Het is traditie op Gamer.nl om aan het einde van het jaar uitgebreid terug te blikken en vooruit te kijken. Dat doen we uiteraard met de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2019 en Top 100 van 2020, maar in deze rubriek kiezen Gamer.nl-redacteuren individueel hun favoriete game van dit jaar. Vandaag vertelt Marcel Vroegrijk over Sekiro: Shadows Die Twice.

Ik was een beetje bang voor Sekiro, moet ik eerlijk toegeven. Niet vanwege uitgever Activision; ik had er eigenlijk alle vertrouwen in dat From Software dankzij eerdere successen genoeg krediet had opgebouwd om zijn eigen koers te kunnen en mogen varen. Nee, ik was bang omdat Sekiro een singleplayergame is. In tegenstelling tot Demon’s Souls, Dark Souls en Bloodborne zijn er in Sekiro geen manieren om je tot andere spelers te wenden als het in je eentje niet wil vlotten.

©GMRimport

Leer mij mezelf kennen

Nu moet je vier dingen over mij weten, te weten:

1: ik ben al sinds Demon’s Souls gefascineerd door alles Souls (of Souls-achtig) en heb er opgeteld waarschijnlijk tegen de duizend uur in zitten.

2: ik ben een notoire afhaker. Er hoeft maar iets mis te gaan of niet te klikken in een game of ik ben weg en kom nooit meer terug. Per ongeluk de verkeerde kant opgelopen? Laat maar. Doodgaan en een stuk opnieuw moeten doen? Pfffffffffff. Ik heb nu eenmaal weinig intrinsieke motivatie, waardoor het minste of geringste ervoor kan zorgen dat ik me er niet meer toe kan zetten om verder te spelen.

3: ik floreer bij extrinsieke motivatie. Als ik iets voor iemand anders doe, om wat voor reden dan ook, gaat het me duizend keer makkelijker af. Ik weet gelukkig dat ik zo ben, dus als ik iets graag wil spelen maar vrees dat het er niet van gaat komen, dan help ik mezelf gewoon een handje. Een spel voor Gamer.nl recenseren is bijvoorbeeld een perfecte stok achter de deur. Ik kan geen tekst schrijven zonder de game gespeeld te hebben, dus moet ik ‘m wel doorspelen. Als je de recensies van Demon’s Souls, Dark Souls en Dark Souls 2 opzoekt op de website, dan zie je niet geheel toevallig mijn naam erbij staan. Bloodborne en Dark Souls 3 heb ik dan weer niet gerecenseerd omdat ik ze op mijn eigen tempo wilde beleven. Dat me dat gelukt is, is voor een groot deel te danken aan de multiplayermogelijkheden in die games. Dat brengt me bij het laatste punt.

4: ik speel niet graag alleen. Althans, het kan prima, maar dan wel met de wetenschap dat ik dat niet per se hoef te doen. Dan zou ik me namelijk eenzaam gaan voelen (en op mijn intrinsieke motivatie aangewezen zijn). Om die reden vind ik de Souls-games zo perfect. Je kunt ze helemaal in je eentje doorspelen zonder ooit helemaal alleen te hoeven zijn. Overal om je heen zie je de schimmen van medespelers, je kunt berichten voor elkaar achterlaten en zelfs zien hoe iemand is doodgegaan. Ik voelde me daardoor altijd gesteund door anderen en zelfs gemotiveerd om door te gaan. Soms heel letterlijk, als ik ze naar mijn wereld riep om te komen helpen. Andere keren was het een gekunstelde boodschap op de grond die me de goede kant op wees.

©GMRimport

Lone wolf pack

En toen was daar het bericht dat Sekiro een andere richting insloeg. Geen coöperatieve multiplayer, niet eens een beetje. Misschien snappen jullie nu waarom ik bang was. Wat als ik al meteen zou afhaken, zonder stok achter de deur of andere spelers om me door de moeilijke momenten te loodsen? Dan zou ik de game waar ik zo naar uit had gekeken niet eens kunnen spelen. Stel je voor.

