Gran Turismo Sport is nog altijd een grootheid onder de racegames
We hebben een fantastisch gamejaar achter de rug en hebben allemaal volop games gespeeld dit jaar. Naast de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2018 en de Top 100 van 2019 vertellen Gamer.nl-redacteuren in deze rubriek individueel over hun favoriete games van 2018. Vandaag: Joe met Gran Turismo Sport.
Toegegeven: toen grootmeester-gamedesigner Kazunori Yamauchi tijdens de Paris Games Week in 2015 Gran Turismo Sport aankondigde, verwachtte ik er niet veel van. De frontman van Polyphony Digital onthulde op dat moment een samenwerking met de internationale autosportfederatie FIA en wilde daarmee de wereld van het competitieve online racen betreden. Terwijl juist Gran Turismo, de franchise die ooit baanbrekend was als ‘caRPG’ met een carrièrestand en vele honderden verzamelbare auto’s, altijd conservatief en soms zelfs klungelig was omgesprongen met het fenomeen ‘racen over het internet.’ Vooral Gran Turismo 5 sloeg die plank behoorlijk mis, nota bene in een periode dat consolegames volop inzetten op online multiplayer. ‘GT’ was wat mij betreft vergane glorie.
©GMRimport
Waarheidsgetrouwe balans
Dat veranderde volledig in 2017, eigenlijk al na mijn eerste hands-on kennismaking met GT Sport. Vooropgesteld dankzij het heerlijk fijngevoelige rijgedrag (nog altijd de basis van elke goede racegame) met een perfecte, waarheidsgetrouwe balans tussen uitdaging en plezier, waardoor je daadwerkelijk het gevoel hebt serieus met racen bezig te zijn. Ook de pure liefde voor autocultuur bleek uitstekend vastgelegd, met oog voor detail op elk automodel en tal van mogelijkheden om die te tonen – van musea tot een in-game tijdlijn met eigen foto’s, replays en kleurstellingen van spelers.
Belangrijker nog: Polyphony slaagde er daadwerkelijk in om te innoveren. In de zogeheten Sport Mode strijd je online tegen andere spelers met vooraf bepaalde (gelijkwaardig afgestelde) auto’s, circuits en tijdstippen – een systeem waarvoor slim leentjebuur is gespeeld bij simrace-icoon iRacing. Dit competitieve component was (en is nog steeds) zeker niet zonder problemen, vooral op het gebied van straffen voor botsingen, die weer impact hebben op je licentiewaardering voor kundig en sportief rijgedrag. Toch scoorde de game bij mij goed genoeg om ‘m uit te roepen tot dé game van vorig jaar.
Door het Gran Turismo Championship wordt de kunst van het simracen niet langer als opstapje naar de autosport gezien, maar als een (e-)sport op zich.
-
Wereldkampioenschap virtueel autoracen
Twaalf maanden later ken ik die eer graag nogmaals toe aan Gran Turismo Sport. Vooral omdat Yamauchi-san zijn belofte heeft waargemaakt: het FIA-certified Gran Turismo Championship dat dit jaar gehouden werd, viel nog het beste te beschrijven als een officieel wereldkampioenschap virtueel autoracen. Zelf waagde ik slechts één halfslachtige poging om me te plaatsen voor een kwalificatiewedstrijd, maar ik mocht wel getuige zijn van het Europese finale-event in Madrid. Dat liep uit op een meeslepend simracefestijn, waarin de focus daadwerkelijk lag op de prestaties van de beste spelers in de game. Dit in tegenstelling tot de GT Academy van tien jaar geleden, waarin de snelste GT-spelers een worst werd voorgehouden in de vorm van een contract om in het echt te mogen autoracen. Door het Gran Turismo Championship wordt de kunst van het simracen niet langer als opstapje naar de autosport gezien, maar als een (e-)sport op zich.
De hele campagne inspireerde me als levenslang liefhebber van racegames enorm. Tegelijk met het kampioenschap van 2018 organiseerde ik met een groep bekenden (‘amateurs van niveau’) een eigen kampioenschapje, waarin we elke dinsdagavond achter de tv kropen om even serieus als eerlijk tegen elkaar te strijden op het virtuele asfalt. Tussendoor spraken we niet alleen over onze eigen wedstrijden, maar ook over de gelivestreamde race van het wereldkampioenschap. Beide competities leverden eerder in de regel dan bij uitzondering superspannende wedstrijden op, waarin menig Formule 1 Grand Prix een puntje kan zuigen.
©GMRimport
Onbegrepen visie
De trieste werkelijkheid is overigens dat lang niet alle spelers meegaan in deze nieuwe spelopzet. Volgens de statistieken hebben inmiddels zo’n zes miljoen mensen de game gespeeld, waarvan nog geen half miljoen meer dan tien online races heeft gereden. Ruim driekwart heeft de Sport Mode zelfs helemaal niet aangeraakt. Blijkbaar verwacht men van Gran Turismo nog altijd een conventionele opzet – zoals de campagnestand met vele singleplayerkampioenschappen die Polyphony begin 2018 alsnog aan het spel toevoegde. Je zou dus kunnen stellen dat de visie van Yamauchi-san niet wordt begrepen.
Des te meer valt het te prijzen dat GT Sport-spelers nog elke maand getrakteerd worden op een gratis nieuwe baan en dito set auto’s – waarmee de teller nu op een respectabel aantal van 271 staat. Niet dat het voor mij zoveel uitmaakt, want ik heb geen moment de modellen en circuits gemist die de sprong van PlayStation 3 naar PlayStation 4 niet overleefden. De huidige selectie bevat meer dan genoeg uitgekiende, gebalanceerde en unieke racemonsters en -locaties om me al meer dan een jaar wekelijks mee te vermaken. In de laatste tien jaar is het maar zelden voorgekomen dat ik zo consequent een racegame speelde.
Misschien dat ik me in 2019 zelfs serieus ga wagen aan iRacing, een game waarvoor ik me hobbymatig eerder weinig interesseerde – vooral door vastgeroeste consoleliefde. Gran Turismo Sport heeft me laten zien dat je dat soort conventies soms gewoon moest loslaten.
Tot en met deze vrijdag 4 januari kan je op Gamer.nl elke dag een nieuwe Favoriet van de Redactie verwachten waarin we de games behandelen die ons in 2018 het meest hebben gegrepen.
