Het is traditie op Gamer.nl om aan het einde van het jaar uitgebreid terug te blikken en vooruit te kijken. Dat doen we uiteraard met de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2019 en Top 100 van 2020, maar in deze rubriek kiezen Gamer.nl-redacteuren individueel hun favoriete game van dit jaar. Vandaag vertelt Marcel Vroegrijk over Sekiro: Shadows Die Twice.

Ik was een beetje bang voor Sekiro, moet ik eerlijk toegeven. Niet vanwege uitgever Activision; ik had er eigenlijk alle vertrouwen in dat From Software dankzij eerdere successen genoeg krediet had opgebouwd om zijn eigen koers te kunnen en mogen varen. Nee, ik was bang omdat Sekiro een singleplayergame is. In tegenstelling tot Demon’s Souls, Dark Souls en Bloodborne zijn er in Sekiro geen manieren om je tot andere spelers te wenden als het in je eentje niet wil vlotten.

©GMRimport

Leer mij mezelf kennen

Nu moet je vier dingen over mij weten, te weten:

1: ik ben al sinds Demon’s Souls gefascineerd door alles Souls (of Souls-achtig) en heb er opgeteld waarschijnlijk tegen de duizend uur in zitten.

2: ik ben een notoire afhaker. Er hoeft maar iets mis te gaan of niet te klikken in een game of ik ben weg en kom nooit meer terug. Per ongeluk de verkeerde kant opgelopen? Laat maar. Doodgaan en een stuk opnieuw moeten doen? Pfffffffffff. Ik heb nu eenmaal weinig intrinsieke motivatie, waardoor het minste of geringste ervoor kan zorgen dat ik me er niet meer toe kan zetten om verder te spelen.

3: ik floreer bij extrinsieke motivatie. Als ik iets voor iemand anders doe, om wat voor reden dan ook, gaat het me duizend keer makkelijker af. Ik weet gelukkig dat ik zo ben, dus als ik iets graag wil spelen maar vrees dat het er niet van gaat komen, dan help ik mezelf gewoon een handje. Een spel voor Gamer.nl recenseren is bijvoorbeeld een perfecte stok achter de deur. Ik kan geen tekst schrijven zonder de game gespeeld te hebben, dus moet ik ‘m wel doorspelen. Als je de recensies van Demon’s Souls, Dark Souls en Dark Souls 2 opzoekt op de website, dan zie je niet geheel toevallig mijn naam erbij staan. Bloodborne en Dark Souls 3 heb ik dan weer niet gerecenseerd omdat ik ze op mijn eigen tempo wilde beleven. Dat me dat gelukt is, is voor een groot deel te danken aan de multiplayermogelijkheden in die games. Dat brengt me bij het laatste punt.

4: ik speel niet graag alleen. Althans, het kan prima, maar dan wel met de wetenschap dat ik dat niet per se hoef te doen. Dan zou ik me namelijk eenzaam gaan voelen (en op mijn intrinsieke motivatie aangewezen zijn). Om die reden vind ik de Souls-games zo perfect. Je kunt ze helemaal in je eentje doorspelen zonder ooit helemaal alleen te hoeven zijn. Overal om je heen zie je de schimmen van medespelers, je kunt berichten voor elkaar achterlaten en zelfs zien hoe iemand is doodgegaan. Ik voelde me daardoor altijd gesteund door anderen en zelfs gemotiveerd om door te gaan. Soms heel letterlijk, als ik ze naar mijn wereld riep om te komen helpen. Andere keren was het een gekunstelde boodschap op de grond die me de goede kant op wees.

©GMRimport

Lone wolf pack

En toen was daar het bericht dat Sekiro een andere richting insloeg. Geen coöperatieve multiplayer, niet eens een beetje. Misschien snappen jullie nu waarom ik bang was. Wat als ik al meteen zou afhaken, zonder stok achter de deur of andere spelers om me door de moeilijke momenten te loodsen? Dan zou ik de game waar ik zo naar uit had gekeken niet eens kunnen spelen. Stel je voor.