Dat Sekiro mijn favoriete game van dit jaar is geworden verklapt al dat het anders is gelopen. Ik was even vergeten dat Souls-games geen multiplayermodus nodig hebben (al is het voor de toegankelijkheid wel essentieel, net als de veelbesproken moeilijkheidsgraad). De gesprekken die je hebt met anderen zijn ook een soort multiplayer. Gesprekken over dat ene geheim dat je ontdekt hebt, of die onmogelijke baas die iemand anders heeft verslagen. Iedereen weet weer andere dingen te vertellen en alleen al die kennis kan je weer op weg helpen.

Sowieso speelde ik Sekiro niet helemaal alleen. In het weekend nadat de game uitkwam speelden mijn vriendin en ik zij aan zij. Zij op haar PlayStation 4 en ik op de mijne. We gingen door tot het echt tijd was om iets te gaan eten en hebben toen binnen recordtijd een enorme lading all you can eat-sushi naar binnen gewerkt terwijl we het hadden over Sekiro. Ik weet nog goed hoe blij en tegelijk ook verbaasd we waren. Want wat was dit spel goed. Nu zijn er nog meer goede games uitgekomen dit jaar, maar over geen enkele heb ik het nog zo vaak gehad als Sekiro.

De Early Access-versie van multiplayershooter Blindfire komt in de loop van vandaag beschikbaar op PlayStation 5.

De game kan daarbij tijdelijk met tien procent korting worden aangeschaft voor 8,09 euro. Deze kortingsactie loopt tot 9 december. Het spel verscheen afgelopen oktober al in Early Access via pc (Steam en Epic Games Store) en Xbox Series-consoles.

De first-person shooter speelt zich voor een groot gedeelte in de het donker af, met hier en daar uv-verlichte illustraties die er voor zorgen dat spelers iets kunnen zien. Daarbij kunnen spelers een 'Echo' gebruiken, waardoor bijvoorbeeld de meest recente positie van een vijand in de buurt wordt getoond.

Multiplayerpotjes bevatten maximaal acht spelers. Wanneer mensen verslagen worden, krijgen ze toegang tot nachtvisie waarmee ze de actie in de arena duidelijk kunnen volgen. Hoewel het mogelijk is voor spelers om zich in het donker te verstoppen, is het belangrijk om punten te scoren door bijvoorbeeld headshots en multikills te behalen. Spelers die een hele ronde geen schade oplopen ontvangen ook punten.

Valve heeft de Steam-regels voor seizoenspassen op het platform aangescherpt.

Zo valt te lezen dat ontwikkelaars een seizoenspas beschikbaar kunnen stellen op Steam, maar dat men wel een complete lijst en beschrijving van downloadbare content dat onderdeel uitmaakt van de pas en verwachte releasedatum moet delen.

Daarnaast moet een seizoenspas minstens één beschikbare dlc bevatten wanneer deze te koop komt te staan - al wordt er een uitzondering gemaakt voor seizoenspassen die onderdeel uitmaken van een vooraf te bestellen deluxe editie van de game.

"Door een seizoenspas aan te bieden beloof je toekomstige content", zo schrijft Valve richting ontwikkelaars en uitgevers. "Tijdens het proces van een seizoenspas lanceren wordt je gevraagd naar een releasetiming voor de content in de seizoenspas. Dit is zowel een verplichting richting consumenten en Steam. Als je nog niet duidelijk kunt communiceren over de content van elke dlc en wanneer de dlc beschikbaar komt, moet je geen seizoenpas op Steam aanbieden."

Valve erkent wel dat releasedata niet altijd gehaald kunnen worden. Ontwikkelaars mogen dan ook eenmalig de releasedatum van content uit de seizoenspas aanpassen, al moet de nieuwe datum wel binnen drie maanden van de oorspronkelijke datum vallen. Wanneer een dlc dat onderdeel uitmaakt van een seizoenspas wordt geannuleerd, moet men verplicht geld teruggeven aan de consumenten.