In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Ruan met Marvel Snap.

Tussen alle grote games die in 2022 uitkwamen zaten er weinig spellen die me écht enthousiast maakten. Ik heb prachtige plaatjes geschoten in Horizon Forbidden West en emotionele scènes meegemaakt in God of War Ragnarök. Maar als er één game is waar ik oprecht van heb genoten - en nog steeds van geniet - dan is het wel Marvel Snap. “Een mobiele game?”, hoor ik je vragen. Ja, maar déze verdient het.

Lekker snappy 

Echte games speel je op een console of pc, toch? Toch houden de meeste gratis mobiele games je langer bezig dan de vijf minuten die je eigenlijk de tijd hebt, vanwege alle verschrikkelijke eigenschappen die inherent zijn aan dit soort spellen. Denk aan energiebalkjes die je - enigszins in jouw voordeel - beperken in hoeveel je kan spelen, ‘optionele’ advertenties die je tijd met de game aanzienlijk efficiënter maken, tientallen pop-ups die in je strot worden geduwd van verschillende ‘one time offers’ en een eindeloze grind om een beetje impact te kunnen maken, mits je niet met geld wilt smijten.

©GMRimport

Marvel Snap doet laat bovengenoemde irritatiepunten voor wat ze zijn en is een digitale kaartgame zonder energiebalkjes, noch een roofzuchtig verdienmodel. De game heeft geen advertenties, geen elementen verstopt achter een betaalmuur en is wonder boven wonder ook écht kort en snappy. Doordat een gemiddeld potje in slechts vier minuten gespeeld kan zijn, blijf ik maar terugkomen naar de game. Of het nou op de wc is, in de pauze, in de trein of zelfs tussen potjes Warzone 2.0; er is altijd tijd voor een potje Snap. Het is een verademing dat een mobiele game alles wat we verafschuwen aan dit soort spellen vermijdt. Het lijkt bijna te goed om waar te zijn.

Ontsnapt aan repetitiviteit 

In Marvel Snap krijg je zes beurten om je kaarten te plaatsen. Het speelveld kent drie locaties waarbij je die kaarten kan plaatsen. Je moet bij minimaal twee locaties de meeste punten hebben om te winnen. Elke locatie heeft daarbij een eigen effect die de loop van het potje sterk beïnvloedt. Er zijn tientallen mogelijke locaties, waardoor elk potje er anders uitziet. Zo kan een locatie de kosten van alle kaarten wisselen met de punten, een zevende ronde toevoegen of zelfs bepalen dat de speler met de minste punten die locatie wint. 

Hoe sterk je deck ook is, je kunt altijd in de problemen komen door de locaties die je voorgelegd worden. Door je aan te passen aan de game moet je je deck soms anders gebruiken dan je gewoonlijk doet. Dit helpt ontzettend om elk potje fris aan te laten voelen. Daarnaast heb je maar twaalf kaarten in je deck en geen enkele kaart kan er dubbel in zitten. Geen decks waar je de helft van je kaarten nooit ziet en geen tegenstanders die dubbele kaarten gebruiken voor nare tactieken. Heerlijk!

Iedereen kan het snappen 

Ik heb altijd al de charme van digitale kaartgames begrepen. Toch stop ik meestal binnen enkele dagen weer met het spelen van dit soort games. Ze zijn simpelweg niet toegankelijk genoeg voor casual spelers. Niet iedereen heeft zin om vijftien minuten lang naar verschillende statistieken van honderden verschillende kaarten te kijken. Niet iedereen kan de tijd opbrengen om eindeloos te spelen en zo goede kaarten te bemachtigen. Games als Hearthstone schrikken mij af door de vele verschillende stats, guilds en regels waar je rekening mee moet houden. Marvel Snap houdt het simpel: twaalf kaarten per deck met elk een kostprijs, punten en een vaardigheid.

De beschrijvingen van de kaarten zijn zo opgeschreven dat turen naar je schermpje verleden tijd is. Ik merkte dat ik daardoor al gauw bezig was met het experimenteren met verschillende decks. De ene kaart eruit om die nieuwe vrijgespeelde kaart erin te stoppen en kijken hoe het gaat. Vier minuten later wist ik of het werkte of niet. Marvel Snap werkt zo toegankelijk, dat iedereen zijn of haar eigen deck iteratief kan opstellen, zonder een gids op te zoeken die je precies vertelt wat werkt en wat niet werk.

Oh snap! 

Marvel Snap trekt daarbij niemand voor. Een kaart die je na vijf uur vrijspeelt is niet sterker dan eentje uit je beginnende deck. Het gaat erom hoe je ermee speelt, waar je de kaart neerlegt en wanneer. Het mooie is dat een potje nog niet verloren is als je voor één à twee beurten geen kaarten kan inleggen. Ik heb zelfs genoeg potjes gewonnen met slechts drie kaarten in het veld. En als alles tegenzit, kun je je altijd nog terugtrekken.

Je speelt namelijk altijd met een inzet. Op elk moment kun je op een fijne kubus drukken om de inzet te verdubbelen. Dit doe je bijvoorbeeld als je zeker bent van je zaak of om de tegenstander af te schrikken door te bluffen. Want net als dat je elk moment kunt snappen, kun je ook op elk moment het potje verlaten. Doe je laatstgenoemde op tijd, dan verlies je amper kubussen. Je kunt dus gerust weggaan als alles tegenzit, waardoor je niet verplicht bent om een heel potje uit te spelen. Mocht je dus sneller dan verwacht een potje Warzone vinden, dan kun je Marvel Snap nog korter maken dan dat het al is.

©GMRimport

Voor Marvel-fans is de kers op de taart dat je met Marvel-helden sepelt. Je kunt de kaarten upgraden om ze er iets mooier uit te laten zien; een 3D-effect, animaties of een kleurrijk randje om je kaart. Het voegt niks toe aan de gameplay en is dan ook volledig optioneel. Stiekem is het wel heel verslavend om je deck er zo mooi mogelijk uit te laten zien.

Een gratis game die oprecht leuk is, niet constant om je geld vraagt en weinig tijd van je steelt: voor mij zijn het redenen genoeg om Marvel Snap als mijn favoriete game van het jaar te bestempelen. De grote releases hebben misschien hogere productiewaardes en worden overal bejubeld, , maar het grote verschil is dat ik Marvel Snap nog steeds met hetzelfde plezier speel als driehonderd potjes geleden.

Marvel Snap is beschikbaar voor Steam, Mac, iOS en Android. Tijdens het schrijven van dit stuk zijn er 27 potjes gespeeld. Lees hier voorgaande artikelen uit de Favorieten van de Redactie-rubriek.

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.