In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Erwin met Dragon Age: The Veilguard.

Niets mag schuren in Dragon Age: The Veilguard. Van de gevechten en je rol in de wereld, tot de relatie met je vrienden en eventuele partner. In tegenstelling tot voorgaande Bioware-games is het zelfs niet mogelijk om je als een eikel te gedragen gedurende de dialogen. Het enige randje dat personage Rook heeft, is dat die soms wat sarcastisch uit de hoek kan komen.

In dit warme bad ligt de focus op een groep helden die bij elkaar komt om het onvoorstelbare te doen: twee goden en hun legers verslaan om de wereld te redden van de ondergang. Hun queeste volgde ik in november terwijl mijn zussen en ik onze eigen onvoorstelbare taak moesten uitvoeren: het organiseren van de begrafenis van onze moeder.

Troost

Door Alzheimer wist mijn moeder al jaren niet meer wie ik was. Toch was ze er nog en konden we samen lachen over niets, zoals de kwispelende staart van mijn hondje. Bij deze ziekte weet je waar het waarschijnlijk zal eindigen, maar toch gebeurde het plotseling en dan merk je dat het echte afscheid nemen nog moet plaatsvinden.

De periode tussen het overlijden en de begrafenis vond ik een verwarrende tijd, waarin er veel geregeld moet worden en je in de momenten van rust wordt overspoeld met gevoelens. Hoe fijn is het dan dat je soms kunt ontsnappen naar een grote, frictieloze fantasiewereld? Een wereld waar je monsters en draken in elkaar moet slaan, en er altijd weer een volgende opdracht klaarstaat die je zonder na te denken kunt volbrengen door een waypoint te volgen en daar te vechten.

Dat videogames je op zo'n moment kunnen helpen is helaas niet nieuw voor mij. Na het overlijden van mijn vader waren het de tactische gevechten van Fire Emblem waardoor ik mijn gedachten op wat anders kon leggen dan de harde realiteit. Toch gaat Veilguard dieper dan dat. Deze game vertelt allerlei mooie verhalen waarin ik niet alleen afleiding, maar ook herkenning en troost vond.

Van dag naar dag

Zo voelde ik al snel een band met Emmerich, de necromancer die bang is voor de dood terwijl hij zich er constant mee omringt. In een mooie scène verzamelen we bloemen in een tuin om die vervolgens samen achter te laten bij het graf van zijn ouders, dagen nadat ik een bloem achterliet op de kist van mijn moeder.

Of krijger Taash, die er enorm tegenop ziet om diens moeder te vertellen dat die non-binair is. Een van de laatste herinneringen aan mijn moeder van voordat ze haar geheugen begon kwijt te raken, is dat ik bij haar uit de kast kwam en de angst die ik daarvoor voelde.

Niet veel later helpt Rook teamgenoot Bellara met het uitvoeren van rituelen tijdens een begrafenis, waarbij hij haar advies geeft over rouw. Het is duidelijk dat de schrijvers een vergelijkbaar verlies hebben moeten doorstaan en de speler daar nu mee willen helpen. Het is alsof ze tegen mij praten wanneer Rook zegt: "Making it from one day to the next is pretty tough some days. But we do it. And it's enough."

Verbinding

Zelfs de manier waarop de Blight in de game langzaam de mooie spelwereld verandert in een grijze, identiteitsloze massa deed mij denken aan hoe de Alzheimer van mijn moeder haar kleurrijke leven uitwiste en haar hersenen dof maakten. Alleen is zo'n ziekte in de echte wereld helaas niet iets waar je met een zwaard tegenaan kunt slaan, of rouw een demoon die je verslaat met een magische spreuk.

Als je zo'n verbinding met een game voelt maken alle nadelen niet meer uit. Als ik door een kritische bril kijk eindigt The Veilguard waarschijnlijk niet eens op mijn persoonlijke GOTY-lijstje, maar het is wel de game die dit jaar voor mij het meest heeft betekend.

Lees hier alle Favorieten van de Redactie op een rij

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.