Naast de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2020 vertellen Gamer.nl-redacteuren in deze rubriek individueel over de spellen die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze hebben gemaakt. Want ondanks de coronacrisis bleven die games ‘gewoon’ uitkomen. Vandaag: Marcel Vroegrijk met Spiritfarer én Hades.

Kunnen we het met elkaar eens zijn dat 2020 een raar jaar was? Van de ene op de andere dag zag de wereld er compleet anders uit, maar sinds die tijd lopen de dagen, weken en maanden voor mijn gevoel nogal in elkaar over. Ooit was het maart, toen was het ineens december en in de tussentijd is het ook nog een paar maanden augustus geweest. Bij gebrek aan buitenactiviteiten werd gamen voor mij nog belangrijker dit jaar. Eigenlijk niet eens de games zelf, maar meer hun releasedag. Tenminste één datum waar je naartoe kon leven, een ijkpunt om de brei aan dagen mee uit elkaar te houden.

In seizoenen denken had toch geen zin meer, want die hadden al hun betekenis verloren. Wat is de zomer nog waard als je niet lekker met vrienden op het terras kunt zitten? En wat heb je aan een lente zonder songfestival? Mijn kalender bestond enkel uit de paar games waar ik naar uitkeek. 2020 begon daarom pas in juni, want ik had niets met Animal Crossing: New Horizons en nog minder met Final Fantasy 7 Remake. Het lange wachten was op The Last of Us: Part 2. Daarna kwam gelukkig meteen juli met Ghost of Tsushima. Maar het was pas echt raak in augustus en september, met achtereenvolgend de releases van Spiritfarer en Hades.

©GMRimport

©GMRimport

Genreficatie

In Spiritfarer heb ik vijftig uur gestopt, in Hades wel dubbel zoveel. Terwijl het toch twee games zijn binnen genres waar ik weinig mee heb. Ik snap goed waar de populariteit van Animal Crossing vandaan komt, maar het spreekt me gewoon niet aan. Sterker nog: het staat me heel erg tegen. Met Stardew Valley heb ik precies hetzelfde probleem. Toch zou ik heel graag een persoon zijn die dit soort spellen leuk vindt, want je kunt er zoveel tijd in kwijt. Daarom was ik extra blij met Spiritfarer, want dat is in essentie Animal Crossing en Stardew Valley, maar dan gemixt met een metroidvania. En dat is dan weer wel heel erg mijn genre.

Bij Hades gebeurde iets soortgelijks. Ik zie overduidelijk de aantrekkingskracht van het roguelike-genre en weet ook echt wel dat Dead Cells en Spelunky hierin een klasse apart zijn. Ik heb alleen meer nodig dan dat, want de belofte van mogelijk iets verder komen is voor mij niet genoeg. Blijkbaar was een goed verhaal het ontbrekende puzzelstukje, want bij Hades bleef ik wel doorgaan, ook nadat ik het al meermaals had ‘uitgespeeld’. Ik had gewoon die heerlijke Supergiant-saus nodig.

Doodleuk

Wat ik verder van Spiritfarer vond kun je in mijn recensie lezen, en wat Hades zo goed maakt in die van Ron. Ik wil het nu hebben over wat deze twee spellen met elkaar verbindt, namelijk dat de dood een essentieel onderdeel is van hun verhaal. Bij Spiritfarer begeleid je diertjes naar het hiernamaals door ze te helpen met afscheid nemen. Vaak moeten ze nog iets uit hun verleden verwerken voordat ze klaar zijn om te gaan. Zijn die zaken gedaan, dan moet jij de knoop doorhakken en met hen de oversteek maken. In principe kun je ze nog uren op je boot laten rondlopen, maar daar worden ze alleen maar ongeduldig en ongelukkig van. En het verhaal gaat op die manier ook niet verder. Ik vond het mooi hoe ik uiteindelijk degene bleek die nog het meeste moeite had met loslaten.

©GMRimport

©GMRimport

In Hades is doodgaan juist de normaalste zaak van de onderwereld. De kans dat je in één keer uit de hel ontsnapt is heel klein en zelfs al zou dat lukken, dan nog moet je zo’n tien keer sterven om de aftiteling van het spel te zien. Dat is wat Hades zo mooi maakt. Doodgaan voelt nooit echt als falen, omdat de beloning van een run niet zit in wat je krijgt als je ontsnapt, maar in wat er gebeurt zodra je terugkeert naar het bewaringshuis van Hades. Daar praat je met bekende en minder bekende figuren uit de Griekse mythologie. In mijn meer dan honderd uur met Hades ben ik nogal verliefd geworden op al die personages. Ik betrapte mezelf erop dat ik tijdens een run stiekem hoopte dat ik al voor de eindbaas dood zou gaan. Des te sneller was ik weer thuis. Lekker van de zon genieten in Griekenland zat er toch niet in.

In 2020 ben ik dus wat meer out-of-the box gaan gamen. Aangezien ik niet meer met een gerust hart mijn huis kon verlaten, waren die virtuele uitstapjes naar andere genres meer dan welkom. Het ultieme escapisme van Hades en de cruisevakantie van Spiritfarer hebben me er doorheen gesleept.

Little Boxes

Take me away

From these little boxes

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."