Dat Sekiro mijn favoriete game van dit jaar is geworden verklapt al dat het anders is gelopen. Ik was even vergeten dat Souls-games geen multiplayermodus nodig hebben (al is het voor de toegankelijkheid wel essentieel, net als de veelbesproken moeilijkheidsgraad). De gesprekken die je hebt met anderen zijn ook een soort multiplayer. Gesprekken over dat ene geheim dat je ontdekt hebt, of die onmogelijke baas die iemand anders heeft verslagen. Iedereen weet weer andere dingen te vertellen en alleen al die kennis kan je weer op weg helpen.

Sowieso speelde ik Sekiro niet helemaal alleen. In het weekend nadat de game uitkwam speelden mijn vriendin en ik zij aan zij. Zij op haar PlayStation 4 en ik op de mijne. We gingen door tot het echt tijd was om iets te gaan eten en hebben toen binnen recordtijd een enorme lading all you can eat-sushi naar binnen gewerkt terwijl we het hadden over Sekiro. Ik weet nog goed hoe blij en tegelijk ook verbaasd we waren. Want wat was dit spel goed. Nu zijn er nog meer goede games uitgekomen dit jaar, maar over geen enkele heb ik het nog zo vaak gehad als Sekiro.

Er is vermoedelijke concept art van de nieuwe Battlefield gelekt.

De illustraties werden door een Reddit-bezoeker op het platform geplaatst. In totaal gaat het om twintig illustraties, waarop mogelijke locaties uit de game worden getoond. De meest opvallende illustraties tonen een door oorlog verscheurd Los Angeles, waaronder Sunset Boulevard. Sowieso lijken de locaties gevarieerd te zijn: ook het Midden-Oosten, New York en mogelijk Europa komen er in voor.

Afgelopen maart werd er voor het eerst een speeltest gehouden voor de nieuwe Battlefield. Snel daarna lekten er beelden van deze speeltest. Begin dit jaar werden er officiële pre-alfabeelden getoond.

De nieuwe Battlefield speelt zich in de moderne tijd af. Er wordt inspiratie gehaald uit Battlefield 3 en 4. De game zal dan ook niet de wedstrijden met 128 spelers en het Specialist-systeem uit Battlefield 2042 meenemen. In plaats daarvan keren potjes met 64 spelers terug en zitten er reguliere classes in de game. Ook keert de singleplayercampagne terug. 

De nieuwe Battlefield moet ergens in het fiscale jaar 2026 - oftewel voor april 2026 - uitkomen, al kan de game worden uitgesteld als dat de kwaliteit ten goede komt. Eerder werd al gemeld dat de nieuwe Battlefield door vier EA-teams wordt ontwikkeld onder de noemer Battlefield Studios. Hieronder vallen Dice, EA Motive, Ripple Effect en Criterion. Een vijfde studio die eerst mee zou helpen - Ridgeline Games van voormalige Halo-bedenker Marcus Lehto - is inmiddels gesloten.

Alain Tascan, de directeur van games bij Netflix, claimt dat consoles in feite een beperkende factor zijn en dat de jeugd niet meer zo bezig is met games via deze platforms consumeren.

Dat meldde hij op Game Developers Conference (via The Game Business). "Wat consoles betreft kijken we naar een toekomst die platform-agnostisch is. Kijk naar de jongere generatie. Dromen achtjarigen en tienjarigen van het hebben van een PlayStation 6? Ik betwijfel het."

Hij vervolgt: "Ze willen interactie hebben met elk digitale scherm, wat en waar het zich ook bevindt, zelfs in de auto. Wanneer je aan consoles denkt, denk je aan high definition, denk je aan de controller. Dit oudere model gaat ons denk ik beperken."

Het is niet heel gek dat de baas van Netflix Games dit claimt: de studio biedt via het reguliere Netflix-abonnement games die geschikt zijn voor smartphones aan. Daarbij lijkt de focus bovenal te liggen op spellen gebaseerd op populaire Netflix-shows, zoals Squid Game en Stranger Things.

Tascan bevindt zich sinds vorig jaar in zijn huidige positie - hiervoor was Mike Verdu nog de baas van Netflix Games. Tascan was hiervoor geruime tijd de executive vicepresident van ontwikkeling bij Epic Games.