooie spellen voorbij zien komen, maar het merendeel wist me niet echt te bekoren en de games waar ik echt naar uitkeek zijn allemaal uitgesteld. Misschien had ik ook gewoon niet de energie om me aan iets nieuws te wagen en vooral behoefte aan iets vertrouwds – dat zou in ieder geval de honderden uren aan Civilization 6 verklaren die ik het afgelopen jaar op de teller heb gezet. Waar ik echter voornamelijk naar teruggrijp wanneer ik in mijn comfort zone wil blijven, is het minst voor de hand liggende genre voor dat doeleinde: horrorgames.

Horror is het medicijn

Als kind was ik niet zo dapper, maar toch had ik al vroeg een interesse in griezelige dingen en videogames zijn zeker tekenend geweest bij die ontwikkeling. De eerste Silent Hill staat me nog steeds bij als een van de tofste horrorervaringen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Ik vond het doodeng, maar ik kon maar niet stoppen met spelen of zelf fantaseren over andere enge dingen die je in zo'n spel tegen het lijf zou kunnen lopen. Die fascinatie heeft me wel over veel angsten heen geholpen. In je achterhoofd denk je namelijk al snel dat het altijd erger kan. Het is raar maar waar: zeker in deze tijd ervaar ik een soort omgekeerd escapisme wanneer ik horrorgames speel. In vergelijking met acuut levensgevaar of onheilspellende bovennatuurlijke krachten, is de dagelijkse routine van mondkapjes en halve lockdowns vrij gewoontjes.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Die adrenalinekick zoek ik toch telkens weer vrijwillig op. In 2021 mochten we gelukkig weer een paar toffe griezelspellen ervaren. Ik heb ontzettend genoten van Song of Horror en House of Ashes, ook al waren beide games verre van perfect. De eerstgenoemde was op gebied van gameplay behoorlijk ondermaats en die tweede bevatte eigenlijk bijna geen gameplay. Maar wat beide games uitstekend deden, was een onheilspellende sfeer vol mysterie en onverwacht gevaar oproepen. Dát is nou net wat horror zo aanlokkelijk maakt. Dit jaar konden we ook aan de slag met een spel dat beide aspecten perfect wist te combineren: Resident Evil Village.

Op dorpsbezoek

Er zijn meerdere redenen waarom Village een van mijn favoriete game-ervaringen van dit jaar is. Sowieso is het een enorm vermakelijke ervaring vol met actie, gelikte presentatie en uitstekende gameplay, maar het is bij vlagen ook ontzettend eng. Op de hielen gezeten worden door Lady Dimitrescu laat de adrenaline door je lichaam gieren en het personage zelf heeft terecht een plekje in de harten van menig fan verworven. 

De schandalig korte schermtijd die haar in het spel wordt toebedeeld is eigenlijk het enige minpunt. Verder kan ik niet genoeg benadrukken hoe tof ik het puzzelsegment in huize Beneviento vond. Het beslaat misschien maar een halfuurtje van de totale ervaring, maar betreft wel een van de meest memorabele horrormomenten die ik ooit in een game heb meegemaakt. Dit soort ijzingwekkend spannende scènes zijn precies wat een horrorspel boven de concurrentie uit laat stijgen. 

©GMRimport

Dat geeft Resident Evil Village duidelijk een streepje voor, maar toch is het niet de voornaamste reden waarom ik uiteindelijk zo van het spel heb genoten. Die reden is veel nostalgischer van aard: het lijkt op veel vlakken enorm op Resident Evil 4. Ik zou niet willen beweren dat Village geen eigen karakter heeft; met klassieke gothic-elementen zoals grootse kastelen, weerwolven en vampiers onderscheidt het zich duidelijk van de vertrouwde laboratoria en zombievirussen uit eerdere delen. Maar de gelijkenissen met het vierde deel zijn onmiskenbaar én opzettelijk – en laat Resident Evil 4 nou toevallig net mijn absolute favoriet in de reeks zijn!

Beter dan een remake

Van dat befaamde vierde deel kan ik geen genoeg krijgen. Eigenlijk speel ik het elk jaar wel een keer opnieuw, als een soort vaste traditie. Dit jaar had dat zelfs in virtual reality gekund, maar toch heb ik die kans niet gegrepen. Village maakte het voortzetten van die traditie overbodig. Met plezier speelde ik tot ik alle verborgen geitjes had gevonden, de Village of Shadows-moeilijkheidsgraad wist te overwinnen, Mercenaries uit mijn hoofd kende en de platinum Trophy op zak had. Met dit nieuwe deel dook ik met hernieuwde spanning een onbekend avontuur in, dat tegelijkertijd toch zulke vertrouwde gevoelens opriep. 

©GMRimport

Resident Evil Village is een voorbeeld van hoe tof de toekomst van de Resident Evil-serie kan zijn. Waarschijnlijk maakt een remake van het deel vier uiteindelijk ook deel uit van die toekomst, maar ondanks mijn grote liefde voor die game voel ik daar maar weinig voor. Aan die game kun je immers niet wezenlijk sleutelen zonder alles volledig op de schop te nemen.

Dan is een spel als Village wat mij betreft het perfecte alternatief: het is duidelijk een lofzang naar een geliefde voorganger, maar met meer échte horror en een originele insteek. Dat was precies wat ik dit jaar nodig had om de aanhoudende monotone sleur te doorbreken. Je hebt immers geen tijd voor afgestompte gevoelens als de spanning door je lijf giert. Ik hoop dan ook dat we in 2022 meer van dit soort ervaringen krijgen voorgeschoteld, maar ook dat we ze niet meer zo hard nodig hebben.

Resident Evil Village is verkrijgbaar op pc, Playstation 5, Playstation 4, Xbox Series X en S en Xbox One. Lees hier de Gamer.nl-recensie.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."