In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Dwayne met Metaphor: ReFantazio.

De knappe Atlus-koppen die meewerkten aan Shin Megami Tensei en de drijvende kracht waren achter drie Persona-games, kwamen dit jaar met een gloednieuwe IP. Onder de vlag van het kersverse Studio Zero leverde men Metaphor: ReFantazio, een jrpg die in bijna alles lijkt op Persona, maar voor het eerst in de historie van Atlus het fantasiegenre bestiert. Dat doet het op zo’n unieke wijze dat het mij niet alleen tientallen uren vermaak opleverde, maar ook mijn (dagelijkse) zorgen over de staat van de wereld verzacht.

Als journalist voel ik me verplicht om het (wereld)nieuws op de voet te volgen, wat me vooral de afgelopen jaren regelmatig met een quasi-depressief gevoel achterlaat. Het zoveelste verhaal lezen over een brandhaard ergens ter wereld knaagt steeds vaker aan me. Het is misschien ook wel de reden dat ik sinds een jaar weer parttime in de cultuursector werk als geluidstechnicus, iets verder weg van het nieuws.

Of het nu de zorgen dichtbij huis zijn over politiek of ellende elders in de wereld: het blijft moeilijk om me er volledig van af te sluiten. En dan zijn er nog de sores die we in onze persoonlijke levens meemaken. Elk huisje heeft immers zijn kruisje. Metaphor: ReFantazio erkent die zorgen allemaal, en levert een meer dan potent medicijn.

Laten we samenkomen

In de wereld van Metaphors Euchronia zijn er zorgen genoeg. De koning is vermoord, de kerk regeert met ijzeren vuist, monsters teisteren de wereld buiten grote steden en mensen vormen de grootste dreiging voor het voortbestaan van de wereld. Dat laatste is een prachtige allegorie voor mensen zoals jij en ik, wiens territoriale drang in de echte wereld vaak de voedingsbodem vormt voor conflict. Om nog maar te zwijgen over de invloed van onze aanwezigheid op de aardbol, een probleem dat alleen op te lossen is door de handen ineen te slaan. Dat terwijl ik weleens denk dat men tegenwoordig meer dan ooit tegenover elkaar staat. Dat cynisme is Metaphor totaal vreemd, maar het stipt de problemen wel aan.

Het thema van eenwording dreunt door in bijna elk aspect van Metaphors productieontwerp. Het verhaal draait om personages die zich verenigen in tijden van enorme verdeeldheid. Ze komen allemaal uit andere stammen, maar kijken naar hun overeenkomsten in plaats van naar hun verschillen. De schurk is letterlijk een populist die met ferme taal de harten van het volk probeert te winnen. Zelfs de battle themes zijn ingezongen (of gerapt, zo u wil) in een bestaande taal (Esperanto) die ooit bedacht is als een universeel communicatiemiddel voor iedereen ter wereld.

Tegelijkertijd reflecteert het op de meest liefdevolle manier op de westerse wereld. De inwoners van Euchronia hebben te maken met problemen die wij ons sinds eeuwen niet meer kunnen voorstellen. De scheiding van kerk en staat, de grondwet, een samenleving waarin je niet wordt aangekeken op wát je bent, maar wíe je bent: men droomt ervan in Euchronia. Verhalen over mensen die dagelijks rustig hun routines afwerken, naar hun werk gaan en beschermd worden door de regering staan beschreven in fantasieboeken. Een utopie, zo vermoedt men in de game, maar als speler weet ik dat onze wereld verre van perfect is.

Een anime van drie seizoenen

Het bovenstaande weet Studio Zero te verpakken in een verhaal waarmee je makkelijk drie seizoenen aan anime zou kunnen vullen, terwijl de game zelf het allerbeste van Atlus’ werk bij elkaar brengt. De bekende planningsmechaniek uit Persona diept men verder uit door bijvoorbeeld ook zij-activiteiten te voorzien van deadlines, maar belangrijker: de mechaniek wordt gebruikt om de schaal van de spelwereld te illustreren. Ineens moet ik ook rekening houden met een reistijd van een paar dagen bij het maken mijn planning richting het verslaan van een grote eindbaas.

Het net zo bekende systeem voor sociale interactie met andere personages is juist wat meer gestroomlijnd. Waar we van Persona gewend waren dat we de perfecte antwoorden moesten formuleren om zoveel mogelijk vriendschapspunten te verdienen, is Metaphor hier veel vriendelijker in door dat onderdeel simpelweg achterwege te laten. Tijd doorbrengen met personages is vaak al genoeg om een relatie te levelen, al vormen kleine missies die verweven zijn in hun verhaallijnen soms toch dat beetje uitdaging, waardoor het nooit saai wordt.

Het vechtsysteem is verder uitgediept en iets lastiger gemaakt, vooral dankzij de implementatie van het Pass Turn-systeem dat Shin Megami Tensei-fans ongetwijfeld bekend in de oren klinkt. Ik zoek nog steeds naar de zwaktes van mijn vijanden en word beloond met een extra aanval als ik hem weet te vinden, maar anders dan in Persona kan ik na het raken van een zwak punt niet constant het stokje doorgeven naar een teamlid naar keuze. Tel daar de toevoeging van voor- en achterlinies bij op en je hebt een turn-based vechtsysteem dat je constant na laat denken over de beste invulling van een beurt.

Een goede anime kan uiteraard niet zonder talloze kleurrijke personages die je gaandeweg ontmoet. Metaphor geeft ook op dat gebied een masterclass door mij reisgenoten voor te schotelen die ik nooit meer zal vergeten. Neem Hulkenberg en haar heerlijke karaktertrek om elk vreemd gerecht uit een of andere uithoek van de wereld als het beste eten ooit te bestempelen, of Heismay wiens zorgen voor toekomstige generaties van zijn Eugief-ras zijn te herleiden naar de dood van zijn zoon. Tot zover het verklappen van details, maar Metaphor schets prachtige personages die iedereen wel in zijn naaste vriendenkring zou willen hebben.

Eindeloze krachtbron

Alles in bovenstaande zwanenzang - en nog heel veel meer - maakt van Metaphor: ReFantazio mijn game van het jaar. Op geheel eigen wijze presenteert regisseur Katsuhiro Hashino een tot in detail uitgewerkte fantasiewereld vol vreemde (en soms door Jeroen Bosch geïnspireerde) personagedesigns, zorgvuldig gestileerde art direction en meeslepende verhaallijnen. Daarnaast levert componist Soji Meguro een van de beste soundtracks die ik ooit heb beluisterd, met melodieën en creatieve keuzes die alleen grootmeesters maken. Ik bedoel: wie huurt er nou een monnik in om verzonnen taal in rapsalvo’s over bombastische, orkestrale arrangementen heen te spuwen? Laat dat maar aan Meguro over. Het is werkelijk geniaal!

Die creativiteit van Hashino en de zijnen is voor mij een eindeloze krachtbron wanneer neerslachtigheid en cynisme zich van mij meester maken. Dat is precies wat de regisseur bij de speler los wil maken met Metaphor: ReFantazio; moge fantasie, in welke soort of vorm dan ook, je op de been houden als het even niet meer gaat. Dat is tenslotte ook de manier waarop de personages in Euchronia hun wereld hersteld hebben.

Lees hier alle Favorieten van de Redactie op een rij

Het gisteren op pc en consoles uitgekomen Kingdom Come: Deliverance 2 blijkt in ieder geval op Steam een succes.

De game bereikte gisteren op het drukste moment 159.351 gelijktijdige spelers op Steam, zo valt op SteamDB te zien. Dat gaat ruim over de piek van 96.069 gelijktijdige spelers die het origineel had. Het vervolg staat op moment van schrijven dan ook in de top tien van populairste Steam-games. Grand Theft Auto 5 is de enige betaalde game die boven Kingdom Come: Deliverance 2 staat.

Kingdom Come: Deliverance 2 is het vervolg op de in 2018 verschenen eerste game en laat spelers terugkeren naar het Centraal Europa van de vijftiende eeuw - de game speelt zich na het eerste deel af. Spelers besturen Henry, de zoon van een smid, die in een duizelingwekkend verhaal van wraak, bedrog en zelfontdekking terechtkomt.

De game speelt zich af in het Boheems Paradijs, een echte locatie die nog altijd bezocht kan worden in de Tsjechische Republiek. Zo zijn er het majestueuze Kasteel Trosky en de mijnstad Kutná Hora. Het gameplayconcept van het origineel, waarin de wereld realistisch op de acties van de speler reageert, blijft intact. Wel is het vechtsysteem op de schop gegaan, en zijn er nu ook nieuwe wapens voor op afstand, zoals kruisbogen en vroege vuurwapens.

Kingdom Come: Deliverance 2 is nu verkrijgbaar via pc (Steam en Epic Games Store), PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Aankomend voorjaar verschijnt de game ook op GOG. Marvin Toepoel beloonde de game met een 9: "Kingdom Come: Deliverance 2 is ontroerend, hilarisch en een indrukwekkende onderdompeling in het leven van de middeleeuwse mens. De spelwereld is adembenemend, haar personages zijn stuk voor stuk memorabel, de game zit vol fantastische details en biedt daarbovenop een geweldig gevoel van progressie. Waar Kingdom Come 1 nog een ruwe culthit was, blijkt het vervolg een van de beste rpg’s van deze consolegeneratie."

Hieronder is de launchtrailer van de game te zien.

Electronic Arts heeft uitgesproken veel potentie te zien in het uitbrengen van sportfranchises als EA Sports FC en Madden op de Nintendo Switch 2.

Dat meldde CEO Andrew Wilson in gesprek met investeerders na het bekendmaken van kwartaalcijfers (via VGC). "Elke keer wanneer er een nieuwe console uitkomt, is dat in ons voordeel. Het geeft ons de mogelijkheid om nieuwe spelers te vinden. We hebben in het verleden franchises gehad die erg goed presteerden op Nintendo-consoles. Onze verwachting is dat games als EA Sports FC, Madden en andere series 'veel energie' gaan vinden op het platform, net als in het verleden."

Wilson noemde ook een andere franchise als een potentiële topper voor de Switch 2. "Als je kijkt naar De Sims en My Sims Cozy Bundle - waarbij die laatste game met vijftig procent aan nieuwe spelers boven onze verwachtingen heeft gepresteerd - biedt dit een geweldige kans voor ons."

De Nintendo Switch 2 werd begin dit jaar onthuld. Veel details zijn er echter nog niet - op 2 april volgt een Direct-uitzending waarin waarschijnlijk meer duidelijkheid gegeven wordt over de releasedatum, prijs en eerste games. Duidelijk is in ieder geval dat de console weer hybride is en dit jaar uitkomt.